16. "Ο Σκοτεινός Ιππότης"
Ο Christopher Nolan μας έφτιαξε ίσως την πιο ώριμη προσέγγιση του άνθρωπου-νυχτερίδας. Στην χαραυγή του αιώνα, μες στην καρδιά του καπιταλισμού και του ηθικού ξεπεσμού. Αν το διέκρινε και λίγο μεγαλύτερη τόλμη ίσως να μιλάγαμε για το Blockbuster των τελευταίων ετών!
15. "Οι Νύχτες μου μακριά σου"
Στις αδικημένες και παρεξηγημένες ταινίες της χρονιάς. Ο μεγάλος Kar Wai Wong, παραδίδοντας εκ νέου μαθήματα αισθητικής, μας τραβάει σε μια κινηματογραφικότατη ιστορία. Όταν πασχίζουμε να βρούμε την θέση μας μες στην ματαιότητα του χρόνου, σε νύχτες που μοιάζουν με μύρτιλλο.
14. "Control"
Η εύθραστη προσωπικότητα του Ian Curtis υπό το πρίσμα της ευαίσθητης φωτογραφικά ματιάς του Anton Corbijn. Η ζωή που δε μπορούμε να φτάσουμε, η ζωή που δε μπορούμε να αγγίξουμε βρίσκεται κάπου εκεί μέσα μας, τυλιγμένη στις φλόγες του ενδότερου κόσμου. Η ζωή που αγνοούμε, και στριμώγνουμε σε μια καθημερινότητα που όλο και φουσκώνει, και όλα γίνονται out of control...
13. "Προσοχή, Πόθος"
Ογκολιθική ερμηνεία του Tony Leung Chiu Wai στην σπαραχτική σονάτα του Ang Lee. Όταν τα προσωπικά πάθη και οι αδυναμίες γίνονται λύτρωση και προσφέρουν την ίαση μέσα στην σκληρή πραγματικότητα αμείλικτων καιρών.
12. "Η Επίσκεψη της Μπάντας"
Ο Eran Kolirin κάνει την απλότητα και τη λιτότητα cinema. Σε ταινίες που έχει περισσότερο απ' όλα ανάγκη ο κινηματογράφος. Σκηνές τεράστιας συναισθηματικής δύναμης φιλοδοξούν να αποκαλύψουν την ανθρώπινη ψυχή που κρύβεται μες στα ανθρώπινα ερείπια...
11. "Ταξίδι στην Άγρια Φύση"
Πολύ σημαντική ταινία και αξιοπρόσεκτη δουλειά του Sean Penn. Σε μια περίοδο που προσωπικά πιστεύω ο τρόπος και η ποιότητα ζώης μας έχει φτάσει σε τέλμα, είναι τουλάχιστον ευπρόσδεκτο να προτείνονται τόσο πλούσιοι ποιτοικά εναλλακτικοί τρόποι ζωής. Μέσα από τη μοναχική ζωή του Chris McCandless, έστω και αν "δεν υπάρχει ευτυχία αν δε τη μοιράζεσαι", όπως χαρακτηριστικά ακούμε στη ταινία...
10. "Sweeney Todd: Ο Φονικός Κουρέας της οδού Φλιτ"
Ο θεοσκότεινος Tim Burton επιστρέφει έχοντας στο πλευρό τους αγαπημένους συνεργάτες του: Johnny Depp, Helena Bonham Carter. Με τα ματωμένα του ξυράφια θα περιπλανηθεί στο δύσοσμο Λονδίνο, και θα μαρτυρίσει "σε όλους τους αξίζει ο θάνατος", τονίζοντας την ανηθικότητα της ανθρώπινης φύσης.
9. "This is England"
Η Αγγλική σκηνή είναι εδώ. Μια ταινία που κάνει τον Shane Meadows έναν από τους πιο αξιοπρόσεκτους δημιουργούς του σύγχρονου κινηματογράφου. Έντονο κοινωνικοπολιτικό cinema, τοποθετημένο χρονικά στον επεκτατικό πόλεμο της Θατσερ, σε μια πανεθνική έκκληση αποτίναξης του συντηρητισμού και του φανατισμού.
8. "Αποστολή στην Μπριζ"
Μια απολαυστική μαύρη κωμωδία υπό τα φώτα της μεταμοντέρνας σκηνοθεσίας του πρωτάρη Martin McDonagh. Η προγενέστερη γνώση και οι επιβεβλημένες αξίες ως συντηρητικοί θεσμοί που φυλακίζουν τη συνείδηση. Και μια ανθρωποκεντρική διάσταση της Κόλασης, σε μια ταινία οπου ο Colin Farrell έδωσε ίσως την καλύτερη ως τώρα ερμηνεία του.
7. "Εσείς, οι Ζωντανοί"
Ο Roy Andersson επιδεικνύει για ακόμα μια φορά τις πλανοθετικές του ικανότητες με στατικά πλάνα που αξίζουν μιας εκτενέστερης κινηματογραφικής ανάλυσης. Και αμφισβητεί την έμβια κατάσταση των νεκρών ψυχικά υποκειμένων της εποχής μας...
6. "Man push Cart"
Άλλη μια εκπληκτική χαμηλού budget ταινία. Το ντοκιμαντέρ συναντά τη μυθοπλασία και αναγεννούν τον αδικημένο και καταπατημένο βίο των εθνικών μειονοτήτων. Εμείς, μέσα από τον ήρωα Ahmad, θα παρακολουθήσουμε την προσπάθεια να περισωθεί ότι έχει απομείνει: η ανθρώπινη αξιοπρέπεια.
5. "Η Άκρη του Ουρανού"Η άκρη του ουρανού είναι το σημείο που θα φτάσουν τα μάτια σου αν απαλλαγείς απ' όλα αυτά τα μικρά που παρεμβάλλονται. Στην άκρη του ουρανού τίποτα δεν θα υπάρχει να πιάσεις, μόνο απέραντο γαλάζιο. Μα με ένα μυστήριο τρόπο θα είναι όλα εκεί... Θα είναι όσα σε σημάδεψαν, θα είναι όσα πιστεύεις, θα είναι όσα θέλεις να δεις. Θα είναι όλος ο εσωτερικός σου κόσμος ασθμάζοντας υπό τον φόβο της ολικής παράδοσης. Γιατί όταν φτάσεις στην άκρη του ουρανού, ούτε ο θάνατος μπορεί να σε χωρίσει από αυτό που βαθύτερα είσαι, από αυτό που επιθυμείς...
4. "Zodiac"
Μια από τις πιο ώριμες κινηματογραφικά στιγμές της χρονιάς που μας πέρασε. Το Zodiac κατά κάποιον τρόπο σηματοδοτεί τη νέα γενιά ταινιών του David Fincher, ταινιών φορέων μιας σπάνιας και λεπτομερειακής κινηματογραφικής σοφίας.
3. "Καμιά Πατρίδα για τους Μελλοθάνατους"Όταν οι αδερφοί Coen σκηνοθετούν τότε έχουμε ένα νέο για ολόκληρη την σινεφίλ κοινότητα. Οι τρεις διαστάσεις του χρόνου αναμετρούνται πάνω στη σύγχρονη κοινωνία σε μια δυσνόητη αλληγορία. Η ταινία που περιέχει αδιαμφισβήτητα τον πιο μανιακό δολοφόνο της χρονιάς. And his name: Anton Chigurh!
2. "Η Αποξένωση"Η πλέον αδικημένη ταινία της χρονιάς. Ο Andrei Zvyagintsev ζωγραφίζει με φυσικές αποχρώσεις μια αρχαιοελληνική τραγωδία. Ο άνθρωπός απομακρυσμένος από τις ρίζες του. Απομακρυσμένος από την φύση του, την ίδια την Φύση! Και οι καιροί που έχουν χαρακτηριστικά αλλάξει υπό το βάρος της προόδου και της εξέλιξης. Μιας οπισθοδρομικής εξέλιξης που ολότελα μας κατευθύνει στην εκμηδένιση της ανθρώπινης οντότητας!
1. "4 Μήνες, 3 Εβδομάδες και 2 Μέρες"Μια ανθρώπινη εφιαλτική ιστορία κινηματογραφείται με τον νατουραλισμό στο απώγειο. Μέσα από την οποία εκμαιεύεται τόσο ενα ευρύτερο πολιτικό όσο και κοινωνικό σχόλιο. Σε μια ταινία που αιωρείται πάνω από τα κινηματογραφικά είδη με όπλο την βαθύτερη επίγνωση του εκφραστικού μέσου.
"Θα χυθεί Αίμα"Το αριστούργημα του P.T. Andersson με τη συνοδεία του μοναδικού Daniel Day Lewis. Σε μια σφοδρή μάχη της ηθικής με τον μισάνθρωπο καπιταλισμό και την περιοριστική και βδελυρή εκκλησία, που το ποθετείται στην αλλαγή του αιώνα την περίοδο της πετρελαϊκής άνθησης. Ένα αποτέλεσμα συλλογικής προσπάθειας, που υλοποιεί μια ταινία που έχει ανάγκη τώρα παρά ποτέ άλλοτε ο Αμερικάνικος κινηματογράφος.
ΥΓ. Για εσάς που ψάχνετε κάποια ταινία από την εγχώρια παραγωγή, θα πρότεινα τις ενδιαφέρουσες: "Διόρθωση" και "Ιστορία 52". Ενώ για τους λάτρεις των animation, τα: "Ratatouile" και "Simpsons".