Into the Wild (Ταξίδι στην Άγρια Φύση)

Σκηνοθεσία: Sean Penn
Παραγωγής: USA / 2007
Διάρκεια: 148'






Το 1998 ο Jon Krakauer έγραψε ένα βιβλίο για την ζωή αυτού του μυστήριου νέου, του Christopher McCandless. Τα κίνητρα του ήταν, όπως έχει δηλώσει, να καταλάβει τον ήρωα του. Σχεδόν 10 χρόνια ύστερα, ένας απ' τα εκατομμύρια αναγνωστών, ο Sean Penn αποφάσισε να χαρίσει και σε μας τους κινηματογραφόφιλους αυτή την μαγευτική ιστορία!

Ο Christopher McCandless μας λέει "πως στη ζωή δεν απαραίτητο να είσαι δυνατός, αλλά να αισθάνεσαι δυνατός...". Αυτό αρκεί για να κυνηγήσεις την αλήθεια, να ψάξεις τις απαντήσεις στις βαθύτερες αναζητήσεις σου. Να προχωρήσεις ως την άκρη της γραμμής με σθένος και να πάρεις την ζωή στα χέρια σου. Δίχως εξάρτηση, με μια γοητευτική αυτάρκεια. Και ο McCandless ήταν ένας ευφυής άνθρωπος, τουλάχιστον ικανός να διαβλέψει την βολικότητα του συστήματος. Την μοναδική ιδιότητα των μαζών να διαφθείρουν, να κατασπαράσσουν τα ατομικά στοιχεία, τα ατομικά πιστεύω για χάρη ενός αποξηραμένου τρόπου ζωής. Άλλωστε και οι πιο κοντινές παραστάσεις του συνέβαλλαν σε αυτό. Ο κενός θεσμός της οικογένειας, με τους γονείς επιτυχημένους στο πολυφημισμένο "Αμερικάνικο Όνειρο", αλλά εντελώς αποτυχημένους στην οικογενειακή τους ζωή είναι αυτό που τον συντροφεύει στην παιδική του ηλικία. Απ’ την μια πλουσιότατες δεξιώσεις και απ’ την άλλη βία και καυγάδες των οποίων αποδέκτες ήταν οι τρυφερές καρδιές αυτού και της αδερφής του. Αυτά είναι και τα πρώτα ερεθίσματα για να παραδοθεί ο McCandless στον δικό του κόσμου. Στον δικό του εξιδανικευμένο και ηθικά ακέραιο κόσμο, μακριά από την διαφθορά του συνηθισμένου και τις έμφυτες και ξενικές έννοιες του προδιαγεγραμμένου. Για αυτόν τον κόσμο απαρνείται κάθε υλισμό και ό,τι κρατάει μακριά το κορμί απ’ το πνεύμα.

Έτσι λοιπόν ο ήρωας μας αφού αποφοιτήσει με άριστα απ' το κολέγιο αποφασίζει να γυρίσει την πλάτη στην πλουσιοπάροχη ζωή που τον περιμένει για να βιώσει μια άλλη πιο ακριβή. Τη ζωή στα άκρα, τη ζωή της απόλυτης ανθρώπινης ελευθερίας. Θα απαλλαγεί απ' τα χρήματα του, δωρίζοντας τα σε κάποια φιλανθρωπία, και θα ξεκινήσει το ταξίδι του για την άγρια φύση. Άλλωστε πότε ο άνθρωπος ήταν πιο κοντά στο μέσα του από τότε που ξέγνοιαστος ανήκε στη φύση; Έτσι ο φυσιολάτρης και εν τρόπο τινά extremiστής McCandless θα τραβήξει τον δικό του δρόμο προς την εσωτερική ολοκλήρωση. Δεν θα ενταχθεί όμως σε καμιά ομάδα. Είναι αρκετά συνειδητοποιημένος για να μην επιτρέψει καμιά αλλοίωση του εαυτού του για χάρη της υλοποίησης και της προώθησης των ενδιαφερόντων του. "Μην μου δώσεις χρήματα, αγάπη, φήμη, δόξα αλλά δώσε μου αλήθεια..." έχει πει παραφράζοντας τον Θορώ. Και οι δικές του πράξεις είναι τα βήματα για την απόκτηση αυτής της βαθύτερης αλήθειας. Και σε αυτό του το μοναχικό ταξίδι θα τρέφεται με οργή για την βολικότητα του συστήματος και την αλλοίωση που αποδέχεται ο καθένας μέσα σε αυτό και με την αγάπη του για την σκέψη, την βαθύτερη γνώση και ότι ανθρώπινο. Και σε αυτό τον δρόμο που έχει επιλέξει έχει για χάρτη τα αγαπημένα του βιβλία (όπως Ντοστογιέβσκι, Θορώ κλπ).

"Σαν βγεις στον πηγαιμό για την Ιθάκη" είχε πει ο Καβάφης. Για τον McCandless η δική του Ιθάκη είναι ένα αεικίνητο λεωφορείο στην κορυφή της Αλάσκα. Και είναι ο πηγαιμός που κάνει αυτό το λεωφορείο να μοιάζει μαγικό. Ο πηγαιμός που μας δίνει ο Sean Penn μέσα από επιδέξια flash back. Ένας πηγαιμός γεμάτος ανθρώπινες εμπειρίες, ένας πηγαιμός με την γοητεία και την τόλμη αυτού του ασυμβίβαστου νέου. Στην ιδεατή άποψη της ζωής, που όλοι μας κάπου λίγο πολύ νιώθουμε ένοχοι για κείνη την σκοτεινή μέρα που την θάψαμε μακριά μας! Και αυτός ο ιδεαλιστής νέος, απαρνούμενος όποιο μέλλον για το ολοκληρωτικό παρόν άφησε πρόωρα την ζωή σε αυτό το μαγικό λεωφορείο στην κορυφή της Αλάσκα. Όμως πρόλαβε να μας αποκαλύψει ότι "δεν υπάρχει ευτυχία αν δε μοιράζεται... Γιατί τελικά όσο δυνατοί και αν νιώθουμε δεν μπορούμε να είμαστε τόσο όσο χρειάζεται για την ζωή..."

Ο Sean Penn σκηνοθετεί με εμφανή αγάπη για τον ήρωα του, την αγάπη που είχε και ο Krakauer στο βιβλίο του, χρησιμοποιώντας μέχρις ενός βαθμού την συμβατική σκηνοθεσία που έχουμε συνηθίσει (εκτενή χρήση flash back, υπερπληροφοριακά voice over). Όμως αυτή του η αγάπη και το πάθος για τον ήρωα είναι που θα τον κάνει εξίσου αγαπητό και στα δικά μας μάτια. Είναι άξια θαυμασμού η προσπάθεια που κάνει να εναρμονίσει την ντοκυμαντερίστικη χροιά αυτής της road movie με την υπερσκηνοθετημένη καταγραφή του ήρωα του. Γιατί το ντοκιμαντέρ απογυμνώνει την φύση, αυτή την άριστη τοπογραφία που οπτικοποιεί η αψεγάδιαστη φωτογραφία, ενώ τα υπερσκηνοθετημένα τρικ είναι αυτά που φέρουν στην επιφάνεια τον ενδιαφέρον εσωτερικό κόσμο του McCandless. Η αφήγηση διακατέχεται από ένα ύφος εξύμνησης του πρωταγωνιστή το οποίο πολλές φορές υποκύπτει στην ωραιοποίηση. Όμως ποιά ποίηση δεν μας ταξιδεύει με πυξίδα την εξιδανίκευση και την ωραιοποίηση; Και η ταινία τόσο αφηγηματικά όσο και σκηνοθετικά είναι βαθιά ποιητική... Ο θεατής έχει επίσης τη δυνατότητα να ακούσει την καθηλωτική μουσική υπόκρουση της ταινίας και την εκπληκτική ερμηνεία του Emile Hirsch που σίγουρα απογειώνει τις μετοχές του!

Τελικά πρόκειται για μια ακόμα δυνατή ταινία, άλλη μια πολύ όμορφη ταινία σε αυτή την σπουδαία κινηματογραφική χρονιά που διανύουμε!

Βαθμολογία 8,5/10