Monday, October 18, 2010

The Social Network [+ Avant premiere!]

25.10.10 update
clarabelle posted:


Σκηνοθεσία: Ντέιβιντ Φίντσερ
Σενάριο: Άαρον Σόρκιν
Παίζουν: Τζέσι Άιζενμπεργκ, Άντριου Γκάρφιλντ, Τζάστιν Τίμπερλεϊκ
Η.Π.Α.| 2010 | Κοινωνική | 120’



Ο νεαρότερος δισεκατομμυριούχος του πλανήτη, Μαρκ Ζάκερμπεργκ (Τζέσι Άιζενμπεργκ) είναι ένας ιδιοφυής και διορατικός φοιτητής του Χάρβαρντ, με σοβαρά προβλήματα κοινωνικής συναναστροφής και φτωχή αντίληψη της ανθρώπινης φύσης. Όχι, δεν έχει στην κατοχή του το σπαθί της ενόρασης του μέλλοντος. Είναι απλά τόσο έξυπνος, ώστε να συλλάβει και να υλοποιήσει την ιδέα για το πλέον επιτυχημένο μέσο κοινωνικής δικτύωσης και άκρως εθιστικό σπορ του καιρού μας, το «facebook». Αυτή η ταινία σε αφήνει με μια αφηρημένη αίσθηση ενοχής, ότι αποφοίτησες από το πανεπιστήμιο χωρίς να έχεις σκεφτεί ούτε μια πρωτότυπη ιδέα.


Το 2004 όντας δευτεροετής φοιτητής στο Χάρβαρντ, ο Μαρκ, ανεβάζει σε αυτό το αχανές σύμπαν που λέγεται διαδίκτυο, το «The Facebook», όπως το είχε ονομάσει τότε, με τη βοήθεια του συγκάτοικού του Ντάστιν Μόσκοβιτς και του καλύτερου και μοναδικού του φίλου, Εντουάρντο Σάβεριν (Άντριου Γκάρφιλντ). Κανείς τους (μάλλον), δεν φανταζόταν πως αυτό θα έφτανε στα 500 εκατομμύρια χρήστες παγκοσμίως και θα ξεπερνούσε το 1 δις δολάρια Αμερικής σε έσοδα, μόνο για το 2010.

Η αφήγηση της ταινίας πραγματοποιείται με εναλλαγές σκηνών μεταξύ των δύο διαφορετικών μηνύσεων που καταθέτουν ο Εντουάρντο και οι δίδυμοι Κάμερον και Τάιλερ Γουίνκελβος (Άρμι Χάμερ), επίσης φοιτητές του Χάρβαρντ. Οι τελευταίοι ισχυρίζονται ότι, ο Ζάκερμπεργκ τους έκλεψε την ιδέα.


Το «The Social Network» είναι μία ταινία συναρπαστική και έξυπνη με γρήγορους, σχεδόν ανυπόμονους διάλογους για την καινοτομία, την κοινωνική τάξη, τη φιλία, και το ήθος που συνοδεύει τους πρωταγωνιστές της, ανάλογα με το ύψος των περιστάσεων, που αλλάζει μπροστά στο απέραντο της μαζικότητας του καιρού μας. Δύο πράγματα δεν κάνει: δεν κάνει τη γλώσσα του προγραμματισμού πλήρως κατανοητή σε ορισμένα σημεία και τελικά δεν παίρνει θέση. Μεταξύ μας, τίποτα από τα δύο δεν είναι απαραίτητα κακό..

Ο ικανότατος Ντέιβιντ Φίντσερ, κάνει ως σκηνοθέτης, αυτό που οφείλει να κάνει κάθε καλλιτέχνης. Αποτυπώνει το ήθος, τον παλμό και το πνεύμα της εποχής που ζει. Το είχε κάνει πριν δέκα περίπου χρόνια με το «Fight Club», το κάνει ξανά τώρα με το καλοφτιαγμένο «The Social Network». Να ένα πρώτης τάξεως μέσο, για να πει κανείς την ιστορία της εποχής μας (ή αν θέλετε, μία από τις ιστορίες της εποχής μας), τώρα.

Βαθμολογία: 3.5 / 5







-------------------------------------------



23.10.10 update
s_dany posted:



Μιας και εγω δε την έχω δει ακόμα την ταινία (καθώς δε μπορούσα να πάω στην πρεμιέρα) και αφού ακόμα κανείς [τόσο κόσμο στείλαμε:-B] δεν άφησε κανα σχόλιο για το αν του άρεσε και πόσο, σκέφτηκα να ποστάρω τα 11 αυτά βιντεάκια με χαρακτηριστικές σκηνές της ταινίας. Να πάρουμε κι εμείς μια ιδέα τί παίζει!

Τα ψάρεψα στο YouTube, πολλά είναι στην καλύτερη δυνατή ποιότητα [720p], δυο τρία βέβαια έχουν ενοχλητικές διαφημίσεις και annotations [αλλά με δυο κλικ τα ξεφορτώνεσαι :-D].
Enjoy!


"Bar"



"Equation"



"Outside"



"Going Live"



"Video game"







"Sean"



"School"



"Sopranos"



"Bosnia"



"Rain"






-------------------------------------------


22.10.10 update
s_dany posted:



Σήμερα δεν παίζει ερωτησούλα και προσκλήσεις, αυτές θα δοθούν μέσα από το twitter της Ομάδας μας [powered by clarabelle! :-D]
http://twitter.com/auebfilmclub
Follow λέμε!

Αν βέβαια τώρα το πήρες χαμπάρι και καίγεσαι για πρεμιέρα, στείλε μας ενα mail και μάλλον κατι θα κάνουμε :-D [όχι μη στέλνεις φωτογραφίες σου! ;-D]

Πάρε πάντως και το 5ο μέρος από τη συνέντευξη/masterclass του Fincher στο New York Film Festival. Το τελευταίο τρίλεπτο έχει τρελό ενδιαφέρον!
"How many people in this room have Final Cut Pro?"
"So, what's the excuse?" :-D

Director's Dialogue part 5






-------------------------------------------


21.10.10 update
s_dany posted:



Όχι οτι δεν το περίμενες, αλλά να σου και
10 διπλές προσκλήσεις για σήμερα!
Only 2 days left till Saturday! Αλλά:

"Πόσες ημέρες ήταν το schedule που ζήτησε (και πήρε :-) από τους παραγωγούς ο David Fincher για το γύρισμα του Social Network?"

Director's Dialogue part 4






-------------------------------------------


20.10.10 update
s_dany posted:



500 εκατομμύρια φίλοι θα κυνηγάνε εσένα που θα κερδίσεις μία από τις 10 σημερινές διπλές προσκλήσεις για να τους πάρεις μαζί σου στην πρεμιέρα :-D

"Πόσα χρήματα έβγαζε ο David Fincher στην πρώτη του δουλειά in the movie business?"
[η δουλειά κάνει τους άντρες! ;-D]

Director's Dialogue part 3






-------------------------------------------


19.10.10 update
s_dany posted:



Άλλες 10 διπλές σήμερα. You know the drill! :-D

"Πόσες μέρες νόμιζε οτι παίρνει το γύρισμα μιας τανίας ο David Fincher όταν ήταν 8 χρονών?"
[...ο οποίος αργότερα ξεπέταξε το "Zodiac" ;-DDD]

Director's Dialogue part 2






-------------------------------------------


18.10.10
clarabelle posted:






Θες να δεις τη νέα ταινία του Ντέιβιντ Φίντσερ, σε avant premiere πριν από όλους;

Θες να δεις πώς έγινε πραγματικότητα το πλέον επιτυχημένο εργαλείο κοινωνικής δικτύωσης που λέγεται facebook;

Ναι, αυτό το ρημάδι που σου τρώει όλο τον ελεύθερο (και όχι μόνο) χρόνο και δεν σε αφήνει να περάσεις ούτε τη Μίκρο Ι;! (χιουμοράκι!)

Το AUEB Film Club (a f c) εξασφάλισε 50 ΔΙΠΛΕΣ ΠΡΟΣΚΛΗΣΕΙΣ για την avant premiere της ταινίας «The Social Network» το Σάββατο 23 Οκτωβρίου 2010 στο ΙΝΤΕΑΛ (Πανεπιστημίου 46) στις 14:00 - ώρα προσέλευσης το αργότερο 13:30.

(Θα τηρηθεί σειρά προτεραιότητας στις θέσεις αφού δεν είναι αριθμημένες).




ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΣΗΜΕΡΑ:

Δες το trailer της ταινίας



Δες το πρώτο μέρος από τα έξι, της συνέντευξης του Ντέιβιντ Φίντσερ στο New York Film Festival για το "The Social Network".



Στείλε e-mail στο
kinimatografiki_omada_opa@hotmail.com
ή μήνυμα στο inbox στο προφίλ της Ομάδας μας στο facebook http://www.facebook.com/AUEB.Film.Club
και απάντησε στην ερώτηση:


"Πόσα χρόνια θεωρεί ο Ντέιβιντ Φίντσερ ότι χρειάζονται για να φανεί αν η ταινία σου είναι άξια να συζήτιέται;" (γελοία ερώτηση από το πρώτο video της συνέντευξης)

και κέρδισε μία από τις 10 ΔΙΠΛΕΣ προσκλήσεις που δίνουμε σήμερα. Οι νικητές θα ειδοποιηθούν με μήνυμα στο e-mail τους ή στο inbox τους, μετά από κλήρωση.



ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΑΥΡΙΟ (και για όλη την επόμενη εβδομάδα btw!):

Αν δεν κέρδισες, να ξανακάνεις αυτό που λέει η παράγραφος «Τι να κάνεις σήμερα», αύριο!
Οι νικητές θα ειδοποιούνται κάθε βράδυ [s_dany edit: ή και ξημερώματα!:-D] με μήνυμα στο δικό τους inbox. Αν δεν είδες σήμερα το βράδυ νικητήριο μήνυμα… ξαναπροσπάθησε αύριο… τζάμπα είναι!

Συμβουλή: μπορείς να τριγυρνάς στο blog, για να να δεις το ποστ που θα σε καλεί κάθε μέρα να κερδίσεις μία από τις 10 διπλές προσκλήσεις (kinda nerdy huh..?! our kind of people!). Κάθε μέρα η ερώτηση θα είναι γελοία.. promise!

Δες το επόμενο μέρος της συνέντευξης του Ντέιβιντ Φίντσερ.. αν δεν σου αρέσει ο Ντέιβιντ Φίντσερ μην διαβάσεις παρακάτω… αφού δεεεε… τι ναααα… !

Το trailer μην το ξαναδείς… το δες χτες…



Τί να περιμένεις (ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ 10 ΔΙΠΛΕΣ ΠΡΟΣΚΛΗΣΕΙΣ):

Κάθε μέρα από σήμερα, Δευτέρα 18.10 και για μία ολόκληρη εβδομάδα (δηλ. ως την Παρασκευή 22.10), θα δίνουμε από 10 ΔΙΠΛΕΣ προσκλήσεις μετά από κλήρωση. Για να κερδίσεις πρόσκληση πρέπει να στείλεις μήνυμα, από την στιγμή που θα βγει το σχετικό ποστ και μετά. Για αυτό, σερφάρεις που σερφάρεις, κάνε ριφρές στο στο blog του AUEB Film Club λέμεεε…!

Να περιμένεις επίσης, review για την ταινία μες στην εβδομάδα…

Μία από τις επόμενες μέρες θα δώσουμε προσκλήσεις και από το twitter… αν δεν έχεις τιτιβοπροφίλ κάνε… και κάνε μας follow εδώ:
http://twitter.com/auebfilmclub



ΤΙ ΝΑ ΜΗΝ ΚΑΝΕΙΣ:

Μην "κλέψεις" κανένα από τα πόστερ της ταινίας που έχουμε αναρτήσει στους χώρους της σχολής… σε βλέπω… Αλλά και να τα "κλέψεις"... έχουμε κι άλλα... μουαχαχααα..!!



Ρωτήστε μας ό,τι θέλετε σχετικά με την avant premiere. Είμαστε πάντα στη διάθεση των φίλων του a f c, των φοιτητών της ΑΣΟΕΕ, των φοιτητών γενικώς και των φίλων του σινεμά εν γένει, όπως μάλλον ξέρετε ήδη!

Συγχωρέστε το όποιο τυχόν λάθος… πρώτη φορά κάνουμε avant premiere


Η ταινία "The Social Network" του Ντέιβιντ Φίντσερ βγαίνει στις ελληνικές αίθουσες στις 27 Οκτωβρίου.



Ευχαριστούμε!

υ.γ. ευχαριστούμε ιδιαιτέρως τον Π.Λ.



Disclaimer
Κατά τη διάρκεια της προβολής θα ισχύουν μέτρα παρακολούθησης παράνομης μαγνητοσκόπησης. Με την παρουσία σας στην προβολή αυτή συμφωνείτε στην παρακολούθηση από το προσωπικό ασφαλείας. Η είσοδος στην αίθουσα προβολής όσων φέρουν ενεργοποιημένο κινητό τηλέφωνο ή άλλη συσκευή μαγνητοσκόπησης απαγορεύεται ρητά. Για το λόγο αυτό, παρακαλείσθε να έχετε τα κινητά σας κλειστά σε όλη τη διάρκεια της προβολής. Σε περίπτωση χρήσης κινητού τηλεφώνου ή άλλης συσκευής κατά τη διάρκεια της προβολής, η συσκευή θα απομακρύνεται από τον κάτοχό της από το προσωπικό ασφαλείας και θα επιστρέφεται μετά το πέρας της προβολής.








Sunday, October 17, 2010

Στη Σκιά του Μαύρου Ήλιου

panchamp posted:



Πρόκειται για μια εντυπωσιακή ταινία μεσαίου μήκους (34'), επηρεασμένη κυρίως από τα φιλμ νουάρ παλαιότερων εποχών. Η υπόθεση της έχει να κάνει με συνομωσίες που σχετίζονται με Ναζί, οι οποίες φτάνουν μέχρι και το σήμερα. Στο σημείο αυτό ανακατεύεται ο ιδιωτικός ντετέκτιβ Αιμίλιος Λανς, μπλέκοντας σε μια υπόθεση της οποίας αν γνώριζε εξαρχής τις συνέπειες, σίγουρα θα ήθελε να είχε αποφύγει...




Πριν μερικές μέρες, η ταινία απέσπασε τιμητική διάκριση στο φεστιβάλ της Δράμας (στο τμήμα digi2010) "για τον ενδιαφέροντα χειρισμό των μοτίβων του φιλμ νουάρ, είδους που δεν έχει παράδοση στον κινηματογράφο της χώρας μας". Προσωπικά, ελπίζω αυτό να αποτελέσει αφορμή είτε για τα παιδιά της "Σκιάς" είτε για οποιονδήποτε άλλον να ασχοληθεί εκτενέστερα με το είδος αυτό, που πράγματι στα 70-80 χρόνια ζωής του, ελάχιστες φορές έχει απασχολήσει τους κινηματογραφιστές της Ελλαδας.





Η σκηνοθεσία είναι του Θοδωρή Δεμίρη, ενώ στην συγγραφή του σεναρίου, εκτός από τον ίδιο τον σκηνοθέτη, συμμετέχει ο Ηρακλής Γκούμας (μέλος της κινηματογραφικής μας ομάδας) και ο Άρης Παναγής.


Trailers











Saturday, October 09, 2010

"Buried" for "127 Hours" by Quentin Tarantino

s_dany posted:


Κατι συνειρμούς που κάνει μερικές φορές το [κλειστοφοβικό? :-D] μου μυαλό!
Το είχα ψιλο-ξεχάσει το "Grave Danger", το διπλό επεισόδιο-φινάλε της 5ης σαιζόν του αυθεντικού [και μόνου worth-watching :-P] "C.S.I." δηλ. του Las Vegas, το οποίο σκηνοθέτησε και συν-έγραψε ο Quentin Tarantino το 2005.



Μου το θύμισε φίλος [9.10.10 edit: ο τιτανοτεράστιος Panagiotis Halatsakos :-D] σε χθεσινή κουβέντα στο facebook για το "Buried" του Rodrigo Cortés που παίζεται στις αίθουσες αυτές τις μέρες [αλλά δεν το έχω δει ακόμα]. Προφανής νομίζω η σύνδεση των δυο! :-D

"Buried" Trailer 1 (το Trailer 2 δεν είναι σε καμία περίπτωση τόσο κλειστοφοβικό αλλά αξίζει για το graphic title design approach).





Το οποίο "Buried", μου ήρθε στο μυαλό μόλις είδα τον James Franco σφηνωμένο και πλακωμένο για "127 Hours" από τους βράχους του Danny Boyle, στο νέο trailer που έσκασε στα δίκτυα χθες βράδυ. Πολύ κλείσιμο, πολύ πλάκωμα κι εδώ. Μόνοι εμείς και ο πρωταγωνιστής, με την κάμερα στο πρόσωπο του και την προσπάθεια του να ξεφύγει / να στείλει μήνυμα (post mortem?) στο έξω κόσμο.

"127 Hours" Trailer 2





Πλάκα πλάκα, με το hype αυτών των δυο ταινιών, αν ανέβαινε τώρα στο YouTube το original βιντεάκι από το "Grave Danger" θα έκανε 1 εκατομμύριο hits! Με τίτλο κατι πιασιάρικο βέβαια, κατι του στυλ:
"Buried" for "127 Hours" by Quentin Tarantino ;-DD





Και βέβαια η ιδέα για το συγκεκριμένο (2005) επεισόδιο του CSI προήλθε από το "Kill Bill: Vol. 2" (2004) και την αντίστοιχη θεϊκή σκηνή με Uma Therman (και Morricone :-) στο φέρετρο!
Α ΡΕ QUENTIN, ΚΛΕΙΣΤΟΦΟΒΙΚΟΥΣ ΘΑ ΜΑΣ ΚΑΝΕΙΣ ΟΛΟΥΣ! :-P

"Kill Bill" coffin scene


PS. Μόλις είδα οτι το δεύτερο μέρος του QT έπους είναι μόλις στο #214 στο IMDb Top 250. WTF??? :-B




Btw, η συνεργασία Tarantino και CSI έδωσε έμπνευση και σε άλλους! Ισπανόφωνο κανάλι (έχω την εντύπωση οτι είναι από Βενεζουέλα) έκανε ολόκληρη καμπάνια για το "Grave Danger" με τουλάχιστον 4 βιντεάκια (τόσα βρήκα εγω στο YouTube) βάζοντας τους χαρακτήρες του CSI στις ταινίες του Quentin! How cool is that? :-D
Καλύτερα τα δυο πρώτα!

















Tuesday, October 05, 2010

All I Want is (Music in) Movies

clarabelle posted:


Από την στιγμή που αποφάσισα να κάνω αυτό το αφιερωματάκι, στο μυαλό μου παίζουν σκηνές από αγαπημένες μουσικές ταινίες, παλιά μιούζικαλ, ολόκληρα άλμπουμ soundtracks, κομμάτια συνδεδεμένα με συγκεκριμένες σεκάνς… Πολύ δύσκολο να τα γκρουπάρω όλα αυτά με κάποιο τρόπο… Τα έφερα από δω, τα τράβηξα από κει… Η παρακάτω λίστα δεν φιλοδοξεί να δείξει τις καλύτερες μουσικές ταινίες που έχουν γίνει ποτέ. Είναι ένας οδηγός για περιήγηση, σε ένα από τα απολαυστικότερα είδη του σινεμά.


1. Ο Μύθος του 1900, (The Legend of 1900), Τζουζέπε Τορνατόρε, 1998
Ο Τζουζέπε Τορνατόρε (Σινεμά ο Παράδεισος), το 1998 σκηνοθετεί τον Τιμ Ροθ ως Ντάνι Μπούντμαν, ή Λέμονς ή 1900, εναν βιρτουόζο πιανίστα, που έχει γεννηθεί και ζήσει όλη του τη ζωή στο εσωτερικό ενός κρουαζιερόπλοιου και που τίποτα όσον αφορά στη ζωή του δεν είναι συνηθισμένο. Ο Ένιο Μορικόνε κερδίζει Χρυσή Σφαίρα καλύτερης μουσικής επένδυσης.



2. Ξεφάντωμα με τους Μπιτλς, (A Hard Day’s Night), Ρίτσαρντ Λέστερ, 1964
Τρελή κωμωδία που δείχνει τις περιπέτειες μιας τυπικής ημέρας στην ζωή των «σκαθαριών». Μια από τις καλύτερες μουσικές ταινίες όλων των εποχών για μια από τις σημαντικότερες και σίγουρα από τις πιο διάσημες μπάντες στον πλανήτη.



3. Superstar: the Karen Carpenter Story, Τοντ Χέινς, 1987
Το 1987, ο Τοντ Χέινς σκηνοθετεί μια ταινία για τη ζωή του ποπ ντουέτου των Κάρπεντερς, ενός από τα πιο επιτυχημένα μουσικά σχήματα των ‘70s. Είναι απαγορευμένη από το 1990, καθώς ο Ρίτσαρντ Κάρπεντερ κέρδισε μήνυση που είχε καταθέσει κατά του σκηνοθέτη. Μερικοί τυχεροί την είδαν στις Νύχτες Πρεμιέρας του 2007, στο αφιέρωμα για τον Τοντ Χέινς, μετά τα μεσάνυχτα, σε κλίμα άκρας μυστικοπάθειας. Βαποράκι ήταν η ίδια η Κριστίν Βασόν…



4. This is Spinal Tap! (This is Spinal Tap), Ρομπ Ράινερ, 1984
Δεν είναι ντοκιμαντέρ! Είναι μια σατιρική ταινία για τις ακραίες συμπεριφορές των μελών της φανταστικής μπάντας Spinal Tap, τις άπειρες αυταπάτες του ροκ και του χέβι μέταλ, καθώς επίσης και για τον χαρακτήρα των μουσικών ντοκιμαντέρ που καταπιάνονται με αυτό το πολυαγαπημένο μουσικό είδος.



5. Velvet Goldmine, Τοντ Χέινς, 1998
Ταξίδι στην Βρετανία του glam rock στα τέλη του ’70, μέσα από το πορτραίτο του Μπράιαν Σλέιντ, ενός φανταστικού ποπ ειδώλου της εποχής, του οποίου ο χαρακτήρας βασίζεται στον Ντέιβιντ Μπάουι. Η ιστορία κινείται γύρω από τη σχέση του Σλέιντ με τον Κερτ Γουάιλντ που με τη σειρά του βασίζεται στον Ίγκι Ποπ και τον Λου Ριντ. Υπέροχη ταινία γύρω από την εφηβική περιπέτεια του δημοσιογράφου Άρθουρ Στιούαρτ, που ανακαλύπτει την ταυτότητά του.



6. 24 Ώρες Γεμάτες Ροκ, (24 Hour Party People), Μάικλ Γουίντερμποτομ, 2002
Μια ταινία φτιαγμένη για τους φανατικούς της σκηνής του Μάντσεστερ, τέλη του ’80 και αρχές ’90. Ο Τόνι Γουίλσον (επικεφαλής της θρυλικής πια Factory Records), τον οποίο ερμηνεύει άνετα ο Στιβ Κούγκαν, είναι ο αφηγητής σε μια ταινία που βασίζεται τόσο σε πραγματικά γεγονότα όσο και σε φήμες. Joy Division, New Order, Happy Mondays, A Certain Ratio... πολλή μουσική και πολλά cameos.



7. Χίλαρι και Τζάκι, (Hilary and Jackie), Ανάντ Τάκερ, 1998
Βιογραφική ταινία γύρω από την ισχυρή σχέση της Χίλαρι και της Τζάκι Ντιπρέ, βασισμένη στο βιβλίο της πρώτης (και του νεαρότερου αδερφού τους) για την αδερφή της, Τζάκι Ντιπρέ, της διεθνούς επιπέδου τσελίστριας, αναγνωρισμένης ως μια από της καλύτερες, όλων των εποχών. Η ταινία καθώς και το βιβλίο «A Genius in the Family» προκάλεσαν αντιπαραθέσεις υψηλών τόνων καθώς μέλη ρης οικογένειας, συνεργάτες και θαυμαστές μιλούσαν για διαστρέβλωση της αλήθειας.



8. Ροκ εν Πλω, (Pirate Radio), Ρίτσαρντ Κέρτις, 2009
Οι εναλλακτικοί τίτλοι της ταινίας είναι «Ραδιο… κύματα» και «The Boat that Rocked». Είναι μια ιστορία για ένα φανταστικό ραδιοφωνικό σταθμό που εκπέμπει στην Βρετανία, μέσα από ένα πλοίο, που βρίσκεται κάπου στην Βόρεια Θάλασσα, όλα αυτά εν έτη 1966. Πόσο ροκ είναι αυτό…;!



9. Tom Petty and the Heartbreakers : Runnin’ Down a Dream, Πίτερ Μπογκντάνοβιτς, 2007
Τετράωρο ντοκιμαντέρ για τον Τομ Πέτι, καταπιάνεται με τη ζωή, την μπάντα, τη σόλο καριέρα, το side project με τους Travelling Wilbury’s, για την τριαντάχρονη πορεία στη μουσική. Ένα πρώτης τάξεως δείγμα για το πώς πρέπει να είναι ένα μουσικό ντοκιμαντέρ. Μεταξύ άλλων συμμετέχουν οι Τζορτζ Χάρισον, Έντι Βέντερ, Τζόνι Ντεπ.



10. The Runaways, Φλόρια Ζιγκιζμόντι, 2010
Βιογραφική ταινία με αισθητική βίντεο κλιπ, για την ομώνυμη, πρώτη all girl μπάντα των The Runaways το 1975. Εστιάζει στο πώς σχηματίστηκε το γκρουπ, τον ρόλο που έπαιξε ο αμφιλεγόμενος μάνατζερ Τιμ Φόλεϊ και στη σχέση της Τζόαν Τζετ και της Σερί Κάρι. Η Ντακότα Φάνινγκ είναι πια ολόκληρη γυναίκα και η Κρίστεν Στούαρτ πείθει επικίνδυνα ως Τζόαν Τζετ. Τα δυο κορίτσια μάλιστα έκαναν τα ολόδικά τους φωνητικά. Συμπαθητική ταινία που αφήνει όμως πολλές παραμέτρους της ιστορίας της μπάντας εκτός… Αν την είδες στις φετινές Νύχτες Πρεμιέρας... δες και το ντοκιμαντέρ «Edgeplay: A Film about the Runaways».



11. Hedwig and the Angry Inch, Τζον Κάμερον Μίτσελ, 2001



12. The Rocky Horror Picture Show, Τζιμ Σάρμαν, 1975



13. Walk the Line, Τζέιμς Μάνγκολντ, 2005



14. Moonwalker, Τζέρι Κράμερ, Τζιμ Μπάσφιλντ, Κόλιν Σίλβερς, 1988



15. Ζωή σαν Τριαντάφυλλο, (La Vie en Rose), Ολιβιέ Νταχάν,2007



16. Ο Σολίστας, (Shine), Σκοτ Χικς, 1996



17. Buena Vista Social Club, Βιμ Βέντερς, 1999



18. Οι Ατσίδες με τα Μπλε, (The Blues Brothers), Τζον Λάντις, 1980



19. Σιντ και Νάνσι, (Sid and Nancy), Άλεξ Κοξ, 1986



20. Ι ‘m Not There, Τοντ Χέινς, 2007



21. Wayne’s World, Πενελόπη Σφηρή, 1992



22. Amadeus, Μίλος Φόρμαν, 1984



23. Ray, Τέιλορ Χάκφορντ, 2004



24. Μια Τρυφερή Σχέση, (Music of the Heart), Γουες Κρέιβεν, 1999



25. High Fidelity, Στίβεν Φρίαρς, 2000



...αυτά τα λίγα. Ήθελα να συμπεριλάβω κι άλλα πολλά, μιούζικαλ, ντοκιμαντέρ κλπ αλλά... so much to do.. so little time...








Saturday, October 02, 2010

R.I.P. Γιώργος Τζιώτζιος (1954-2010)

10.12.10 update
s_dany posted:



Το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης τίμησε τον Γιώργο Τζιώτζιο με τον τρόπο ακριβώς που του ταίριαζε, βάζοντας δηλαδή αγαπημένους φίλους και συνεργάτες του να μιλήσουν γι' αυτόν. Κρίμα που δεν ήμασταν κι εμείς εκεί...

Ο ΜΠΑΜΠΑΣ ΤΡΕΛΑΙΝΟΤΑΝ ΝΑ ΑΚΟΥΕΙ ΝΙΝΟ ΡΟΤΑ...
Μνήμη Γ. Τζιώτζιου στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης
..."Ο Αλέξανδρος Μουμτζής στάθηκε στα πρώτα χρόνια του ιστορικού ΦΟΚΘ και του περιοδικού Οθόνη στην Θεσσαλονίκη. Ο Ζήνος Παναγιωτίδης τόνισε τoν ρόλο του στον τομέα της διανομής θυμίζοντας μάλιστα και κάποια πολύ ανθρώπινα στιγμιότυπα από την φιλική και επαγγελματική τους σχέση. Ο Χρήστος Μήτσης γύρισε το χρόνο σχεδόν 20 χρόνια πίσω όταν ξεκίνησε το περιοδικό ΣΙΝΕΜΑ διαμορφώνοντας μια νέα γενιά κινηματογραφόφιλων και σχεδόν το σύνολο της σημερινής κινηματογραφικής κριτικής στην Ελλάδας(νέα παιδιά όλοι που ξεκίνησαν μαζί με το περιοδικό ΣΙΝΕΜΑ)"...

Από το video αυτό κρατάω τα σημαντικότερα για μένα σημεία:
από τον Χρήστο Μήτση:
..."Νομίζω οτι το Περιοδικό ΣΙΝΕΜΑ μπόρεσε και έφτιαξε μια γενιά κινηματογραφόφιλων καινούρια, μια γενιά που μπορούσε αμέσως να δει γιατι ο Tim Burton είναι τόσο σπουδαίος σκηνοθέτης"...
..."Κατά τη γνώμη μου, τί ήταν αυτό που χαρακτήριζε το Γιώργο ως κριτικό και ως διανομέα: ήταν ενα πράγμα, μία είναι η στάση απέναντι στο σινεμά. Οτι το σινεμά δεν αρχίζει και δεν τελειώνει στη σκοτεινή αίθουσα. Γιαυτο και εγω νομίζω οτι ο Γιώργος ήταν ενας πλήρης κριτικός κινημ/φου. Έχουμε πάρα πολλούς κριτικούς ταινιών. Δεν έχουμε, ή έχουμε λίγους κριτικούς κινημ/φου. Που ξέρουν να διαβάσουν τη διαδρομή μιας ταινίας, τις συνθήκες που τη γέννησαν σαν ιδέα, τους πριορισμούς που την ανάγκασαν (ή τις ελευθερίες που της δόθηκαν) για να γίνει έτσι και πώς έφτασε όλη η διαδρομή μέχρι να τη συναντήσουμε στην αίθουσα."...




Ενώ ο Ηλίας Φραγκούλης είχε πει από τον Οκτώβρη [αλλά εγω τώρα το ανακάλυψα] το δικό του αντίο, τόσο μέσα από το blog όσο και από την εκπομπή του.

CINEMaD
Αντίο, Γιώργο.
..."Θεατής, δίπλα σε ανθρώπους που χάθηκαν πιο πριν, που μοιράστηκαν μ’ αυτή την Τέχνη περισσότερες συγκινήσεις κι απ’ όσες τους χάρισε η αληθινή ζωή και που θα μάραζαν σα φαντάσματα στην ιδέα πως το «μετά» θα τους στερήσει αυτή, τη μεγάλη αγάπη..."

CINEMaD 07/10/2010
..."Κριτικός κινημ/φου, διανομέας, θεατής, father figure για τη νεότερη γενιά επαγγελματιών στο χώρο, άφησε πίσω τόση κληρονομιά, στράφι και χώμα, όπως συμβαίνει συνήθως στην Ελλάδα"...




-------------------------------------------


[originally on facebook]
7.10.10 update
s_dany posted:



RESPECT
Ο Χρήστος Μήτσης αποχαιρετά τον Γιώργο Τζιώτζιο στο party της Ελληνικής Ακαδημίας Κινημ/φου στην Τεχνόπολη [4/10/10]
Από το 1:17.


"Αν ζεις για το σινεμά, τότε θα μπορέσεις να ζήσεις και από το σινεμά" [και αυτό δεν έχει καμια οπορτουνίστικη χροιά, έτσι?...]
"...ήξεραν οτι αυτό το πράγμα δεν είναι σκέτο εμπόριο, είναι κατι πολύ παραπάνω"
"'Όταν γράφεις για το σινεμά, πρέπει να ξέρεις σινεμά, αλλά πρέπει να ξέρεις και να γράφεις... δεν είναι μόνο ανάλυση ταινιών, είναι μια προσωπική περιπέτεια..."




-------------------------------------------


3.10.10 update
s_dany posted:



Επειδή αν είσαι 20-25 χρονών και κάτω, παίζει και να μην ξέρεις ποιος ακριβώς είναι ο Γιώργος Τζιώτζιος και η πορεία του, ανέβασα τη συνέντευξη που είχε δώσει στον Δημήτρη Αθανίτη για το "Μοτέρ" Νοεμβρίου-Δεκεμβρίου 2008 [κλικ πάνω στις εικόνες για μεγαλύτερη ανάλυση]. Ακριβώς από κάτω τα σημαντικότερα για μένα σημεία.



Για τα φοιτητικά χρόνια [εμείς να δούμε τί κάνουμε!]

- Μπαίνοντας στο πανεπιστήμιο, είσαι πια κινηματογραφόφιλος.
- Έχω γνωριστεί με τον Δερμετζόγλου, τον Ακτσόγλου και τους άλλους, έχουμε κάνει τον θρυλικό ΦΟΚΘ, και κάθε Σαββατοκύριακο κάνουμε προβολές με χίλια άτομα στο αμφιθέατρο της φυσικομαθηματικής. Βγάζουμε κι ένα έντυπο, στον πολύγραφο, τα ≪Τετράδια Κινηματογράφου≫, όπου και τα πρώτα μας γραπτά.
- Λίγο αργότερα, βγάζετε κι ένα περιοδικό, την «Οθόνη». Τα σινεμά εξακολουθούσαν να παίζουν τον ίδιο σημαντικό ρόλο;
- Όχι μόνο, αλλά ήταν και τα πιο χαρακτηριστικά σημεία για τη γεωγραφία της πόλης. Τα ραντεβού όλα τα δίναμε σε σχέση με κάποιο κινηματογράφο, κάτι που κάνω ακόμα και σήμερα. Όταν μου λέει κάποιος: ≪Μένω εκεί≫, αυτόματα λέω: ≪Κοντά στον παλιό “Έσπερο”; Απέναντι από τα “Διονύσια”;≫. Όμως ήταν μια εποχή τότε που η Θεσσαλονίκη ήταν πραγματικά μια κινηματογραφική πόλη.
Να σκεφτείς ότι έκανε το 1/3 των εισιτηρίων της Αθήνας, όταν σήμερα κάνει το 1/8 ή το 1/10. Και το Πανεπιστήμιο, την εποχή που ήμουν φοιτητής, ήταν βασικός τροφοδότης της κινηματογραφοφιλικής συνείδησης της πόλης.



Για το ΣΙΝΕΜΑ:

- Μετά τα έξι χρόνια στην «Προοπτική», το μικρόβιο σε έτρωγε πάλι.
- Το περιοδικό. Λέω μια μέρα στον τυπογράφο που στεγαζόταν κάτω απ’ τα γραφεία μας, στην Κωλέττη: ≪Θέλω να βγάλω ένα περιοδικό για κινηματογράφο≫. ≪Δεν ανεβαίνεις≫ μου λέει, ≪καλύτερα στον 6ο να πηδήξεις;≫
- Και τελικά ίδρυσες το «Σινεμά», το πιο μακρόβιο κινηματογραφικό περιοδικό στην Ελλάδα, με πάνω από 200 τεύχη και σχεδόν 20 χρόνια παρουσία.
- Τα γραφεία ήταν στο πατάρι του ≪Στούντιο≫ και, με ένα τεύχος-οδηγό, μαζεύτηκαν πολλά νέα παιδιά που ήθελαν να συνεργαστούν: Κουτσογιαννόπουλος, Εκσιέλ, Ζουμπουλάκης, Κρασσακόπουλος, Τριανταφυλλίδης, Σωτηροπούλου. Βέβαια, τα πράγματα δεν ήταν εύκολα. Όπως δεν ήταν εύκολα κι όταν φέρναμε με την ≪Προοπτική≫ στο ≪Στούντιο≫ νέους, άγνωστους τότε σκηνοθέτες: Τζάρμους, Φρίαρς, Αλμοδόβαρ. Δεχόμουν συχνά άγριες κριτικές. Σήμερα, βέβαια, όλοι αυτοί είναι σεβαστοί. Για μένα, η πρώτη ταινία είναι αποφασιστική. Εκεί φαίνονται σχεδόν όλα: και ο σκηνοθέτης και ο διανομέας και ο κριτικός...



Για τις Νύχτες Πρεμιέρας:

- Κάποιο μικρόβιο, πάντως, σ’ έτρωγε συνέχεια. Από πετυχημένος διανομέας, γίνεσαι εκδότης, και στη συνέχεια δημιουργείς και φεστιβάλ: τις Νύχτες Πρεμιέρας!
- Πίστευα ότι μπορεί να γίνει ένα φεστιβάλ στην Αθήνα. Το σλόγκαν μου ήταν: ≪Αυτό που θα κάνουμε, δεν θα είναι θεσμός. Θα είναι εθισμός!≫.



Για τη διανομή:

Σκέφτομαι ότι η καλή ταινία έχει όλο και λιγότερο χώρο στη διανομή. Τα μεμονωμένα σινεμά κλείνουν, τα πολυσινεμά παίζουν μόνο το mainstream. Και απορώ πώς δεν σκέφτεται κάποιος ότι ένα εναλλακτικό πολυσινεμά, ένα artplex ας το πούμε, θα ήταν μια σοβαρή πρόταση και επιχειρηματικά. Ένας πολυκινηματογράφος 10 αιθουσών που θα παίζει τις 20 καλύτερες ταινίες που βγήκαν τους τελευταίους τρεις μήνες, κι όπου θα πηγαίνεις χωρίς να σκέφτεσαι τι παίζει, αλλά ξέροντας ότι εκεί θα βρεις τις καλύτερες ταινίες. Αυτό είναι το τελευταίο πράγμα που θα ήθελα να κάνω.


Για το σινεμά

- Τελικά Γιώργο, τι είναι για σένα ο κινηματογράφος;
- Ο κινηματογράφος ήταν πάντα για μένα η επαφή με τον κόσμο. Αγαπώ τον κινηματογράφο. Είναι ό,τι πιο ωραίο υπάρχει. Τα έχει όλα. Κυρίως, δύο μεγάλα χαρίσματα: το πλάνο και το εκτός πεδίου, που συχνά τροφοδοτεί περισσότερο τη φαντασία. Γι’ αυτό και δεν αγάπησα ποτέ πραγματικά το θέατρο.





-------------------------------------------


2.10.10
s_dany posted:




Δεν είναι μόνο η δουλειά του στη διανομή (τα τελευταία χρόνια με Playtime, Rosebud και Nutopia), είναι κυρίως οτι ήταν από τους ανθρώπους που μας μεγάλωσαν σινεφιλικά με τα γραπτά και τις ιδέες τους, που μας έδειξαν πόσο όμορφο είναι να είσαι cinένοχος. Από τους 2-3 ανθρώπους που ξεκίνησαν αυτά που μας δίνουν χαρά ακόμα και σήμερα, το περιοδικό ΣΙΝΕΜΑ (το '89) και τις Νύχτες Πρεμιέρας (το '95). Διάολε, τις προ ολίγων ημερών φωτογραφίες και video από το φεστιβάλ ετοιμαζόμουν να ανεβάσω τώρα! Και προχθές με το post του Καπράνου για τις πολιτικές ταινίες και την αναφορά στο "Il Divo" ήρθε στη σκέψη μου, εκεί στην πρεμιέρα στο "Τριανόν" ήταν που γνωριστήκαμε, που είπαμε (μόλις) δυο κουβέντες. Τί κρίμα, τί απώλεια...



Βλέπε και:

Ο ΜΠΑΜΠΑΣ ΤΡΕΛΑΙΝΟΤΑΝ ΝΑ ΑΚΟΥΕΙ ΝΙΝΟ ΡΟΤΑ...
Έφυγε ο Γιώργος Τζιώτζιος - Πένθος για τον ελληνικό κινηματογράφο
"Μια μέρα μαύρη είναι η σημερινή για τον ελληνικό κινηματογράφο. Ο Γιώργος Τζιώτζιος, ένας από τους σημαντικότερους εκπροσώπους της κριτικής θεώρησης, διανομέας και παραγωγός ταινιών έφυγε χτες το βράδυ από κοντά μας"...

ΣΙΝΕΜΑ
Έφυγε o Γιώργος Τζιώτζιος
..."Ειρωνικό ή όχι, η Δευτέρα 4 Οκτωβρίου, ημέρα γιορτής για το ελληνικό σινεμά (η νεοσύστατη Ακαδημία κινηματογράφου εγκαινιάζει την νέα σεζόν) είναι και μέρα πένθους για τον άνθρωπο που προσπάθησε όσο λίγοι για την άνθηση του"...



---





Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...