R.I.P. Γιώργος Τζιώτζιος (1954-2010)

10.12.10 update
s_dany posted:


Το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης τίμησε τον Γιώργο Τζιώτζιο με τον τρόπο ακριβώς που του ταίριαζε, βάζοντας δηλαδή αγαπημένους φίλους και συνεργάτες του να μιλήσουν γι' αυτόν. Κρίμα που δεν ήμασταν κι εμείς εκεί...

Ο ΜΠΑΜΠΑΣ ΤΡΕΛΑΙΝΟΤΑΝ ΝΑ ΑΚΟΥΕΙ ΝΙΝΟ ΡΟΤΑ...
Μνήμη Γ. Τζιώτζιου στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης
..."Ο Αλέξανδρος Μουμτζής στάθηκε στα πρώτα χρόνια του ιστορικού ΦΟΚΘ και του περιοδικού Οθόνη στην Θεσσαλονίκη. Ο Ζήνος Παναγιωτίδης τόνισε τoν ρόλο του στον τομέα της διανομής θυμίζοντας μάλιστα και κάποια πολύ ανθρώπινα στιγμιότυπα από την φιλική και επαγγελματική τους σχέση. Ο Χρήστος Μήτσης γύρισε το χρόνο σχεδόν 20 χρόνια πίσω όταν ξεκίνησε το περιοδικό ΣΙΝΕΜΑ διαμορφώνοντας μια νέα γενιά κινηματογραφόφιλων και σχεδόν το σύνολο της σημερινής κινηματογραφικής κριτικής στην Ελλάδας(νέα παιδιά όλοι που ξεκίνησαν μαζί με το περιοδικό ΣΙΝΕΜΑ)"...

Από το video αυτό κρατάω τα σημαντικότερα για μένα σημεία:
από τον Χρήστο Μήτση:
..."Νομίζω οτι το Περιοδικό ΣΙΝΕΜΑ μπόρεσε και έφτιαξε μια γενιά κινηματογραφόφιλων καινούρια, μια γενιά που μπορούσε αμέσως να δει γιατι ο Tim Burton είναι τόσο σπουδαίος σκηνοθέτης"...
..."Κατά τη γνώμη μου, τί ήταν αυτό που χαρακτήριζε το Γιώργο ως κριτικό και ως διανομέα: ήταν ενα πράγμα, μία είναι η στάση απέναντι στο σινεμά. Οτι το σινεμά δεν αρχίζει και δεν τελειώνει στη σκοτεινή αίθουσα. Γιαυτο και εγω νομίζω οτι ο Γιώργος ήταν ενας πλήρης κριτικός κινημ/φου. Έχουμε πάρα πολλούς κριτικούς ταινιών. Δεν έχουμε, ή έχουμε λίγους κριτικούς κινημ/φου. Που ξέρουν να διαβάσουν τη διαδρομή μιας ταινίας, τις συνθήκες που τη γέννησαν σαν ιδέα, τους πριορισμούς που την ανάγκασαν (ή τις ελευθερίες που της δόθηκαν) για να γίνει έτσι και πώς έφτασε όλη η διαδρομή μέχρι να τη συναντήσουμε στην αίθουσα."...

[corresponding facebook link]

Ενώ ο Ηλίας Φραγκούλης είχε πει από τον Οκτώβρη [αλλά εγω τώρα το ανακάλυψα] το δικό του αντίο, τόσο μέσα από το blog όσο και από την εκπομπή του.

CINEMaD
Αντίο, Γιώργο.
..."Θεατής, δίπλα σε ανθρώπους που χάθηκαν πιο πριν, που μοιράστηκαν μ’ αυτή την Τέχνη περισσότερες συγκινήσεις κι απ’ όσες τους χάρισε η αληθινή ζωή και που θα μάραζαν σα φαντάσματα στην ιδέα πως το «μετά» θα τους στερήσει αυτή, τη μεγάλη αγάπη..."

CINEMaD 07/10/2010
..."Κριτικός κινημ/φου, διανομέας, θεατής, father figure για τη νεότερη γενιά επαγγελματιών στο χώρο, άφησε πίσω τόση κληρονομιά, στράφι και χώμα, όπως συμβαίνει συνήθως στην Ελλάδα"...

-------------------------------------------

[originally on facebook]
7.10.10 update
s_dany posted:


RESPECT
Ο Χρήστος Μήτσης αποχαιρετά τον Γιώργο Τζιώτζιο στο party της Ελληνικής Ακαδημίας Κινημ/φου στην Τεχνόπολη [4/10/10]
Από το 1:17.


"Αν ζεις για το σινεμά, τότε θα μπορέσεις να ζήσεις και από το σινεμά" [και αυτό δεν έχει καμια οπορτουνίστικη χροιά, έτσι?...]
"...ήξεραν οτι αυτό το πράγμα δεν είναι σκέτο εμπόριο, είναι κατι πολύ παραπάνω"
"'Όταν γράφεις για το σινεμά, πρέπει να ξέρεις σινεμά, αλλά πρέπει να ξέρεις και να γράφεις... δεν είναι μόνο ανάλυση ταινιών, είναι μια προσωπική περιπέτεια..."

[corresponding facebook link]

-------------------------------------------

3.10.10 update
s_dany posted:


Επειδή αν είσαι 20-25 χρονών και κάτω, παίζει και να μην ξέρεις ποιος ακριβώς είναι ο Γιώργος Τζιώτζιος και η πορεία του, ανέβασα τη συνέντευξη που είχε δώσει στον Δημήτρη Αθανίτη για το "Μοτέρ" Νοεμβρίου-Δεκεμβρίου 2008 [κλικ πάνω στις εικόνες για μεγαλύτερη ανάλυση]. Ακριβώς από κάτω τα σημαντικότερα για μένα σημεία.

Για τα φοιτητικά χρόνια [εμείς να δούμε τί κάνουμε!]

- Μπαίνοντας στο πανεπιστήμιο, είσαι πια κινηματογραφόφιλος.
- Έχω γνωριστεί με τον Δερμετζόγλου, τον Ακτσόγλου και τους άλλους, έχουμε κάνει τον θρυλικό ΦΟΚΘ, και κάθε Σαββατοκύριακο κάνουμε προβολές με χίλια άτομα στο αμφιθέατρο της φυσικομαθηματικής. Βγάζουμε κι ένα έντυπο, στον πολύγραφο, τα ≪Τετράδια Κινηματογράφου≫, όπου και τα πρώτα μας γραπτά.
- Λίγο αργότερα, βγάζετε κι ένα περιοδικό, την «Οθόνη». Τα σινεμά εξακολουθούσαν να παίζουν τον ίδιο σημαντικό ρόλο;
- Όχι μόνο, αλλά ήταν και τα πιο χαρακτηριστικά σημεία για τη γεωγραφία της πόλης. Τα ραντεβού όλα τα δίναμε σε σχέση με κάποιο κινηματογράφο, κάτι που κάνω ακόμα και σήμερα. Όταν μου λέει κάποιος: ≪Μένω εκεί≫, αυτόματα λέω: ≪Κοντά στον παλιό “Έσπερο”; Απέναντι από τα “Διονύσια”;≫. Όμως ήταν μια εποχή τότε που η Θεσσαλονίκη ήταν πραγματικά μια κινηματογραφική πόλη.
Να σκεφτείς ότι έκανε το 1/3 των εισιτηρίων της Αθήνας, όταν σήμερα κάνει το 1/8 ή το 1/10. Και το Πανεπιστήμιο, την εποχή που ήμουν φοιτητής, ήταν βασικός τροφοδότης της κινηματογραφοφιλικής συνείδησης της πόλης.


Για το ΣΙΝΕΜΑ:

- Μετά τα έξι χρόνια στην «Προοπτική», το μικρόβιο σε έτρωγε πάλι.
- Το περιοδικό. Λέω μια μέρα στον τυπογράφο που στεγαζόταν κάτω απ’ τα γραφεία μας, στην Κωλέττη: ≪Θέλω να βγάλω ένα περιοδικό για κινηματογράφο≫. ≪Δεν ανεβαίνεις≫ μου λέει, ≪καλύτερα στον 6ο να πηδήξεις;≫
- Και τελικά ίδρυσες το «Σινεμά», το πιο μακρόβιο κινηματογραφικό περιοδικό στην Ελλάδα, με πάνω από 200 τεύχη και σχεδόν 20 χρόνια παρουσία.
- Τα γραφεία ήταν στο πατάρι του ≪Στούντιο≫ και, με ένα τεύχος-οδηγό, μαζεύτηκαν πολλά νέα παιδιά που ήθελαν να συνεργαστούν: Κουτσογιαννόπουλος, Εκσιέλ, Ζουμπουλάκης, Κρασσακόπουλος, Τριανταφυλλίδης, Σωτηροπούλου. Βέβαια, τα πράγματα δεν ήταν εύκολα. Όπως δεν ήταν εύκολα κι όταν φέρναμε με την ≪Προοπτική≫ στο ≪Στούντιο≫ νέους, άγνωστους τότε σκηνοθέτες: Τζάρμους, Φρίαρς, Αλμοδόβαρ. Δεχόμουν συχνά άγριες κριτικές. Σήμερα, βέβαια, όλοι αυτοί είναι σεβαστοί. Για μένα, η πρώτη ταινία είναι αποφασιστική. Εκεί φαίνονται σχεδόν όλα: και ο σκηνοθέτης και ο διανομέας και ο κριτικός...


Για τις Νύχτες Πρεμιέρας:

- Κάποιο μικρόβιο, πάντως, σ’ έτρωγε συνέχεια. Από πετυχημένος διανομέας, γίνεσαι εκδότης, και στη συνέχεια δημιουργείς και φεστιβάλ: τις Νύχτες Πρεμιέρας!
- Πίστευα ότι μπορεί να γίνει ένα φεστιβάλ στην Αθήνα. Το σλόγκαν μου ήταν: ≪Αυτό που θα κάνουμε, δεν θα είναι θεσμός. Θα είναι εθισμός!≫.


Για τη διανομή:

Σκέφτομαι ότι η καλή ταινία έχει όλο και λιγότερο χώρο στη διανομή. Τα μεμονωμένα σινεμά κλείνουν, τα πολυσινεμά παίζουν μόνο το mainstream. Και απορώ πώς δεν σκέφτεται κάποιος ότι ένα εναλλακτικό πολυσινεμά, ένα artplex ας το πούμε, θα ήταν μια σοβαρή πρόταση και επιχειρηματικά. Ένας πολυκινηματογράφος 10 αιθουσών που θα παίζει τις 20 καλύτερες ταινίες που βγήκαν τους τελευταίους τρεις μήνες, κι όπου θα πηγαίνεις χωρίς να σκέφτεσαι τι παίζει, αλλά ξέροντας ότι εκεί θα βρεις τις καλύτερες ταινίες. Αυτό είναι το τελευταίο πράγμα που θα ήθελα να κάνω.


Για το σινεμά

- Τελικά Γιώργο, τι είναι για σένα ο κινηματογράφος;
- Ο κινηματογράφος ήταν πάντα για μένα η επαφή με τον κόσμο. Αγαπώ τον κινηματογράφο. Είναι ό,τι πιο ωραίο υπάρχει. Τα έχει όλα. Κυρίως, δύο μεγάλα χαρίσματα: το πλάνο και το εκτός πεδίου, που συχνά τροφοδοτεί περισσότερο τη φαντασία. Γι’ αυτό και δεν αγάπησα ποτέ πραγματικά το θέατρο.

[corresponding facebook link]

-------------------------------------------

2.10.10
s_dany posted:



Δεν είναι μόνο η δουλειά του στη διανομή (τα τελευταία χρόνια με Playtime, Rosebud και Nutopia), είναι κυρίως οτι ήταν από τους ανθρώπους που μας μεγάλωσαν σινεφιλικά με τα γραπτά και τις ιδέες τους, που μας έδειξαν πόσο όμορφο είναι να είσαι cinένοχος. Από τους 2-3 ανθρώπους που ξεκίνησαν αυτά που μας δίνουν χαρά ακόμα και σήμερα, το περιοδικό ΣΙΝΕΜΑ (το '89) και τις Νύχτες Πρεμιέρας (το '95). Διάολε, τις προ ολίγων ημερών φωτογραφίες και video από το φεστιβάλ ετοιμαζόμουν να ανεβάσω τώρα! Και προχθές με το post του Καπράνου για τις πολιτικές ταινίες και την αναφορά στο "Il Divo" ήρθε στη σκέψη μου, εκεί στην πρεμιέρα στο "Τριανόν" ήταν που γνωριστήκαμε, που είπαμε (μόλις) δυο κουβέντες. Τί κρίμα, τί απώλεια...



Βλέπε και:

Ο ΜΠΑΜΠΑΣ ΤΡΕΛΑΙΝΟΤΑΝ ΝΑ ΑΚΟΥΕΙ ΝΙΝΟ ΡΟΤΑ...
Έφυγε ο Γιώργος Τζιώτζιος - Πένθος για τον ελληνικό κινηματογράφο
"Μια μέρα μαύρη είναι η σημερινή για τον ελληνικό κινηματογράφο. Ο Γιώργος Τζιώτζιος, ένας από τους σημαντικότερους εκπροσώπους της κριτικής θεώρησης, διανομέας και παραγωγός ταινιών έφυγε χτες το βράδυ από κοντά μας"...

ΣΙΝΕΜΑ
Έφυγε o Γιώργος Τζιώτζιος
..."Ειρωνικό ή όχι, η Δευτέρα 4 Οκτωβρίου, ημέρα γιορτής για το ελληνικό σινεμά (η νεοσύστατη Ακαδημία κινηματογράφου εγκαινιάζει την νέα σεζόν) είναι και μέρα πένθους για τον άνθρωπο που προσπάθησε όσο λίγοι για την άνθηση του"...

[corresponding facebook link]

---