Saturday, October 02, 2010

R.I.P. Γιώργος Τζιώτζιος (1954-2010)

10.12.10 update
s_dany posted:



Το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης τίμησε τον Γιώργο Τζιώτζιο με τον τρόπο ακριβώς που του ταίριαζε, βάζοντας δηλαδή αγαπημένους φίλους και συνεργάτες του να μιλήσουν γι' αυτόν. Κρίμα που δεν ήμασταν κι εμείς εκεί...

Ο ΜΠΑΜΠΑΣ ΤΡΕΛΑΙΝΟΤΑΝ ΝΑ ΑΚΟΥΕΙ ΝΙΝΟ ΡΟΤΑ...
Μνήμη Γ. Τζιώτζιου στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης
..."Ο Αλέξανδρος Μουμτζής στάθηκε στα πρώτα χρόνια του ιστορικού ΦΟΚΘ και του περιοδικού Οθόνη στην Θεσσαλονίκη. Ο Ζήνος Παναγιωτίδης τόνισε τoν ρόλο του στον τομέα της διανομής θυμίζοντας μάλιστα και κάποια πολύ ανθρώπινα στιγμιότυπα από την φιλική και επαγγελματική τους σχέση. Ο Χρήστος Μήτσης γύρισε το χρόνο σχεδόν 20 χρόνια πίσω όταν ξεκίνησε το περιοδικό ΣΙΝΕΜΑ διαμορφώνοντας μια νέα γενιά κινηματογραφόφιλων και σχεδόν το σύνολο της σημερινής κινηματογραφικής κριτικής στην Ελλάδας(νέα παιδιά όλοι που ξεκίνησαν μαζί με το περιοδικό ΣΙΝΕΜΑ)"...

Από το video αυτό κρατάω τα σημαντικότερα για μένα σημεία:
από τον Χρήστο Μήτση:
..."Νομίζω οτι το Περιοδικό ΣΙΝΕΜΑ μπόρεσε και έφτιαξε μια γενιά κινηματογραφόφιλων καινούρια, μια γενιά που μπορούσε αμέσως να δει γιατι ο Tim Burton είναι τόσο σπουδαίος σκηνοθέτης"...
..."Κατά τη γνώμη μου, τί ήταν αυτό που χαρακτήριζε το Γιώργο ως κριτικό και ως διανομέα: ήταν ενα πράγμα, μία είναι η στάση απέναντι στο σινεμά. Οτι το σινεμά δεν αρχίζει και δεν τελειώνει στη σκοτεινή αίθουσα. Γιαυτο και εγω νομίζω οτι ο Γιώργος ήταν ενας πλήρης κριτικός κινημ/φου. Έχουμε πάρα πολλούς κριτικούς ταινιών. Δεν έχουμε, ή έχουμε λίγους κριτικούς κινημ/φου. Που ξέρουν να διαβάσουν τη διαδρομή μιας ταινίας, τις συνθήκες που τη γέννησαν σαν ιδέα, τους πριορισμούς που την ανάγκασαν (ή τις ελευθερίες που της δόθηκαν) για να γίνει έτσι και πώς έφτασε όλη η διαδρομή μέχρι να τη συναντήσουμε στην αίθουσα."...




Ενώ ο Ηλίας Φραγκούλης είχε πει από τον Οκτώβρη [αλλά εγω τώρα το ανακάλυψα] το δικό του αντίο, τόσο μέσα από το blog όσο και από την εκπομπή του.

CINEMaD
Αντίο, Γιώργο.
..."Θεατής, δίπλα σε ανθρώπους που χάθηκαν πιο πριν, που μοιράστηκαν μ’ αυτή την Τέχνη περισσότερες συγκινήσεις κι απ’ όσες τους χάρισε η αληθινή ζωή και που θα μάραζαν σα φαντάσματα στην ιδέα πως το «μετά» θα τους στερήσει αυτή, τη μεγάλη αγάπη..."

CINEMaD 07/10/2010
..."Κριτικός κινημ/φου, διανομέας, θεατής, father figure για τη νεότερη γενιά επαγγελματιών στο χώρο, άφησε πίσω τόση κληρονομιά, στράφι και χώμα, όπως συμβαίνει συνήθως στην Ελλάδα"...




-------------------------------------------


[originally on facebook]
7.10.10 update
s_dany posted:



RESPECT
Ο Χρήστος Μήτσης αποχαιρετά τον Γιώργο Τζιώτζιο στο party της Ελληνικής Ακαδημίας Κινημ/φου στην Τεχνόπολη [4/10/10]
Από το 1:17.


"Αν ζεις για το σινεμά, τότε θα μπορέσεις να ζήσεις και από το σινεμά" [και αυτό δεν έχει καμια οπορτουνίστικη χροιά, έτσι?...]
"...ήξεραν οτι αυτό το πράγμα δεν είναι σκέτο εμπόριο, είναι κατι πολύ παραπάνω"
"'Όταν γράφεις για το σινεμά, πρέπει να ξέρεις σινεμά, αλλά πρέπει να ξέρεις και να γράφεις... δεν είναι μόνο ανάλυση ταινιών, είναι μια προσωπική περιπέτεια..."




-------------------------------------------


3.10.10 update
s_dany posted:



Επειδή αν είσαι 20-25 χρονών και κάτω, παίζει και να μην ξέρεις ποιος ακριβώς είναι ο Γιώργος Τζιώτζιος και η πορεία του, ανέβασα τη συνέντευξη που είχε δώσει στον Δημήτρη Αθανίτη για το "Μοτέρ" Νοεμβρίου-Δεκεμβρίου 2008 [κλικ πάνω στις εικόνες για μεγαλύτερη ανάλυση]. Ακριβώς από κάτω τα σημαντικότερα για μένα σημεία.



Για τα φοιτητικά χρόνια [εμείς να δούμε τί κάνουμε!]

- Μπαίνοντας στο πανεπιστήμιο, είσαι πια κινηματογραφόφιλος.
- Έχω γνωριστεί με τον Δερμετζόγλου, τον Ακτσόγλου και τους άλλους, έχουμε κάνει τον θρυλικό ΦΟΚΘ, και κάθε Σαββατοκύριακο κάνουμε προβολές με χίλια άτομα στο αμφιθέατρο της φυσικομαθηματικής. Βγάζουμε κι ένα έντυπο, στον πολύγραφο, τα ≪Τετράδια Κινηματογράφου≫, όπου και τα πρώτα μας γραπτά.
- Λίγο αργότερα, βγάζετε κι ένα περιοδικό, την «Οθόνη». Τα σινεμά εξακολουθούσαν να παίζουν τον ίδιο σημαντικό ρόλο;
- Όχι μόνο, αλλά ήταν και τα πιο χαρακτηριστικά σημεία για τη γεωγραφία της πόλης. Τα ραντεβού όλα τα δίναμε σε σχέση με κάποιο κινηματογράφο, κάτι που κάνω ακόμα και σήμερα. Όταν μου λέει κάποιος: ≪Μένω εκεί≫, αυτόματα λέω: ≪Κοντά στον παλιό “Έσπερο”; Απέναντι από τα “Διονύσια”;≫. Όμως ήταν μια εποχή τότε που η Θεσσαλονίκη ήταν πραγματικά μια κινηματογραφική πόλη.
Να σκεφτείς ότι έκανε το 1/3 των εισιτηρίων της Αθήνας, όταν σήμερα κάνει το 1/8 ή το 1/10. Και το Πανεπιστήμιο, την εποχή που ήμουν φοιτητής, ήταν βασικός τροφοδότης της κινηματογραφοφιλικής συνείδησης της πόλης.



Για το ΣΙΝΕΜΑ:

- Μετά τα έξι χρόνια στην «Προοπτική», το μικρόβιο σε έτρωγε πάλι.
- Το περιοδικό. Λέω μια μέρα στον τυπογράφο που στεγαζόταν κάτω απ’ τα γραφεία μας, στην Κωλέττη: ≪Θέλω να βγάλω ένα περιοδικό για κινηματογράφο≫. ≪Δεν ανεβαίνεις≫ μου λέει, ≪καλύτερα στον 6ο να πηδήξεις;≫
- Και τελικά ίδρυσες το «Σινεμά», το πιο μακρόβιο κινηματογραφικό περιοδικό στην Ελλάδα, με πάνω από 200 τεύχη και σχεδόν 20 χρόνια παρουσία.
- Τα γραφεία ήταν στο πατάρι του ≪Στούντιο≫ και, με ένα τεύχος-οδηγό, μαζεύτηκαν πολλά νέα παιδιά που ήθελαν να συνεργαστούν: Κουτσογιαννόπουλος, Εκσιέλ, Ζουμπουλάκης, Κρασσακόπουλος, Τριανταφυλλίδης, Σωτηροπούλου. Βέβαια, τα πράγματα δεν ήταν εύκολα. Όπως δεν ήταν εύκολα κι όταν φέρναμε με την ≪Προοπτική≫ στο ≪Στούντιο≫ νέους, άγνωστους τότε σκηνοθέτες: Τζάρμους, Φρίαρς, Αλμοδόβαρ. Δεχόμουν συχνά άγριες κριτικές. Σήμερα, βέβαια, όλοι αυτοί είναι σεβαστοί. Για μένα, η πρώτη ταινία είναι αποφασιστική. Εκεί φαίνονται σχεδόν όλα: και ο σκηνοθέτης και ο διανομέας και ο κριτικός...



Για τις Νύχτες Πρεμιέρας:

- Κάποιο μικρόβιο, πάντως, σ’ έτρωγε συνέχεια. Από πετυχημένος διανομέας, γίνεσαι εκδότης, και στη συνέχεια δημιουργείς και φεστιβάλ: τις Νύχτες Πρεμιέρας!
- Πίστευα ότι μπορεί να γίνει ένα φεστιβάλ στην Αθήνα. Το σλόγκαν μου ήταν: ≪Αυτό που θα κάνουμε, δεν θα είναι θεσμός. Θα είναι εθισμός!≫.



Για τη διανομή:

Σκέφτομαι ότι η καλή ταινία έχει όλο και λιγότερο χώρο στη διανομή. Τα μεμονωμένα σινεμά κλείνουν, τα πολυσινεμά παίζουν μόνο το mainstream. Και απορώ πώς δεν σκέφτεται κάποιος ότι ένα εναλλακτικό πολυσινεμά, ένα artplex ας το πούμε, θα ήταν μια σοβαρή πρόταση και επιχειρηματικά. Ένας πολυκινηματογράφος 10 αιθουσών που θα παίζει τις 20 καλύτερες ταινίες που βγήκαν τους τελευταίους τρεις μήνες, κι όπου θα πηγαίνεις χωρίς να σκέφτεσαι τι παίζει, αλλά ξέροντας ότι εκεί θα βρεις τις καλύτερες ταινίες. Αυτό είναι το τελευταίο πράγμα που θα ήθελα να κάνω.


Για το σινεμά

- Τελικά Γιώργο, τι είναι για σένα ο κινηματογράφος;
- Ο κινηματογράφος ήταν πάντα για μένα η επαφή με τον κόσμο. Αγαπώ τον κινηματογράφο. Είναι ό,τι πιο ωραίο υπάρχει. Τα έχει όλα. Κυρίως, δύο μεγάλα χαρίσματα: το πλάνο και το εκτός πεδίου, που συχνά τροφοδοτεί περισσότερο τη φαντασία. Γι’ αυτό και δεν αγάπησα ποτέ πραγματικά το θέατρο.





-------------------------------------------


2.10.10
s_dany posted:




Δεν είναι μόνο η δουλειά του στη διανομή (τα τελευταία χρόνια με Playtime, Rosebud και Nutopia), είναι κυρίως οτι ήταν από τους ανθρώπους που μας μεγάλωσαν σινεφιλικά με τα γραπτά και τις ιδέες τους, που μας έδειξαν πόσο όμορφο είναι να είσαι cinένοχος. Από τους 2-3 ανθρώπους που ξεκίνησαν αυτά που μας δίνουν χαρά ακόμα και σήμερα, το περιοδικό ΣΙΝΕΜΑ (το '89) και τις Νύχτες Πρεμιέρας (το '95). Διάολε, τις προ ολίγων ημερών φωτογραφίες και video από το φεστιβάλ ετοιμαζόμουν να ανεβάσω τώρα! Και προχθές με το post του Καπράνου για τις πολιτικές ταινίες και την αναφορά στο "Il Divo" ήρθε στη σκέψη μου, εκεί στην πρεμιέρα στο "Τριανόν" ήταν που γνωριστήκαμε, που είπαμε (μόλις) δυο κουβέντες. Τί κρίμα, τί απώλεια...



Βλέπε και:

Ο ΜΠΑΜΠΑΣ ΤΡΕΛΑΙΝΟΤΑΝ ΝΑ ΑΚΟΥΕΙ ΝΙΝΟ ΡΟΤΑ...
Έφυγε ο Γιώργος Τζιώτζιος - Πένθος για τον ελληνικό κινηματογράφο
"Μια μέρα μαύρη είναι η σημερινή για τον ελληνικό κινηματογράφο. Ο Γιώργος Τζιώτζιος, ένας από τους σημαντικότερους εκπροσώπους της κριτικής θεώρησης, διανομέας και παραγωγός ταινιών έφυγε χτες το βράδυ από κοντά μας"...

ΣΙΝΕΜΑ
Έφυγε o Γιώργος Τζιώτζιος
..."Ειρωνικό ή όχι, η Δευτέρα 4 Οκτωβρίου, ημέρα γιορτής για το ελληνικό σινεμά (η νεοσύστατη Ακαδημία κινηματογράφου εγκαινιάζει την νέα σεζόν) είναι και μέρα πένθους για τον άνθρωπο που προσπάθησε όσο λίγοι για την άνθηση του"...



---





11 comments:

  1. kai ego aniko se autous pou megalosan me to periodiko "cinema" eho akoma sto paidiko domatio ton gonion mou stives apo ta periodika pou perimena me tosi lahtara na diavaso. Na sai kala Giorgo pou mas megaloses me ta keimena sou kai mas edeixes oti cinefil den simainei komplexikos.

    ReplyDelete
  2. Αυο ακριβώς που λες Ntina. Αυτό που μετράει είναι η λαχτάρα, η αγάπη για τις ταινίες! Και αυτό εμείς το μάθαμε "κοντά" του.

    Καλύτερα από μένα τα λέει ο Άκης Καπράνος στο νεοαφιχθέν του blog "Broken Road":
    http://akiskapranos.blogspot.com/2010/10/blog-post_02.html

    ..."Γιατί, βλέπετε, μετά από μια ολόκληρη σχολή (και γενιά) κριτικών που ανέδειξαν το πόσο σημαντικό είναι να «διαβάζεις» τις ταινίες και να τις ανατομείς, ο Γιώργος ήρθε να μας (τους) πει πως, ξέρετε, είναι καλό και να τις αγαπάς"...

    ..."Και εδώ, κάθε μήνα είχες να κάνεις με κάποιον που μοιραζόταν την αγάπη του με σένα. Όχι πως έλειπε το βάθος σκέψης απ’αυτά τα κείμενα. Κάθε άλλο. Όλα όμως ξεκινούσαν από την αγάπη"...

    ReplyDelete
  3. s_dany

    Συνήθως το παρελθόν μας μυθοποιείται από μόνο του, καθώς στην καρδιά μας μένουν μόνο τα καλά. Εγω πάντως δε μπορώ παρά να ζηλέψω οταν διαβάζω στη συνέντευξη για τις φοιτητικές προβολές που μαζεύονταν "χίλια άτομα" [πού τέτοια τύχη τώρα στην εποχή του torrent], για τα έντυπα και για το οτι "το Πανεπιστήμιο ήταν βασικός τροφοδότης της κινηματογραφοφιλικής συνείδησης της πόλης". Και για τη συνέχεια με ΣΙΝΕΜΑ... Και δε μπορώ να μη νιώθω τόσο άσχημα για τα πολλά χρόνια που εγω δεν ασχολούμουν ενεργά με το σινεμά όπως κάνω τα 3 τελευταία, επειδή στην ΑΣΟΕΕ δεν υπήρχε καν κινημ/φική ομάδα (αυτή τη δικαιολογία λέω στον εαυτό μου). Και έτσι δεν πρόλαβα να γνωρίσω από κοντά, ίσως και να "δουλέψω" δίπλα σε ανθρώπους σαν τον κ. Ακτσόγλου και τον κ. Τζιώτζιο... :-(

    ReplyDelete
  4. Φίλε μου, παρηγορήσου με την ιδέα ότι, από την ΑΣΟΕE, πριν από σένα, είχε περάσει ο μακαρίτης ο Χρήστος ο Βακαλόπουλος...
    Όσο για τις προβολές του ΦΟΘΚ στο αμφιθέατρο της ΦΜΣ, τα "χίλια άτομα" ήταν το κοινό ταινιών του Παζολίνι, του Μπουνιουέλ, του Ρενέ Κλαίρ, του Ροσελίνι, του Ρενουάρ, του Βιγκό... πράγμα αδιανόητο για τα σημερινά δεδομένα (ακόμα και για φοιτητική λέσχη)

    ReplyDelete
  5. Όντως αδιανόητο!
    Thanks for the tip, δεν το ήξερα οτι ο Βακαλόπουλος [wiki] είχε περάσει από την ΑΣΟΕΕ!

    Ζητώ συγγνώμη που μεταθέτω λίγο την κουβέντα αλλά μου έδωσες (αν επιτρέπεται ο ενικός :-) καλή ιδέα: να διερυνήσω λίγο το κινημ/φικό παρελθόν της ΑΣΟΕΕ! Αν μας διαβάζει καποιος που ξέρει κατι παραπάνω (είτε για ανθρώπους του κινημ/φου που πέρασαν από εκεί είτε για ομάδες, προβολές κλπ), plz let us know! Από το '96 που μπήκα εγω μέχρι το '07 που ξεκινήσαμε την Ομάδα, σίγουρα δεν υπήρχε τίποτα. Έχω ακούσει μόνο οτι κατι υπήρχε στη δεκαετία του '80. Anyone?

    ReplyDelete
  6. Ο Τζιώτζιος ήταν από τους ανθρώπους που με την παρουσία του στοίχειωσαν τον κινηματογράφο και τη γενιά των σημερινών σαραντάρηδων. Δεν είναι τυχαίο ότι όλοι οι σημερινοί κριτικοί που αρθρογραφούν σε διάφορα έντυπα, με μερικές μόνο εξαιρέσεις, ήταν από τη φουρνιά αυτών που στελέχωσαν το ΣΙΝΕΜΑ στην πρώτη του έκδοση. Και πώς να μην είναι έτσι άλλωστε. Στην Ελλάδα στους περισσότερους τομείς που έχουν να κάνουν με τη δημιουργία, και αυτό δεν έχει αλλάξει καθόλου στα χρόνια που έχουν περάσει (απόδειξη είναι ότι ο νόμος για τον κινηματογράφο δεν έχει ακόμα κατατεθεί από το ΥΠΠΟΤ), το κράτος είναι ανύπαρκτο, αν όχι αποτρεπτικό. Έτσι απομένει να εμφανιστούν κάποιοιο φωτισμένοι άνθρωποι με κίνητρό τους μόνο μια εσωτερική φλόγα, όπως ο Τζιώτζιος, που με τη δημιουργία ενός φορέα δίνουν τη δυνατότητα έκφρασης σε ένα σωρό κόσμο. Έτσι έγινε και με το ΣΙΝΕΜΑ και με τις Νύχτες Πρεμιέρας. Το τραγικό είναι ότι φεύγοντας τέτοιοι άνθρωποι γινόμαστε φτωχότεροι, όχι γιατί δεν θα βρεθεί κανείς να τους αναπληρώσει, αλλά γιατί σε μια τέτοια ηλικία, 56 χρονών, κάποιος έχει ακόμα πολλά να δώσει και το προσωπικό του όραμα μένει ανολοκλήρωτο. Ας είναι ελαφρύ το χώμα που τον σκεπάζει.

    ReplyDelete
  7. Ανέβασα και το video με τον αποχαιρετισμό του Χρήστου Μήτση στον Γιώργο Τζιώτζιο από το party της Ελληνικής Ακαδημίας Κινημ/φου στην Τεχνόπολη.

    Και εδώ είναι και το αντίστοιχο κείμενο του Θοδωρή Κουτσογιαννόπουλου στο protagon.gr [προχθές στο facebook το είχα ανεβάσει και αυτο]:
    Γιώργος Τζιώτζιος (1954-2010) - του Θοδωρή Κουτσογιαννόπουλου - 05/10/2010
    "...Αγκάλιασε νέα και διαφορετικά παιδιά όσο έτρεχε το Σινεμά, και χωρίς να το σχεδιάσει, έβγαλε μια νέα φουρνιά κριτικής, που νομίζω δεν έχει ξεπεραστεί ως σήμερα στο επίπεδο της ελευθερίας της αντιμετώπισης των ταινιών. Από την πολλή αγάπη τους, τα γραφεία διανομής μας αποκαλούσαν Μυγάκια (ξέρετε που συχνάζουν οι μύγες). Εμείς προτιμούσαμε να αυτοαποκαλούμαστε Τζοτζάκια. Ένα από εκείνα τα παλιά Τζοτζάκια σε αποχαιρετά."

    ReplyDelete
  8. Mετοικος στην ΝισυροMonday, October 25, 2010 4:39:00 AM

    Απιστευτο!

    Εψαχνα υλικο για την Καιτη Χωματα που μας αφησε κι αυτη, κι επεσα πανω σε μια νεκρολογια του Γιωργου..

    Καθως ειχα την τυχη να ημουν τακτικος στις προβολες στο αμφιθεατρο της ΦΜΣ αλλα και του Χημειου, καθως και στα τσιμπουσια στου Φαλακρα, και καπου πρεπει να ειναι καταχωνιασμενα τα "Τετραδια Κινηματογραφου" (Οθονη και Κινηματογραφικα Τετραδια ειναι ακομα σε ραφια) φανταζεστε την γκαμα των συναισθηματων που δοκιμασα αντιμετωπος με το νεο, ποσο μαλλον που πια ειμαι μακρια απο τα κινηματογραφικα πραγματα εδω και χρονια. Και τον θανατο του Μπαμπη μεσω διαδικτυου τον εμαθα..

    Ποσο μακρινες και ασημαντες φανταζουν τωρα διαφωνιες κι εντασεις εκεινης της εποχης,που τοσο μας παθιαζαν τοτε..

    Απο τον Γιωργο θυμαμαι ακομα ενα κειμενο που ειχε γραψει αρχες '80, πρεπει να ηταν με αφορμη την "Γυναικα του Αεροπορου" για τις ταινιες που μας ταξιδευουν, στην Οθονη. Δεν θα κανω προσπαθεια να το βρω τωρα, ισως αργοτερα, καθως οτι μετραει ειναι η υποκειμενικη μνημη, αν και το κειμενο ηταν πολυ καλο. Οριζε λοιπον σαν ταξιδιαρα ταινια, εκεινη που σε απομακρυνει τοσο απο τα καθημερινα, ωστε ενα βρχερο Θεσσαλονικιωτικο βραδυ, μετα τον Αιαντα, μπαινεις στο λεωφορειο των 40 Εκκλησιων, και εισαι τοσο αλλοπαρμενος που ξεχνας να κατεβεις στην σταση σου. Οσοι εχουν κανει την διαδρομη καταλαβαινουν..

    Γιαννης "Ποτε γεννηθηκες;"

    και μια και απ' αλλου ξεκινησα..

    http://www.youtube.com/watch?v=hoIjJWe6c8w&feature=related

    ReplyDelete
  9. s_dany

    Συνήθως το παρελθόν μας μυθοποιείται από μόνο του, καθώς στην καρδιά μας μένουν μόνο τα καλά. Εγω πάντως δε μπορώ παρά να ζηλέψω οταν διαβάζω στη συνέντευξη για τις φοιτητικές προβολές που μαζεύονταν "χίλια άτομα" [πού τέτοια τύχη τώρα στην εποχή του torrent], για τα έντυπα και για το οτι "το Πανεπιστήμιο ήταν βασικός τροφοδότης της κινηματογραφοφιλικής συνείδησης της πόλης". Και για τη συνέχεια με ΣΙΝΕΜΑ... Και δε μπορώ να μη νιώθω τόσο άσχημα για τα πολλά χρόνια που εγω δεν ασχολούμουν ενεργά με το σινεμά όπως κάνω τα 3 τελευταία, επειδή στην ΑΣΟΕΕ δεν υπήρχε καν κινημ/φική ομάδα (αυτή τη δικαιολογία λέω στον εαυτό μου). Και έτσι δεν πρόλαβα να γνωρίσω από κοντά, ίσως και να "δουλέψω" δίπλα σε ανθρώπους σαν τον κ. Ακτσόγλου και τον κ. Τζιώτζιο... :-(

    ReplyDelete
  10. Ο Τζιώτζιος ήταν από τους ανθρώπους που με την παρουσία του στοίχειωσαν τον κινηματογράφο και τη γενιά των σημερινών σαραντάρηδων. Δεν είναι τυχαίο ότι όλοι οι σημερινοί κριτικοί που αρθρογραφούν σε διάφορα έντυπα, με μερικές μόνο εξαιρέσεις, ήταν από τη φουρνιά αυτών που στελέχωσαν το ΣΙΝΕΜΑ στην πρώτη του έκδοση. Και πώς να μην είναι έτσι άλλωστε. Στην Ελλάδα στους περισσότερους τομείς που έχουν να κάνουν με τη δημιουργία, και αυτό δεν έχει αλλάξει καθόλου στα χρόνια που έχουν περάσει (απόδειξη είναι ότι ο νόμος για τον κινηματογράφο δεν έχει ακόμα κατατεθεί από το ΥΠΠΟΤ), το κράτος είναι ανύπαρκτο, αν όχι αποτρεπτικό. Έτσι απομένει να εμφανιστούν κάποιοιο φωτισμένοι άνθρωποι με κίνητρό τους μόνο μια εσωτερική φλόγα, όπως ο Τζιώτζιος, που με τη δημιουργία ενός φορέα δίνουν τη δυνατότητα έκφρασης σε ένα σωρό κόσμο. Έτσι έγινε και με το ΣΙΝΕΜΑ και με τις Νύχτες Πρεμιέρας. Το τραγικό είναι ότι φεύγοντας τέτοιοι άνθρωποι γινόμαστε φτωχότεροι, όχι γιατί δεν θα βρεθεί κανείς να τους αναπληρώσει, αλλά γιατί σε μια τέτοια ηλικία, 56 χρονών, κάποιος έχει ακόμα πολλά να δώσει και το προσωπικό του όραμα μένει ανολοκλήρωτο. Ας είναι ελαφρύ το χώμα που τον σκεπάζει.

    ReplyDelete
  11. Φίλε μου, παρηγορήσου με την ιδέα ότι, από την ΑΣΟΕE, πριν από σένα, είχε περάσει ο μακαρίτης ο Χρήστος ο Βακαλόπουλος...
    Όσο για τις προβολές του ΦΟΘΚ στο αμφιθέατρο της ΦΜΣ, τα "χίλια άτομα" ήταν το κοινό ταινιών του Παζολίνι, του Μπουνιουέλ, του Ρενέ Κλαίρ, του Ροσελίνι, του Ρενουάρ, του Βιγκό... πράγμα αδιανόητο για τα σημερινά δεδομένα (ακόμα και για φοιτητική λέσχη)

    ReplyDelete

If you are a blogger, you know what to do :-D

If you are not, just select profile "Name/URL".
In "Name": put your name or any nickname (facebook profile name etc).
In "URL": put a link to your site, facebook profile etc (or leave blank).
Click "Subscribe by email" to get notified for new comments on this post.

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...