Myrin (Jar City)

(click image for higher resolution)

Σκηνοθεσία: Baltasar Kormákur
Παραγωγής: Iceland / Germany / Denmark / 2006
Διάρκεια: 93'



Ο καθόλου αδιάφορος Baltasar Kormakur κάνει εδώ μια πολύ ενδιαφέρουσα αστυνομική ταινία βασισμένη στη δημοφιλή νουβέλα του Arnaldur Indriοason "Tainted Blood". Και λέω πολύ ενδιαφέρουσα γιατί μόνο ως τέτοιο μπορώ να χαρακτηρίσω τον τρόπο με τον οποίο αφηγείται και δένει την πλοκή του!

Η ιστορία τοποθετείται στην Ισλανδία, άλλωστε από 'κει μας έρχεται και αυτή η ταινία. Και προειδοποιώ όσους αρκούνται και αρέσκονται αυστηρώς στην κατανάλωση του φτηνού Holywoodιανού cinema να μην ξυνίσουν την μούρη τους, γιατί ίσως αυτή η ταινία είναι μια αφορμή να δουν σφαιρικότερα και βαθύτερα το θέμα κινηματογράφος, καθώς η ταινία σίγουρα δεν απευθύνεται μόνο στην ολιγομελή σινεφίλ κοινότητα! Αλλά ας μιλήσουμε για την ταινία. Ένας φόνος διαπράττεται σε μια αραιοκατοικημένη και ωχρή μικρή πόλη όπου ξετυλίγεται η ιστορία. Το θύμα γνωστό, ο θύτης άγνωστος. Το θύμα είναι ένας ηλικιωμένος, από τους περιβόητους κακοποιούς της πόλης, που μαζί με την μικρή συμμορία του έχουν απασχολήσει πολλές φορές την αστυνομία στο παρελθόν. Ο αστυνομικός που αναλαμβάνει να εξιχνιάσει την υπόθεση καλείται να αναστήσει και να μελετήσει εκτενώς φαντάσματα του παρελθόντος. Τα ίδια φαντάσματα, από διαφορετική σκοπιά, σκαλίζει και ένας πατέρας που έχει χάσει την κόρη του η οποία έπασχε από ένα είδος γενετικής ανωμαλίας. Έτσι μπροστά από την οθόνη παρελαύνει ένας σωρός προσώπων που όλα μαζί συνθέτουν τα κομμάτια αυτού του παζλ που θα αναδείξει αθώους και ενόχους.


Ο τρόπος που αντιμετωπίζεται το θέμα είναι απλός, λιτός και μάλλον με την πρέπουσα μινιμαλιστικότητα. Άλλωστε αυτή η μινιμαλιστικότητα είναι που κρατάει και τον έλεγχο της ταινίας, καθώς με αυτή χειρίζεται δύσκολα θέματα όπως της εξελιγμένης γενετικής επιστήμης, ενός ευρύτατου δικτύου πληροφοριών κλπ, που σε άλλες περιπτώσεις θα μπορούσαν να ήταν τροφή για εφετζίδικα, εξυπνακίστικα και υπερβολικά σχόλια. Μεγάλο ενδιαφέρον παρουσιάζει και ο τρόπος με τον οποίο ο Baltasar Kormakur χειρίζεται την αφήγηση. Επιτυγχάνει να μοιάζει φαινομενικά ακομμάτιαστη, ενώ στην πραγματικότητα διηγείται την ιστορία τόσο παράλληλα όσο και με διακυμάνσεις στη σκάλα του χρόνου. Επίσης θέλω να αναφερθώ σε ένα ακόμα ατού της ταινίας. Στην εισαγωγή ανέφερα πως πρόκειται για ένα αστυνομικό film, ωστόσο σε αντίθεση με την πλοκή οι ήρωες μοιάζουν βγαλμένοι από το σκοτεινό και σκιερό είδος του νουάρ. Ένα πάντρεμα που εκ του αποτελέσματος επιτυγχάνει μια πολύ γοητευτική μορφή.


Αισθητικά η ταινία έχει να επιδείξει μια πολύ καλλιτεχνική φωτογραφία. Προσωπικά με παρέπεμψε στο αγαπημένο, και επίσης σκανδιναβικό, "Drabet" του Per Fly. Τα μουντά χρώματα, η νεφώδης ατμόσφαιρα σε συνδυασμό με τη σκοτεινή και νοσηρή ιστορία, σου δίνει σε ανυπέρβλητο βαθμό την αίσθηση μιας πόλης στην οποία κανείς δεν θα ήθελε να κατοικεί, μιας ιστορίας που κανείς δεν θα ήθελε να ζήσει. Επιπροσθέτως, κάποια γενικά κινηματογραφικά πλάνα, που χρήζουν φωτογραφικής ευαισθησίας, είναι ικανά να μαγνητίσουν τα βλέμματα.


Ωστόσο, παρά τα όσα εγκωμιαστικά παραθέτω, οφείλω να αναφέρω και τα προβληματάκια της ταινίας. Το πρώτο έχει να κάνει με τον τρόπο αντιμετώπισης των ηρώων. Την μινιμαλιστικότητα που ανέφερα προηγουμένως εδώ την παρατηρούμε σε μορφή απλοϊκότητας, με αποτέλεσμα οι περισσότεροι εκ των δεύτερων και τρίτων ρόλων να στερούνται δραματουργικού βάθους. Απόρροια αυτής της επιδερμικής αντιμετώπισης είναι να υπάρχει ένα μεγάλο πλήθος ανεκμετάλλευτων ηρώων, ενώ και κάποιοι άλλοι μοιάζουν σε μεγάλο βαθμό "χάρτινοι". Επίσης, ένα ακόμα πρόβλημα εντόπισα στις λίγες σκηνές βίας, οι οποίες αναπαριστώνται στη συντριπτική πλειοψηφία τους με γραφικό και μη πειστικό τρόπο.

Παρ' όλα αυτά, αυτή η ταινία του Baltasar Kormakur απ' την Ισλανδία, με το μικρό budget, δίνει μαθήματα για τον τρόπο διαχείρισης του αστυνομικού είδους, ενός είδους που στις μέρες μας περιορίζεται μόνο σε ταινίες οι οποίες, για να κερδίσουν το παιχνίδι των εντυπώσεων, βρίθουν υπερβολών. Μη την απορρίψετε λοιπόν χωρίς να της δώσετε μια ευκαιρία!

Βαθμολογία: 7/10


Trailer