Cztery Noce z Anna (Τέσσερις Νύχτες με την Άννα)

Σκηνοθεσία: Jerzy Skolimowski
Παραγωγής: Poland / France / 2008
Διάρκεια: 87'



Ο Jerzy Skolimowski, που αποτελεί πάντα μια αξιοπρόσεκτη περίπτωση σκηνοθέτη, επέστρεψε στην φιλμογραφία έπειτα από μια αποχή δεκαπέντε χρόνων. Το "Τέσσερις Νύχτες Με την Άννα" είναι η νέα του ταινία, μια κατάμαυρη κομεντί καμωμένη με τον παραδοσιακό τρόπο και ποτισμένη με το ολότελα προσωπικό και αιχμηρό ύφος του Πολωνού σκηνοθέτη.


Ο Leon, τον οποίο "ζωντανεύει" χαρισματικά ο Artur Steranko, είναι ένας βαθύτατα προβληματικός ήρωας. Αναθρεμμένος από τη γιαγιά του, ως επακόλουθο της γονεϊκής απουσίας. Δουλεύει στο κρεματόριο μιας επαρχιακής πόλης. Και είναι ερωτευμένος, σε έρωτα ανέκφραστο, με τη γειτόνισσα και συνάδελφο του Anna. Κάποια στιγμή θα χρεωθεί αδίκως τον βιασμό της τελευταίας και θα εκτίσει την ανάλογη ποινή. Όταν επιστρέψει θα βιώσει τέσσερις νύχτες απόλυτης προσωπικής ευτυχίας. Καθώς περιμένοντας το σούρουπο εισβάλει κρυφά στο δωμάτιο της κοιμωμένης Άννας. Εκεί τα συναισθήματα, ο έρωτας και η περιθωριοποιημένη περσόνα του βρίσκει ανακούφιση στη γυναικεία όσφρηση, στην αθόρυβη παρατήρηση και στη σιωπηλή έκφραση αγάπης προς το ποθητό υποκείμενο. Σε μια παραμυθένια αλλά και αυθεντική σημασιοδότηση του ρομαντισμού. Το όνειρο όμως γρήγορα θα χαλάσει, καθώς η μικρή και ασφυκτική πρωταγωνιστούσα κοινωνία έχει άλλη άποψη.


Τα 87 λεπτά του "Cztery noce z Anna" γεννούν αναπάντεχες στιγμές αυθεντικού γέλιου. Έτσι όπως ορίζεται εξ΄ορισμού στην κωμωδία. Δηλαδή η παραγωγή απρόβλεπτων καταστάσεων μέσω της παρατήρησης των υποκειμένων σε παράδοξες, με μέτρο το συνηθισμένο, εκφράσεις. Και η αιχμηρή πέννα του Πολωνού σκηνοθέτη μας χαρίζει κάμποσες αφορμές. Ωστόσο τα 87 λεπτά μοιάζουν, επίσης, ορισμένες φορές υπεραρκετά. Καθώς πολλάκις η ταινία εγκλωβίζεται σε μια άσκοπη επανάληψη. Αποτέλεσμα της έλλειψης σεναριακών επεισοδίων που θα εμπλουτίσουν ή θα ανακατευθύνουν το ενδιαφέρον.


Ο Jerzy Skolimowski με μακρές σκηνές και αξιέπαινη ευαισθησία στο ντεκουπάζ θα ποιήσει την ταινία του. Οι καταβολές απ' το βουβό αλλά και το ύστερο cinema είναι διάχυτες. Και εκφράζουν εκ των προτέρων την ανησυχία πως η ταινία θα αντιμετωπιστεί σαν ασύγχρονη. Εδώ πολύ εύστοχα παρατηρούμε και έναν παραλληλισμό με την κύρια θεματική της ταινίας. Δηλαδή τον ρομαντισμό, ο οποίος αντιμετωπίζεται ως απαρχαιωμένος στην κυνική σύγχρονη κοινωνία. Δεν αποτελεί σε καμία περίπτωση άμεση διάθεση του δημιουργού να αποτυπώσει μια σύγχρονη κοινωνία. Όμως η σκιαγράφηση της μικρής πόλης μέσω μιας αποπνικτικά μουντής φωτογραφίας και μιας αιρετικής εξουσίας δικολαβισμού, σε συνδυασμό με την περιθωριοποιημένη θέση του πρωταγωνιστή, ποτίζει άμεσα τον λογισμό του θεατή με την εξής διαπίστωση: "Η σύγχρονη κοινωνία οπλισμένη με τα προσχήματα της προόδου απαρνείται και καταρρίπτει ολοκληρωτικά το παρελθόν, σβήνοντας απ' το σήμερα και τα γνήσια συστατικά του." Τέτοιο συστατικό, μας λέει ο Jerzy Skolimowski, είναι η αρχιτεκτονική του κλασσικού cinema που διαρκώς ξεθωριάζει, τέτοιο συστατικό και ο απορριφθέν αγνός ρομαντισμός!

Εν κατακλείδι, γοητευτικό σαν παλιό καλό κρασί με πολλά όμως σεναριακά περιθώρια βελτίωσης.


Βαθμολογία: 6/10

Piano, solo

Σκηνοθεσία: Riccardo Milani
Παραγωγής: Italy / 2007
Διάρκεια: 104'



Ο Riccardo Milani, με τηλεοπτικό κυρίως παρελθόν, έφτιαξε μια ταινία αφιερωμένη στον Luca Flores. O οποίος υπήρξε ένας από τους μεγαλύτερους πιάνο σολίστες της τζαζ στη σύγχρονη Ιταλία.

Η αφήγηση εκκινείται από το παρελθόν. Όπου η ευαίσθητη παιδική ηλικία του Luca στιγματίζεται από την μητρική απώλεια σε ένα οδικό ατύχημα. Εν συνεχεία μεταφερόμαστε στο σήμερα, και ανακαλύπτουμε τον Luca, τον οποίο υποδύεται με ένταση ο Kim Rossi Stuart, απ τη στιγμή της αποφοίτησης από το ωδείο. Ένας χαρισματικός νέος, τα δάχτυλα του οποίου στο πιάνο υπογράφουν μαγικά ταξίδια. Η καλλιτεχνική επιτυχία ήρθε πολύ γρήγορα. Την ευτυχία της οποίας συμπλήρωσε μια ιδανική ερωτική σχέση και ένα υγιές οικογενειακό πορτραίτο στο στενό περιβάλλον του. Συνάμα, ο πρωταγωνιστής είναι μια εύθραυστη προσωπικότητα που βασανίζεται από τις ανησυχίες του καλλιτέχνη. Το παρελθόν, οι φόβοι, οι ανασφάλειες ραγίζουν το φαινομενικά λαμπερό πρόσωπο και σημαδεύουν μια ψυχικά διαταραγμένη ζωή για το υπόλοιπο της ύπαρξης της. Η καριέρα του Luca ακολουθεί κατακόρυφη πτώση, και ο ίδιος αδυνατεί να βρει μια στιγμή γαλήνης και ηρεμίας μέχρι τον τερματισμό αυτής της πολυτάραχης ζωής.


Ο τρόπος που πραγματεύεται ο Ricardo Milani την φύση του καλλιτέχνη είναι τουλάχιστον παραπλανητικός και μαρτυράει μια σημαντική απόσταση από τον ρεαλισμό. Ο σκηνοθέτης χτίζει τον ήρωα του με ένταση. Ωστόσο αδυνατεί να πραγματευτεί αποδοτικά τους δαιδάλους του μυαλού και της ψυχής ενός καλλιτέχνη. Η μοναχική φύση, οι εύθραυστες ισορροπίες και τα σκοτάδια του καλλιτέχνη, που συνθέτουν αν μη τι άλλο έναν "μεταφυσικό" καλλιτεχνικό πορτραίτο, προσεγγίζονται με μια εκοσμικευμένη θα λέγαμε πεζότητα. Ενώ οι αντιδράσεις των συμπληρωματικών προσώπων του δράματος αποτελούν τους καθρέφτες μέσα από τους οποίους κοινωνείται η ιστορία, συνθέτοντας έτσι ένα σχεδόν τηλεοπτικό μελόδραμα.


Η συγκινησιακή διάθεση του σκηνοθέτη γίνεται σχεδόν αυτοσκοπός της ταινίας. Προς επίτευξη αυτής δίνεται ιδιαίτερη έμφαση στα γκρο πλάν, ενώ οι δραματουργικές εξάρσεις αποτυπώνονται επαναλαμανομένως σε ένα κολάζ σκηνών που αποσκοπούν στον συναισθηματισμό. Πάντως, παρά την πιεστικότητα του θέματος υπάρχουν ορισμένα στοιχεία στη φόρμα που αξίζουν προσοχής. Όπως για παράδειγμα η τρομερή μουσική (τζαζ, κλασσική, μπαλάντες) που ακούγεται και συρράφει τις σκηνές μεταξύ τους. Όπως επίσης τα καλαίσθητα φυσικά τοπία που εμφανίζονται διάσπαρτα μέσα στην ταινία εμπλουτίζοντας το αισθητικό κομμάτι.

Κλείνοντας, το Piano, solo είναι μια φιλόδοξη προσπάθεια αναβίωσης της ζωής ενός από τους κορυφαίους πιανίστες της τζαζ. Ο Kim Rossi Stuart έχει μια πολύ στιβαρή παρουσία. Μια πολύ έντονη και άμεση ερμηνεία, σχεδόν θεατρική. Ωστόσο είναι αναπόφευκτο να μην αναφέρουμε τις εκβιαστικές, ως προς το συναίσθημα, διαθέσεις της ταινίας. Σε μια σκηνοθεσία που υπακούει στο τηλεοπτικό μοντέλο σε μεγάλο βαθμό.


Βαθμολογία: 4/10



Italian trailer

Screening 3/11/08

AUEB Film Club
invites you to the screening of
"Brazil"
(1985, Terry Gilliam)
on Monday 3/11/08 at 17:00
in classroom B (76, Patission Str., central building).
Free entrance.

The film will be screened in its original language, English,
with Greek subtitles.

Η Κινηματογραφική Ομάδα του Ο.Π.Α.
σας προσκαλεί στην προβολή της ταινίας
"Brazil"
(1985, Terry Gilliam, "Brazil")
τη Δευτέρα 3/11/08 στις 17:00
στο αμφιθέατρο Β (Πατησίων 76, κεντρικό κτίριο).
Είσοδος ελεύθερη.

Theatrical trailer



Preview trailer



Criterion trailer

Αθήνα - Κωσταντινούπολη

Σκηνοθεσία: Νίκος Παναγιωτόπουλος
Παραγωγής: Greece / 2008
Διάρκεια: 103'



Το νέο road movie του Νίκου Παναγιωτόπουλου είναι γεγονός. Ένα ταξίδι Αθήνα-Κωσταντινούπολη. Η αφορμή για την εισβολή στα προβληματικά ενδότερα. Το υπαρξιακό ερώτημα είναι στο δρόμο!

Ο Λευτέρης Βογιατζής ενσαρκώνει έναν συνηθισμένο μεσοαστό. Έχοντας μόλις βγει από έναν γάμο εικοσιεφτά ετών και ζωσμένος με βαρύ φορτίο θλίψης παίρνει τους δρόμους. Υποτιθέμενος προορισμός η Θεσσαλονίκη, προς επίσκεψη του άρρωστου πατέρα. Κάπου στα μισά θα γνωρίσει, θα εντυπωσιαστεί και θα ακολουθήσει έναν πλανόδιο κλαρινίστα (Δημήτρης Πουλικάκος) και την καλή του (Αλεξία Καλτσίκη). Θύμα μιας πλάνης, ερωτικής, θα αφεθεί στο ταξίδι που υπόσχεται να γεμίσει την άδεια και απρόσωπη ζωή του. Αθήνα-Καβάλα-Αλεξανδρούπολη-Κωσταντινούπολη μόνο λίγοι εκ των σταθμών στο αέναο οδοιπορικό της ζωής.


Ο Νίκος Παναγιωτόπουλος αποδεικνύει για άλλη μια φορά τις χαρισματικές σκηνοθετικές του ικανότητες. Φτιάχνει καλοστημένες σκηνές, τις οποίες αποκόπτει μεταξύ τους μέσω αλλεπάλληλων fade outs, προσπαθώντας να απομονώσει τη στιγμή σε μια πρωτοποριακή αντίληψη του φιλμικού χρόνου. Αν και το θέμα του βρίσκεται στο δρόμο, στις πόλεις, δε θα ασχοληθεί ουδόλως με το τουριστικό υπόβαθρο αυτών. Αντίθετα θα στοχεύσει στο βάρος της ανθρώπινης ύπαρξης. Την οποία θα αφήσει ελεύθερη στην κρίση του θεατή. Θα φτιάξει αμήχανους διαλόγους και σε συνδυασμό με μια λεπτή σουρεαλιστική χροιά, θα ζωντανέψει έναν απρόσωπο και αποξενωμένο κόσμο. Η ταινία διαθέτει ευστοχότατα σεναριακά τεχνάσματα(όπως για παράδειγμα το οδικό μπλόκο) αλλά παρ' όλα αυτά παραμένει άρρυθμη σε αρκετά σημεία. Την παράσταση κλέβουν και κάποια οπτικά τεχνάσματα. Όπως για παράδειγμα το μέλλον στους ορίζοντες ενώ το παρελθόν αποτυπώνεται στους καθρέφτες του κινούμενου αυτοκινήτου.


Ο Λευτέρης Βογιατζής είναι ένας δικηγόρος. Συνηθισμένος να βγαίνει νικητής στον σύγχρονο γραφειοκρατικά τεμαχισμένο κόσμο. Όμως τα πράγματα αντιστρέφονται στην πιάτσα των δρόμων. Ο Δημήτρης Πουλικάκος λέει: "Η ζωή μου είναι ο δρόμος, δεν υπάρχει τίποτε καλύτερο απ' το να είσαι στο δρόμο". Θέση που συνυποστηρίζει η γοητευτική Αλεξία Καλτσίκη. Της οποίας την ερμηνεία ξεχώρισα σε αυτή την τριπλέτα. Η Αλεξία Καλτσίκη διαταράσσει τις ισορροπίες. Έχει ένα χάρισμα να ελαφραίνει την πραγματικότητα και να γοητεύει την κάθε στιγμή, κερδίζοντας ολότελα το ενδιαφέρον του Λευτέρη Βογιατζή αλλά και του θεατή. Του οποίου η κουστουμαρισμένη παρουσία, που σκορπάει αίγλη στο σύγχρονο κόσμο, αντιστρέφεται για τα καλά στην πιάτσα των δρόμων. Σε έναν δρόμο που παραλληλίζεται διαρκώς με το ταξίδι της ζωής. Και εκεί ο περιπαιχτικά "αθώος" Λευτέρης Βογιατζής μοιάζει εντελώς αταίριαστος. Ένας πραγματικά χαμένος. Και μόνο ένα απότομο φινάλε, αναδυόμενο απ' τα έγκατα της αρχαίας τραγωδίας, μπορεί να επιφέρει τη λύτρωση του εφιαλτικού αυτού πηγαιμού!


Ο Νίκος Παναγιωτόπουλος είναι μια πολύ ενδιαφέρουσα περίπτωση καλλιτέχνη. Έχει καταφέρει να σημαδέψει για τα καλά το ελληνικό cinema της περιόδου. Το έργο του είναι απόρροια ενός προσωπικού και ανεξάντλητου στοχασμού. Χωρίς να υπακούει σε ευκολίες και καλλιτεχνικές υποχωρήσεις. Δεν εξασθενεί το καλλιτεχνικό όραμα με σκοπό
την εύνοια της κριτικής και του κοινού. Αντίθετα, εντάσσει ατόφια την εσωτερική πραγματικότητα με ειλικρίνεια και αυτοσεβασμό! Αρετές που σπανίζουν τόσο στην εγχώρια όσο και στην παγκόσμια κλίμακα.


Βαθμολογία: 5,5/10

Entre les Murs (Ανάμεσα στους Τοίχους)

Σκηνοθεσία: Laurent Cantet
Παραγωγής: France/ 2008
Διάρκεια: 128'



Ο Laurent Cantet μετέφερε στην οθόνη το ομότιτλο βιβλίο του François Bégaudeau. Το αποτέλεσμα, μια πολύ λεπτοδουλεμένη ταινία με υπέρογκες αιχμές για το σύστημα της παιδείας, η οποία δραπέτευσε με τον Χρυσό Φοίνικα στο φεστιβάλ των Κανών.

Μεταφερόμαστε σε ένα επαρχιακό σχολείο της Γαλλίας. Η τάξη, στην οποία διαδραματίζεται η συντριπτική πλειοψηφία των γυρισμάτων, αποτελείται κυρίως από μικρούς Αφρογάλλους μαθητές. Τον πρωταγωνιστικό ρόλο κατέχει ο συγγραφέας του ομότιτλου βιβλίου François Bégaudeau, ο οποίος υποδύεται έναν δάσκαλο Γαλλικών. Ενώ στα πλαίσια της γενικότερης προσπάθειας εξομοίωσης της πραγματικότητας, στα θρανία κάθονται κανονικοί μαθητές! Τα 130 λεπτά που διαρκεί η ταινία είναι ένας αέναης διάλογος μεταξύ εκπαιδευτή και εκπαιδευόμενων. Ο Laurent Cantet μεταχειρίζεται μινιμαλιστικά ένα σύνολο επεισοδίων φτάνοντας εν τέλει σε ένα εμβριθές σχόλιο για την παιδεία αλλά και την κοινωνία. Τέλος, η ευαίσθητη παιδική ηλικία αντιμετωπίζεται χαρισματικά, καθώς τα "ανυποψίαστα" παιδιά αναπαράγουν τα ποικιλόμορφα πρότυπα και στερεότυπα των οικογενειών τους και της κοινωνίας κατ' επέκταση.


Παρά την ντοκυμαντεριστική γραφή, κυρίως λόγω της γλυκιάς φορεσιάς του, το "Ανάμεσα στους Τοίχους" εμφανίζει οπτικά μικροπροβλήματα στο να αναπαραστήσει ρεαλιστικά την πραγματικότητα μιας σχολικής τάξης. Ωστόσο, η χειρουργική λεπτότητα με την οποία στήνεται το διαλεκτικό κομμάτι καταφέρνει να μας μυήσει στην (πολλές φορές ανούσια) φλυαρία του σχολικού τμήματος. Ο εμπνευσμένος διάλογος τροφοδοτεί συνεχώς με σκέψη τον θεατή, ενώ παράλληλα φροντίζει να πυροκροτεί το κωμικό στοιχείο ανά τακτικά χρονικά διαστήματα. Η ταινία απογειώνεται καθώς ο χρόνος ξετυλίγεται.


Αποκορύφωμα η σκηνή όπου απαθανατίζεται το Σχολικό Συμβούλιο των Καθηγητών συν τις δύο μαθήτριες που αντιπροσωπεύουν το τμήμα. Οι οπτικοί συμβολισμοί πυροβολούν αλλεπάλληλα τον θεατή, σε μια ολοκληρωμένη υπονόμευση του δημοκρατικού συστήματος. Συγκεκριμένα οι καθηγητές, ως διαμορφωτές των σχολικών νόμων, θα μπορούσαν να παρομοιαστούν εύστοχα με τα εκτελεστικά όργανα μιας συμμετοχικής δημοκρατικής εξουσίας. Σε πλήρη ταύτιση με την πραγματικότητα του πολιτικού συστήματος, οι δάσκαλοι εμφανίζονται εντελώς αποδιοργανωμένοι και ασύντακτοι μεταξύ τους και έχουν πλήρη άγνοια για αυτούς (μαθητές) που πρόκειται να τιμωρήσουν ή να ανταμείψουν. Τα παιδιά από την πλευρά τους, που θα μπορούσαν να παραλληλιστούν με τη γενική μορφή των πολιτών, μοιάζουν να αγνοούν παντελώς τη δύναμη και την ουσία του ρόλου τους στην εξουσιαστική πυραμίδα. Έτσι, το "δημοκρατικό" εσωτερικό συμβούλιο, τόσο ως προς τη μορφή του όσο και ως προς τα αποτελέσματα του, παρουσιάζεται ως ένας διασχισμένος θεσμός που κεφαλαλγεί και αιμορραγεί εκ των έσω. Ενώ η θέση αυτή ενισχύεται καθώς επιστρατεύεται η "Πολιτεία" του Πλάτωνα, σε ένα χαρισματικό σεναριακό τέχνασμα, για να δώσει έμφαση στην πλήρη άγνοια που διέπει τους καθηγητές ως προς τις πράξεις τους.


Το Entre les murs μπορεί να μην κατέχει την κινηματογραφική οξύτητα του προκατόχου του Χρυσού Φοίνικα "4 luni, 3 saptamâni si 2 zile". Ωστόσο ο ανερχόμενος Γάλλος σκηνοθέτης με λεπτούς χειρισμούς κατάφερε να αναδείξει ένα φλέγον θέμα, να σκιαγραφήσει την επιτυχία της Παιδείας να εγκλωβίζεται στην παροχή μικρογνώσεων και να τονίσει την αδυναμία να εμφυσήσει ενάρετους δρόμους στις ευαίσθητες παιδικές υπάρξεις κατά το βαρυσήμαντο στάδιο της κοινωνικοποίησης.


Βαθμολογία: 8/10

Vicky Cristina Barcelona

Σκηνοθεσία: Woody Allen
Παραγωγής: Spain / USA / 2008
Διάρκεια: 96'



Το Vicky Cristina Barcelona είναι μια απολαυστική κωμωδία, χαρακτηριστική της μετά 00ς περιόδου του Woody Allen. Ίσως ότι πιο πολύχρωμο έχουμε δει μέχρι σήμερα. Και μια απόδειξη, πως όσα χρόνια και αν περάσουν, ο Woody θα είναι πάντα σύγχρονος!

Δυο πανέμορφες Αμερικανίδες επισκέπτονται την Βαρκελώνη για τουρισμό. Βέβαια στα προσχήματα, η παραδοσιακή και σεμνή και αρραβωνιασμένη Rebecca Hall, μέχρι να αποδειχτεί το αντίθετο, επισκέπτεται τη Βαρκελώνη, στα πλαίσια της σύγχρονης εργασιομανίας, για να εκπονήσει μια διδακτορική έρευνα πάνω στην Καταλανική ταυτότητα. Σε αντίθεση με την ελεύθερη και παρορμητική φίλη της, την Scarlett Johansson, η οποία πειραματίζεται και επιζητά διαρκώς το άγνωστο! Βέβαια όλα αυτά τα στερεότυπα καταρρίπτονται, καθώς και οι δυο τους θα παρασυρθούν στα μαγνητικά πεδία της αρρενωπής γοητείας του Javier Bardem. Ο οποίος μόλις έχει βγει από μια επεισοδιακή σχέση με την πληθωρική και μεσογειακού ταμπεραμέντου Penelope Cruz. Η παρουσία της οποίας αναμοχλεύει τις ήδη εύθραυστες ισορροπίες, και γεννάει απρόβλεπτες καταστάσεις!


Η Βαρκελώνη, ο τόπος που διαδραματίζεται η ιστορία, αποκαλύπτεται μέσα από μια αναπάντεχα φωτεινή φωτογραφία, ενώ στολίζεται επαναληπτικά από την αβάσταχτη ελαφρότητα του εισαγωγικού soundtrack. Η αρχιτεκτονική του Gaudi προελαύνει στον φακό, προδίδοντας τις προθέσεις του δημιουργού να μην καταπιαστεί βαθύτερα με την Καταλανική ταυτότητα. Συναντώντας τη σύγχρονη ματιά σε ένα τουριστικό ταξίδι αναψυχής! Ο ερωτισμός διάχυτος. Δεν μπορείς να αρνηθείς μια αποπλάνηση στη στιβαρή παρουσία του Javier Bardem με τη διαπεραστική ματιά. Ενώ το γυναικείο τρίο, που απαρτίζεται από τις Rebecca Hall, Scarlet Johansson και Penelope Cruz, αφήνει την αντρική φαντασία να καλπάζει δίχως πλευρικά!

Η υπόγεια λεπτή ειρωνεία δε θα μπορούσε να απουσιάζει ούτε από αυτή την ταινία. Θα μπορούσαμε να πούμε πως αποτελεί κύριο χαρακτηριστικό της! Και ας ξεκινήσουμε από τους ήρωες. Τόσο η Scarlet όσο και η Rebecca θα ανακαλύψουν διαδοχικά πως η ευτυχία δεν έχει την μορφή που είχαν φανταστεί. Η καθεμία θα δεχτεί μια ολοκληρωτική αναίρεση τόσο στην κοσμοθεωρία όσο και στην κατά πρόφαση ταυτότητα της. Κάτι τους διαφεύγει. Ίσως αυτό που έχουν οι Javier Bardem, Penelope Cruz. Δηλαδή η δίψα για την βιωματική απόλαυση της στιγμής, αφού προηγουμένως έχουν παραδεχθεί την ματαιότητα της ζωής. Ωστόσο, και οι ιδεολογικά ανώτεροι Ισπανοί (Javier, Penelope) δεν παύουν να αποτελούν τα πιόνια στην ειρωνική σκακιέρα του Νεο Υορκέζου σκηνοθέτη! Αφού ο προαναφερθέν μηδενισμός, τον οποίον έχουν ομοίως διατυμπανίσει, αυτοαναιρείται μέσα από καταστάσεις έντονης θυμοκρατίας, οι οποίες με τη σειρά τους κατεδαφίζουν το οικοδόμημα της απόλαυσης!


Ωστόσο το αποκορύφωμα του σαρκασμού του σύγχρονου κόσμου, έρχεται με τον τρόπο που ο Woody Allen δοκιμάζει την πουριτανιστική κοινωνία μας. Η είδηση ενός ερωτικού τρίου αποτελεί δυσνόητη βόμβα στους συντηρητικούς κύκλους. Οι οποίοι καθόλου δεν ταράσσονται από την πραγματικά παρανοϊκή σύγχρονη καθημερινότητα, μια ρεαλιστικά αποτυπωμένη σύγχρονη καθημερινότητα η οποία καθρεφτίζεται στην αλλόκοτη εργασιομανία του καπιταλιστικού μοντέλου των επιχειρήσεων, τα φαινόμενα της οικογενειοκρατίας, τους κρυμμένους πόθους, την ουδετερότητα των σχέσεων και την συμβατικότητα των στιγμών. Μια καθημερινότητα η οποία είναι ολότελα παρανοϊκή, και που όμως η δύναμη της συνήθειας έχει καταστήσει φυσιολογικοφανή. Άραγε είναι πιο παρανοϊκή η άφεση στην ερωτική παρόρμηση, η οποία ως έναν βαθμό αποκρυσταλλώνεται και στην ανισόρροπη φύση του ανθρώπου, από τον σύγχρονο, ανέραστο και τυποποιημένο τρόπο ζωής; Προσέξτε χαρακτηριστικά τη σκηνή που η Rebecca Hall δέχεται μια σφαίρα στο χέρι. Με πρώτη αντίδραση, πώς θα κουκουλώσει το ατύχημα στον άνδρα της!


Άλλη μια καίρια παρατήρηση στα έγκατα του film είναι ο τρόπος που υποδηλώνεται η Τέχνη. Άραγε τα αληθινά καλλιτεχνήματα προκύπτουν μέσα από την τουριστική ματιά της σύγχρονής ελαφρότητας; Ένα τουριστικό καρτ ποστάλ; Άραγε τα έργα Τέχνης προκύπτουν από ανήσυχους καλλιτέχνες που καταστρέφονται στον εγκόσμιο βίο; Ή μήπως η Τέχνη βρίσκεται σε έναν αθόρυβο, αφανή και καθόλου ευπαρουσίαστο ασκητισμό; Έτοιμη να παραδοθεί μόνο σε εκείνους, τους λίγους, που έχουν τα μάτια να την εντοπίσουν;

Και όλα αυτά διαπράττονται δια χειρός ενός σπουδαίου cast. Η μούσα του Woody, Scarlett Johansson, σε μια "ερωτική" ερμηνεία σε έναν ρόλο που έρχεται διαρκώς δεύτερος. Η Rebecca Hall, ψυχρή, όντας ποτισμένη από τις σύγχρονες συμβάσεις, αλλά και θερμή καθώς την ξεκλειδώνει η διαπεραστική ματιά του Javier Bardem. Ο οποίος παραδίδει μια Αρσενική ερμηνεία (με το Α κεφαλαίο). Όμως αυτή που κλέβει την παράσταση είναι η Penelope Cruz. Με απίστευτη υποκριτική δύναμη, ζωντανεύει έναν πολύ δύσκολο ρόλο. Ένα αγρίμι αλλά και μια ευαίσθητη περσόνα. Ένα πραγματικό θηλυκό με αρσενικό δυναμισμό. Δικαίως μαζεύει τα φώτα πάνω της!


Το Vicky Cristina Barcelona δεν αποτελεί έκπληξη σε όσους παρακολουθούν τα βήματα της καριέρας αυτού του καλλιτέχνη. Ωστόσο, αν η συγκεκριμένη ταινία δεν είχε έναν Woody στο τιμόνι της, πιθανόν θα τύγχανε μιας άλλης αντιμετώπισης. Γιατί η άνιση μεταχείριση προδίδεται σε νωπά συναισθήματα λατρείας. Πάντως εδώ, ο Νεοϋορκέζος, έκανε μια ταινία τόσο ελαφριά ώστε να είναι προσβάσιμη στη μεγάλη μερίδα του κοινού και τόσο στοχαστική ώστε να κρατήσει σε εγρήγορση τους χρόνιους θαυμαστές του!


Βαθμολογία: 8/10

Twisted Alice ?

a female Darcy posted:








Δε ξέρω τι έχει στο μυαλό του ο Marilyn Manson για την κλασική ιστορία της Αλίκης στην Χώρα των Θαυμάτων αλλά βλέποντας αυτές τις φωτογραφίες νομίζω ότι θα μοιάζει σαν ένα από τα βιντεοκλίπ του. Κρίμα και περίμενα κάτι παραπάνω από αυτόν.



s_dany posted:

"Phantasmagoria: The Visions of Lewis Carroll" preview (fan made)


Πότέ δεν τον χώνευα τον Marilyn, κάτι σε goth τσίρκο μου έκανε πάντα. Αν πάντως παίζει η Tilda Swinton όπως λέει το βιντεάκι που ανέβασα (το οποίο βέβαια δεν είναι επίσημο), ίσως να έχει κάποιο ενδιαφέρον. Και το τραγουδάκι που ακούγεται δεν είναι κακό...

Happy-Go-Lucky (Τυχερή και Ευτυχισμένη)

Σκηνοθεσία: Mike Leigh
Παραγωγής: England / 2008
Διάρκεια: 118'



Το Happy-Go-Lucky, όπως διαφαίνεται από τον τίτλο του, είναι το νέο feel good ταινιάκι του Mike Leigh,με διασκεδαστικές κοινωνικές νύξεις. Και αφού απέδρασε με δόξα και τιμές απ' το Βερολίνο, έρχεται με φόρα καταπάνω μας!

Η Poppy (την οποία υποδύεται η θεϊκή Sally Hawkins) είναι μια θεότρελη και τρισχαρούμενη τριαντάρα δασκάλα. Συγκατοικεί με την παρόμοιων καταβολών συνάδελφο της και αρνείται πεισματικά την ένταξη της στον σοβαροφανή κόσμο των ενηλίκων. Με αφοπλιστικό χαμόγελο, ανεμελιά και ξεγνοιασιά παιδικού διαμετρήματος και μια συνειδητοποιημένη ανάλαφρη στάση ζωής, σκορπά ποικίλες αντιδράσεις στον περίγυρο της.


O Mike Leigh θα ποτίσει αυτήν την ανατρεπτική κωμωδία με ξεκάθαρες κοινωνικές αναφορές. Η ανάλαφρη Poppy έρχεται να αμφισβητήσει πατόκορφα την δομή του σύγχρονου κόσμου. Ενός κόσμου που είναι εγκλωβισμένος σε προϋπάρχοντα σχήματα και βασανίζεται από ποικιλόμορφα συντηρητικά κολλήματα. Χαρακτηριστικότερες περιπτώσεις: ο δάσκαλος οδήγησης, που έχει καταρρεύσει απ' την παράνοια του σύγχρονου κόσμου και προσπαθεί μέσω μιας υπερανάλυσης των πάντων να αμυνθεί της περιθωριοποίησης του (μέσα από μερικές ξεκαρδιστικές σκηνές που μας χαρίζει το δίδυμο Sally Hawkins - Eddie Marsan). Και απ' την άλλη, η φίλη της Poppy την οποία βλέπουμε να βολεύεται πίσω απ' έναν προβληματικό γάμο, εξιδανικεύοντας και ακολουθώντας απαράμιλλα τις επιταγές της κοινωνίας.


Όμως ο Mike Leigh πέφτει θύμα των ίδιων των κατηγορώ του, καθώς εξιδανικεύει με περίσσια άνεση τη feel good παρουσία της ηρωίδας του (δίνοντας μας την εντύπωση πως το φιλμ έχει προκύψει απ' τον έρωτα του δημιουργού για τον πρωταγωνιστικό του ρόλο). Εξιδανικεύει και απολυτοποιεί την συνηδειτοποιημένα ανάλαφρη στάση ζωής της Poppy, παρουσιάζοντας οτιδήποτε διαφορετικό με φλεγματικό τρόπο. Συγκεκριμένα, ο σκηνοθέτης δείχνει να θεοποιεί το "Μακάριοι οι πτωχοί το πνεύματι" και την ευτυχία που απορρέει μιας επιλεγμένης άγνοιας, ενώ παράλληλα παρουσιάζει τον κόσμο της σκέψης ως το εισιτήριο για την διάβρωση (σε μια μάλλον θρησκευτική θεώρηση του κόσμου, κατά την οποία ο άνθρωπος αδυνατεί να αναμετρηθεί με την πολυδιάστατη εσωτερική του κόσμου). Συνοψίζοντας, ναι ο Βρετανός σκηνοθέτης κάνει πολύ εύστοχες παρατηρήσεις στη σύγχρονη κοινωνία, αλλά η παρουσίαση του χαρακτηρίζεται από μια αλλοπρόσαλλη μονομέρεια που σκοπεύει στη συγκίνηση και την ταύτιση θεατή με την "διαστημική" Poppy.


Πάντως παρ' όσα καταλογίσαμε παραπάνω, οφείλουμε να παραδεχτούμε τον Mike Leigh για αυτή την ολοκληρωμένη θηλυκή περσόνα που δημιούργησε. Μέχρι σήμερα, στο σύγχρονο κινηματογράφο, ο Pedro Almodovar μονοπωλούσε το ενδιαφέρον για τον τρόπο που μεταχειρίζεται και προσεγγίζει τον γυναικείο ψυχισμό. Εδώ η Poppy, που παραδίδει με μια χαρισματική ερμηνεία η Sally Hawkins, αποτελεί ένα τέλειο θηλυκό δημιούργημα. Απαλλαγμένο από αβανταδόρικες σεξιστικές προσεγγίσεις, με βάθος που υπερβαίνει την ανάλαφρη επιφάνεια και συνθέτει ένα ιδανικό, αλλά ταυτόσημα, και καθημερινό πορτραίτο.


Βαθμολογία: 5/10

I want to see...

H χρονιά των μεγάλων σκηνοθετών. Φέτος κάνουν πρεμιέρα μερικές από τις νέες ταινίες γνωστών δημιουργών. Δέκα προσωπικές επιλογές που περιμένω πως και πως.


10. Harry Potter and the Half-Blood Prince
Ε σα παιδιά και εμείς.





9. The Brothers Bloom
Μετά το Brick ο Rian Johnson αναλαμβάνει μεγαλύτερο budget και μεγαλύτερους αστέρες.





8. The Spirit
Μπορεί ο Frank Miller να ανταγωνιστεί το Sin City;





7. The International
Τι ψάρια πιάνει ο Tom Tykwer στην αμερικανική αγορά;





6. Revolutionary Road
Ο Sam Mendes επιστρέφει στα γνώριμα εδάφη. Η αποκαθήλωση του αμερικανικού ονείρου. Επίσης μετά από 11 χρονια ο Leonardo DiCaprio συναντάει ξανά την Kate Winslet. Αυτό και αν είναι γεγονός.





5. The Imaginarium of Doctor Parnassus
Μια ματιά στο καστ τα λέει όλα.





4. The Soloist
Η Eξιλέωση ήταν η αγαπημένη μου ταινία πέρυσι, λογικό λοιπόν αυτή εδώ να βρίσκεται στη λίστα. Άσε που παίζει και ο Robert Downey Jr.





3. Miracle at St. Anna
Λέτε ο Spike Lee να ξαναβρήκε τον παλιό καλό εαυτό του;





2. The Curious Case of Benjamin Button
Είναι δυνατόν να μην επιλέξω τον αγαπημένο μου σκηνοθέτη.





1. Watchmen

The Wackness (Χυμαδιό)

Σκηνοθεσία: Jonathan Levine
Παραγωγής: USA / 2008
Διάρκεια: 99'



Ο νεαρός Jonathan Levine στη μόλις δεύτερη ταινία του καταπιάνεται με τη hip hop κουλτούρα και με μια ήπια προσέγγιση φιλμάρει την σκατένια, όπως αναφέρεται, πραγματικότητα. Μια teenage ταινία, για μια νεολαία που δεν μπορεί να αποδεχτεί την κατά hollywood ρόδινη ζωή.


Καταθλιπτικός έφηβος, ο συμπαθής Josh Peck, αδυνατεί να προσαρμοστεί στους φευγάτους δρόμους της Νέας Υόρκης. Ατέλειωτες προσωπικές ώρες με διέξοδο το τσιγαριλίκι (κατανάλωση και προώθηση), την αγαπημένη του hip hop μουσική και ακατάπαυστες αυνανιστικές ορέξεις. Κάπου εκεί θα συναντήσει έναν αλλόκοτο ψυχίατρο (Kinsgley) και μαζί την θετή του κόρη (Olivia Thirlby). Το δίδυμο θεραπευτή-θεραπευόμενου εναλλάσσεται ταχύτατα. Και μέσα απ' την ανατρεπτική φιλία που αναπτύσσεται θα ανακαλύψουμε τα πραγματικά προβλήματα της "βολεμένης" μέσης ηλικίας. Από την άλλη η γνωριμία με την όμορφη Olivia Thirlby σημαίνει έναν νεανικό έρωτα. Ο Josh Peck σύντομα όμως θα υποπέσει συναισθημάτων αγάπης, τα οποία είναι ξεπερασμένα της φευγάτης νεολαίας. And one more time the life is shit!


Συμβατικό ως προς την κινηματογράφηση του. Κρατώντας τις ισορροπίες σε μια μάλλον άτολμη προσέγγιση. Ξεχωρίζουν οι ήπιοι hip hop ρυθμοί που μας μεταφέρουν στα 90ς και μια ελαφρώς grafitti διάθεση στα σκηνικά. Θεματικά συνδέεται με την αιώνια αντίφαση της hip hop κουλτούρας. Δηλαδή, απ' την μία ένα μισητό σύστημα και απ' την άλλη μια αδιάκοπη επιθυμία για δημοφιλία. Ως προς το περιβάλλον αρέσκεται σε μια ρεαλιστικότερη παρουσίαση της καθημερινότητας. Μιας καθημερινότητας που νοσεί σε όλους τους θεσμούς (οικογένεια, παιδεία, κοινωνία) και παράγει διαρκώς διαταραγμένους-πειραγμένους ανθρώπους. Όπως χαρακτηριστικά λέει ο Kingsley: "Σε αυτή την πόλη μας αρέσει να κρύβουμε τα προβλήματα μας κάτω απ' το χαλί και να προσποιούμαστε πως τα πάντα είναι ωραία!".


Το "The Wackness (Χυμαδιό)" είναι μάλλον πιο συγκρατημένο του ελληνικού του τίτλου. Ορισμένες φορές αρκούμενο σε συνήθη κλισέ και φοβούμενο να ξεπεράσει την επιφάνεια των ηρώων και της θεματικής του. Αποτελεί ωστόσο, με τα ίδια μέσα, έναν ευχάριστο αντίλογο στην χαοτικά πλανώδη φιλοσοφία του lifestyle και μια καλή επιλογή για τους μυημένους στη hip hop κουλτούρα.


Βαθμολογία: 5,5/10

Screening 17/10/08

panchamp posted:

(click image for higher resolution)

Η Κινηματογραφική Ομάδα του Ο.Π.Α.
στα πλαίσια του Διημέρου Πολιτιστικών Εκδηλώσεων
Φοιτητικής Λέσχης ΟΠΑ
σας προσκαλεί στην προβολή της
"καλύτερης ταινίας όλων των εποχών" *
"Vertigo"
(1958, Alfred Hitchcock, "Ο Δεσμώτης του Ιλίγγου")
την Παρασκευή 17/10/08 στις 19:00
στο προαύλιο της ΑΣΟΕΕ (Πατησίων 76).
Είσοδος ελεύθερη.


AUEB Film Club
invites you to the screening of
"the best film ever" *
"Vertigo"
(1958, Alfred Hitchcock)
on Friday 17/10/08 at 19:00
at the front yard of AUEB central building
(76, Patission Str.).
Free entrance.

The film will be screened in its original language, English,
with Greek subtitles.


Be there!!!

s_dany posted:


*σύμφωνα με τους συντάκτες του περιοδικού ΣΙΝΕΜΑ
(τεύχος Μαϊου 2008)
according to ΣΙΝΕΜΑ magazine (May 2008 issue)



Original trailer (quite outdated)

1996 (restoration) re-release trailer (not bad)

Opening titles sequence (amazing Saul Bass!)



Fan-made "pop art" montage (just great!)



The famous "Vertigo" dolly zoom shot used in other well known films



The Shirtless Apprentice (!!!) explains capturing the "Vertigo" shot.




The Love Vortex: "a tribute to filmmakers Alfred Hitchcock and his pupil Brian De Palma, both used the circular travelling shot in some of the most tender and haunting love scenes in film history."




(Surprisingly not in the Love Vortex video) one of my favourite "most haunting love scenes in film history", a slightly cheesy scene by always playfull Brian De Palma from "Body Double" ("Διχασμένο Κορμί"), a true tribute-film to Hitchcock's "Vertigo" and "Rear Window".

Wanna be a Zombie?

Βλέπε και: Το ΚΑΚΟ "γυρίζει"

11.10.08 update


[English translation is made for visiting students (Erasmus, AIESEC, etc.) and other non-Greek-speaking friends.]

On Sunday, October 12th, 2008, Athens will se the biggest ever gathering of the living dead, for the time of the great Final Battle of "EVIL IN THE TIME OF HEROES" * has come! Here is the official invitation to the shoot (translation by me) that was sent to us from Zombie Headquarters:

- - -
OPEN CALL

Dear Zombies

The leading cast of the film want you to bite them in the final battle of EVIL on Sunday, October 12th.

The shoot will take place in the old Horsetrack in Faliro, at the end of Syggrou Av., just before Poseidonos Av.

We 'll meet at 13:00 in the parking area.

Wear casual clothes and don't bring with you bags and valuable items.

The shoot will be over by about 19:00.

For more info, check:
www.tokako.gr

IN GLORIOUS ZOMBIEVISION
- - -

Easiest way to get there is the bus line 550 Delta Falirou - Kifisia that you can catch from avenues Kifisias, Vassilisis Sofias ("Megaron Mousikis" METRO station), Vassileos Konstantinou and Syggrou ("Syggrou-Fix" METRO station).

So, bring all your friends, your acqaintances and especially your enemies (think you 'll find a better chance of biting them?) and follow us, AUEB zombies, to the track! You haven't seen so much blood in your life!


* sequel to "EVIL"IMDb

-------------------------------------------

8.10.08 update

Τελικά αυτό το ΠεμπτοΠαρασκευοΣάββατο 9-11 Οκτώβρη τα γυρίσματα στον παλιό Ιππόδρομο θα γίνουν με λίγα zombie που δήλωσαν συμμετοχή και έχουν ειδοποιηθεί από την επιβλέπων τα zombie logistics Χριστίνα. Αν δεν έλαβες ειδοποίηση, κράτα την όρεξη σου για την Κυριακή, εκτός βέβαια κι αν τρώγεσαι τόσο ώστε να κατέβεις από τώρα στον Ιππόδρομο και να αρχίσεις να δαγκώνεις τη Χριστίνα, το Αλεκάκι και το Χρήστο (Χουλιάρα) για να σε ρίξουν πρόωρα στο στίβο μάχης!

Billy Zane "king of cool" among zombies @ KerameikosPhoto by Ekso Productions (click it for higher resolution)

Την Κυριακή 12 Οκτώβρη λοιπόν θα γίνει η μεγαλύτερη ever μάζωξη νεκροζώντανων (έστω και χωρίς τον Billy) για την Τελική Μάχη. Να και η επίσημη πρόσκληση που κατέφθασε από τα Zombie Headquarters (το "χρυσόβουλο" στο προσκλητήριο είναι από το unregistered πρόγραμμα που χρησιμοποιώ για μετατροπή των pdf σε gif, οπότε don't bother).

(click image for higher resolution)
Δεν χρειάζεται να τηλεφωνήσετε ή να στείλετε mail.
Aπλά έρχεστε έτοιμοι για όλα στη 1 η ώρα !!!!!
Περισσότερες πληροφορίες στο blog του site:
www.tokako.gr

Μάζεψε λοιπόν όλους σου τους φίλους, γνωστούς και ειδικά τους εχθρούς (νομίζεις θα βρεις καλύτερη ευκαιρία για να τους δαγκώσεις?) και ακολούθησε εμάς, τα zombie της ΑΣΟΕΕ, στον Ιππόδρομο! Μιλάμε για πολύ αίμα!

-------------------------------------------

2.10.08 update

Και αφού κυκλοφορήσαμε σαν zombie (λόγω έλλειψης ύπνου και παρακολούθησης πολλών ταινιών) σε Αττικόν, Απόλλωνα και Δαναούς με τις "Νύχτες Πρεμιέρας" , ας επιστρέψουμε στα αγαπημένα μας "αρχαιοελλήνικά" zombie!

(click image for higher resolution)
Image by Ekso Productions

Αυτό το διήμερο 2-3 Οκτώβρη γίνονται γυρίσματα στο Τεχνολογικό Πάρκο Λαυρίου και απαιτούνται γύρω στα 100 zombie. Τα παιδιά της παραγωγής (Ekso Productions) θα φροντίσουν για τις μετακινήσεις, κανα σαντουιτσάκι, φρέσκο αίμα κλπ, αλλά επειδή να στείλεις mail μάλλον δεν προλαβαίνεις (κι εμείς τώρα το μάθαμε!) πάρε κανα τηλέφωνο στο 9318886 και βουρ για Λαύριο! Αν έχεις και κανένα αρχαιοελληνικού στυλ σανδάλι απ' το Μοναστηράκι, πάρ' το μαζί! (Το ΚΑΚΟ ξεκίνησε 2800 χρόνια πριν, λέει η σύνοψη).

Και φυσικά το επόμενο ΠεμπτοΠαρασκευοΣαββατοΚύριακο 9-12 Οκτώβρη θα γίνει η Μεγάλη Μάχη για την οποία ακούμε τόσο καιρό με 1000 zombie (!!!) στον παλιό Ιππόδρομο. Κανονικά πρέπει να στείλεις mail στο titakis@ekso.gr με subject την ημερομηνία/ες που μπορείς, αλλά δε νομίζω να γίνει επιλογή, σ' αυτή την περίσταση όλα τα καλά αιμοδιψή zombie χωράνε! CU there!

Περισσότερες πληροφορίες στο νεοflashαρισμένο site:
www.tokako.gr
και στο αντίστοιχο blog:
tokako.blogspot.com

-------------------------------------------

4.7.08 update

Μετά από επικοινωνία με τους "υπεύθυνους εξάπλωσης ΚΑΚΟΥ" διευκρινίσθηκε πως βιογραφικό και φωτογραφίες απαιτούνται μόνο για όποιον θέλει να διεκδικήσει κάποιο ρόλο. Όποιος ενδιαφέρεται απλά να γίνει zombie, αφήνει ονοματεπώνυμο και τηλέφωνο στο titakis@ekso.gr και περιμένει ειδοποίηση. Πρώτη σίγουρη μέρα γυρισμάτων η 17η Αυγούστου, πιθανότατα και η 16η.

Οπότε

15 Αυγούστου: της Παναγίας

από 16 Αυγούστου: του ΚΑΚΟΥ

ΥΓ. Το ΚΑΚΟ εξαπλώνεται και στα social networks! Τσεκάρετε το group στο Facebook.

-------------------------------------------

26.6.08

Photo by Ekso Productions

Όπως βλέπετε από το παρακάτω e-mail που λάβαμε,
Το ΚΑΚΟ ετοιμάζεται ξανά για να εξαπλωθεί παντού!



" Γεια χαρά. Το ΚΑΚΟ ξανάρχεται! Ξεκινάμε γυρίσματα για τη συνέχεια της ταινίας ΤΟ ΚΑΚΟ σε σκηνοθεσία Γιώργου Νούσια . Με πρώτη μέρα γυρισμάτων στις 15 Αυγούστου και τελευταία κάπου στις αρχές Οκτώβρη. Κάπου εκει ανάμεσα, οι επικές σκηνές μάχης χρειάζονται τη βοήθεια αμέτρητων ζομπι. Σας στέλνω την ανακοίνωση μας προς όλους. ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΝΟΠΛΟΙ ΚΑΙ ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΣΤΕ - ΚΙ ΑΛΛΟ - ΑΙΜΑ!!!
Εκ της διευθύνσεως...
Αλεξάνδρα Μπουσίου
Οργάνωση παραγωγής
υγ: φυσικά δε χρειάζονται μόνο επαγγελματίες ηθοποιοι... μην τρελαθούμε! "

Το ΚΑΚΟ ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΩΝ ΗΡΩΩΝ
ΣΕ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ…
ζητούνται:
ηθοποιοί για μικρούς ρόλους και extras

ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΗΣΕ ΤΩΡΑ
τηλ: 210 9318886
ώρες : 10:00- 14:00
βιογραφικά – φωτογραφίες
titakis@ekso.gr

Όποιος θέλει λοιπόν να "υπηρετήσει" το ΚΑΚΟ, ας σπεύσει!
ΥΓ. Να κι ενα post που δικαιώνει την ονομασία της ετικέτας "Things to do in (Athens) when you 're dead" !!!