Νύχτες Πρεμιέρας (AIFF) 2009: Πέμπτη 17/9 [updated]

16.9.09
kioy posted:


Ταινίες πραγματικά για όλα τα γούστα σήμερα. Αξιόλογες επιλογές που μας αναγκάζουν να μπούμε στο κυνήγι αιθουσών για να προφτάσουμε τις περισσότερες!

[click image for higher resolution]

Day schedule

Τα μεγάλα ονόματα παίζουν Αττικόν! Πρόκειται για το "The Time That Remains"(18:00) του Elia Suleiman που εξέπληξε στις Κάννες, μια χαμηλών τόνων ταινία για τη σύσταση του Ισραηλίτικου κράτους απ' το 1941 ως σήμερα.

Και για το "Taking Woodstock"(20:15) του Ang Lee, ο οποίος κάθεται πίσω απ' την κάμερα για να μας μεταφέρει ανθρώπινα την εποχή του 1969 και το μουσικό φεστιβάλ του Γούντσοκ. Για τους μη ανυπόμονους πάντως, να επισημάνω οτι και οι δύο ταινίες θα βγουν στις ελληνικές αίθουσες στα μέσα του Οκτώβρη.

Πέραν αυτών, έχουμε το "The Saragosa Manuscript" (18:15 Δαναός 1 ), που δεν είναι απλά μια cult πρόταση αλλά αποτελεί ενα ευρύτερο κινηματογραφικό μνημείο, κλασσικό πλέον και σημείο αναφοράς για ορισμένους απ' τους σημαντικότερους σκηνοθέτες. Μην το χάσετε! Επίσης στην cult σημειολογία, ξεκινάει το αφιέρωμα στο εκρηκτικό σινεμά του Sion Sono με το "Strange Circus" (00:30 Απόλλων), ενώ στην ίδια περίπου ώρα στο Δαναό 1 θα βρείτε το "Valerie and Her Week of Wonders"(00:00). Σημαντικές ταινίες και οι δύο, με extreme σημειολογία. Ακόμη, για όσους λειτουργείτε και cult και ελληνικά, το πρόγραμμα περιλαμβάνει την "Επίθεση του Γιγαντιαίου Μουσακά" (22:00 Δαναός 1) του Πάνου Κούτρα που είχε προβληθεί στο φεστιβάλ και πριν μια δεκαετία, καθώς και την "Κάθαρση" (22:15 Δαναός 2), μια κυριολεκτικά no-budget ταινία (κόστος 200 Ευρώ) που αφηγείται μια αιματοβαμμένη ιστορία του υπόκοσμου. [14.10.09 edit by s_dany: ασφαλώς και δεν είναι αυτό το budget της "Κάθαρσης", αυτό ήταν radio arbyla by Orestis, βλέπε και τα σχόλια του post]

Σήμερα αρχίζει επίσης και το Διαγωνιστικό τμήμα με το "Ander"(17:45 Απόλλων) να έρχεται με τις καλύτερες συστάσεις απ' το φεστιβάλ Βερολίνου. Πρόκειται ουσιαστικά για την τοποθέτηση του Brockeback Mountain σε Ευρωπαϊκό έδαφος. Τέλος, η φιλμογραφία του Shane Meadows ("This is England", "Dead Man's Shoes") αναγκαστικά στρέφει το βλέμα μας στο Πανόραμα του φεστιβάλ και το "Le Donk & Scor-Zay-Zee" (23:00 Απόλλων), το οποίο να σημειωθεί πως γυρίστηκε μόλις σε 5 μέρες! Ενώ, το "Tell-Tale" (23:00 Αττικόν) προσφέρεται για τους λάτρεις του Edgar Allan Poe, αφού πρόκειται για εκσυγχρονισμένη μεταφορά της ομώνυμης ιστορίας τρόμου του Αμερικανού λογοτέχνη.

Out of Cinema: Μετά την προβολή του "20.000 Miles Ahead: A Last Drive Story" (20:30 Απόλλων) o "πιστός οπαδός της μπάντας" Θανάσης Μήνας και ο σκηνοθέτης της ταινίας Δημήτρης Κοτσέλης επιλέγουν τη μουσική του Last Drive party στο Toy της πλατείας Καρύτση.

-------------------------------------------

16/9/09
s_dany posted:



























Trailer





Clip

-------------------------------------------

1/10/09 update
kioy posted:


Ander / Άντερ
AIFF IMDb 2009 Roberto Castón


Ο πρωτάρης (και αυτό φαίνεται τόσο στη συγκέντρωση και την ευλάβεια, όσο και στην ατολμία-αμηχανία) Roberto Caston πάει κόντρα στις λαϊκές απαιτήσεις της σύγχρονης κινηματογραφίας, όπου ο βομβαρδισμός της εικόνας έχει γίνει σχεδόν πανάκεια. Με μακρά πλάνα, που προσομοιώνουν το φυσικό χρόνο, θα μας διηγηθεί χαμηλόφωνα και με φυσικότητα μια ανθρώπινη ιστορία. Κινούμενος αντίρροπα σε σχέση με το σκούρο αυτό σύννεφο που αιωρείται πάνω απ' ότι η συμβατική κοινωνία ορίζει αυθαίρετα ως ανορθόδοξο και παραφυσικό.

Σε μια αγροτική φάρμα της επαρχιώτικης Ισπανίας ζει μια παραδοσιακή οικογένεια. Ο 40χρονός Ander, η αδερφή του και η μητέρα του. Όταν σ' ενα ατύχημα ο Ander σπάει το πόδι του, η οικογένεια προσλαμβάνει τον Jose, εναν Περουβιανό, ως δουλευτή της γης. Ο Jose (εκπληκτική ερμηνεία από τον Christian Esquivel!) γίνεται μέρος της οικογένειας, και ταυτόχρονα μέσω της φυσικής καθημερινής επικοινωνίας-συνύπαρξης αναδύει στον Ander μια αθέατη πλευρά του εαυτού του. Εξάλλου, στο τοπικό περιβάλλον, τον πυρήνα του οποίου απαρτίζει μια σειρά χαρακτήρων (μερικοί πλεονάζουν ίσως, αλλά αυτό είναι άλλο θέμα), ξεχωρίζουμε την Reme από τους "περιφερειακούς" χαρακτήρες. Μια μητέρα που εργάζεται ως πόρνη για να επιβιώσει, η οποία μη μπορώντας να αποδεχτεί τον παρατημό της, καρτερεί την επιστροφή του συζύγου, έχοντας ταυτόχρονα φιλικές (και εργασιακές) σχέσεις με την προαναφερθείσα οικογένεια. Παράλληλα στη φυσική ροή του χρόνου, η αδερφή του Ander παντρεύεται, ενώ η μητέρα του απεβιώνει. Έτσι ο Ander βρίσκεται αντιμέτωπος με το τέλος μιας εποχής και την αυγή μιας νέας.


Η ταινία αντιμετωπίζει ανθρώπινα και κυρίως νατουραλιστικά το ζήτημα της σεξουαλικής επιλογής. Όσοι περιμένετε μια πολύχρωμη-πολύκροτη ομοφυλοφυλική προπαγάνδα καλό θα ήταν να στραφείτε αλλού. Το Ander είναι μια βαθυστόχαστη ταινία που αρνείται το φτηνό παιχνίδι της δημαγωγίας. Αν ακόμα και σήμερα υπάρχει κάτι που ενδυναμώνει τον μύθο περί διαχωρισμού των φύλων, αυτό είναι η μεταφυσικότητα που έχει αποδοθεί στα απολύτως φυσικά και αυτέγκλητα σεξουαλικά ένστικτα. Η σεξουαλική παρόρμηση και τα ερωτικά ένστικτα, στην πραγματικότητα, είναι τόσο φυσικά όσο οποιαδήποτε ανθρώπινη βιολογική ανάγκη. Η μη αποδοχή της παραπάνω πρότασης ωθεί σε αυτο-καταπιεζόμενες καταστάσεις. Διότι στις μέρες μας τα ζητήματα της σεξουαλικής επιλογής, του φλερταρίσματος, της ερωτικής προσέγγισης αντιμετωπίζονται με μια μεταφυσική βιαιότητα, που υποκινείται απ' το παγιωμένο επιμύθιο της ερωτικής κατάκτησης. Ωθώντας τα άτομα σε μια βίαια αυτο-υποκρισία ώστε να ικανοποιήσουν τις σεξουαλικές τους ανάγκες, τόσο κατά το ερωτικό όσο και στο προ-ερωτικό στάδιο. Και αυτή η μεθόδευση είναι σε πλήρη αντίφαση με τη βιολογική φύση των ερωτικών ενστίκτων και των σεξουαλικών ορμών.


Στα πλαίσια αυτά, και πιθανώς πολύ πιο χαμηλόφωνα απ' τον τόνο του γράφοντα, το "Ander" αποδέχεται τη φυσικότητα του έρωτα. Η ομοφυλοφιλική σεξουαλική σχέση που περιλαμβάνει, πλάι σε πληθώρα ετεροφυλοφιλικών, δεν υπακούει σε κάποια βιαία μεταφυσικότητα. Είναι απλώς η ανταπόκριση δύο ανθρώπων στο κάλεσμα των βιολογικών εσωτερικών εντίκτων τους. Ίσως όμως σταθήκαμε περισσότερο του πρέποντος σε αυτή τη συνιστώσα του film. Το οποίο καθολικά αναπνέει απ' τον καθάριο αέρα της φυσικής ροπής και της ελεύθερης επιλογής. Κάτι που επιβεβαιώνεται και στο απρόσμενα θετικό φινάλε, όπου με το τέλος μιας εποχής -όχι χρονολογικής αλλά δραματουργικής- ο Roberto Castón προτείνει (χωρίς ίχνος φανφάρας και λίβελου κατά των παραδοσιακών θεσμών) μια δομικά διαφορετική οικογένεια, μια πολυσυλλεκτική οικογένεια. Η γέννηση της νέας οικογένειας δεν προκύπτει ως απόρριψη του παραδοσιακού μοντέλου, αλλά ως μια βαθύτερη ένωση που υπακούει στο χρώμα των αναγκών -ψυχολογικών, βιολογικών, υλικών- των μελών που την απαρτίζουν.

Μορφολογικά το "Ander" υιοθετεί τα πρότυπα της Ευρωπαϊκής φεστιβαλικής ταινίας. Με αργό μοντάζ και "λεία" φωτογραφία που βάφεται απ' το καταπράσινο του φυσικού τοπίου και από τους ήχους του. Και με μια δραματουργία που επιπλέει ελεύθερα στο παχύ συναισθηματικό φορτίο των ηρώων της!

Βαθμολογία: 7,5/10

- - - - - - -

Tell-Tale
AIFF IMDb 2009 Michael Cuesta


Το πρώτο μέλημα μιας ταινίας που ακολουθεί την ροή μιας μυθιστορηματογραφικής αφήγησης είναι να εντάξει την ιστορία της σ' ένα αληθοφανές περιβάλλον, ούτως ώστε η χαρακτηρολογική -αλλά και η ευρύτερη- δραματουργία να λειτουργεί με πειστικότητα. Το "Tell-Tale" νικιέται κατά κράτος σε αυτή τη διάσταση. Αδυνατεί να ορίσει το περιβάλλον της ιστορίας και ξεδιπλώνει τη δράση μ' έναν χοντροκομμένο τρόπο. Έτσι η πειστικότητα, ή καλύτερα η φυσικότητα της ιστορίας, έχει καταλήξει σε βαθμό πλήρους διάλυσης.


Η "πειραγμένη" υπόθεση έχει ως εξής: Ο Terry, πατέρας μιας κόρης με μια σπανιότατη δυσμορφική ασθένεια, πάσχει ο ίδιος από καρδιολογική ανεπάρκεια. Ως εκ τούτου, και με τη βοήθεια της ιατρού του, με την οποία οι σχέσεις είναι πολύ παραπάνω από επαγγελματικές, θα κάνει εγχείρηση καρδιάς δεχόμενος αυτή ενός δότη. Μόνο που η διαδικασία της μεταμόσχευσης δεν είναι τόσο αγνή όσο φαντάζεται ο Terry. Και η νέα του καρδιά αντιδρά έντονα, συναισθηματικά αλλά και νοητικά, διατηρώντας βιώματα από την ύπαρξη της στο σώμα του προκατόχου του Terry. Και ο Terry καταλήγει, εν αγνοία του, ως τιμωρός ενός θεωρητικά άγνωστου εγκλήματος.

Το "Tell-Tale" (υποτίθεται πως) αποτελεί μια μεταφορά της "Μαρτυριάρας Καρδιάς" του Edgar Allan Poe. Ωστόσο, η προσέγγιση είναι εντελώς τετραγωνισμένη, αδυνατώντας να συλλάβει το μεταφορικό, σκοτεινό, αλλά και μεταφυσικό ύφος του συγγραφέα. Ο Michael Cuesta επιθυμεί να επικαιροποιήσει την ιστορία, θα μπλέξει και την επιστήμη σε αυτή. Και παρ' ότι υπάρχει ένα ενδιαφέρον πρωτογενές υλικό, αυτό του Edgar Allan Poe, το όλο εγχείρημα καταλήγει σε μια ανυπόστατη υπερβολή.


Το αποτέλεσμα είναι ένα συνηθισμένο κακόγουστο θρίλερ. Με τα σκοτεινιάσματα, τα ηχητικά ξαφνιάσματα και μια περιρρέουσα ωμότητα. Η φόρμα είναι στενά στυλιζαρισμένη, με θερμά φώτα κόντρα στο κάδρο. Ενώ και οι φακοί εναλλάσσονται διαρκώς, σε μια προφανή προσπάθεια να εντείνουν την αγωνία. Το αποτέλεσμα είναι ένα ακόμα θρίλερ της σειράς, με αρκετές πιθανότητες να ικανοποιήσει το τηλεοπτικό κοινό.

Βαθμολογία: 3/10