The Burning Plain (Τα Σύνορα της Μοναξιάς)

Σκηνοθεσία: Guillermo Arriaga
Παραγωγής: USA / Argentina / 2008
Διάρκεια: 106'




Ο Guillermo Arriaga, ο μέχρι πρώτινος μόνιμος σεναριογράφος του Alejandro Gonzalez Inaritu (Amores Perros, 21 Grams, Babel) βρίσκεται αυτή τη φορά και πίσω από την κάμερα. Φημολογείται ότι οι δυο τους τα "έσπασαν". Καθώς ο Arriaga διατύπωνε πως είχε μεγαλύτερη συμβολή στις ταινίες τους, και επί της ουσίας αρνούταν να αποδεχτεί τον αφανή ρόλο του σεναριογράφου. Η διαφορά όμως του Burningn Plain με το 21 Grams δεν είναι δα και μικρή. Αυτή η διαφορά πιθανώς επιχειρηματολογεί την κλίμακα ψεύδους της θέσης του Μεξικάνου σεναριογράφου. Και χρησιμοποιώ τη σύγκριση The Burning Plain - 21 Grams διότι εκ πρώτης άποψης συγγενεύουν (και) θεματικά.


Ως προς την αφήγηση θα περιπλανηθούμε στα γνωστά. Μια αποσπασματική ξεδίπλωση των σπονδυλωτών ιστοριών, κατακερματισμένη μάλιστα στο χρόνο. Είναι πολλοί αυτοί που φέρουν ενστάσεις για τις σπονδυλωτές ταινίες. Θεωρώντας αυτή τη μορφή αφήγησης απλά ως ένα εφετζίδικο τρυκ εντυπώσεων. Εν μέρει, ίσως έχουν δίκιο. Ωστόσο, δεν μπορούμε να παραγνωρίζουμε πως η κατακερματισμένη αφήγηση αποτελεί ένα ουσιαστικό αντεπιχείρημα στη γραμμικότητα του χρόνου. Ο άνθρωπος, συνεπώς και ο θεατής, μπορεί να φέρει γνώση μόνο των γεγονότων που συμβαίνουν σε παραπλήσιες χωροχρονικές συντεταγμένες με τις δικές του. Παράλληλα όμως, στις άπειρες διαφορετικές χωροχρονικές συντεταγμένες, διεξάγονται επίσης άπειρα συμβάντα που εκ των πραγμάτων ο άνθρωπος αδυνατεί να παρατηρήσει. Συνεπώς, η γραμμικότητα του χρόνου δεν είναι παρά ένα πλαστό επινόημα. Καθώς ο χρόνος δεν ορίζεται με σημείο αναφοράς ένα συγκεκριμένο άτομο, αλλά με σημείο αναφοράς τον απειροστό χώρο. Έτσι, και η σπονδυλωτή ταινία θεωρεί άσκοπο να οργανώσει τα επεισόδια και τις σκηνές βάση μιας χρονικής αλληλουχίας. Αντιθέτως, φιλοδοξεί να παραθέσει τα γεγονότα βάση άλλων άτυπων κανόνων συνάφειας και συγγένειας, όπως θεματολογία, συναισθηματισμός, πρόσωπα κλπ, ώστε να εξασφαλίζει μια πιο ολοκληρωμένη θέαση για τον παρατηρητή - θεατή.


Στα της υπόθεσης τώρα. Μία σαραντάρα (Kim Basinger) και ένας σαραντάρης έχουν φλεγόμενη παράνομη ερωτική σχέση. Ένα ατύχημα θα κοστίσει τις ζωές τους. Οι επιμέρους οικογένειες αντιμετωπίζουν με οργή την απιστία. Από αυτές τις οικογένειες δυο έφηβα παιδιά ερωτεύονται. Η μικρή Mariana (Jennifer Lawrence) με τον Santiago. Στην αρχή, η ιστορία τους ξεκινάει ως ένα παιχνίδι μιμητισμού της παράνομης σχέσης των γονιών τους. Για να καταλήξει σε ατόφιο έρωτα. Τα παιδιά όμως είναι αδύναμα να αντιμετωπίσουν τόσο τις ευθύνες μιας ολοκληρωμένης σχέσης, όσο και το συντηρητικό περιβάλλον τους. Οχτώ περίπου χρόνια αργότερα, ένα οχτάχρονο κορίτσι που ακούει στο όνομα Maria, αναζητά τη μητέρα του, καθώς ο κηδεμόνας - πατέρας είναι θύμα αεροπορικού ατυχήματος. Η ενήλικη Mariana (Charlize Theron) είναι η μητέρα του κοριτσιού. Η ενήλικη Mariana, μια εκθαμβωτική γυναίκα, έχει διαλέξει μια εύκολη ζωή, ως ένα μέτρο αντιπερισπασμού απ' το τραυματικό παρελθόν της. Το παρελθόν, τα βιώματα και τις εμπειρίες του χθες που αδυνατεί να αντικρύσει κατάματα.


Ο Guillermo Arriaga στήνει ένα στιβαρό μελόδραμα. Μια συγκινητική ιστορία που δύναται να καθηλώσει το θεατή. Κάθε ήρωας και ένα τραύμα. Κάθε ήρωας και μια βαθιά πληγή. Οι πληγές αυτές καθορίζουν τα επιφανειακά στίγματα, δίνοντας ως νόημα το βάθος της ζούσας εμπειρίας. Ιστορίες τραυματικών γεγονότων, ανεκπλήρωτων ερώτων και ενός σκοτεινού μέλλοντος ανακατεύονται τμηματικά απάνω σε έναν μελαγχολικό καμβά. Για να μας οδηγήσουν στη λύτρωση ενός μάλλον εκβιαστικού φινάλε.

Όσο και αν ακούγεται περίεργο, δεν είναι ο σκηνοθέτης Arriaga, αλλά ο σεναριογράφος Arriaga που καταδικάζει το Burning Plain στην ημιτέλεια. Η ιστορία μπορεί από μόνη της να είναι υπερβολική, αλλά δεν είναι αυτό το κυρίως πρόβλημα. Ο Arriaga εμμένει στο να μας παρουσιάσει μονοσήμαντους χαρακτήρες, οι οποίοι δρουν μάλλον σ' ένα απλοϊκά ραμμένο περιβάλλον. Με αποκορύφωμα, την άνισα προκατασκευασμένη μανιέρα του μελό φινάλε. Όσον αφορά τώρα τη σκηνοθεσία, η ικανότητα του Arriaga ίσως να μη μπορεί να αντιπαραβληθεί με αυτή του Inaritu. Ο δεύτερος, με λυρικά περάσματα κατάφερνε να δίνει μια υπερφυσική γοητεία στις ιστορίες του Μεξικάνου σεναριογράφου, προσπερνώντας ακούραστα τις όποιες συγγραφικές κοινοτυπίες. Ο Arriaga είναι φανερό πως δε μπορεί να αυτό-παράσχει μια τέτοιου είδους κάλυψη. Ωστόσο, αν και διεκπαιρεωτική, τεχνικά η σκηνοθεσία του είναι κυριολεκτικά αψεγάδιαστη.


Το Burning Plain αποτελεί μια υποβλητική συναισθηματικά ταινία. Με τις αρετές της τριλογίας του Inaritu, αλλά και με εξόφθαλμα ατοπήματα που δεν είχαμε συναντήσει εκεί. Ωστόσο, το λαμπρότερο στοιχείο του film είναι το cast. Η Kim Bassinger, η Charlize Theron και η Jennifer Lawrence είναι κυριολεκτικά μοναδικές στις ερμηνείες τους. Ένα θηλυκό τρίο που ποτίζει με νερό, φωτιά και αέρα τη ραχοκοκαλιά της δραματουργίας.


Βαθμολογία: 6/10