Σκηνοθεσία: Kari Skogland
Παραγωγής: UK / Canada / 2008
Διάρκεια: 117'
Η ζωή του Βρετανικού πράκτορα Martin McGartland και μέλος του IRA, που "έδινε" τους Ιρλανδούς συμπατριώτες του, μεταφέρεται στο κινηματογραφικό πανί δια χειρός της Kari Skogland.
Στην εισαγωγή της ταινίας θα παρακολουθήσουμε το μέγεθος των εχθροπραξιών μεταξύ του Βρετανικού στρατού και των δυνάμεων του IRA, στα πλαίσια του ιμπεριαλιστικού (μόνο στα προσχήματα είχε άλλη ταυτότητα) πόλεμου που ξεκίνησαν οι Βρετανοί εκεί. Η κάμερα στο χέρι, το γρήγορο μοντάζ και η απειλητική διάθεση συμβάλλουν στον να μεταφέρουν τον θεατή στα γεγονότα. Όπως επίσης και η όλη αισθητική του film. Ενώ και η κατακραυγή των εξουσιολάγνων Βρετανικών αρχών, αποτελούν τα αρχικά τεχνάσματα της σκηνοθέτριας προσπαθώντας να μας πείσει πως θα ακολουθήσει μια αντικειμενική οδό στην αφήγηση της. Βέβαια το πράγμα στη συνέχεια ξεφεύγει παρασάγγης, καθώς η ταινία εξελίσσεται απολύτως ως μια Βρεττανική προπαγάνδα.
Και μιλάμε για Αγγλική προπαγάνδα διότι: Η Kari Skogland αντιμετωπίζει τις δυνάμεις τους IRA αποκλειστικά ως τρομοκράτες. Υπονοεί ειρηνευτική απόχρωση στις Βρετανικές επιχειρήσεις. Πασπαλίζει την Ι(ι)στορία με ασάφειες και ανακρίβειες (ως Ιστορία με κεφαλαίο ορίζω αυτή της ανθρωπότητας, ιστορία με μικρό την πλοκή της ταινίας). Και τέλος, δε θα πει όχι στον δρόμο της υπερβολής, με τον οποίο θα στολίσει-εξιδανικεύσει τους ήρωες της.
Αλλά το περισσότερο ενοχλητικό απ' όλα, είναι η ταμπέλα αγίου που προσπαθεί να κολλήσει στον Martin McGartland (Jim Sturgess), τον γνωστό Ιρλανδό πράκτορα που δούλευε για τις Βρετανικές αρχές. Ο οποίος, σύμφωνα πάντα με τη σκηνοθέτιδα, καταδίδει τους τρομοκράτες IRA, με αποκλειστικό κριτήριο να σωθούν ανθρώπινες ζωές. Ανεξαρτήτως εθνικότητας. Μόνο που η Kari Skogland παραλείπει να μας αναφέρει τις "πολιτισμένες" μεθόδους της Βρετανικής αστυνομίας, τις συνθήκες κράτησης των μελών του IRA (βλέπε "Hunger") καθώς και το μέγεθος του αφανισμού του Ιρλανδικού πληθυσμού. Επιπροσθέτως, επιστρατεύεται και μια γλυκερή απεικόνιση της προσωπικής ζωής του Martin McGartland, ώστε να εκβιαστεί η συμπάθεια μας προς αυτόν! Όλα αυτά καθιστούν το "Fifty Dead Men Walking" εξαιρετικά ρηχό και ύπουλο, που προορίζεται μόνο για εγχώρια κατανάλωση.
Τέλος, για να μην παρεξηγηθώ, θα ήθελα να διευκρινίσω κάτι. Το πρόβλημα με την ταινία δεν είναι η φιλοΒρετανική ματιά που υιοθετεί. Θα μπορούσαμε να προκύπτει ένα αριστούργημα ανεξαρτήτως αν κρατούσε ένα φιλοΒρετανικό, ένα φιλοΙρλανδέζικο ή ένα αποστασιοποιημένο βλέμμα. Θα μπορούσαμε δηλαδή όντως να δούμε μια μεγάλη ταινία που να έχει ως θετικό ήρωα τον Martin McGartland. Το πρόβλημα του film όμως, είναι η ύπουλη παράθεση των γεγονότων, καθώς και οι άνισες σταθερές στις οποίες περιστρέφεται. Στοιχεία που συνδυαστικά τελειοποιούν ενα, μη τίμιων σκοπών, ανακριβές πόνημα.
Βαθμολογία: 3/10
No comments:
Post a Comment
If you are a blogger, you know what to do :-D
If you are not, just select profile "Name/URL".
In "Name": put your name or any nickname (facebook profile name etc).
In "URL": put a link to your site, facebook profile etc (or leave blank).
Click "Subscribe by email" to get notified for new comments on this post.