Σκηνοθεσία: Δήμος ΑβδελιώδηςΠαραγωγής: Greece / 1986
Διάρκεια: 75'
Ο Δήμος Αβδελιώδης μεταφέρεται στη νησιωτική Ελλάδα του '80, για να μας περιγράψει με ποιητικό λόγο τα πάθη και τη γοητεία της. Η Χίος λειτουργεί σαν μούσα του σκηνοθέτη και γίνεται αναπόσπαστο κομμάτι με την ιστορία παιδικής φιλίας των δύο αγοριών που πρωταγωνιστούν.
Ο τίτλος "Το Δέντρο Που Πληγώναμε" αποτελεί μια εύστροφη μεταφορά! Το δέντρο είναι το μαστιχόδεντρο. Και χύνει τα πολυπόθητα δάκρυα μαστίχας, σε λυρικότατες σκηνές, καθώς οι άνθρωποι πληγώνουν τον κορμό του. Όμοια είναι και τα δάκρυα των παιδιών. Οι αθώοι οφθαλμοί τους πλημμυρίζουν με δάκρυα καθώς δέχονται τα ραπίσματα του ενήλικου κυνισμού και καθωσπρεπεισμού. Όπως το δέντρο αποβάλλει τη μαστίχα, έτσι και τα παιδιά αποβάλλουν την παιδική τους αθωότητα. Στη διαδικασία της προετοιμασίας για την βάρβαρη ενήλικη πραγματικότητα.
Ο χρόνος της ταινίας αναφέρεται σκοπίμως στη διάρκεια ενός Καλοκαιριού. Εκεί που τα παιδιά είναι απαλλαγμένα από τις σχολικές υποχρεώσεις. Εκεί που απαλλάσσονται από τις ετεροπροσδιόριστες υποχρεώσεις. Με το πέρας του Καλοκαιριού, και μέσα από αληθινές εμπειρίες με έντονα συναισθήματα, τα παιδιά βγαίνουν πιο πλούσια και πιο ολοκληρωμένα εσωτερικά. Θυμίζοντας μας και τη ρήση του Oscar Wilde: "πρέπει να θυμόμαστε πως όλα εκείνα τα πράγματα που αξίζει να μάθει κανείς, δε διδάσκονται".
Ο Δήμος Αβδελιώδης σκηνοθετεί με έναν ακομπλεξάριστο ερασιτεχνισμό. Αυτός είναι και ο λόγος που καταφέρνει να ανασταίνει ατόφιες τις αναμνήσεις των παιδικών μας χρόνων. Αυθεντικές και απαλλαγμένες από κάθε επιτήδευση. Οι μουσικές του Δημήτρη Παπαδημητρίου τρέχουν στη ράχη του στεγνού Καλοκαιριού της Χίου. Ενός Καλοκαιριού γεμισμένου με ότι επεισόδιο μπορείς να συναντήσεις στη φύση των παιδικών διακοπών. Από τις νεανικές συμμορίες, την αγάπη για τη Φύση και τα ζωντανά, ως τους πλατωνικούς έρωτες και τον τρελό του χωριού κλπ. Όμως δεν είναι αυτά τα επεισόδια που κάνουν την ταινία ένα αριστούργημα νεανικής, και όχι μόνο, ηλικίας. Αλλά το απύθμενο βύθισμα στα έγκατα της παιδικής ψυχής.
Βαθμολογία: 7/10
Το τέλος της ταινίας.
Μόλις είδα την τανία κι έζησα μια εμπειρία ξεχωριστή και σπάνια! Θα δίσταζα να τη χαρακτηρίσω "αριστούργημα",αλλά δε νομίζω πως έχουμε ανάγκη μόνο από αριστουργήματα ούτε ότι ένα φιλμ οφείλει να αποτελέσει σταθμό στην ιστορία του μέσου,για να κερδίσει την εκτίμηση και την αγάπη μας.Κάπως έτσι και "Το δέντρο που πληγώναμε",με γοήτευσε σαν ένα χαμηλόφωνο ποίημα,μια λυρική φωνή που ψελίζοντας ανασταίνει μνήμες...Η μορφή της ταινίας,όπως πολύ εύστοχα σημείωσες,είναι ακομπλεξάριστα ερασιτεχνική,πράγμα που χάρηκα πολύ! Δίπλα σε πνευματικούς αυνανισμούς,αυτάρεσκες επιδείξεις δεξιοτεχνίας,αισθητικές εκζητήσεις δίχως νόημα και φλύαρα σενάρια που φιλοδοξούν τα πουν όλα,η ταινία του Αβδελιώτη μοιάζει με μια μικρή δροσοπηγή,καθάρια,φωτεινή και διάφανη....Και στο τέλος,χωρίς κορόνες,χωρίς κραυγές,αισθάνεσαι κι εσύ το σουγιαδάκι να σε σκαλίζει αργά και να σε πληγώνει...
ReplyDeleteΥΓ:Σε περίπτωση που διέφυγε της προσοχής κάποιου θεατή,θέλω να τονίσω μία λεπτομέρεια...Τα λόγια του "τρελού" είναι σκόρπιοι στίχοι από το ποίημα του Γιώργου Σεφέρη,"Fog".
Ετερώνυμος
Kioy,θα ήθελα και τη γνώμη σου για τη μουσική της ταινίας...Πολλοί τη θεωρούν ξεπερασμένη και "υπερβολική",εσύ τι πιστεύεις;
ReplyDeleteΕτερώνυμε κατ' αρχάς εγώ δεν ήξερα για τα λόγια του τρελού. (Διότι δεν ξέρω το εν λόγω ποιήμα). Αλλά το ψιλιάστηκα πως έρχονται από κάποια ποιητική πηγή... Για την ταινία συμβαδίζουμε όπως φαίνεται. Απόλαυσα το σχόλιο σου... Το δέντρο που πληγώναμε είναι ένα δροσερό αεράκι που μπορεί να ζωντανέψει τις παιδικές μας μνήμες, ή να μας ταξιδέψει και ίσως να μας δημιουργήσει ανάλογα βιώματα! Ιδίως αν έχουμε πείρα από νησιωτική Ελλάδα των μικράτων μας!
ReplyDeleteΓια τη μουσική θα σου πω πως την απέλαυσα επίσης! Νομίζω πως όλη η ταινία τοποθετείται σε ένα συγκεκριμένιο ιστορικοχρονικό πλαίσιο, σε μια περίοδο νοσταλγίας. Ολόκληρη η ταινία μπορεί σε λίγα χρόνια, σε κάποιους να μοιάζει παλιωμένη! Καθώς το πέρασμα του χρόνου δυστυχώς ορισμένες φορές επιφέρει τη λήθη, σε αυτά που η ιστορία αδικώς λιβανίζει με τη ταμπέλα του "Ασημαντου". Νομίζω πως η μουσική παντρεύεται την εικόνα. Παντρεύεται το σύνολο. Και το αποτέλεσμα είναι πέρα για πέρα ικανοποιητικό. Προσωπικά δε θα μπορούσα να φανταστώ την εν λόγω ταινία με μια πιο σύγχρονη μουσική προσέγγιση.
Kioy,χαίρομαι για τη θέση σου σχετικά με τη μουσική του Παπαδημητρίου! Συντάσσομαι απόλυτα μαζί σου!Τι κρίμα τέτοιες ταινίες να παραμένουν άγνωστες στο ευρύ κοινό...Διαθέτουμε τέτοια διαμάντια κι έχουν καταντήσει πια μουσειακό είδος...Καλή σου μέρα!
ReplyDeleteΕτερώνυμος
H ταινία που προβλήθηκε στην ΕΤ1 και που υπάρχει και στο YouTube είναι μήπως κουτσουρεμένη; Ρωτώ γιατι κρατάει μόνο 59 λεπτά και κάτι - και σαν να θυμάμαι τουλάχιστον μία σκηνή που λείπει!
ReplyDeleteΜάλλον έχεις δίκιο! Και στο GreekTube και στο Google Video η κόπια της ΕΡΤ1 δίνει 59 λεπτά, ενώ IMDb και cine.gr δίνουν 75'. Βέβαια η πραγματική διάρκεια μάλλον είναι 69' με 70' όπως δίνει το site της ΕΡΤ και το Ψηφιακό Αρχείο Ελληνικού Κινημ/φου του Ε.Κ.Κ. που εγω εμπιστεύομαι περισσότερο απ' ολα. Πάντα οι διάρκειες εμφανίζονται μεγαλύτερες στο IMDb (και σε όσα ελληνικά μέσα πέρνουν αυτούσια τα στοιχεία από εκεί) λόγω του αμερικανικού συστήματος προβολής NTSC. Οι ίδιες κόπιες όταν προβάλονται με το ευρωπαϊκό σύστημα PAL δίνουν μικρότερη διάρκεια 4-4,5%. Τώρα το πώς κατάφερε η ΕΡΤ1 να χάσει 10 ολόκληρα λεπτά, δεν έχω ιδέα!
ReplyDeleteΠάντως, πάνω στο ψάξιμο, είδα οτι έχει κυκλοφορήσει σε συλλεκτική έκδοση DVD [όπως και η "Εαρινή Σύναξις των Αγροφυλάκων"] από την MEDITERRA (Mastiha Shop) και τον Ιανό!
Σύμφωνα με την Ελευθεροτυπία:
"Πρόκειται για δύο συλλεκτικές εκδόσεις σε περιορισμένα αντίτυπα -από 1.000 για τον κάθε τίτλο-, που κυκλοφορούν σε κασετίνα μαζί με μικρό βιβλιαράκι με πληροφορίες για τις ταινίες και μερικές καρτ ποστάλ από πλάνα τους. Κάθε dvd περιέχει έξτρα υλικό για την παραγωγή και τους συντελεστές της, μαζί με φωτογραφίες."
ενώ σύμφωνα με την Καθημερινή:
"Στα βιντεοκλάμπ θα κυκλοφορήσει στις αρχές του καλοκαιριού, παράλληλα με την κινηματογραφική επανέκδοση της ταινίας από τη New Star." [αναφέρεται στο 2009]
Δεν ξέρω τι ποιότητα εικόνας έχουν τα DVD αλλά λογικά θα είναι καλύτερα από αυτό το χάλι που βλέπω σε GreekTube και Google [μεταφορά από αναλογική τηλεοπτική μετάδοση της ΕΡΤ, καταλαβαίνεις! :-D]. Για όσους αγαπούν το σινεμά του Αβδελιώδη, μάλλον είναι μονόδρομος!
Ανέβασα στο post και το τέλος της ταινίας από το YouTube. Είναι το μόνο βιντεάκι που βρήκα εκεί και έχει κάπως καλύτερη εικόνα από GreekTube και Google.
ReplyDeleteΜάλλον έχεις δίκιο! Και στο GreekTube και στο Google Video η κόπια της ΕΡΤ1 δίνει 59 λεπτά, ενώ IMDb και cine.gr δίνουν 75'. Βέβαια η πραγματική διάρκεια μάλλον είναι 69' με 70' όπως δίνει το site της ΕΡΤ και το Ψηφιακό Αρχείο Ελληνικού Κινημ/φου του Ε.Κ.Κ. που εγω εμπιστεύομαι περισσότερο απ' ολα. Πάντα οι διάρκειες εμφανίζονται μεγαλύτερες στο IMDb (και σε όσα ελληνικά μέσα πέρνουν αυτούσια τα στοιχεία από εκεί) λόγω του αμερικανικού συστήματος προβολής NTSC. Οι ίδιες κόπιες όταν προβάλονται με το ευρωπαϊκό σύστημα PAL δίνουν μικρότερη διάρκεια 4-4,5%. Τώρα το πώς κατάφερε η ΕΡΤ1 να χάσει 10 ολόκληρα λεπτά, δεν έχω ιδέα!
ReplyDeleteΠάντως, πάνω στο ψάξιμο, είδα οτι έχει κυκλοφορήσει σε συλλεκτική έκδοση DVD [όπως και η "Εαρινή Σύναξις των Αγροφυλάκων"] από την MEDITERRA (Mastiha Shop) και τον Ιανό!
Σύμφωνα με την Ελευθεροτυπία:
"Πρόκειται για δύο συλλεκτικές εκδόσεις σε περιορισμένα αντίτυπα -από 1.000 για τον κάθε τίτλο-, που κυκλοφορούν σε κασετίνα μαζί με μικρό βιβλιαράκι με πληροφορίες για τις ταινίες και μερικές καρτ ποστάλ από πλάνα τους. Κάθε dvd περιέχει έξτρα υλικό για την παραγωγή και τους συντελεστές της, μαζί με φωτογραφίες."
ενώ σύμφωνα με την Καθημερινή:
"Στα βιντεοκλάμπ θα κυκλοφορήσει στις αρχές του καλοκαιριού, παράλληλα με την κινηματογραφική επανέκδοση της ταινίας από τη New Star." [αναφέρεται στο 2009]
Δεν ξέρω τι ποιότητα εικόνας έχουν τα DVD αλλά λογικά θα είναι καλύτερα από αυτό το χάλι που βλέπω σε GreekTube και Google [μεταφορά από αναλογική τηλεοπτική μετάδοση της ΕΡΤ, καταλαβαίνεις! :-D]. Για όσους αγαπούν το σινεμά του Αβδελιώδη, μάλλον είναι μονόδρομος!
Ετερώνυμε κατ' αρχάς εγώ δεν ήξερα για τα λόγια του τρελού. (Διότι δεν ξέρω το εν λόγω ποιήμα). Αλλά το ψιλιάστηκα πως έρχονται από κάποια ποιητική πηγή... Για την ταινία συμβαδίζουμε όπως φαίνεται. Απόλαυσα το σχόλιο σου... Το δέντρο που πληγώναμε είναι ένα δροσερό αεράκι που μπορεί να ζωντανέψει τις παιδικές μας μνήμες, ή να μας ταξιδέψει και ίσως να μας δημιουργήσει ανάλογα βιώματα! Ιδίως αν έχουμε πείρα από νησιωτική Ελλάδα των μικράτων μας!
ReplyDeleteΓια τη μουσική θα σου πω πως την απέλαυσα επίσης! Νομίζω πως όλη η ταινία τοποθετείται σε ένα συγκεκριμένιο ιστορικοχρονικό πλαίσιο, σε μια περίοδο νοσταλγίας. Ολόκληρη η ταινία μπορεί σε λίγα χρόνια, σε κάποιους να μοιάζει παλιωμένη! Καθώς το πέρασμα του χρόνου δυστυχώς ορισμένες φορές επιφέρει τη λήθη, σε αυτά που η ιστορία αδικώς λιβανίζει με τη ταμπέλα του "Ασημαντου". Νομίζω πως η μουσική παντρεύεται την εικόνα. Παντρεύεται το σύνολο. Και το αποτέλεσμα είναι πέρα για πέρα ικανοποιητικό. Προσωπικά δε θα μπορούσα να φανταστώ την εν λόγω ταινία με μια πιο σύγχρονη μουσική προσέγγιση.
Μόλις είδα την τανία κι έζησα μια εμπειρία ξεχωριστή και σπάνια! Θα δίσταζα να τη χαρακτηρίσω "αριστούργημα",αλλά δε νομίζω πως έχουμε ανάγκη μόνο από αριστουργήματα ούτε ότι ένα φιλμ οφείλει να αποτελέσει σταθμό στην ιστορία του μέσου,για να κερδίσει την εκτίμηση και την αγάπη μας.Κάπως έτσι και "Το δέντρο που πληγώναμε",με γοήτευσε σαν ένα χαμηλόφωνο ποίημα,μια λυρική φωνή που ψελίζοντας ανασταίνει μνήμες...Η μορφή της ταινίας,όπως πολύ εύστοχα σημείωσες,είναι ακομπλεξάριστα ερασιτεχνική,πράγμα που χάρηκα πολύ! Δίπλα σε πνευματικούς αυνανισμούς,αυτάρεσκες επιδείξεις δεξιοτεχνίας,αισθητικές εκζητήσεις δίχως νόημα και φλύαρα σενάρια που φιλοδοξούν τα πουν όλα,η ταινία του Αβδελιώτη μοιάζει με μια μικρή δροσοπηγή,καθάρια,φωτεινή και διάφανη....Και στο τέλος,χωρίς κορόνες,χωρίς κραυγές,αισθάνεσαι κι εσύ το σουγιαδάκι να σε σκαλίζει αργά και να σε πληγώνει...
ReplyDeleteΥΓ:Σε περίπτωση που διέφυγε της προσοχής κάποιου θεατή,θέλω να τονίσω μία λεπτομέρεια...Τα λόγια του "τρελού" είναι σκόρπιοι στίχοι από το ποίημα του Γιώργου Σεφέρη,"Fog".
Ετερώνυμος