Φρέσκοι DIY σούπερ ήρωες, αναφορές στην κόμικ κουλτούρα για τους λάτρεις του είδους, γέλιο μέχρι δακρύων, ένα εφηβικό love story λουσμένο τεστοστερόνη και το δωδεκάχρονο Hit Girl που μοιάζει να 'χει βγει από ταινία του Ταραντίνο, συνθέτουν το «Kick-Ass», μια ταινία ακαταμάχητης αληθινής διασκέδασης. Προσοχή, δεν είναι παρωδία… Ο Μάθιου Βον λατρεύει τα κόμικς και κάνει μια από τις καλύτερες μεταφορές comic book που έχεις δει στη μεγάλη οθόνη. Αν δεν την έχεις δει ακόμη… τρέξε να προλάβεις!
Το μοναδικό αληθινό love story εδώ, είναι αυτό μεταξύ Μάρκ Μίλαρ ("Wanted") και κόμικς. Ο Σκωτσέζος κομικογράφος, που είχε ήδη κυκλοφορήσει τα τρία πρώτα τεύχη του "Kick-Ass" πριν ξεκινήσουν τα γυρίσματα της ταινίας (το σύνολο οκτώ), γράφει την ιστορία ενος τυπικού κατά τα άλλα έφηβου μαθητή, του Ντέιβ Λιζέφσκι (Άαρον Τζόνσον), που ξεκινά να γίνει σούπερ ήρωας χωρίς να διαθέτει καμία υπερδύναμη, μετά από την εύλογη προσωπική απορία του: «γιατί κανείς ποτέ δεν έχει προσπαθήσει να γίνει σούπερ ήρωας;»
Η πορεία αυτή θα είναι εξαντλητική, επώδυνη, ξεκαρδιστική καθώς και επικίνδυνη, αφού ο Kick-Ass θα πολεμήσει το έγκλημα, οργανωμένο και μη, με συμμάχους, τι άλλο…; Άλλους σούπερ ήρωες που δεν πετάνε, δεν μεταμορφώνονται, δεν γίνονται αόρατοι και δεν διαβάζουν τη σκέψη.
Είναι ήρωες ακραίοι, μακριά από το mainstream και τους κώδικες των σούπερ ηρώων που έχεις συνηθίσει, οι οποίοι όμως βρίσκουν κι αυτοί των χώρο τους στο μωσαϊκό της ποπ κουλτούρας, κι όλο αυτό μέσα από τη σύγχρονη κινηματογράφηση της τρίτης ταινίας του Μάθιου Βον («Αστερόσκονη») και της πολύ τολμηρής και συχνά πυκνά χωρίς ντροπή ματιάς του.
Το δίδυμο Big Daddy (Νίκολας Κέιτζ) και Hit Girl (Κλόι Γκρέις Μόρετζ) είναι ο πιο σοβαρός λόγος του ψυχαναγκασμού που δημιουργεί το "Kick-Ass": δεν μπορείς να πάρεις τα μάτια σου από την οθόνη.
Εδώ και χρόνια στο τμήμα Τοπογράφων Αγρονόμων της Πολυτεχνικής του Αριστοτέλειου Πανεπιστήμιου Θεσσαλονίκης λειτουργεί η Κ.Ο.Τ.Α. (Κινηματογραφική Ομάδα Τοπογράφων Αγρονόμων). Όπως και κάθε Κινηματογραφική Ομάδα, διοργανώνει προβολές ταινιών και άλλα δρώμενα σε αντιπαράθεση με τα εκάστοτε κινηματογραφικά πρότυπα και με σκοπό την πολιτιστική προσφορά έξω από τα όρια της εμπορευματοποίησης. Για όλα αυτά χαίρει της στήριξης των φοιτητών της σχολής.
Την περασμένη εβδομάδα, κι ενώ υπήρχε προγραμματισμένη προβολή, η σχολή την απαγόρεψε λόγω καταγγελίας της Ε.Π.Ο.Ε.(Εταιρία Προστασίας Οπτικοακουστικών Έργων). Η εταιρία αυτή λειτουργεί προς συμφέρον των μεγαλύτερων τηλεοπτικών σταθμών και εταιριών διανομής στην Ελλάδα και είναι η ίδια που με μηνύσεις και εξώδικα έκλεισε τα μεγαλύτερα sites υπότιτλων και γνωστά torrent sites, όπως το gamato.
Εμείς ως Κινηματογραφική Ομάδα Ο.Π.Α. σεβόμαστε το δικαίωμα του δημιουργού στο έργο του, αλλά αντιλαμβανόμαστε την Τέχνη και ιδιαίτερα τον Κινηματογράφο, ως μια συνεισφορά που δεν πρέπει να αντιμετωπίζεται με εμπορικά κριτήρια, τουλάχιστον στους πανεπιστημιακούς χώρους. Η δράση οποιασδήποτε πολιτιστικής ομάδας είναι μία δράση από φοιτητές για τους φοιτητές και γι’ αυτό ο ρόλος της ετεροκαθορίζεται από την ύπαρξη του ασύλου.
Για όλους αυτούς τους λόγους, στηρίζουμε τις προσπάθειες και τις διαμαρτυρίες της Κ.Ο.Τ.Α., καλούμε όλες τις Κινηματογραφικές ομάδες να πράξουν το ίδιο και δηλώνουμε πως σε περίπτωση παρόμοιου γεγονότος στην δικιά μας σχολή στο μέλλον, δεν θα επιτρέψουμε σε κανέναν να σταματήσει την ανιδιοτελή πολιτιστική μας δράση.
του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών (ΑΣΟΕΕ) σας προσκαλεί στην προβολή της ταινίας "Paprika" (2006, Satoshi Kon, "Πάπρικα") την Δευτέρα 26/4/10 στις 17:00 στο αμφιθέατρο Β (Πατησίων 76, κεντρικό κτίριο). Είσοδος ελεύθερη.
AUEB Film Club invites you to the screening of: "Paprika" (2006, Satoshi Kon) on Monday 26/4/10 at 17:00 in classroom B (76, Patission Str., central building). Free entrance.
The film will be screened in Japanese (its original language) with Greek subtitles.
Official trailer
Fan-made long trailer
-------------------------------------------
25.4.10 update s_dany posted:
Συνέχεια στις Premiere Series (τις προβολές σπουδαίων ταινιών οι οποίες παραγκωνίσθηκαν για διάφορους λόγους από την εγχώρια διανομή και δεν προβλήθηκαν ποτέ στις ελληνικές κινημ/φικές αίθουσες) με μια από τις σημαντικότερες ταινίες anime, του πλέον παραγνωρισμένου από την ελληνική διανομή κινημ/φικού είδους [μόνο Miyazaki έχουμε καταφέρει να δούμε εδώ. Πάλι καλά!??? :-S].
Η καλύτερη (ίσως!) ταινία του Satoshi Kon, από το επίσημο διαγωνιστικό της Βενετίας το 2006 στην μεγάλη οθόνη της ΑΣΟΕΕ! Περισσότερα από την κριτική του jmaruyama στο IMDb:
" There have been other movies which explored the subject of dreams to varying degrees...Akira Kurosawa's "Yume" (Dreams),"Dreamscape", "Nightmare on Elm Street" and "Wizard of OZ" come to mind, but none have quite did it in such a surreal, fascinating and inventive way as Satoshi Kon's recent anime feature "Paprika".
Based on Yasutaka Tsutsui's 1993 novel, "Paprika" is part mystery/detective story and part "Alice In Wonderland" with a bit of a sci-fi element thrown in for good measure. ... Kon continues his exploration of the themes of reality vs. fantasy that were covered in his previous works "Sennen No Jyoyu/Millennium Actress" and "Perfect Blue" but also adds the element of "fusion" or the merging of reality with fantasy. This opens up the opportunity for Kon to create truly bizarre scenes where the dream world invades the real world (people morphing into cell phones and other objects, inanimate objects taking on human human characteristics, etc.)
The true draw for this film is the fantastic and wondrous imagery complements of the Madhouse Animation Studio and character designer Ando Masashi who create elaborately detailed images, drawing from a variety of sources (traditional Japanese dolls, Buddhist statutes, European ceramic figurines, plastic toys).
It's amazing how Kon was able to incorporate and explore a lot of the common dream themes in the film (flying, falling, childhood toys, mirrored reflections, metamorphosis, running) as well as some of the Jungian archetypes (shadow, Anima, Animus). The medium of animation is the perfect vehicle suited to bring this imagery to film.
Hirasawa Susumu's musical score adds to the fantasy with its fusion of various musical styles and influences. ... "Paprika" further solidifies Kon's growing reputation as a truly innovative animation director in the same vain as Miyazaki Hayao, John Lasseter and Oshii Mamoru. "
Σκηνοθεσία: Noah Baumbach Παραγωγής: USA / 2010 Διάρκεια: 107'
Μόλις έχει εξαχθεί από ψυχιατρείο. Είναι απροσάρμοστα νευρωτικός. Γοητευτικά και γνήσια διαφορετικός. Απηυδισμένος απ' το παρόν, συνεπακόλουθα τύπος νοσταλγικός. Έχοντας ζήσει στη Νέα Υόρκη, στο ταχύρρυθμο Λος Άντζελες μοιάζει σαν ψάρι έξω απ' το νερό. Ως αντίδραση, κοσμοϊδεολογικά, μένει συνειδητά άπραγος. Για σας που αρέσκεστε στις ταμπέλες, με λίγα λόγια: είναι ο λάθος άνθρωπος. Και όμως ο σκηνοθέτης Noah Baumbach (σεναριογράφος των "Fantastic Mr. Fox", "The Life Aquatic with Steve Zissou" μεταξύ άλλων) με χαμηλόφωνο ύφος, πάντα βιτριολικό, καταφέρνει να αντιστρέψει πολλάκις την παραπάνω πρόταση σε: λάθος κόσμος.
Τον παραπάνω ρόλο φέρει εις πέρας ο αναπάντεχα καλός Ben Stiller. Κόντρα στη "συνήθη" εικόνα του, επωμίζεται εναν άκρως δραματικό ρόλο και, χωρίς εκβιασμούς, δίνει πραγματική ζωή και βάθος στον ήρωα του. Περιορίζει τις έντονες συσπάσεις του προσώπου και πείθει από την πρώτη στιγμή ως "πειραγμένος" και αδειασμένος απ' τον χαλασμένο απρόσωπο κόσμο της νέας χιλιετίας. Τον κόσμο της υλικής ευμάρειας και του ανελέητου τρεχαλητού. Δίπλα του στέκεται επάξια η Greta Gerwig στο ρόλο μιας άτσαλης, μα γλυκιάς συνάμα, κοπέλας με την οποία έχει κάτι σαν σχέση. Όλα αυτά ο Noah Baumbach τα τοποθετεί σε μια μελαγχολικά ανάλαφρη ατμόσφαιρα. Η οποία ενισχύεται απ' τη μουσική επένδυση, με την κυριαρχία κομματιών των 80ς.
Επί της ουσίας, αυτό που κάνει το "Greenberg" μια άξια προβληματισμού ταινία, είναι η ενσυνείδητη στάση του ήρωα να μένει άπραγος μέσα σ' έναν κόσμο που κινείται με ιλιγγιώδη ταχύτητα. Πρόκειται για πράξη επαναστατική! Δηλώνοντας στη σύγχρονη οργάνωση της χρονοφθόρας καθημερινότητας την ύπαρξη πολυάριθμων δραστηριοτήτων, τις οποίες θεωρητικά ακολουθούμε εθελούσια, αντιπερισπώντας τον εαυτό μας από τα επιούσια. Καθώς απ' τους ισχυρότερους τρόμους του σύγχρονου νευρικού ανθρώπου είναι η κενή στιγμή: στιγμή της σιωπής, της υπαρξιακής πάλης. Έτσι, η δράση και η άσκοπη περιφορά μεταξύ ανούσιων χρόνων επιτυγχάνει την αντιπερισπαστική απώθησή μας απ' το φιλοσοφικό τραπέζι. Αν βιαστείτε να απωθήσετε τον κύριο "Greenberg" μη τολμήσετε να διερωτηθείτε γιατί...
Limited edition poster* by Methane Studios[click image for higher resolution]
Η Κινηματογραφική Ομάδα
του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών (ΑΣΟΕΕ) σας προσκαλεί στην προβολή της ταινίας "Carrie" (1976, Brian De Palma, "Κάρι, Εκρηξη Οργής") την Δευτέρα 19/4/10 στις 17:00 στο αμφιθέατρο Β (Πατησίων 76, κεντρικό κτίριο). Είσοδος ελεύθερη.
AUEB Film Club invites you to the screening of: "Carrie" (1976, Brian De Palma) on Monday 22/3/10 at 17:00 in classroom B (76, Patission Str., central building). Free entrance.
The film will be screened in English (its original language) with Greek subtitles.
Original trailer (SPOILERS!)
-------------------------------------------
18.4.10 update s_dany posted:
Δεν ειναι φυσικά Premiere Series αφού έχει παιχθεί κανονικά στην Ελλάδα, τοσο στις κινημ/φικές αίθουσες [μια επανέκδοση βέβαια δε θα χάλαγε κανέναν νομίζω :-D] οσο και στην TV. Δεν έχει κυκλοφορήσει όμως ποτέ σε ελληνικό DVD! Είναι μάλιστα στο #1 στη σχετική λίστα του myfilm για τα DVD :-D
http://www.myfilm.gr/article3763.html 1. "Κάρι, Έκρηξη Οργής" του Brian De Palma Η ταινία που έχει τρελάνει τους βιντεοκλαμπάδες. Κάθε δύο μέρες κάποιος μπαίνει στο μαγαζί και ρωτάει… «το Κάρι υπάρχει;». Κάντε κάτι, αλλιώς η οργή θα εκραγεί!
-------------------------------------------
29.4.10 update kioy posted:
Σκηνοθεσία: Brian De Palma Παραγωγής: USA / 1976 Διάρκεια: 98'
Τυπώθηκε ως ενα κλασσικό teenage horror film στα τεφτέρια της κινηματογραφικής μνήμης. Και ουσιαστικά αποτελεί μια άρτια ενορχήστρωση των Χιτσκοκικών επιρροών του σκηνοθέτη, αλλά και της ροκ κουλτούρας της περιόδου. Όλα αυτά κάτω από την ομπρέλα του ομότιτλου συγγράμματος του Stephen King.
Από την αριστοτεχνική εναρκτήρια κιόλας σκηνή, ο Brian De Palma μας προετοιμάζει πως θα δούμε μια ταινία για την αντιμετώπιση της γυναικείας σεξουαλικότητας. Από την ίδια τη γυναίκα. Στα εναρκτήρια πλάνα θα παρακολουθήσουμε μια ομάδα κοριτσιών λυκείου, απόλυτα συμφιλιωμένα με το σώμα τους. Στην αντίπερα όχθη η Carrie (Sissy Spacek), έχοντας λάβει αυστηρή θρησκευτική διαπαιδαγώγηση από την φανατικά θρησκόληπτη μητέρα της, είναι ανυποψίαστη για την ύπαρξη της εμμηνόρροιας και θα φρικάρει μπρος στη θέα του αίματός της, στις "δημόσιες" ντουζιέρες του σχολείου. Η αντίδραση της προκαλεί ορδές χαχάνων στις υπόλοιπες "φυσιολογικές" συμμαθήτριες, οι οποίες με χλευαστικό τρόπο και με κακοήθη περιπαικτική διάθεση ενισχύουν τον νευρικό κλονισμό της πρωταγωνίστριας.
Η γυναικεία φύση, βιολογική, τοποθετείται στο κέντρο του κάδρου. Οι συνομήλικες της Carrie έχουν εξοικειωθεί με το σώμα τους. Και πέραν της βιολογικής φύσης τους, επηρεασμένες από τα κοινωνικά πρότυπα, είναι διατεθειμένες να "πουλήσουν" τη θηλυκότητά τους για την επίτευξη των όχι και τόσο αγνών σχεδίων τους (βλέπε την Chris). Σε πλήρη αντίθεση με την "παράξενα" διαφορετική Carrie, ελέω της ασεξουαλικής θρησκευτικής διαμόρφωσης και καταπίεσής της, η οποία η μπαίνει στο στόχαστρο της κακόβουλης ειρωνείας των ανάλαφρων συμμαθητριών της. Μπορεί η Carrie να είναι μόνη της, αλλά όλο αυτό το χρονικό της νοσηρής καταπίεσης την έχει οπλίσει με μια εσωτερική υποβόσκουσα οργή (η οποία κινηματογραφείται με μεταφυσική ένταση) και είναι έτοιμη να εκραγεί ανά πάσα στιγμή.
Ο Brian De Palma με μια αριστουργηματική σεκάνς -τη σεκάνς του κορμού της ταινίας- υποδεικνύει την ανάγκη της χειραφέτησης από όλα εκείνα τα κατάλοιπα των καταπιέσεων που αναίτια μας περιορίζουν. Κινηματογραφεί έτσι την Carrie, έξω πλέον από τα στενόχωρα ρούχα των συστολών της, σ' ενα φλερτ με εναν εκ των συμμαθητών της, το οποίο ξεχειλίζει από ρομαντισμό και υπόγειο ερωτισμό. Το πρόσωπο της Carrie ανοίγει, ηλιόλουστο πλέον στο δειλό φέγγος της απελευθέρωσης. Όμως ο σκηνοθέτης μας εφιστά την προσοχή: τίποτα δεν είναι αληθινό! Και με μια στυλιζαρισμένη σκηνοθεσία, συντονισμένη στο ρυθμό και στις ανάγκες μιας σκηνοθετημένης φάρσας, απογειώνει τους κώδικες της αγωνίας και τσαλαπατά την ευτυχία της πρωταγωνίστριας του. Γιατί η ευτυχία, σ' εναν στημένο κόσμο, δεν είναι παρά η προσχεδιασμένη ανάβασή μας στα ύψιστα, ούτως ώστε η πτώση μας να κάνει μεγαλύτερο κρότο και να αρμέξει χυδαία τα θορυβώδη χάχανα των ανυποψίαστων θεατών. Μόνο που το θύμα, εκ της συμπιεσμένης οργής και της καταπίεσης, μεταμορφώνεται σε θύτη! Και έτσι η παράσταση συνεχίζεται στο διηνεκές...
Άραγε, ποια ευτυχία μπορεί να υπερβάλλει τον θάνατο, όταν προσδιορίζεται μονάχα μέσα από τον πόνο του άλλου;
Βαθμολογία: 7,5/10
-------------------------------------------
29.4.10 update s_dany posted:
Great slide-show video! Beware of SPOILERS!
* Btw το poster (στην κορυφή του post) που χρησιμοποιήσαμε για την προβολή είναι "hand signed & numbered edition of 120", ειδικά φτιαγμένο από την Methane Studios για την προώθηση της προβολής του "Carrie" στα πλαίσια του αφιερώματος "FIRST BLOOD: THE EARLY FILMS OF BRIAN DE PALMA" που πραγματοποίησε πέρσι στο Alamo Drafthouse το Austin Film Society. Κάνουν πολύ δουλειά τα παλικάρια εκεί κάτω στο Texas [στο Austin ως γνωστόν γίνεται και το SXSW :-D]. Για όποιον ενδιαφέρεται, τo poster κυκλοφορεί γύρω στα $50 [ξεκίνησε από $30 :-D] στα δίκτυα: εδώ και αλλού.
Η Κινηματογραφική Ομάδα του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών (ΑΣΟΕΕ) σας προσκαλεί στην προβολή της ταινίας "Gongdong Gyeongbi Guyeok JSA" (2000, Chan-wook Park, Joint Security Area) την Δευτέρα 12/4/10 στις 17:00 στο αμφιθέατρο Β (Πατησίων 76, κεντρικό κτίριο). Είσοδος ελεύθερη.
AUEB Film Club invites you to the screening of: "Gongdong Gyeongbi Guyeok JSA" (2000, Chan-wook Park, "Joint Security Area") on Monday 12/4/10 at 17:00 in classroom B (76, Patission Str., central building). Free entrance.
The film will be screened with Greek subtitles.
-------------------------------------------
10.4.10 s_dany posted:
Η Κινημ/φική Ομάδα του ΟΠΑ ξεκινάει από αυτή τη Δευτέρα την ενότητα (περιοδικών) προβολών Premiere Series
Σπουδαίες ταινίες γνωστών (ή και άγνωστων) δημιουργών οι οποίες παραγκωνίσθηκαν για διάφορους απίθανους λόγους από την εγχώρια διανομή και δεν προβλήθηκαν ποτέ στις ελληνικές κινημ/φικές αίθουσες. Ταινίες είτε καινούριες που "δεν χώρεσαν στον προγραμματισμό" [γιατι έχει φυσικά προτεραιότητα η "Hannah Montana" και το "I ♥ Karditsa"], είτε παλαιότερες που κανείς δεν έκανε τον κόπο να ανακαλύψει! Ή να τολμήσει!
Ξεκινάμε με το "JSA" του Chan-wook Park, το αντιπολεμικό δράμα [υποψήφιο για τη Χρυσή Άρκτο στη Berlinale] που γύρισε ο σπουδαίος Κορεάτης το 2000, λίγο πριν ξεκινήσει την Τριλογία της Εκδίκησης [κάπου εδώ θα έμπαινε στην αφίσσα το "από τον βιρτουόζο δημιουργό του Oldboy" :-D]. Το οποίο όχι μόνο δεν έχει προβληθεί στις εγχώριες αίθουσες (έχει γίνει μία μόνο προβολή στην "Αφαία" πριν 2 χρόνια σ' ενα αφιέρωμα της New Star στο Κορεάτικο σινεμά), αλλά δεν έχει κυκλοφορήσει ουτε σε DVD στη χώρα μας, ούτε (κι εδώ είναι η έκπληξη!) υπάρχουν ελληνικοί υπότιτλοι στα torrents! WTF??? Ε, γιαυτό τους φτιάξαμε εμείς τους υπότιτλους! Από τα Αγγλικά στα Ελληνικά, έτσι?! 한국 아직 얘기하지 않습니다 :-DDD
AUEB Film Club to the rescue!! Bring it to the BIG screen baby! :-DDD [μην περιμένεις τους υπότιτλους στο Internet! να έρθεις να τη δεις στην μεγάλη οθόνη, ξεκουνήσου από την οθονούλα του PC!]
Οι ελληνικοί υπότιτλοι του "JSA" βρίσκονται πλέον on-line [είναι για την έκδοση Joint.Security.Area.2000.DVDRip.DivX-PosTX]. Μια κοινωνική προσφορά της Ομάδας μας στον Έλληνα σινεφίλ! :-D
Προς αποφυγή παρεξηγήσεων, οι Premiere Series είναι ενότητα ΠΕΡΙΟΔΙΚΩΝ προβολών, όπου περίοδος = το χρονικό διάστημα μέχρι να βρούμε κάτι που να αξίζει πραγματικά! Εξετάζουμε ήδη κάποιες περιπτώσεις αλλά περιμένουμε και τις δικές σας προτάσεις!
Επισης, προς αποφυγή παρεξηγήσεων και επειδή έγινε και σχετικό σχόλιο στο facebook event για τις εταιρείες διανομής, εγω κλίνω περισσότερο προς την άποψη οτι βλέπουμε (στις αίθουσες) τις ταινίες που μας αξίζουν. Οι εταιρείες διανομής είναι επιχειρήσεις. Πρωταρχικός (αν όχι ο μόνος) σκοπός τους είναι το κέρδος [σίγουρα υπάρχουν και κάποιοι που ενδιαφέρονται και για την ποιότητα των ταινιών που μας προσφέρουν/προτείνουν]. Στην τελική, δεν είναι φιλανθρωπικά ιδρύματα. Το θέμα είναι τί κάνουμε εμείς! Και δυστυχώς αυτό που κάνουμε είναι να πηγαίνουμε στις διακοπές του Πάσχα κατα δεκάδες χιλιάδες να δούμε κατι ψευτο3D-και-ψευτοBmovie-φανταστικο-εκτρώματα όπως το "Clash of the Titans" τα οποία "βρωμάνε" από το trailer ακόμα, ενώ αντίστοιχα πολύ καλές ταινίες [ναι ξέρω, είναι ντοκιμαντέρ, θα μας πέσουν βαριά μετά το αρνί!] όπως το "Man on Wire", το "T 4 Trouble" και "Τα Παιδία δεν παίζει" μετράνε μόνο μερικές εκατοντάδες εισιτήρια. Ξεπέρασαν έτσι οι Τιτάνες τα 250.000 εισιτήρια πανελλαδικά [πηγή το νέο cine-site sevenart.gr - καλοτάξιδο εύχομαι!] και πλησιάζουν τα 350.000 του "I ♥ Karditsa", του No.1 στο box-office για το 2010 [ήμαρτον!].
Και μην πει κανείς οτι μιλάω για "blockbusters" [για μένα η καλύτερη ταινία της χρονιάς είναι το "Avatar"], μιλάω απλά για εκτρώματα ταινιών. Οπότε, τί ακριβώς περιμένουμε να κάνουν οι εταιρείες διανομής? Μας δίνουν αυτό που ζητάμε! Στην περίπτωση του "Joint Security Area", είμαι σίγουρος οτι δεν το έβγαλε ούτε σε DVD η New Star, επειδή δεν πήγε καλά το αφιέρωμα στην "Αφαία". Για την καλή τους (κορεάτικη) καρδιά θα το κάνουν?
Σκηνοθεσία: Nicholas Ray-Wim Wenders Παραγωγής: Sweden / West Germany / 1980 Διάρκεια: 91'
Ο Wim Wenders καταφτάνει στη Νέα Υόρκη για να γυρίσουν από κοινού την ταινία του Nicholas Ray: ενας ετοιμοθάνατος ζωγράφος αποφασίζει να κλέψει τους πίνακες που 'χει πουλήσει για να επανακτήσει την χαμένη ταυτότητά του. Ωστόσο ο Ray, καρκινοπαθής στο τελευταίο στάδιο, είναι (παρά τις σθεναρές αντιστάσεις του) ανήμπορος για τη διαδικασία του γυρίσματος. Ο Wenders επαναπροσδιορίζει. Και με όχημα τις τελευταίες μέρες του Nicholas Ray (και με την ακαταμάχητη ζεστασιά του film και τον σκληρό κόκκο), θα ποιήσει ενα συνθλιπτικό ντοκιμαντέρ πάνω στην αστραπιαία σύγκρουση ανθρώπου και θανάτου. Ή μήπως δε πρόκειται για σύγκρουση;
Ο θάνατος εδώ δεν είναι μεταφυσικός. Ούτε υπάρχει ο παραλυτικός φόβος για το άγνωστο που μας βραχυκυκλώνει. Ο θάνατος είναι φυσικός. Γαλάζιος. Σαν ένα καράβι που φεύγει. Η χρεωστική υποχρέωση της ζωής. Αλλά πώς να μιλάμε για υποχρέωση. Θάνατος και ζωή συμπράττουν άρρηκτα. Ο Nicholas Ray, ιδανικό πορτραίτο ενος τέτοιου άκαμπτου μελλοθάνατου, παραμορφωμένος από τη φθορά της ύλης, μα εντός του ακέραιος, συνεχίζει ατόφια το "έργο" του. Έτσι ο θάνατος χρυσαυγίζει μέσα από τη ζωή. Και το αντίθετο. Η βιντεοσκόπηση, δίχως ίχνος εκβιαστικού μελοδραματισμού, γνήσια αποθανατίζει τα γινόμενα. Έστω και με την απόσταση του σκηνοθέτη που καλείται να γίνει ηθοποιός. Και όλο αυτό χρωματίζεται από το υπεράνθρωπο σθένος των δύο: να συλλάβουν το θάνατο ως δημιουργική πράξη.
Η ύλη χρωστάει ένα θάνατο. Ή πολλούς θανάτους για κάθε στιγμή που πεθαίνει. Όμως το πνεύμα; Η απέραντη ανθρωπότητα, με σημαιοφόρα την αιωνόβια και αειθαλή Τέχνη διδάσκει: τίποτα δεν πεθαίνει. Η αθανασία δεν είναι ιδιότητα της ιστορικής καταγραφής. Άλλωστε συνήθως η ιστορικότητα απλά συντηρεί τον "ασθενή" στο νεκροκρέβατό του. Η αθανασία έγκειται στα ίχνη που μένουν. Τα ίχνη ως υποδήματα στα πέλματα της σκέψης μας. Των βαθύτερων αισθήσεων μας. Ό,τι υπήρξε, υπάρχει. Εντός μας. Νεογέννητο και πλουσιότερο. Και αυτή η αστραπή πάνω απ' το νερό που σβήνει, δεν αναφέρεται στο επιθανάτιο τέντωμα ή και στο βροντερό ξέσπασμα του αποχαιρετισμού. Καθόλου. Είναι ο ηλεκτρισμός που μένει...
Το είχα ανεβάσει παλιά στο facebook της Ομάδας, αλλά χτες που είδα την άψογη (επαν)εμφάνιση των Simon and Garfunkel για τα [τόσα] χρόνια του Rock n Roll Hall of Fame, το ξαναθυμήθηκα. Και δεν κρατιέμαι! Γιατι είναι ενα πραγματικά υπέροχο κομμάτι του Art Garfunkel και είναι απλά απίστευτο οτι το χρησιμοποιήσαν στο "Nip/Tuck"! Μάλλον είναι "one of the GREATEST Endings to one of the GREATEST Seasons of television" [όπως λέει καποιος στο YouTube], εγω απλά θα πω οτι ο συνδιασμός κομματιού και μοντάζ δίνει μια πραγματικά αριστουργηματική στιγμή σε μια τηλεοπτική σειρά, που ήταν μεν εθιστική αλλά είχε και πολλά ups and downs!
Nip/Tuck Season 2 finale: Art Garfunkel - All I Know
I bruise you, you bruise me
We both bruise too easily
Too easily to let it show
I love you, and that's all I know
All my plans have fallen through
All my plans depend on you
Depend on you to help them grow
I love you, and that's all I know
When the singer's gone
Let the song go on...
But the ending always comes at last
Endings always come too fast
They come too fast, but they pass too slow
I love you, and that's all I know
When the singer's gone
Let the song go on
It's a fine line between the darkness and the dawn
They say the darkest night
There's a light beyond
But the ending always comes at last
Endings always come too fast
They come too fast, but they pass too slow
I love you, and that's all I know
That's all I know
That's all I know
Ο Garfunkel είχε/έχει και κινημ/φική καριέρα, με μερικούς σπουδαίους ρόλους (δυο λόγια από τη Wikipedia):
Garfunkel pursued an acting career in the early 1970s, appearing in two Mike Nichols films: "Catch-22" (1970), where he played the 19-year old naive Captain Nateley, and "Carnal Knowledge" (1971), where he played the idealistic Sandy. His role as Sandy won him a Golden Globe Nomination for Best Supporting Actor in 1972.
He later appeared in Nicholas Roeg's "Bad Timing: A Sensual Obsession" (1980) as Alex Linden, an American psychiatrist and the film's main Antagonist, which received the Toronto Film Festival's highest honour, the People's Choice Award, in 1980 and the London Film Critics Circle Award for Best Director.
He appeared in "Good to Go", (1986) directed by Blain Novak, starring as a Washington, D.C. journalist who struggles to clear his name after being framed for rape and murder.
He then appeared in the dramatic medical crime drama "Boxing Helena" (1993) directed by Jennifer Chambers Lynch, as Dr. Lawrence Augustine, the supporting character to Antagonist and his close friend.
Garfunkel's most recent film is "The Rebound" (2010) directed by Bart Freundlich, playing Harry Finklestein, the slightly senile and comedic relieving father of the film's main character, Aram Finklestein (Justin Bartha).
Garfunkel has said that during the 1970's, he turned numerous numbers of films. He turned down the role of Billy Pilgrim in "Slaughterhouse Five" and the role of Tom Hagen in "The Godfather" in the same year (1972).
Σκηνοθεσία: Dean DeBlois - Chris Sanders Παραγωγής: USA / 2010 Διάρκεια: 98'
Αν οι Βίκινγκς έχουν καρφιτσωθεί στο μυαλό σας ως τρομεροί και φοβεροί πειρατές, οφείλετε να αναθεωρήσετε για λίγο. Όσο διαρκεί η ταινία. Εδώ οι Βίκινγκς επιδίδονται στο να σκοτώνουν δράκους και στο να εκπαιδεύουν τις νεότερες γενιές στον πανομοιότυπο αφανισμό των πυρφόρων πτερόσαυρων. Υπάρχει όμως ενα παιδί, ο Ψάρης, που λόγω υπέρμετρης ευαισθησίας, ή και δειλίας αν θες, αρνείται να ακολουθήσει αυτό το βάρβαρο σύστημα εκπαίδευσης. Οι συγκυρίες τον φέρνουν πλάι σε ενα σπάνιο είδος δράκου. Σταδιακά θα αναπτύξει ενα στενό δέσιμο μαζί του, βασισμένο στη φροντίδα, το ενδιαφέρον και την αγάπη. Και μέσα από αυτή την καθημερινή βιωματική σχέση θα αντλήσει μια πλούσια και εναλλακτική γνώση για τα πτερόσαυρα πλάσματα, η οποία έρχεται σε πλήρη σύγκρουση με όσα διδάσκουν οι φοβισμένοι μαθουσάλες της φυλής του.
Το "How to Train Your Dragon" είναι μια ταινία που δεν τη βαριέσαι. Το κάθε άλλο. Παρ' οτι αδίαφορο και συμβατικό κινηματογραφικά, προσφέρει άπλετο έδαφος για προβληματισμό στο ενήλικο κοινό. Ενώ όσο αφορά τους ανήλικους φίλους μας, για τους οποίους κυρίως προορίζεται, η οπτική πολυχρωμία και τα συμβατικά γραφικά σε συνδυασμό με την γοργοπόδαρη και περιπετειώδη πλοκή, θα το κάνει ανάρπαστο στα παιδικά βλέμματα. Ας μην παραλείψουμε να αναφέρουμε και την αθωότητα που διατρέχει τη γραφή του.
Τί κάνει όμως το "How to Train Your Dragon" αξιοπρόσεκτο για τους υπόλοιπους; Μα φυσικά το οτι στρίβει το μαχαίρι, έστω και με χλιαρό ύφος, στη βαθιά πληγή του άτεγκτου, σαθρού και ριζικά αντι-παιδευτικού συστήματος της εκπαίδευσης. Εκπαίδευση: ενα σύστημα αυστηρής παραγωγής πανομοιότυπων κλώνων. Όπως οι Βίκινγκς της ταινίας: έχουν απολέσει κάθε τι προσωπικό και έχουν ενωθεί, ταυτισθεί, εξομοιωθεί στην πανομοιότυπη καταπολέμηση των δράκων, έτσι ακριβώς όπως έχουν διαμορφωθεί μέσα από τη συγκεκριμένη εκπαίδευση της παιδικής ηλικίας. Αφού δυστυχώς, η διαδικασία της μάθησης είναι αυστηρά ντετερμινισμένη, ενέχοντας μάλιστα τη χροιά ενος καθολικού και απαράβατου νόμου. Οι έννοιες δάσκαλος, διδασκόμενος, γνωστικό αντικείμενο μοιάζουν ρητά καθορισμένες και με πελώρια τείχη να τις χωρίζουν, ώστε να παραμένουν μονίμως ανέγγιχτες. Έτσι, το γνωστικό αντικείμενο παραμένει διαρκώς μια άθιχτη μούμια που υπαλληλικά ξεσκονίζουν οι δάσκαλοι. Απ' την άλλη, οι μαθητές δεν έρχονται ποτέ σε επαφή με το γνωστικό αντικείμενο, δεν το παρακολουθούν ποτέ μέσα από τα πρίσματα της υποκειμενικής τους νόησης, αλλά μέσα από τα εκπαιδευτικά μικροσκόπια που τους έχουν χορηγηθεί. Ούτως ώστε να υπάρχει απόσταση. Και εν τέλει, δεν καλούνται να εξεταστούν για την αρτιότητα του προσωπικού τους βλέμματος, αλλά για το βαθμό αλλοτρίωσης και προσαρμογής στην εξαντλητικά ξένη και κενή θέα των δογματικών μικροσκοπίων. Δηλαδή, στο κατά πόσο διαμορφώθηκαν κατ' εικόνα αυτού του σαθρού συστήματος παραγωγής κλώνων. Να η εκπαίδευση!
Έναντι λοιπόν αυτής της προαναφερθείσας χυδαιότητας, μέσω του πρωταγωνιστή, οι δημιουργοί αντιπροτείνουν ενα άλλο, ιδανικό, σύστημα εκπαίδευσης. Προς μια πιο ελεύθερη και αγνή εκπαίδευση, σαν αυτή που διδάσκει ο Ψάρης, ο δρόμος της ανακάλυψης-μάθησης της εκάστοτε γνώσης είναι βαθιά βιωματικός και οδυνηρά τραυματικός. Η μόρφωση, και ετοιμολογικά να το πάρεις, συνιστάται στην εσωτερική και εξωτερική ανάπλασή μας. Η αναμόρφωσή μας, που προκύπτει από την βιωματική προσάρτηση νέων τόπων-γνώσεων, είναι μια διαδικασία επίπονη καθώς ουσιαστικά η ύπαρξή μας σχίζεται για να δεχτεί-ενσωματώσει το νέο. Ούτως ώστε να επιτευχθεί η ευκταία πνευματική διεύρυνσή μας. Γιατι εδώ, σε αυτή την ιδανική διαδικασία εκπαίδευσης, η σχέση γνωστικού αντικειμένου-διδασκόμενου δεν είναι μια υπαλληλική σχέση (αυτο)αποξένωσης, αλλά μια βαθιά και διαρκώς επαναπροσδιορίσιμη σχέση ενωτικής αλληλόδρασης. Εξού και τα παντελώς διαφορετικά πορίσματα που προκύπτουν μέσα από τις αλλότριες διαδικασίες εκπαίδευσης στο σύμπαν της ταινίας.
Ας ελπίσουμε μόνο, πως το φινάλε της ρητά κατακτημένης μάθησης δεν υποδηλώνει την απαρχή της εγκαθίδρυσης μιας νέας δυναστείας και ενός άλλου άθιχτου καθεστώτος εκπαίδευσης, απόλυτα βασισμένο στην επιβεβαιωμένη "νέα γνώση".
Καλώς ήρθατε στο blog της Κινηματογραφικής Ομάδας του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών (Ο.Π.Α., πρώην Α.Σ.Ο.Ε.Ε.).
Η Ομάδα, τα μέλη της οποίας είναι τόσο φοιτητές όσο και απόφοιτοι του Ο.Π.Α., ξεκίνησε την δραστηριότητα της τον Απρίλιο του 2007 με την οργάνωση προβολών στο χώρο της ΑΣΟΕΕ.
Η επιλογή των ταινιών που προβάλουμε κινείται ηθελημένα προς διαφορετικές συνεχώς κατευθύνσεις, θέλοντας να κάνει απλώς τη σύσταση μεταξύ του Κινηματογράφου και του (όχι απαραίτητα σινεφίλ) φοιτητή / "νέου" / οποιουδήποτε θεατή, μέσα πάντα από τις αγαπημένες ταινίες της Ομάδας. Και αυτό όχι με αρχειακή - διδακτική αλλά με fun διάθεση, δίνοντας απλά το ερέθισμα για περισσότερο ψάξιμο. (Δε λείπουν φυσικά και οι cult παρεκτροπές!).
Αγαπάμε την ιδέα της προβολής στη μεγάλη οθόνη, με καλό ήχο και με παρέα (αντί για την ιδιωτική θέαση στην οθόνη του PC). Απ' την άλλη όμως, δεν προβάλουμε ταινίες που παίζονται την ίδια στιγμή στα σινεμά, επειδή για εμάς η κινημ/φική αίθουσα είναι the place to be, εκεί τις απολαμβάνουμε περισσότερο τις ταινίες! Εξάλλου το κινημ/φικό παρελθόν, απώτερο ή πιο πρόσφατο, έχει πάρα πολλά να μας δώσει.
Στο blog αυτό δεν επιχειρούμε την "δημοσιογραφική" κάλυψη της κινημ/φικής επικαιρότητας. Γράφουμε μόνο για τις ταινίες που βλέπουμε, για τα θέματα που μας κάνουν κλικ και τα events που μας ψήνουν. Μόνο για ο'τι τελικά αξίζει και μας αφορά! Δελτία Τύπου δε θα διαβάσετε εδώ :-P
Οι συναντήσεις της Ομάδας πραγματοποιούνται είτε στο φουαγιέ του αμφ. Αντωνιάδου (Πατησίων 76, 1ος όροφος πτέρυγας Αντωνιάδου) είτε στο Πολιτιστικό Στέκι (Πατησίων 76, υπόγειο κεντρικού κτιρίου) πριν ή/και μετά τις προβολές. Όποιος θέλει να συμμετάσχει, ας έρθει να μας συναντήσει! E-mail: kinimatografiki_omada_opa [at] hotmail.com
Το χειμερινό εξάμηνο 2010-2011 οι προβολές γίνονται κάθε Δευτέρα μετά τις 17:00 στο αμφιθέατρο Β (Πατησίων 76, ισόγειο κεντρικού κτιρίου), από DVD player ή Η/Υ, μέσω προβολέα Standard Definition, σε οθόνη πλάτους 2,75m και διαγωνίου 125'' (για κάδρο 16:9) και με στερεοφωνικό ήχο από την ηχητική εγκατάσταση του αμφιθεάτρου (8 ηχεία κατά μήκος της οροφής). Το αμφιθέατρο είναι προσβάσιμο από Άτομα με Κινητική Αναπηρία.
[English translation is made for visiting students (Erasmus, AIESEC, etc.) and other non-Greek-speaking friends.]
Welcome to the Athens University of Economics and Business (AUEB) Film Club blog.
The Club, whose members are both current and former students of the University, began its activity in April 2007 by organising film screenings. Club meetings are held in Antoniadou lobby (76, Patission Str., Antoniadou wing's 1st floor) or in the Cultural Club ("Politistiko Steki": 76, Patission Str., central building's basement, next to the restaurant) before or/and after screenings . If you want to join the Club, come and meet us!
E-mail: aueb_film_club [at] hotmail.com
During the 2010-2011 winter semester, screenings are held every Monday after 17:00 in classroom B (76, Patission Str., central building's ground floor).
Σκηνοθεσία: Μάθιου Βον
