Boy A

Σκηνοθεσία: John Crowley
Παραγωγής: England / 2007
Διάρκεια: 100'



Αν το "Seabiscuit" ήταν ένα λυρικό παραμύθι και μια ωδή στη δεύτερη ευκαιρία, τότε το "Boy A" έχει ως σκοπό ύπαρξης να προετοιμάσει το έδαφος στη δύσκαμπτη κοινωνία για αυτή την πολυπόθητη δεύτερη ευκαιρία!

Ένα παιδί, ύστερα από δέκα χρόνια κράτησης, προσπαθεί να επιστρέψει στην κοινωνία. Το διαβατήριο της επανένταξης είναι μια δεύτερη ταυτότητα. Jack Burridge, ένα άλλο όνομα αναγράφει. Δεύτερη ταυτότητα, όχι για αυτόν. Αυτός δεν την έχει ανάγκη. Αυτός συζεί με το παρελθόν του κάθε μέρα, ίσως για αυτό έχει κερδίσει μια προσωπική συγχώρεση. Και ας είναι οι μνήμες λιοντάρια που τον κατασπαράσσουν. Και ας είναι ο πόνος ένα απέραντο σκοτεινό δωμάτιο που απαγορεύεται να μοιραστεί με άλλους. Τη δεύτερη ταυτότητα οι άλλοι έχουν ανάγκη. Οι άλλοι, που το μίσος τους κυριεύει. Που, για να κάνει θόρυβο το παρελθόν, σε ντενεκεδόκουτα στα πόδια του θύτη το κολλάνε. Ή μήπως του θύματος; Οι άλλοι, η δύσκαμπτη αυτή ανθρώπινη κοινωνία που έχει ανάγκη ταμπελοποιήσεις για την ευκολία της. Για να μη μπει ποτέ στη διαδικασία της σκέψης, της κατανόησης. Και πως από αυτούς να κερδίσεις μια δεύτερη ευκαιρία; Και ο νέος Jack Burridge θα βρει συμπαράσταση μόνο στον Terry. Το στήριγμα σε κάποιον που "μπορεί" να τον πιστέψει!


Μια βαθύτατα δραματικοποιημένη φόρμουλα η ταινία, που αγγίζει τα όρια της αλληγορίας. Καθώς ως προς τον ρεαλισμό πολλά εκείνα που δεν υπακούν. Ο Jack στην επάνοδο του, με το νέο όνομα, με τα νέα ρούχα, και το νέο πρόσωπο θα κερδίσει τους πάντες. Οι οποίοι όμως δε γνωρίζουν το παρελθόν. Το ήπιο παρουσιαστικό του νεαρού, τα ευγενικά του μάτια και μια απέραντη καλοσύνη (φορεμένη σε ηρωικές πράξεις) δε δύναται να περάσει απαρατήρητη. Για πόσο όμως; Μέχρι να αποκαλυφθεί το παρελθόν. Τότε δεν υπάρχει συγχώρεση. Το μίσος επιστρέφει! Η κοινωνία είναι αρνούμενη εξ' αρχής να δώσει χέρι βοηθείας, αλλά αρνείται επίσης να ανοίξει τα βλέφαρα και να αντικρίσει την αλλαγή που επήλθε ενός προσωπικού και επίπονου αγώνα. Μόνο κατακραυγή, και λυσσαλέος κοινωνικός ρατσισμός που πριονίζει τα φτερά της σωτηρίας. Και ο Jack πάλι στην απομόνωση. Κυνηγημένος και εξωστρακισμένος στο περιθώριο. Άραγε ποιος διαπράττει το έγκλημα; Και ο μέχρι πρόσφατα αγαπημένος ήρωας, αντικρίζει την Ιθάκη από πολύ κοντά. Ίσως γιατί το μακρυά έχει σβήσει πλέον. Και είναι η Ιθάκη που δίνει απαντήσεις στα αναπάντητα ερωτήματα σου...


Ο John Crowley θα φτιάξει μια ταινία για το ευρύ κοινό. Για το ίδιο κοινό που αποτελεί την κοινωνία της ταινίας. Την κοινωνία που καταδικάζει αμείλικτα χωρίς καν να εξετάζει. Για αυτό, θα ποιήσει με πολύ δραματικοποιημένη ένταση τον άξονα του film, ο οποίος αποκαλύπτεται τόσο σε παροντικούς όσο και παρελθοντικούς χρόνους. Και το σενάριο θα δώσει απλόχερα όλα τα άλλοθι στον νεαρό ήρωα του. Τόσο στο παρελθόν(οικογενειακά προβλήματα, περιθωριοποιημένη σχολική ηλικία κ.λ.π), όσο και στο παρόν(τρυφερός νέος, ηρωική δράση, αθωότητα κλπ). Άλλοθι που αποσκοπούν, ίσως χωρίς δεύτερη ευκαιρία, στο να αποκτηθεί η συμπόνοια και η συμπάθεια απ' τον πλειοψηφικό θεατή. Επαναλαμβάνουμε, τον θεατή που αποτελεί αντιπροσωπευτικό δείγμα του περιβάλλοντος του "Boy A". Όμως στους λίγους υπόλοιπους γεννάται το εξής ερώτημα: "Μόνο οι άγιοι αξίζουν δεύτερη ευκαιρία;" (Γιατί σχεδόν τέτοιος παρουσιάζεται ο Jack). Το να περιθωριοποιείς κάποιον που αξίζει την επανένταξη στη κοινωνία αποβαίνει εγκληματικό για το άτομο. Έτσι, με το να δώσεις χέρι βοηθείας σε κάποιον που δεν το αξίζει, ίσως επιτύχεις να τον εξαγνίσεις. Κάτι που δε θίγεται στην ταινία. Είναι σαφής η διάθεση του John Crowley να εμμείνει στην πλειοψηφία. Αρνούμενος και αυτός, μέσα από την ευκολία του δράματος, μια ακόμα πιο διεισδυτική ματιά!


Τέλος, το "Boy A" διαθέτει μια αξιοπρόσεκτη φωτογραφία. Με τραχύ κόκκο και πολύ ενδιαφέρουσα χρήση των τηλεφακών. Στις ερμηνείες θα δούμε έναν καταπληκτικό Andrew Garfield στον πρωταγωνιστικό ρόλο, με άξιο συμπαραστάτη τον Peter Mullan σε μια ιδιότυπη απόδοση του επαγγέλματος "κοινωνικός λειτουργός".


Βαθμολογία: 7,5/10