Inception

29.8.10 update
s_dany posted:

Να σου δώσω μια να πέσεις, αχ βρε τοτέμ άτιμο! :-D
Μας πέθανες κύριε Nolan! [αν και ήθελα κατι παραπάνω στο κομμάτι της "ταύτισης του θεατή" :-x]

-------------------------------------------

27.8.10 update
clarabelle posted:


Σκηνοθεσία: Κρίστοφερ Νόλαν
Σενάριο: Κρίστοφερ Νόλαν
Παίζουν: Λεονάρντο Ντι Κάπριο, Κεν Γουατανάμπε, Τζόζεφ Γκόρντον-Λέβιτ, Μαριόν Κοτιγιάρ, Έλεν Πέιτζ, Τομ Χάρντι, Μάικλ Κέιν, Κίλιαν Μέρφι
Η.Π.Α.| 2010 | Επιστημονικής Φαντασίας | 148’| VILLAGE


Ο Κρίστοφερ Νόλαν, φτιάχνει έναν ανισομερή λαβύρινθο μεταξύ ονείρου και πραγματικότητας. Μια επινοημένη εκδοχή του υποσυνείδητου κόσμου του δομημένου, αμοιβαίου ονείρου, με καλοφτιαγμένες εικόνες, πρωτότυπο σενάριο και μια αδιάκοπη αβεβαιότητα, που δοκιμάζει την πλαστικότητα του μυαλού του θεατή, με την συνεχή εναλλαγή των επιπέδων των ονείρων καθώς και με τα δυσδιάκριτα όρια πραγματικού και ονειρικού χωροχρόνου, ως το τέλος της.


Μπορεί ο Νόλαν («Μεμέντο», «Ο Σκοτεινός Ιππότης»), να κάνει πόλεις να αναδιπλώνονται και ανθρώπους να περπατούν στους τοίχους και να επιπλέουν πάνω από το έδαφος, παραβλέποντας την έννοια της βαρύτητας. Ωστόσο, μην περιμένεις αδόμητο τοπίο και απροσδιόριστο, άναρχο περιβάλλον. Η ταινία περιέχει μεταξύ άλλων ανελέητα ανθρωποκυνηγητά, αρκετό πιστολίδι και ξύλο, όπως θα άρμοζε σε μια κανονική ταινία δράσης.


Ο Ντομ Κομπ (Λεονάρντο Ντι Κάπριο), (λέει ότι) αυτό που κάνει είναι να προσφέρει ασφάλεια υποσυνειδήτου. Στην πραγματικότητα, διεισδύει στο υποσυνείδητο του κατά περίπτωση στόχου, όσο εκείνος βρίσκεται σε κατάσταση ονείρου, προκειμένου να αποσπάσει ιδέες από το μυαλό του. Η υψηλών αποδόσεων πρακτική αυτή, αλλά και η πιθανότητα να μπορέσει να επιστρέψει στο σπίτι και τα παιδιά του, αναλαμβάνοντας μια τελευταία «δουλειά», για λογαριασμό του Σάιτο (Κεν Γουατανάμπε) και της Gobol Engineering, τον φέρνει στην δύσκολη θέση να προσπαθήσει για το αδύνατο: να εμφυτεύσει μια καινούρια ιδέα, ξένη, στο μυαλό του στόχου, που στην προκειμένη περίπτωση είναι ο Ρόμπερτ Φίσερ (Κίλιαν Μέρφι), κληρονόμος της αυτοκρατορίας Φίσερ, παρασύροντάς τον να διαλύσει τον κολοσσό δισεκατομμυρίων του αποβιώσαντα πατέρα του.


Το κέρδος για τον Κομπ είναι ότι θα μπορέσει να ξανακερδίσει τη ζωή του και θα κλείσει τον συναισθηματικό κύκλο της ενοχής και του θρήνου που τον βαραίνουν από τον θάνατο της γυναίκας του, Μολ (Μαριόν Κοτιγιάρ). Ο κίνδυνος είναι, ότι για να μπορέσει να πραγματοποιήσει την απαρχή της ιδέας μέσω αμοιβαίου ονείρου, πρέπει αυτός και η υπόλοιπη ομάδα, να βουτήξουν στα πιο χαμηλά επίπεδα του υποσυνείδητου, από όπου είναι εξαιρετικά δύσκολο να επιστρέψουν στην πραγματικότητα, καθώς, αν ο στόχος αντιληφθεί τα παραπάνω, τότε το όνειρο θα καταρρεύσει και θα μείνουν όλοι σε κατάσταση λήθης, δηλαδή σε έναν άναρχο κόσμο ονείρου, από όπου είναι αδύνατο να αποδράσουν. Ωραίο..;!


Μαζί του ονειρεύονται, η ευφυέστατη Αριάδνη (τυχαίο;) (Έλεν Πέιτζ), ως αρχιτέκτονας του ονειρικού λαβυρίνθου, ο πλαστογράφος Ιμς (Τομ Χάρντι) και ο σχολαστικός συντονιστής Άρθουρ (Τζόζεφ Γκόρντον Λέβιτ).


Αν έχεις βαρεθεί φρικτά τα sequels, τα remakes και το γνωστό τυποποιημένο σχήμα της βιομηχανίας του κινηματογράφου, να μια ταινία με πρωτότυπη ιδέα και σύγχρονο τρόπο εκτέλεσης, που θα σε «τυραννήσει» υπομονετικά με μια αδιάκοπη αβεβαιότητα…



Βαθμολογία: 4/5

-------------------------------------------

20.7.10 update
a female darcy posted:





Όσοι με ξέρουν προσωπικά έχουν απηυδήσει με την προώθηση που έκανα όλο αυτό το καιρό στο "Inception". Η αλήθεια είναι ότι έχω πολλά χρόνια να ανυπομονώ για μια ταινία τόσο πολύ. Η τελευταία φορά ήταν για το "The Village" του M. Night Shyamalan.

Από την πρώτη στιγμή που είδα το trailer πείστηκα ότι πρόκειται για μια από τις ταινίες της χρονιάς. Christopher Nolan στην σκηνοθεσία και στο σενάριο, Leonardo Di Caprio (τον οποίο θεωρώ εξαιρετικό ηθοποιό), τους προσωπικά αγαπημένους Ellen Page, Joseph Gordon Levitt, Cillian Murphy και Marion Cottiliard στο καστ και μια ιστορία που μπλέκει όνειρα, επιστημονική φαντασία, μυστήριο και δράση δε χρειάστηκε πολλά για να με πείσει.


Ο Nolan έχει την δυνατότητα όπως με το "The Dark Night" να συνδυάζει καθαρή διασκέδαση με ουσία. Και φυσικά εδώ δεν πάει πίσω. Η ταινία έχει κάτι για όλους. Εφέ, δράση, βία για όσους θέλουν να περάσουν καλά αγκαλιά με το ποπ κορν τους αλλά και μια εξαιρετικά δομημένη ιστορία που σε κρατάει κολλημένο στην οθόνη και σε κάνει να την σκέπτεσαι για ώρες αφότου φύγεις από το σινεμά. Η αλήθεια είναι ότι οι πληροφορίες είναι πολλές και χρειάζεται την απόλυτη προσοχή σου για να μη χάσεις το παραμικρό. Όλα είναι απαραίτητα στην εξέλιξη της ταινίας. Δε θα μπω σε λεπτομέρειες, γιατι όσα λιγότερα ξέρεις τόσο πιο ενδιαφέρον γίνεται. Ούτε θα μπω στον κόπο να μιλήσω για ερμηνείες, σκηνοθεσία, μουσική. Ότι ξέρετε, αυτά εμπιστεύεστε.

Το θεωρώ πάντα ενα καλό σημάδι όταν δεν αντιλαμβάνεσαι πως περνάει η ώρα. Σημαίνει οτι περνάς καλά. Και εδώ ενώ μιλάμε για μια ταινία με διάρκεια πάνω από 2 ώρες, δεν βαρέθηκα ούτε ένα λεπτό. Η υπόθεση και περισσότερο ο χαρακτήρας του Di Caprio με τα μυστικά και τις ενοχές του σε προκαλούν να βάλεις τα στοιχεία της ταινίας σε μια σειρά. Αν ποτέ μπορέσεις να το κάνεις. Και αυτό γιατι μιλάμε για σωστό λαβύρινθο όπως και το υποσυνείδητο του ανθρώπου. Μετά το τέλος θέλω να κάτσεις και να σκεφτείς, και αν με σιγουριά καταλήξεις σε μια μόνο εκδοχή της ιστορίας, τότε εγώ θα σε παραδεχτώ. Από την άλλη αυτό μπορεί να σημαίνει ότι απλά δεν πρόσεχες. Εγώ προσωπικά χρειάζομαι άλλη μια θέαση για να μπορέσω να την κατανοήσω πλήρως, γιατι όπως και να το κάνουμε το να την βλέπεις στα αγγλικά χωρίς υπότιτλους δεν είναι παιχνιδάκι.

Για κάτι τέτοιες ταινίες είναι που λατρεύω το σινεμά. Γιατί όλα είναι πιθανά. Pure Creation, όπως λέει και η Αριάδνη, ο χαρακτήρας της Ellen Page.



more εδώ