Stieg Larsson's "Millennium" book trilogy + David Fincher + Steven Zaillian (σενάριο) - Scott Rudin (παραγωγή) + Daniel Craig - Stellan Skarsgård - Rooney Mara (the Girl) + Trent Reznor & Karen O's cover of Led Zeppelin's "Immigrant Song" + uncensored trailers = the ultimate combination!
Και δεν παει να 'ναι και από cam το teaser trailer!
Βάλε στο cast και Christopher Plummer, Robin Wright, Joely Richardson ("Nip/Tuck") και μερικές αγαπημένες δευτερόφατσες όπως ο Julian Sands και ο Steven Berkoff και έδεσε το γλυκό!
"The feel-bad movie of Christmas" :-D Can't wait!
Daniel Craig - Stellan Skarsgård - Rooney Mara
To stay on a comment thread, first click "Reply". To start a new one, comment in this box.
Η Κινηματογραφική Ομάδα του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών (ΑΣΟΕΕ) σας προσκαλεί στην προβολή της ταινίας "A Woman under the Influence" (1974, John Cassavetes, "Μια Γυναίκα Εξομολογείται") την Τετάρτη 25/5/11 στις 17:00 στο αμφιθέατρο Β (Πατησίων 76, κεντρικό κτίριο). Είσοδος ελεύθερη.
AUEB Film Club invites you to the screening of: "A Woman under the Influence" (1974, John Cassavetes) on Wednesday 25/5/11 at 17:00 in classroom B (76, Patission Str., central building). Free entrance.
Trailer
Awards
Academy Awards USA 1975 Nominated: Gena Rowlands: Best Actress in a Leading Role John Cassavetes: Best Director
Golden Globes USA 1975 Won: Best Motion Picture Actress - Drama: Gena Rowlands Nominated: Best Motion Picture - Drama Best Director - Motion Picture: John Cassavetes Best Screenplay - Motion Picture: John Cassavetes
National Board of Review USA 1974 Won: Best Actress: Gena Rowlands
Best of IMDb trivia
Cassavetes initially wrote the film as a play but Gena Rowlands talked him out of it, stating that the role would be far too harrowing and exhausting to play night after night.
To help fund the film, John Cassavetes remortgaged his home. Peter Falk also chipped in with some of his earnings from "Columbo" (1971).
John Cassavetes, could not find any distributor for this film after completion, and was at one point literally carrying the reels of the film under his arm from one theater to another in hopes of getting one to play his movie. Finally, Martin Scorcese, who had recently become a critically acclaimed director thanks to his film Mean Streets (1973) and happened to be a huge fan of Cassavetes' work, threatened to pull his film "Alice Doesn't Live Here Anymore" (1974) from a major New York film festival unless they accepted this film.
From Wikipedia
Cassavetes's unorthodox characters reflected his similarly unconventional method in the making of his films. He employed mostly his friends as actors and set personnel, generally for little or no money guarantee and a share in the profits of the film. Both "Shadows" and "Faces", two of his earliest films, were shot over a four-year period on week-ends and whenever funds became available.
Cassavetes once said: "The hardest thing for a film-maker, or a person like me, is to find people…who really want to do something…They’ve got to work on a project that’s theirs". This method differs greatly from the "director run" sets of big-budget Hollywood productions.
Marshall Fine wrote: "Cassavetes, who provided the impetus of what would become the independent film movement in America…spent the majority of his career making his films "off the grid" so to speak…unfettered by the commercial concerns of Hollywood". To make the kind of films he wanted to make, it was essential to work in this "communal", "off the grid" atmosphere because Hollywood’s "basis is economic rather than political or philosophical", and no Hollywood executives were interested in Cassavetes’s studies of human behaviour. He mortgaged his house to acquire the funds to shoot "A Woman Under the Influence", instead of seeking money from an investor who might try to change the script so as to make the film more marketable.
Εντελώς Αμερικάνικη υπόθεση ο Χρυσός Φοίνικας! Το ανακοίνωσε [λίγο διαδικαστικά] ο De Niro, το έδωσε η Jane Fonda, το παρέλαβαν οι παραγωγοί Dede Gardner και Bill Pohlad, με τον τελευταίο [με θεόστραβο παπιγιόν:-D] να ευχαριστεί τα κεφάλια του φεστιβάλ και να λέει για την παρουσία-απουσία του Malick: ..."Tonight I have to take the place of a giant. He remains infamously and notoriously shy and low profile. But I spoke to him today and I know he is very happy to receive this honour"...
Grand Prix "Bir Zamanlar Anadolu’Da" ("Once Upon a Time in Anatolia") by Nuri Bilge Ceylan (ex-aequo) "Le Gamin au vélo" ("The Kid With a Bike") by Jean-Pierre and Luc Dardenne Ο Kusturica που το έδωσε θυμήθηκε προηγούμενους νικητές (Pasolini, Forman, Tarkofsky, Kaurismaki), o Ceylan είπε οτι δεν το περίμενε γιατί ήταν μια μεγάλη σε διάρκεια και δύσκολη ταινία που παίχτηκε στο τέλος στο φεστιβάλ, τα αδελφάκια Dardenne τα κλασικά [έχουν βαρεθεί να παίρνουν βραβεία στις Κάννες...]
Best Director Nicolas Winding Refn for "Drive" Ευχαρίστησε... όλο τον κόσμο που έχει γνωρίσει ποτέ στην ζωή του, διαβάζοντας τη λίστα από το... i-phone! Και εννοείται, πάνω από όλους τον Ryan Gosling που τον επέλεξε να σκηνοθετήσει την ταινία [τί σου είναι οι star! :-P]
Best Screenplay Joseph Cedar for "Hearat Shulayim" ("Footnote")
Best Actor Jean Dujardin in "The Artist" Το παρέλαβε από την Κατρίν Ντενέβ η οποία είπε μια ρήση του Όσκαρ Ουάιλντ: "There is no such thing as an actor, there are only actresses"! Ανεβαίνοντας στη σκηνή, ο Dujardin γονάτισε μπροστά στον De Niro! :-D
Best Actress Kirsten Dunst in "Melancholia" Μες στην καλή χαρά η Kirsten! Ευχαρίστησε τον Trier και ακούστηκαν επευφημίες! :-D
Jury Prize "Polisse" by Maïwenn
Caméra d'Or "Las Acacias" by Pablo Giorgelli
Palme d'Or - Short Film "Cross" ("Cross-Country") by Maryna Vroda
Jury Prize - Short Film "Badpakje 46" ("Swimsuit 46") by Wannes Destoop
Ε, αφού βγάζει early twitter reactions από Κάννες το /film, γιατί να μην το κάνω κι εγω? ;-DD
The Greeks: CINEMaD [Elias Fragoulis @ twitter: 1, 2] (****1/2). "Στιλιστική ανακεφαλαίωση του σινεμά της δεκαετίας του '80 και αποθέωση της cult μυθολογίας. Ο Ρεφν πήρε σκαλπ!!!" "Το βραβείο σκηνοθεσίας στο "Drive", μην το κουράζουμε.."
MFTM.gr [Joseph Proimakis @ twitter] "Απολαυστικό homage σε '80s αμαξοταινίες&μπιμουβιές, πιάνει από Mann μέχρι Verhoeven, τελείως προβληματικό στο love story του."
FLIX.gr [Poly Lykourgou @ facebook] "Από τους ροζ τίτλους και την 80ς μουσική, μέχρι τα slo mo και τα bloodbaths δεν είναι αυτο που περιμένεις. Αλλά μπορώ να βλέπω επί 100 λεπτά τον Ράιν Γκόσλινγκ να διαβάζει τον τηλεφωνικό κατάλογο. Με αυτό το τζιν μπουφάν. Και χωρίς αυτό."
Και το 2ο film clip που κυκλοφόρησε μόλις χτες μας βάζει εντελώς στο κλίμα των '80s!
In Contention [Guy Lodge] (A-) "I won’t lie to you: I pretty much want to have sex with this movie. Hot, clipped, nasty, beautiful. Best thing in Competition."
FirstShowing "Totally frickin’ awesome. Violent, but badass, great soundtrack. Ryan Gosling is the man. Loved it, new fave."
IonCinema: "More focus on the driving gloves than the cars. This one has got a mean streak and softer side: cult classic."
Onion AV Club [Mike D’Angelo] "Let’s see if I can be the first person in your feed to say: DRIVE, holy shit." "Patchy and shallow, but the highs are just insanely high. Half a dozen of the year’s best scenes. Genre bliss… And it’s not THE DRIVER II, either. Surprisingly little auto action. It should really be called LOOK given how predicated it is on faces…"
Hollywood Elsewhere [Jeff Wells] "It isn’t as good as "Thief", but it’s respectably and sometimes very thrillingly in the same ballpark. Spare, hard, very high octane." "All stand back & admire Albert Brooks for his older, smart-mouthed tough guy with a toupee in "Drive"…yay, Albert!" "Ryan Gosling’s hard-guy, Steve McQueen character in "Drive", but what there is he plays the he’ll put of. His first action film…wham!"
Ha! U gotta have some balls για να το κάνεις αυτό! Και ο Nicolas Winding Refn της δανέζικης τριλογίας του "Pusher" και του αγγλικού "Bronson" έχει αποδείξει οτι τα 'χει! Κάνει την πρώτη του hollywood-ιανή ταινία, έχει μεγάλο budget, έχει Ryan Gosling & Carey Mulligan, είναι στο διαγωνιστικό των Καννών και από το 1ο teaser clip [που πρώτη φορά βλέπεις :-D] φαίνεται να μπαίνει και στα χωράφια του Michael Mann!
Το καλό πράγμα ξεκινάει μετά το 20o λεπτό. Porn, East and West Church ("the little organ school"), real and fake orgasms, Spiderman, "philosophically against drinking", Jews, Susanne Bier, Nazis, Hitler, "Israel is a pain in the ass", "How can I get out of this sentence?"... Ποιός το περίμενε οτι έχει τόσο χιούμορ ο Lars? :-D Gotta love this guy!
Η Κινηματογραφική Ομάδα του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών (ΑΣΟΕΕ) σας προσκαλεί στην προβολή της ταινίας "The Birds" (1963, Alfred Hitchcock, "Τα Πουλιά") την Τετάρτη 11/5/11 στις 17:00 στο αμφιθέατρο Β (Πατησίων 76, κεντρικό κτίριο). Είσοδος ελεύθερη.
AUEB Film Club invites you to the screening of: "The Birds" (1963, Alfred Hitchcock) on Wednesday 11/5/11 at 17:00 in classroom B (76, Patission Str., central building). Free entrance.
Είναι το "Hitchcock Classics", το 2008 Hollywood Portfolio που αφιέρωσε το Vanity Fair στον "μετρ του σασπένς" Alfred Hitchcock και αν πας στο site του περιοδικού, μπορείς κάτω από κάθε photo να βρεις link για το original film still. Υποτίθεται οτι υπάρχει και ένα making-of video αλλά δεν υπάρχει(!), αφού το player παίζει προφανώς τα πιο πρόσφατα. Υπάρχει όμως ενα making-of σημείωμα, από το οποίο μαθαίνεις οτι για λόγους αυθεντικότητας ο τηλεφωνικός θάλαμος για τα "Πουλιά" κατασκευάστηκε για την περίσταση ως ακριβής ρέπλικα θαλάμου των '60s, ενώ και για το "North by Northwest", το κοστούμι του Seth Rogen ράφτηκε από τον ίδιο λονδρέζικο οίκο που είχε ράψει το original κοστούμι του Cary Grant!
Μ' αρέσει που τα λέει και δε μασάει o Οικονομίδης. Και τον εκτιμώ πολύ σαν σκηνοθέτη (δεν τον ξέρω προσωπικά). Αλλά, (βασικά λόγω σεναρίου) δεν θεωρώ τον "Μαχαιροβγάλτη" την καλύτερη ταινία του. Και σίγουρα όχι της χρονιάς. Αυτή είναι το "Attenberg" για μένα. Οπότε ξέρω τί θα έκανα αν ήμουν ΕΓΩ μέλος της Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου.
Αν όμως θεωρούσα καλύτερο τον "Μαχαιροβγάλτη", θα έστελνα το "Attenberg" στα Oscar? Δεν ξέρω, είμαι πολύ διχασμένος. Έχει αναμφισβήτητα πολύ βάση η λογική των μελών της Ακαδημίας. Ίσως παραπάνω απ' οτι πρέπει. Θα έχει πολύ καλύτερη τύχη στα Oscar η ταινία της Τσαγκάρη, είναι προφανείς οι λόγοι. Αλλά αυτή η λογική είναι κυρίως λογική παραγωγού, όχι καλλιτέχνη-ακαδημαϊκού. Και είναι και ψιλοεπικίνδυνη για το μέλλον.
ΕΣΥ τί θα έκανες? [άνθρωποι ξέρεις είναι αυτοί που ψηφίζουν, όχι κανας αόρατος μηχανισμός :-P]
Αδιάφορη εκδοχή, με ασυνάρτητη πλοκή, του γνωστού παραμυθιού που πρώτος κατέγραψε ο Σαρλ Περό και αργότερα οι Αδερφοί Γκριμ. Αυτή εδώ η ασήμαντη και βαρετή προσπάθεια για κινηματογραφική μεταφορά, ενός εκ των πιο κλασσικών παραμυθιών, δεν θα κάνει κανένα μικρό κορίτσι να φοβηθεί, ούτε και θα το αποτρέψει από το να μιλά σε κακούς λύκους, δηλαδή σε αγνώστους.
Ένα απομονωμένο χωριό σε κάποια άγνωστη και παγωμένη χώρα, τρομοκρατείται από τότε που οι κάτοικοί του μπορούν να θυμηθούν, από αιμοδιψή λυκάνθρωπο, ο οποίος ενώ ως τώρα αρκούνταν στις προσφορές ζώων, με τη νέα πανσέληνο σκοτώνει νεαρή κορασίδα, αδερφή της όμορφης Βάλερι (Αμάντα Σέιφριντ). Οι δυσάρεστες εξελίξεις απαιτούν την έλευση του ειδικού εκδικητή λυκανθρώπων, Πατέρα Σόλομον (Γκάρι Όλντμαν), μετά των μισθοφόρων του και ενός τεράστιου μεταλλικού ελέφαντα: ένα πρόχειρο και χρήσιμο όργανο βασανιστηρίων.
Αν ήδη μπερδευτήκατε και δεν καταλαβαίνετε τίποτα, είναι γιατί η κατά τα άλλα συμπαθής Χάρντγουϊκ, προσπαθεί να κάνει ένα μίνι «Λυκόφως», το οποίο όμως ως ταινία δεν λειτουργεί, καθώς παίρνει το ασυνάρτητο σενάριό της, πιο σοβαρά απ’ ότι του αξίζει. Εκτός από τα παραπάνω, το πανέμορφο πρόσωπο της Σέιφριντ διαθέτει τη γυναικεία πονηράδα που σε καμία περίπτωση δεν παραπέμπει στην αφέλεια της κοκκινοσκουφίτσας και τελικά η Γιαγιά (Τζούλι Κρίστι) είναι η μόνη που θυμίζει αμυδρά κάτι από το παραμύθι.
Ακόμα και οι έφηβοι φανς του «Λυκόφωτος», θα βρουν την «Κοκκινοσκουφίτσα» τόσο βαρετή, όσο να βλέπεις πάγο να λιώνει.. ελπίζουμε μόνο να μην υπάρξει και συνέχεια.
Το «Πρωινό Ξύπνημα», είναι μια γοητευτική κωμωδία με εξυπνάδα, που αποφεύγει αποτελεσματικά τις μετωπικές συγκρούσεις με το κλισέ ειδύλλιο του «ώριμου-μέντορα» με την «άπειρη-πολλά υποσχόμενη», αλλά και με τη μάχη μεταξύ σοβαρής δημοσιογραφίας και ψυχαγωγίας. Δεν αποφεύγει να πει την ιστορία μιας καθημερινής κοπέλας με μια απαιτητική δουλειά και ένα μπλάκμπερι για σκουλαρίκι.
Η Μπέκι (Ρέιτσελ Μακ Άνταμς) είναι μια υπερδραστήρια, θαρραλέα, νεαρή παραγωγός της τηλεόρασης η οποία στα εικοσιοκτώ, χτυπά τοίχο όταν απολύεται από τη μέτρια δουλειά της σε ένα τοπικό κανάλι του Νιού Τζέρσεϊ και όλα στη ζωή της δείχνουν πως, ίσως θα ήταν σοφότερο να συμβιβαστεί με χαμηλότερες προσδοκίες και να εγκαταλείψει τα όνειρα για μεγάλη καριέρα.
Μετά από πολύ ψάξιμο και πίεση θα της δοθεί η «ευκαιρία» να αναλάβει να ανανεώσει και να σώσει το χαμηλής θεαματικότητας, πρωινό πρόγραμμα ενός δικτύου διεθνούς εμβέλειας ως διευθύντρια παραγωγής στη Νέα Υόρκη, με συνεργάτες δύο δύστροπους κεντρικούς παρουσιαστές.
Ο Μάικ (Χάρισον Φορντ) είναι ένας ζωντανός θρύλος της δημοσιογραφίας που αδιαφορεί για τα χαμηλής ποιότητας θέματα του «πρωινάδικου». Έχει κερδίσει όλα τα βραβεία που υπάρχουν και είναι εκεί μόνο και μόνο γιατί η Μπέκι τον «κρατά όμηρο», βάσει του συμβολαίου που έχει υπογράψει με το κανάλι. Η σχέση του με την μονίμως χαμογελαστή «on air» συμπαρουσιάστριά του Κολίν (Νταϊάν Κίτον) είναι χείριστη, με αρκετά αστείες παρεκτροπές.
Η ταλαντούχα Μακ Άνταμς, χαριτωμένη και με τη σωστή ενέργεια είναι μέρος ενός ικανοποιητικότατου κάστινγκ.
Το «Blue Valentine» είναι μια ταινία που παρατηρεί τα πρώτα έξι χρόνια της σχέσης ενός ζευγαριού, από την γέννηση ως τη φθορά και ασχολείται με το τί τελικά πήγε στραβά. Αυτό δεν είναι ξεκάθαρο. Δεν υπάρχουν ευκολοχώνευτα, χιλιοειπωμένα προβλήματα, όπως κακοποίηση, μοιχεία, τζόγος, ναρκωτικά κλπ. Ούτε και είναι ευδιάκριτα τα σημεία εκείνα που γίνονται μεταίχμιο, στην πορεία της σχέσης. Εκείνα που καθορίζουν και ερμηνεύουν την κατάσταση ενός γάμου, που διαχωρίζουν το πριν από το μετά.
Στον πριν, η αμήχανη Σίντυ (Μισέλ Γουίλιαμς), φαίνεται να συγκινείται από τον ανόητα ρομαντικό Ντιν (Ράιαν Γκόσλινγκ), όταν γνωρίζονται τυχαία στον οίκο ευγηρίας όπου μένει η γιαγιά της. Οι δυο τους δείχνουν να θέλουν να εξερευνήσουν ο ένας τον άλλο και ερωτευμένοι πια, μοιράζονται ένα δέσιμο τόσο συναισθηματικό, όσο και σαρκικό.
Στο μετά, υπάρχουν προγράμματα, δουλειές και ωράρια που πρέπει να τηρηθούν, μια μικρή κόρη που πρέπει να ανατραφεί με την ανάλογη φροντίδα και ένας αληθινός, καθημερινός, ρουτινιάρικος γάμος. Υπάρχει μεταξύ τους κενό, πράγματα που παραμένουν ανείπωτα και θέματα στα οποία το ζευγάρι απλά δεν απευθύνεται.
Η Σίντυ φαίνεται κουρασμένη, ηττημένη και το σημαντικότερο, δεν θυμάται καν γιατί παντρεύτηκε τον Ντιν. Ο Ντιν φαίνεται ότι θέλει να παραμείνει ως έχει, δηλαδή παντρεμένος και χωρίς φιλοδοξίες. Όμως μια σχέση, είναι από μόνη της ένας ζωντανός οργανισμός που χρειάζεται την φροντίδα και των δύο. Χρειάζονται δύο για να παραμείνει, αρκεί μόνο ένας για να ξεθωριάσει..
Ο Στίβεν Φρίαρς συνεργάζεται ξανά με τη Μισέλ Φάιφερ («Επικίνδυνες Σχέσεις»), σε μια ταινία με θέμα την αποστασιοποίηση από τα συναισθήματα και τους προσωπικούς φόβους, όταν ο αναντικατάστατος έρωτας χαθεί.
Η Λία (Μισέλ Φάιφερ) είναι μια πάμπλουτη, πρώην εταίρα κάποιας ορισμένης ηλικίας και ο Σερί (Ρούπερτ Φρεντ) είναι ο επιπόλαιος νεαρός γιος της Μαντάμ Πελού (Κάθι Μπέιτς), συναδέλφου της Λία. Όταν η τελευταία θα «εμπιστευτεί» τον γιο της στην, ακόμα εξαίσια και πανέμορφη φιλενάδα της, τότε οι δύο τους θα παραδοθούν σε ένα καθηλωτικό έρωτα που στην αρχή φέρει το προσωπείο της ερωτικής απόλαυσης.
Σύντομα η Λία, θα καταλάβει πως έχει ήδη υποπέσει στο μοναδικό σφάλμα που μία εταίρα ποτέ δεν πρέπει να κάνει.. να ερωτευτεί. Και μάλιστα έναν άγουρο και ανόητο νεαρό που μπορεί να γίνει πολύ σκληρός.
Η ταινία είναι βασισμένη στα μυθιστορήματα της Κολέτ, της οποίας ο πολυτάραχος βίος θεωρείται πως ήταν τροφή για το συγγραφικό της έργο.
Οι αδιαμφισβήτητα ταλαντούχοι Ίθαν και Τζόελ Κοέν, μένουν πιστοί στο βιβλίο του Τσαρλς Πόρτις, κάνουν σοφή επιλογή ηθοποιών και τελικά φτιάχνουν ένα παραπάνω από ικανοποιητικό γουέστερν, για πολλούς πιο πειστικό από αυτό του 1969, χωρίς να έχουν και καμία σοβαρή προηγούμενη σχέση με το είδος. Η ταινία ήταν φέτος υποψήφια για δέκα Όσκαρ.
Αυτή εδώ είναι η ιστορία της Μάτι Ρος (Χέιλι Στάινφελντ), μιας νεαρότατης εφήβου, η οποία έχει βάλει σκοπό να εντοπίσει τον ύπουλο κακοποιό Τομ Τσέινι (Τζος Μπρόλιν), για να εκδικηθεί τον άδικο θάνατο του πατέρα της. Για αυτόν ακριβώς τον σκοπό προσλαμβάνει τον άξεστο σερίφη Ρούστερ Κόμπερν (Τζεφ Μπρίτζες). Ο Τζεφ Μπρίτζες δεν έχει καμία σχέση με τον Τζον Γουέιν, ο οποίος ενσαρκώνει τον Κόμπερν στην ταινία του Χένρι Χάθαγουέι του 1969, όμως δίνει μια ρεαλιστική εικόνα του τι πάει να πει να είσαι «ο νόμος» στο φαρ ουέστ.
Παρ’ όλο το εκτόπισμα του Μπρίτζες, την προσοχή προσελκύει η μικρή Στάινφελντ, η οποία άνετα αποδίδει την Μάτι, όχι ως ένα τυπικό 14χρονο αφελές, γλυκό κορίτσι, αλλά ως μια έξυπνη, θαρραλέα, γεμάτη σπιρτάδα νεαρή δεσποινίς. Προσέξτε την απολαυστικότατη σκηνή στην οποία, η μικρή Μάτι, διαπραγματεύεται με έναν έμπορο αλόγων.. και θα καταλάβετε.
Καλώς ήρθατε στο blog της Κινηματογραφικής Ομάδας του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών (Ο.Π.Α., πρώην Α.Σ.Ο.Ε.Ε.).
Η Ομάδα, τα μέλη της οποίας είναι τόσο φοιτητές όσο και απόφοιτοι του Ο.Π.Α., ξεκίνησε την δραστηριότητα της τον Απρίλιο του 2007 με την οργάνωση προβολών στο χώρο της ΑΣΟΕΕ.
Η επιλογή των ταινιών που προβάλουμε κινείται ηθελημένα προς διαφορετικές συνεχώς κατευθύνσεις, θέλοντας να κάνει απλώς τη σύσταση μεταξύ του Κινηματογράφου και του (όχι απαραίτητα σινεφίλ) φοιτητή / "νέου" / οποιουδήποτε θεατή, μέσα πάντα από τις αγαπημένες ταινίες της Ομάδας. Και αυτό όχι με αρχειακή - διδακτική αλλά με fun διάθεση, δίνοντας απλά το ερέθισμα για περισσότερο ψάξιμο. (Δε λείπουν φυσικά και οι cult παρεκτροπές!).
Αγαπάμε την ιδέα της προβολής στη μεγάλη οθόνη, με καλό ήχο και με παρέα (αντί για την ιδιωτική θέαση στην οθόνη του PC). Απ' την άλλη όμως, δεν προβάλουμε ταινίες που παίζονται την ίδια στιγμή στα σινεμά, επειδή για εμάς η κινημ/φική αίθουσα είναι the place to be, εκεί τις απολαμβάνουμε περισσότερο τις ταινίες! Εξάλλου το κινημ/φικό παρελθόν, απώτερο ή πιο πρόσφατο, έχει πάρα πολλά να μας δώσει.
Στο blog αυτό δεν επιχειρούμε την "δημοσιογραφική" κάλυψη της κινημ/φικής επικαιρότητας. Γράφουμε μόνο για τις ταινίες που βλέπουμε, για τα θέματα που μας κάνουν κλικ και τα events που μας ψήνουν. Μόνο για ο'τι τελικά αξίζει και μας αφορά! Δελτία Τύπου δε θα διαβάσετε εδώ :-P
Οι συναντήσεις της Ομάδας πραγματοποιούνται είτε στο φουαγιέ του αμφ. Αντωνιάδου (Πατησίων 76, 1ος όροφος πτέρυγας Αντωνιάδου) είτε στο Πολιτιστικό Στέκι (Πατησίων 76, υπόγειο κεντρικού κτιρίου) πριν ή/και μετά τις προβολές. Όποιος θέλει να συμμετάσχει, ας έρθει να μας συναντήσει! E-mail: kinimatografiki_omada_opa [at] hotmail.com
Το χειμερινό εξάμηνο 2010-2011 οι προβολές γίνονται κάθε Δευτέρα μετά τις 17:00 στο αμφιθέατρο Β (Πατησίων 76, ισόγειο κεντρικού κτιρίου), από DVD player ή Η/Υ, μέσω προβολέα Standard Definition, σε οθόνη πλάτους 2,75m και διαγωνίου 125'' (για κάδρο 16:9) και με στερεοφωνικό ήχο από την ηχητική εγκατάσταση του αμφιθεάτρου (8 ηχεία κατά μήκος της οροφής). Το αμφιθέατρο είναι προσβάσιμο από Άτομα με Κινητική Αναπηρία.
[English translation is made for visiting students (Erasmus, AIESEC, etc.) and other non-Greek-speaking friends.]
Welcome to the Athens University of Economics and Business (AUEB) Film Club blog.
The Club, whose members are both current and former students of the University, began its activity in April 2007 by organising film screenings. Club meetings are held in Antoniadou lobby (76, Patission Str., Antoniadou wing's 1st floor) or in the Cultural Club ("Politistiko Steki": 76, Patission Str., central building's basement, next to the restaurant) before or/and after screenings . If you want to join the Club, come and meet us!
E-mail: aueb_film_club [at] hotmail.com
During the 2010-2011 winter semester, screenings are held every Monday after 17:00 in classroom B (76, Patission Str., central building's ground floor).
