Screening 2/6/08

Η Κινηματογραφική Ομάδα του Ο.Π.Α.
σας προσκαλεί στην προβολή της ταινίας
"Όλα Είναι Δρόμος"
(1998, Παντελής Βούλγαρης, "It's a Long Road")
τη Δευτέρα 2/6/08 στις 17:00
στο αμφιθέατρο Β (Πατησίων 76, κεντρικό κτίριο).

Είσοδος ελεύθερη.

Trailer

Έκθεση Φωτογραφικής Ομάδας ΟΠΑ 2008

Η Φωτογραφική Ομάδα
του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών
σας προσκαλεί στα εγκαίνια της
Έκθεσης Φωτογραφίας
την Πέμπτη 29/5/08 στις 19:00
στην Αίθουσα πολλαπών χρήσεων
(Πατησίων 76, πτέρυγα Αντωνιάδου).


(click image for higher resolution)

Διάρκεια Έκθεσης:
Πέμ. 29/5, Παρ. 30/5, Δευτ. 2/6 - Τετ. 4/6
17:00 - 21:00
Είσοδος ελεύθερη.

Νά λοιπόν ξαφνικά και η πρώτη παρεκτροπή από το αμιγώς κινηματογραφικό περιεχόμενο του ιστολογίου αυτού! Δε θα μπορούσε όμως να γίνει διαφορετικά, όταν πρόκειται για τα παιδιά της Φωτογραφικής Ομάδας (και την επικεφαλή Εύα Αδαμάκη) και τις αρκούντως κινηματογραφικές φωτογραφίες τους (το 'σωσα τώρα λίγο ε?)! Δε κάνω πλάκα και δε μιλώ ως πρώην μέλος (ή ως ενεργό μέλος που απλά "ξεκουράζεται" για φέτος!): η ατμόσφαιρα κάποιων από τις φωτογραφίες της έκθεσης έχει σίγουρα μια κινηματογραφική ποιότητα. Μια συγκεκριμένη φωτό μάλιστα (που δεν υπάρχει στην κατά τ' άλλα κούκλα άφίσα) μου φέρνει αμέσως στο μυαλό μια παλιότερη ταινία των αδελφών Coen! Δε λέω περισσότερα, περάστε να δείτε την έκθεση.
Από τα μέλη της Κινημ/φικής Ομάδας μια ευχή μόνο:
και του χρόνου!

Myrin (Jar City)

(click image for higher resolution)

Σκηνοθεσία: Baltasar Kormákur
Παραγωγής: Iceland / Germany / Denmark / 2006
Διάρκεια: 93'



Ο καθόλου αδιάφορος Baltasar Kormakur κάνει εδώ μια πολύ ενδιαφέρουσα αστυνομική ταινία βασισμένη στη δημοφιλή νουβέλα του Arnaldur Indriοason "Tainted Blood". Και λέω πολύ ενδιαφέρουσα γιατί μόνο ως τέτοιο μπορώ να χαρακτηρίσω τον τρόπο με τον οποίο αφηγείται και δένει την πλοκή του!

Η ιστορία τοποθετείται στην Ισλανδία, άλλωστε από 'κει μας έρχεται και αυτή η ταινία. Και προειδοποιώ όσους αρκούνται και αρέσκονται αυστηρώς στην κατανάλωση του φτηνού Holywoodιανού cinema να μην ξυνίσουν την μούρη τους, γιατί ίσως αυτή η ταινία είναι μια αφορμή να δουν σφαιρικότερα και βαθύτερα το θέμα κινηματογράφος, καθώς η ταινία σίγουρα δεν απευθύνεται μόνο στην ολιγομελή σινεφίλ κοινότητα! Αλλά ας μιλήσουμε για την ταινία. Ένας φόνος διαπράττεται σε μια αραιοκατοικημένη και ωχρή μικρή πόλη όπου ξετυλίγεται η ιστορία. Το θύμα γνωστό, ο θύτης άγνωστος. Το θύμα είναι ένας ηλικιωμένος, από τους περιβόητους κακοποιούς της πόλης, που μαζί με την μικρή συμμορία του έχουν απασχολήσει πολλές φορές την αστυνομία στο παρελθόν. Ο αστυνομικός που αναλαμβάνει να εξιχνιάσει την υπόθεση καλείται να αναστήσει και να μελετήσει εκτενώς φαντάσματα του παρελθόντος. Τα ίδια φαντάσματα, από διαφορετική σκοπιά, σκαλίζει και ένας πατέρας που έχει χάσει την κόρη του η οποία έπασχε από ένα είδος γενετικής ανωμαλίας. Έτσι μπροστά από την οθόνη παρελαύνει ένας σωρός προσώπων που όλα μαζί συνθέτουν τα κομμάτια αυτού του παζλ που θα αναδείξει αθώους και ενόχους.


Ο τρόπος που αντιμετωπίζεται το θέμα είναι απλός, λιτός και μάλλον με την πρέπουσα μινιμαλιστικότητα. Άλλωστε αυτή η μινιμαλιστικότητα είναι που κρατάει και τον έλεγχο της ταινίας, καθώς με αυτή χειρίζεται δύσκολα θέματα όπως της εξελιγμένης γενετικής επιστήμης, ενός ευρύτατου δικτύου πληροφοριών κλπ, που σε άλλες περιπτώσεις θα μπορούσαν να ήταν τροφή για εφετζίδικα, εξυπνακίστικα και υπερβολικά σχόλια. Μεγάλο ενδιαφέρον παρουσιάζει και ο τρόπος με τον οποίο ο Baltasar Kormakur χειρίζεται την αφήγηση. Επιτυγχάνει να μοιάζει φαινομενικά ακομμάτιαστη, ενώ στην πραγματικότητα διηγείται την ιστορία τόσο παράλληλα όσο και με διακυμάνσεις στη σκάλα του χρόνου. Επίσης θέλω να αναφερθώ σε ένα ακόμα ατού της ταινίας. Στην εισαγωγή ανέφερα πως πρόκειται για ένα αστυνομικό film, ωστόσο σε αντίθεση με την πλοκή οι ήρωες μοιάζουν βγαλμένοι από το σκοτεινό και σκιερό είδος του νουάρ. Ένα πάντρεμα που εκ του αποτελέσματος επιτυγχάνει μια πολύ γοητευτική μορφή.


Αισθητικά η ταινία έχει να επιδείξει μια πολύ καλλιτεχνική φωτογραφία. Προσωπικά με παρέπεμψε στο αγαπημένο, και επίσης σκανδιναβικό, "Drabet" του Per Fly. Τα μουντά χρώματα, η νεφώδης ατμόσφαιρα σε συνδυασμό με τη σκοτεινή και νοσηρή ιστορία, σου δίνει σε ανυπέρβλητο βαθμό την αίσθηση μιας πόλης στην οποία κανείς δεν θα ήθελε να κατοικεί, μιας ιστορίας που κανείς δεν θα ήθελε να ζήσει. Επιπροσθέτως, κάποια γενικά κινηματογραφικά πλάνα, που χρήζουν φωτογραφικής ευαισθησίας, είναι ικανά να μαγνητίσουν τα βλέμματα.


Ωστόσο, παρά τα όσα εγκωμιαστικά παραθέτω, οφείλω να αναφέρω και τα προβληματάκια της ταινίας. Το πρώτο έχει να κάνει με τον τρόπο αντιμετώπισης των ηρώων. Την μινιμαλιστικότητα που ανέφερα προηγουμένως εδώ την παρατηρούμε σε μορφή απλοϊκότητας, με αποτέλεσμα οι περισσότεροι εκ των δεύτερων και τρίτων ρόλων να στερούνται δραματουργικού βάθους. Απόρροια αυτής της επιδερμικής αντιμετώπισης είναι να υπάρχει ένα μεγάλο πλήθος ανεκμετάλλευτων ηρώων, ενώ και κάποιοι άλλοι μοιάζουν σε μεγάλο βαθμό "χάρτινοι". Επίσης, ένα ακόμα πρόβλημα εντόπισα στις λίγες σκηνές βίας, οι οποίες αναπαριστώνται στη συντριπτική πλειοψηφία τους με γραφικό και μη πειστικό τρόπο.

Παρ' όλα αυτά, αυτή η ταινία του Baltasar Kormakur απ' την Ισλανδία, με το μικρό budget, δίνει μαθήματα για τον τρόπο διαχείρισης του αστυνομικού είδους, ενός είδους που στις μέρες μας περιορίζεται μόνο σε ταινίες οι οποίες, για να κερδίσουν το παιχνίδι των εντυπώσεων, βρίθουν υπερβολών. Μη την απορρίψετε λοιπόν χωρίς να της δώσετε μια ευκαιρία!

Βαθμολογία: 7/10


Trailer

R.I.P. Sydney Pollack (1934-2008)

Σε ηλικία 74 ετών "έφυγε" ο ηθοποιός, σκηνοθέτης και παραγωγός Sydney Pollack, μετά από πολύμηνη μάχη με τον καρκίνο.

Ο Pollack είχε τιμηθεί για σειρά ταινιών, ανάμεσά τους και το "Πέρα από την Αφρική", (1985), το οποίο απέσπασε συνολικά 11 Οσκαρ, ανάμεσά τους και αυτό της καλύτερης σκηνοθεσίας. Αποφασιστική ήταν η συμβολή του σε φιλμ όπως το "Tootsie", -τόσο ως σκηνοθέτης όσο και ως ηθοποιός, αφού πρωταγωνίστησε στον ρόλο του ατζέντη του Dustin Hoffman- και το πιο πρόσφατο "Michael Clayton", με τον George Clooney. Η ασθένειά του έγινε γνωστή πέρυσι τον Αύγουστο, όταν για πρώτη φορά εγκατέλειψε τα γυρίσματα ταινίας, επικαλούμενος λόγους υγείας. Πέθανε στο σπίτι του, στο προάστιο Pacific Palisades του Los Angeles, περιτρυγιρισμένος από τους οικείους του.

Ο Pollack γεννήθηκε την 1η Ιουλίου 1934 στην Indiana και σε ηλικία μόλις 20 ετών δίδασκε δραματική τέχνη στο Neighborhood Playhouse. Μερικές από τις ταινίες του που άφησαν εποχή είναι οι "Σκοτώνουν τ' άλογα όταν γεράσουν" (1969), "Τζερεμάια Τζόνσον" (1972), "Τα καλύτερά μας χρόνια" (1973), "Οι τρεις μέρες του Κόνδορα" (1975). Από τις πιο πρόσφατες, όπου συμμετείχε και ως ηθοποιός, το "Μάτια Ερμητικά Κλειστά" και "Ο παίκτης". Συνεγάστηκε και σκηνοθέτησε τα μεγαλύτερα ονόματα του αμερικανικού κινηματογράφου, όπως τον Robert Redford, (με τον οποίο γύρισε επτά ταινίες), τον Paul Newman, τη Meryl Streep, τον Harrison Ford, τον Tom Cruise και πολλούς άλλους.

Πρωταγωνιστούσε τόσο μπροστά, όσο και πίσω από τις κάμερες, καθώς και τα δύο του προσέφεραν πολλά και διαφορετικά στοιχεία. Πρόσφατα, μάλιστα, είχε συμμετάσχει και στην τηλεοπτική σειρά "The Sopranos".

(πηγή: www.cosmo.gr)

R.I.P.

Day Night Day Night (Μέρα Νύχτα Μέρα Νύχτα)

Σκηνοθεσία: Julia Loktev
Παραγωγής: USA / Germany / France / 2006
Διάρκεια: 94'



Η ανερχόμενη σκηνοθέτης Julia Loktev εκπονεί εδώ την πρώτη της ταινία μυθοπλασίας. Εμπνευσμένη από την ιστορία μιας Τσετσένας γυναίκας βομβίστριας έτοιμης να αυτοπυροκροτηθεί σε δημόσιο χώρο της Ρωσίας, που έγινε γνωστή από τον Τύπο της Ρωσίας, φτιάχνει την δική της ταινία με ανάλογο θέμα. Μόνο που δεν θα φανερώσει ποτέ στον θεατή το όνομα, την εθνική ταυτότητα και λοιπά στοιχεία της ηρωίδας, που υποδύεται αριστουργηματικά η πρωτοεμφανιζόμενη Luisa Williams, τονίζοντας και αναγνωρίζοντας πως δυνητικά σε αυτή την θέση θα μπορούσε να βρίσκεται ο οποιοσδήποτε.

(click image for higher resolution)

Εδώ η υπόθεση μεταφέρεται στην Νέα Υόρκη της Αμερικής. Ο αεροπορικός ερχομός της πρωταγωνίστριας σε συνδυασμό με την απόγνωση της μπροστά στην ξένη χώρα υπερτονίζουν το ερασιτεχνικό παρελθόν της. Στην Αμερική πλέον θα βρει την τρομοκρατική ομάδα που θα της αναθέσει την αποστολή και το πρώτο μέρος της ταινίας θα κυλήσει περιγράφοντας το πως διαμορφώνονται οι σχέσεις μεταξύ τους. Η Julia Loktev θα εμμείνει πολύ στο αναπαραστατικό κομμάτι και θα αποτυπώσει με τον πλέον νατουραλιστικό τρόπο κάθε πιθαμή του filmικού χρόνου. Άλλωστε δείχνει να κουβαλάει τις καταβολές της προηγούμενης δουλειάς της, του ντοκιμαντέρ Moment of Impact το οποίο έχει βραβευτεί σε φεστιβάλ ανά τον κόσμο, ένα είδος που προϋποθέτει νατουραλισμό. Η κάμερα εδώ είναι λιτή και μινιμαλιστική και μέσα από μακρά πλάνα και λεπτή διαχείριση των δρώμενων καταφέρνει να εισβάλλει τόσο στον ψυχισμό της νεαρής όσο και να αποτυπώσει μια στιβαρή κινηματογραφική ατμόσφαιρα.

(click image for higher resolution)

Ενδιαφέρον παρουσιάζει και ο τρόπος με τον οποίο κινηματογραφείται ο κεντρικός χαρακτήρας. Έτσι η ηρωίδα αποτυπώνεται ακροβολισμένη στα κάδρα του film, τονίζοντας την μη ουσιαστική θέση που έχει στα δρώμενα, ενώ η αισθητές τρεμουλιαστές κινήσεις της στο χέρι κάμερας σε συνδυασμό με την ερμηνεία της καθρεφτίζουν την ταραγμένη ψυχική της κατάσταση. Άλλωστε, η πρωταγωνίστρια μέσα από τους μονολόγους της, μας πληροφορεί πως η θέση της δεν είναι δίπλα στους τρομοκράτες αλλά σε έναν προσωπικό σκοπό, ίσως θρησκευτικής προέλευσης, ενώ η στάση της απέναντι στα γεγονότα βγάζει μια ερασιτεχνικότητα, μια κρυμμένη παιδικότητα. Μεγάλο ενδιαφέρον σκηνοθετικά παρουσιάζει και η φωτογραφία. Εδώ, το πρώτο μέρος χαρακτηρίζεται από έναν βαθύ λευκό χρωματισμό που αποχρωματίζει τα κάδρα και μεταδίδει τον τρόμο, την ταραχή και την αναποφασιστικότητα της νεαρής.

(click image for higher resolution)

Ωστόσο η ταινία σε αυτό το σημείο διακατέχεται από μια αφηγηματική αρρυθμία, και μια πιεστική προσπάθεια της Loktev να δραματικοποιήσει την πλοκή της. Αυτή η πιεστική προσπάθεια είναι διακριτή και αποτυπώνεται στη συνέχεια με τη μορφή μιας μερικής δυσκαμψίας. Σκηνοθετικά ο λευκός φωτισμός αποχωρεί μαζί με την αναποφασιστικότητα της πρωταγωνίστριας, η οποία είναι ζωσμένη και έτοιμη να εκτελέσει τον σκοπό της. Ωστόσο αντί του λευκού χρώματος βλέπουμε μια γκάμα χρωμάτων και σκιών που πέφτουν και εναλλάσσονται διαρκώς στο πρόσωπο της. Κάτι που δηλώνει πως βρίσκεται μόνη και αβοήθητη στο έλος μιας εντελώς ξένης πόλης. Απ' όλα αυτά τα χρώματα πάντως εμφανώς πάνω της ταιριάζει το ανοιχτόχρωμο ροζ που την φωτίζει με μια ακόμα πιο εμφατική παιδική-ανήλικη-ερασιτεχνική φύση. Τελικώς παρ' όλα όσα άσχημα καταλογίσαμε σε αυτό το δεύτερο μέρος οφείλουμε να αναγνωρίσουμε αυτό το κλείσιμο της, το οποίο σφύζει κινηματογραφικής ευρωστίας και συγγραφικών συμβολισμών.

Βαθμολογία: 7/10


Trailer

Kasaba

(click image for higher resolution)

Σκηνοθεσία: Nuri Bilge Ceylan
Παραγωγής: Turkey / 1997
Διάρκεια: 85'



Όποιος θέλει να γνωρίσει καλύτερα τον Nuri Bilge Ceylan, τον άνθρωπο που κρύβεται πίσω από το "Iklimler" (2006, "Κλίματα Αγάπης"), έχει την ευκαιρία να κοιτάξει στο παρελθόν του και συγκεκριμένα στο άψογο αισθητικώς Kasaba που μας ήρθε στις σκοτεινές αίθουσες της χώρας με 11 χρόνια καθυστέρηση.

Το Kasaba πρόκειται για ένα τετραφασικό νοσταλγικό ποίημα πάνω στον άνθρωπο. Ένα ποίημα ιδωμένο από την άλλοτε σκανταλιάρικη και άλλοτε αθώα παιδική ματιά των δυο ανήλικων πρωταγωνιστών του. Και λέω τετραφασικό γιατί χωρίζεται σε τέσσερα διακριτά περιγραφικά επεισόδια για την θέση του ατόμου, όλων των ηλικιών, μέσα στην κοινωνία. Τα επεισόδια αυτά πραγματεύονται και περατώνουν την διαδικασία της κοινωνικοποίησης των νεαρών ηρώων. Σε μια κοινωνία στέρεα και απολυταρχική όπως περιγράφεται στις αράδες του σχολικού βιβλίου, μια κοινωνία αδιάφορη και ατομιστική όπως βιώνεται από τον βαρετό κόσμο των μεγάλων. Από την μεριά τους οι ήρωες αντιμάχονται αυτής της διαδικασίας δια της εσωτερικής ονειρικής πραγματικότητας και του πόθου τους για μια πιο ελεύθερη εξερεύνηση του περιβάλλοντος. Είναι όμως τελικά η οικογένεια και το σχολείο καταλυτικοί φορείς κοινωνικοποίησης;


Αυτό το ερώτημα λοιπόν καλείται να αντιμετωπίσει η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του σπουδαίου Nuri Bilge Ceylan. Το Kasaba δομικά χαρακτηρίζεται από τον θελημένο παραγκωνισμό του σεναρίου και την εξ' ολοκλήρου επικράτηση της κάμερας ως μέσο δημιουργίας και αφήγησης. Έτσι η ταινία αποκτά τη μορφή ενός καλλιτεχνικά επιμελημένου φωτογραφικού άλμπουμ γεμισμένου με εικόνες που οπτικοποιούν τα νοήματα και που με την απείρως καλαίσθητη υφή τους είναι έτοιμες να χαραχθούν και να ταξιδέψουν τη βαθύτερη θέαση του θεατή. Ίσως είναι αυτή η αισθαντική ξενάγηση που αφαιρεί κάθε τελεσίδικο ύφος από τα λεγόμενα και που μυσταγωγεί τον θεατή σε μια ονειρική ιεροτελεστία!


Έτσι ο Nuri Bilge Ceylan, παρά το ελάχιστο budget το οποίο αποτυπώνεται στο ερασιτεχνικό cast, στην επιλεχθείσα μέθοδο ηχοληψίας αλλά και σε άλλους παράγοντες, καταφέρνει μια πανάξια ταινία!


Βαθμολογία: 8/10


"Kasaba" film music

Screening 26/5/08

panchamp posted:

Η Κινηματογραφική Ομάδα του Ο.Π.Α.
σας προσκαλεί στην προβολή της ταινίας
"Rosemary's Baby"
(1968, Roman Polanski, "Το Μωρό της Ρόζμαρι")
τη Δευτέρα 26/5/08 στις 17:00
στο αμφιθέατρο Β (Πατησίων 76, κεντρικό κτίριο).
Είσοδος ελεύθερη.

AUEB Film Club
invites you to the screening of
"Rosemary's Baby"
(1968, Roman Polanski)
on Monday 26/5/08 at 17:00
in classroom B (76, Patission Str., central building).
Free entrance.

Original trailer





s_dany added:

Ενδιαφέροντα trivia από το Imdb:

There was a popular belief that Alfred Hitchcock was originally offered the chance to direct this movie. This has been deemed false. The director was never approached.

There is a popular rumor that Church of Satan founder Anton LaVey gave technical advice and portrayed Satan in the impregnation scene. This is false - LaVey had no involvement with the film.

Directed by Roman Polanski, whose pregnant wife actress Sharon Tate was murdered in 1969 by Charles Manson and his followers, who titled their death spree "Helter Skelter" after the 1968 song by The Beatles, one of whose members, John Lennon, would one day live (and in 1980 be murdered) in the Manhattan apartment building called The Dakota - where Rosemary's Baby had been filmed.

There is a heatedly disputed rumor that Sharon Tate appears unbilled at the party Rosemary gives for her "young" friends.

(click on image for higher resolution)

Rosemary, while waiting in Dr. Sapirstein's office, flips through an issue of Time Magazine with the cover, "Is God dead?" This is a real cover, dated April 8, 1966.

According to Mia Farrow, the scenes where Rosemary walks in front of traffic were spontaneous and genuine. Roman Polanski is reported to have told her that "nobody will hit a pregnant woman."

This film, along with "Repulsion" (1965) and "Le Locataire" (1976), forms a loose trilogy by Roman Polanski about the horrors of apartment/city dwelling.

According to John Parker's recent biography of Jack Nicholson, before the part of "Guy Woodhouse" was offered to John Cassavetes, production chief Robert Evans suggested Jack Nicholson to Polanski but, after their meeting, the director stated that "for all his talent, his slightly sinister appearance ruled him out".

Cameo: ['Tony Curtis' ] voice on phone of the actor who is struck blind by a witch's curse so that Rosemary's husband can get an acting job.

The script called for Rosemary (Mia Farrow) to explain to Guy (John Cassavetes), that she'd "been to Vidal Sassoon" for her dramatic new haircut. Thus, Vidal Sassoon was in fact flown to the set to arrange Mia Farrow's hair into the now iconic pixie cut she sports during the second half of the film. For the first part, she wears a blonde wig designed by famed stylist Sydney Guilaroff.

(click on image for higher resolution)

The movie's poster was as #21 of "The 25 Best Movie Posters Ever" by Premiere magazine.






Περισσότερα: εδώ.






Opening credits: "Lullaby" sung by Mia Farrow




Slide show with "Lullaby"
(composed by Krzysztof Komeda, performed by Mia Farrow)




Rosemary's Baby "Lullaby" cover by Fantômas:
f@c#ing great!!! (but with spoilers!)

Bonnie Parker

Όταν μια ταινία ξεκινάει με αυτό το πλάνο είναι μετά εσύ δυνατόν να μην “ερωτευτείς” την πρωταγωνίστρια.





Είναι η Bonnie Parker από το "Bonnie and Clyde", είναι η Faye Dunaway.




Η αλήθεια είναι ότι την έχω συνηθίσει όπως είναι τώρα στα γεράματα. Όλες τις ταινίες που έχω δει με αυτήν είναι της τελευταίας δεκαετίας. Οπότε καταλαβαίνετε το μικρό σοκ που έπαθα.





Είναι απλά αγνώριστη.






Βασικά τόση ώρα κρατιέμαι για να μην τη χαρακτηρίσω Θ Ε Α.








Οι πραγματικοί Bonnie και Clyde

Screening 19/5/08

Η Κινηματογραφική Ομάδα του Ο.Π.Α.
σας προσκαλεί στην προβολή της ταινίας
"The Wild Bunch"
(1969, Sam Peckinpah, "Άγρια Συμμορία")
τη Δευτέρα 19/5/08 στις 17:00
στο αμφιθέατρο Β (Πατησίων 76, κεντρικό κτίριο).
Είσοδος ελεύθερη.

AUEB Film Club

invites you to the screening of
"The Wild Bunch"
(1969, Sam Peckinpah)
on Monday 19/5/08 at 17:00

in classroom B (76, Patission Str., central building)

Free entrance.

Trailer

Film Noir woodcuts

Η τέχνη της ξυλογραφίας εφαρμοσμένη σε εικόνες από κλασικά φιλμ νουάρ:

"The Big Sleep"

"Out Of The Past"

Περισσότερα (όχι πολλά δυστυχώς) στο Film Noir Woodcuts.

This is England

(click image for higher resolution)

Σκηνοθεσία: Shane Meadows
Παραγωγής: UK / 2006
Διάρκεια: 101'



Τα τελευταία χρόνια έχουμε συνηθίσει τον Ken Loach ως μοναδικό εκφραστή και συνεχιστή του στοχαστικού κοινωνικού cinema της Βρετανίας. Όμως εδώ και κάποιο καιρό ο Shane Meadows έρχεται να αναταράξει αυτό το άτυπο μονοπώλιο. Άριστος γνώστης της εγχώριας κοινωνικής και πολιτικής πραγματικότητας, έχει καταφέρει κατά καιρούς να κατακτήσει το κοινό με τα αιχμηρά του σχόλια. Εδώ, στο This is England, αφού ξεσκονίσει την κάμερα του από κάθε διδακτική ματαιοδοξία, θα μας πει μια ιστορία για την Αγγλία του '80. Μια ιστορία τοποθετημένη χρονικά στον επεκτατικό πόλεμο της Θάτσερ στα νησιά Φόκλαντ, την ίδια περίοδο που η δράση των εγχώριων εθνικιστικών συμμοριών έχει φουντώσει. Όμως τόσο το ιστορικό κομμάτι αλλά και το κοινωνικό τοποθετούνται σαν φόντο στο πίσω μέρος της ιστορίας, που είναι πάνω απ' όλα μια πανανθρώπινη ιστορία.

Το cinema του Meadows είναι σκληρό, όπως το έχουμε θαυμάσει και στο προ τετραετίας "Dead Man's Shoes". Εδώ βλέπουμε τον καλλιτέχνη να διακατέχεται από την ανάγκη να μας μιλήσει για τον εθνικισμό -τόσο σε άμεσο επίπεδο όσο και στα κατάλοιπα που αφήνει αυτός στις κοινωνίες στα βάθη του χρόνου- για τον ρατσισμό, για τους skinheads και τη δράση των παρέων-συμμοριών γενικότερα. Κυρίως ως θεσμού κοινωνικοποίησης, τη στιγμή που το άτομο δείχνει απροστάτευτο από παραδοσιακότερους θεσμούς, όπως αυτούς του σχολείου και της οικογένειας.


Η ιστορία λοιπόν έχει ως κεντρικό ήρωα τον 12χρονό Shaun. Οι λάτρεις των παιδικών ερμηνειών θα βρουν σε αυτή του πρωτοεμφανιζόμενου Thomas Turgoose ένα αξιοσημείωτο δραματουργικό υπόβαθρο. Ο Shaun λοιπόν είναι ένα παιδί κοντό, λεπτό με θεόστραβα δόντια που πέφτει θύμα επιθέσεων των συμμαθητών του λόγω κυρίως της φτωχικής εμφάνισης του. Εδώ το σχολείο κινηματογραφείται στα χρώματα της κοινωνίας, χωρίς καμιά παιδική ελαφρότητα και τρυφερότητα, τονίζοντας πως το ίδιο συντηρεί αλλά και γεννά κάθε είδους ανισότητα. Έπειτα και διαδοχικά στο πεδίο βολής του Meadows βρίσκεται η οικογένεια. Ο Shaun έχει χάσει τον πατέρα του και βρίσκεται υπό την αποκλειστική κηδεμονία της μητέρας του, η οποία είναι ανίκανη να του παράσχει μια επαρκή κατευθυντήρια γραμμή αλλά ακόμα λιγότερο ικανή στο να διαβλέψει τους αληθινούς κίνδυνους. Ο Shaun θα γίνει γρήγορα μέλος μιας παρέας-συμμορίας skinheads της γειτονιάς του. Κάθε μέλος της φαίνεται περισσότερο να έχει ανάγκη αυτή τη συμμορία ως ενα μέρος στο οποίο αισθάνεται ασφαλής και σπουδαίος. Ο Shaun έχει εισέρθει πλέον για τα καλά στην πιάτσα των δρόμων και θα βρεθεί ανάμεσα στον επικοινωνιακό πόλεμο της πρώην παρέας του και αυτής μιας ομάδας σκληρών και βίαιων εθνικιστών. Οι τελευταίοι δείχνουν να εκμεταλλεύονται την συναισθηματική ανισορροπία του μικρού και να τον παίρνουν με το μέρος τους.


Ο Meadows μας μιλάει ξεκάθαρα για την δράση των συμμοριών του περιθωρίου. Τις χαρακτηρίζει ως έναν ισχυρό θεσμό κοινωνικοποίησης στα πλαίσια των αδυνατισμένων παραδοσιακών, σχολείου και οικογένειας. Ωστόσο θα τις κινηματογραφήσει με χαρακτηριστική ειρωνεία και καυστικότητα. Κάτι που διαφαίνεται χάρις κάποιων σκηνοθετικών ευρημάτων και αντανακλάται αισθητικά στις τραγόμορφες όψεις των ηρώων. Δηλώνοντας με αυτή την ευρύτερη ειρωνεία το αναποτελεσματικό της δράσης τους. Άλλωστε αυτές οι παρέες είναι που φθείρουν όσο τίποτε άλλο τις ατομικές ιδιαιτερότητες για χάρη μιας συλλογικής ομοιομορφίας. Μιας ομοιομορφίας που θα καθιστά τα μέλη διαφορετικά, και ισχυρότερα μέσα σε αυτόν τον ορυμαγδό της κοινωνίας. Τα άτομα όμως γίνονται έρμαια των εκάστοτε ηγετικών σχεδίων, και περισσότερο από ποτέ άβουλα. Ενώ οι ίδιες οι παρέες, ταγμένες ολοκληρωτικά συνήθως σε έναν στατικό σκοπό, είναι αυτές που βάζουν τα θεμέλια για τις κοινωνίες των ανισοτήτων, της δυστυχίας, της κρατικής εκμετάλλευσης, της καταπάτησης της ελευθερίας κ.λ.π. Όλων αυτών που αναπαριστώνται μέσω της μουντής φωτογραφίας που φυλακίζει τον θεατή στην πραγματικότητα του περιθωρίου, σε μια αναπαράσταση που γίνεται ακόμα πιο σκληρή με αυτόν τον τραχύ κόκκο που έχει επιλέξει στη φωτογραφία του ο Shane Meadows.


Ο σκηνοθέτης και σεναριογράφος τόσο για την αρχή της ταινίας του όσο και στο τέλος χρησιμοποιεί κάποια πλάνα αρχείου ιστορικού περιεχομένου. Σε αυτά τα πλάνα βλέπουμε την αστική τάξη, εξαθλιωμένη, ανίσχυρη και υποταγμένη στην μοίρα της. Ανήμπορη να αντισταθεί ως προς την ορθή κατεύθυνση, να περιλούζεται με τα έλαια του πόνου και της δυστυχίας. Το κλείσιμο της ταινίας όμως έρχεται να αναταράξει αυτή την απαισιοδοξία: ο Meadows κάνει ένα παγκόσμιο κάλεσμα σε όλους να αποτινάξουν τα εθνικιστικά τους φρονήματα, τόσο αυτά του συνειδητού όσο και αυτά του ασυνείδητου, και να πορευτούν μακρυά από τις παρέες-συμμορίες που ως μόνο αποτέλεσμα έχουν να αλλοτριώνουν και να εθίζουν τα μέλη τους σε ξενικά συμφέροντα.

Βαθμολογία: 8,5/10


Trailer

Now you know

"Lost In Translation" (Bill Murray's WHISPER revealed)

Screenings 12/5/08

panchamp posted:

Αφιέρωμα στο εκρηκτικό δίδυμο
Edgar Wright - Simon Pegg !

Η Κινηματογραφική Ομάδα του Ο.Π.Α.
σας προσκαλεί στην προβολή των ταινιών:

"Shaun of the Dead"
(2004, Edgar Wright, "Το Ξύσιμο των Νεκρών")
τη Δευτέρα 12/5/08 στις 17:00
και
"Hot Fuzz"
(2007, Edgar Wright, "Καυτοί και Άσφαιροι")
τη Δευτέρα 12/5/08 στις 19:00
στο αμφιθέατρο Β (Πατησίων 76, κεντρικό κτίριο).

Είσοδος ελεύθερη.




AUEB Film Club
invites you to the screenings of:

"Shaun of the Dead"
(2004, Edgar Wright)
on Monday 12/5/08 at 17:00
and
"Hot Fuzz"
(2007, Edgar Wright)
on Monday 12/5/08 at 19:00
in classroom B (76, Patission Str., central building).

Free entrance.

"Shaun of the Dead" trailer

"Hot Fuzz" teaser

s_dany added:

"Hot Fuzz" US trailer (with Wright/Pegg/Frost intro)

Cinemorgue

Τώρα σε τι και σε ποιον μπορεί να χρησιμεύσει ένα site με όλους τους ηθοποιούς που έχουν "ψοφήσει" σε μια ταινία δεν μπορώ να φανταστώ. Το cinemorgue περιέχει με αλφαβητική σειρά τον κάθε ηθοποιό , μια λίστα με όλες τις ταινίες στις οποίες ο χαρακτήρας του στο τέλος πεθαίνει και μια χαρακτηριστική φωτογραφία. Από design το site είναι άθλιο αλλά εάν ενδιαφέρεστε ρίξτε μια μάτια στον αγαπημένο σας ηθοποιό.