pKorb posted:
ναι ξέρω... και η αναφορά της λέξη αυτής, έχει αυθόρμητα ξεσπάσματα, τέτοια που στα κόμιξ απεικονίζονται κάπως έτσι:
Ξέρω επίσης ότι από τότε που βγήκε και η άλλη λέξη, χάθηκε το φιλότιμο.
Συγγνώμη. Συγγνώμη λοιπόν γι'αυτό το αφιέρωμα προκαταβολικά. Όλα τα 'χετε, έχετε και μένα να σας τα θυμίζω. (ενοχικός γαρ)
23:48
Τακ τακ τακ τακ τακ τακ
ξαπλωμένος στο κρεβάτι...κοιτάω το ταβάνι
τακ τακ τακ τακ τακ τακ
τι κάνει έτσι? ρολόι δεν έχω, από τότε που τέλειωσε η μπαταρία του.
Α ναι, η καρδιά μου είναι. Σε 10 ώρες και 42 λεπτά γράφω.
Ποτέ μου δε γούσταρα τις εξετάσεις... Δε γίνεται να υπάρχει ένας άλλος τρόπος? Δε μου φταίει το διάβασμα, δε μου φταίει η εξέταση ή το πρωινό ξύπνημα, μου φταίνε όλα τ'άλλα.
Πώς να το πω? Μόλις βγαίνει το πρόγραμμα της εξεταστικής, κάτι συμβαίνει μέσα μου. Είναι σα να προσβάλλομαι από κάτι που μέσα από μια επίπονη διαδικασία, ενδεχομένως ή να μου δώσει υπεράνθρωπες πνευματικές δυνάμεις με ροπή στη ψυχανάλυση και τη φιλοσοφία ή απλά να με καταστρέψει ή... και τα δύο. Όπως και να χει, μόλις αφήσω το γραπτό μου στη στοίβα με τα υπόλοιπα στον επιτηρητή και τελειώσει η εξεταστική, είναι σα να μη πέρασα ποτέ όλη αυτή την αρρώστεια...
Η πρώτη φάση της εξεταστικής είναι πάντα ίδια. Δεν έχω διάθεση για τίποτα. Ντριιιιιν! Όχι δε ξανακάνω το ίδιο λάθος της προηγούμενης εξεταστικής. Δε θα απαντήσω στο τηλέφωνο. Ξέρω ότι αν βγω από το σπίτι δε θα ξαναγυρίσω. Ψυχολογία 0. Τύψεις. 'Εχω απίστευτη υπνηλία.
( Ο κίνδυνος όμως είναι αυτή η λούπα να συνεχιστεί μέχρι το τέλος των εξετάσεων)
Βυθίζομαι στον εαυτό μου. Να κάπως έτσι:
Πρέπει να γίνω δημιουργικός. Διαβάζω 3 σελίδες την ώρα και ξανά κοιτάω το ταβάνι. Αξίζει το κόπο τελικά? Κάνω αυτό που πάντα ήθελα ? Και τι ήθελα τελικά....Σκέψεις... Ένας φίλος λέει ότι αυτό συμβαίνει γιατί κλείνεις το computer και τη tv και απλά σκέφτεσαι. Ωπα έχω 3 ειδοποιήσεις στο facebook, πφφφφ το criminal case σας μέσα...εεε...τι έλεγα, α ναι.
ΕΠΙΛΟΓΗ 1η
Εδώ είναι που βγαίνεις απ'το σπίτι για να ακολούθησεις την ατραπό που ταιριάζει στους χωρισμένους ή στους ορκισμένους πτυχιούχους χωρίς δουλειά και εκφράζεται εντέχνως (ή μαλλον ατέχνως) από τον κο Τσαλίκη "ξενυχτάω, γιατί στον εαυτό μου και στο σπίτι δε χωράω". Βέβαια οι χωρισμένοι δε γιορτάζουνε ποτέ και οι ορκισμένοι δε διαβάζουνε ποτέ, αλλά είναι η στιγμή που οι φοιτητάριοι θυμούνται όλα εκείνα τα αλάνια, που δε θα τους θυμίζουνε τις ακαδημαικές τους υποχρεωσεις και θα κραιπαλιάσουνε μαζί τους μέχρι το πέρας της επίπονης αυτής περιοδου. Ο αδερφός μου πάντα μου λεγε, αφού δε διαβάζεις, κοίτα να το φχαριστηθείς. Βέβαια δε περνάω καλά γιατί είμαι ενοχικός, τα παμε αυτα ας μη τα ξαναλεμε.
ΕΠΙΛΟΓΗ 2η
Τι 'ναι αυτό που θέλω? Νιώθω το αγαπημένο μου φοιτητικό δωμάτιο ένα κλουβί. Ένα κλουβί που με κρατάει απ'τό "να αδράξω τη μέρα" ή τη νύχτα , "να ζήσω τη ζωή μου", "να στίψω τη πέτρα", "να ολοκληρωθώ ως άνθρωπος" και άλλα τέτοια τσιτάτα. Θυμάμαι πόσες φορές με ρωτήσανε, όταν ήμουν μικρός, τι θα γίνω όταν μεγαλώσω. Αυτό που δεν θυμάμαι είναι τι απάντηση έδινα. Ίσως αστροναύτης... Αν γύρναγα το χρόνο πίσω, τότε που αποφάσιζα, θα έπαιρνα τις ίδιες αποφάσεις? Τι θα έλεγε γι'αυτό ο Νίτσε, ο Φρούντ, ο Γιάλομ, η Όπρα βρε αδελφέ! Που να κάθομαι να διαβάζω τώρα. Θέλω να ζήσω. Θέλω... να μάθω κινέζικα, να πάω με ωτοστόπ στο Άμστερνταμ, να πάω θέατρο, σινεμά, να ξεκινήσω καράτε ή Zumba ή ηλεκτρική κιθάρα, σεμινάρια φιλοσοφίας ή μαγειρικής, ότιδήποτε εκτός από το να διαβάσω ΜΑΚΡΟ 1 !
Σίγουρα οραματικό και δημιουργικό ξέσπασμα. Μια φορά να φανταστείτε έκατσα και έγραψα όλες τις ιδέες μου, αλλά φευ, δε πραγματοποιήθηκε καμμία. Τώρα γιατί, δε ξέρω. Κάποιος είπε: "ότι δε κάναμε, είναι ότι δε ποθήσαμε αρκετά". Βέβαια άλλο ένα χαρακτηριστικό μου είναι αυτό.
Δεν είναι ότι δεν έχω εμπειρία από άλλες εξεταστικές.
Μια- δυο βδομάδες πριν τις εξετασεις, ξεθάβω τη φοιτητική ταυτότητα, ζωγραφίζω το προγραμμα της εξεταστικής και βλέπω ποσες μερες εχω για καθε μαθημα ( 3 μαθηματα σε μια μέρα? το χω άνετα!). Ξαμολιέμαι στη σχολή και μαζεύω βιβλια - σημειωσεις (τουλαχιστον 3 versions) - παλιά θέματα - είτε από φίλους, είτε κάνοντας χρήση του "art of seduction", να κάπως έτσι: "γεια σου τι κάνεις ? δε ξερω αν με θυμάσαι ...είχαμε γνωριστει στο 1ο ετος στο φροντιστηριο...τι κάνεις μετά ? τι θα 'λεγες για ένα καφέ... και διάβασμα και τις σημειώσεις σου και πώς το πέρασες αυτό το μαθημα κτλ...". είμαι αλήτης το ξέρω. Επίσης ξέρω όλα τα αναγνωστήρια, της ΑΣΟΕΕ, της Ιπποκράτους, το 24ωρο στην Ιατρική, όλα τα studying-friendly καφέ...
Τα χω όλα αυτά. Να τα χρησιμοποιήσω δε μπορώ. Θέλω να σπάσω το κύκλο αυτό: "πρωτα διαλύεσαι ψυχολογικά / καις ένα μάθημα / κάθεσαι μέσα / κοιμάσαι πάρα πολύ / διαβάζεις 3 σελίδες τη μέρα / μετά παίρνεις μπρος και όταν έχεις τσιτώσει τα γκάζια, τελειώνει η εξεταστική και λες: τι? τελείωσε!? θελω και άλλα ! και μετά έχεις τύψεις που δε διαβάζεις αλλά δεν έχεις να διαβάσεις κάτι...ουφ"
Τελικά μου λείπει το κίνητρο νομίζω. Πάντα θαύμαζα τους ανθρώπους που ξέρουν τι θέλουν να κάνουν στη ζωή τους. Μουσική, Ιατρική ή απλά να αράζουν... Να ξέρεις ότι αυτό το μοναδικό πράγμα θέλεις να κάνεις στη ζωή σου. Μονομανία ίσως, αλλά έχεις ένα βασικό ζήτημα λυμμένο. Είναι που στη σημερινή κατάσταση, δεν υπάρχει τόσος "ελεύθερος" χρόνος. Αν έχεις δουλειά δε σου μένει χρόνος για τίποτα άλλο και αν δεν έχεις, σκέφτεσαι μόνο πως θα βρεις. Οπότε καλό είναι να διαλέξεις κάτι που το γουστάρεις κιόλας, αφού θα σου τρώει όλο το χρόνο. Το καλύτερο βέβαια είναι να βρίσκεις και χρόνο για τα υπόλοιπα, γιατί αυτό που ξέχασα να πω, είναι ότι πρέπει να ζούμε κιόλας.
ΟΚ αρκετά με τη φιλοσοφία.
Όλα αυτά όμως, μου θυμίζουν τις νεανικές εκείνες ταινίες, με τους προβληματισμένους πιτσιρικάδες που δε ξέρουν τι θέλουν να κάνουν στη ζωή τους και στο τέλος το βρίσκουν ή τουλάχιστον βρίσκουν μια συντροφιά για να τους βοηθήσει στη προσπάθεια αυτή. Ας πάμε πίσω τότε που μεγαλοποιούσαμε πιο πολύ τα προβλήματα μας, λες και δεν θα ερχόταν το αύριο. Ταινίες για νέους, από το 1985 μέχρι το 2000. Ταινίες σαν και τις ακόλουθες 9.
Η σειρά παρουσίασης είναι χρονολογική και αν πατήσετε πάνω στο τίτλο θα σας πάει στο imdb.com για περισσότερες πληροφορίες.
Τιμωρείσαι γιατί έκανες το έγκλημα και είσαι έφηβος! Έσυ φταις που βράζει το αίμα σου? Αλλά ξέρεις εσύ, θα τη βρεις την άκρη!
Πριν τιμωρηθείς ή μετανοήσεις, πρέπει να αμαρτήσεις! Day off, κάτι που στα ελληνικά μεταφέρθηκε με το άσμα "μπες μες το καμπριολέ, πάμε για κανά καφέ" !
Carpe Diem κύριες και κύριοι, αλλά μη τρελαίνεστε κιόλας! Η ποίηση υπάρχει για να ζούμε πιο γεμάτα.
Κάτσε ρε κοπελιά. Καλά και τα διαβάσματα και τα κολέγια. Με μας τι θα γίνει!?
Ωραία τελείωσες τη σχολή! Και τώρα! Προβληματισμοί διαχρονικοί, αλλά με την οπτική της Generation X.
Ντάξει ρε παιδιά. Υπάρχει πρόβλημα σήμερα στη κοινωνία. Αλλά δε θα πέσουμε και στη πρέζα! DRUGS ARE BAD! (φοβερό soundtrack inside)
Είναι ωραίο να ξέρεις σε ποιο πράγμα είσαι καλός. Αυτό σημαίνει πως αυτό είναι που πρεπει να κάνεις στη ζωή σου?
Ξέρεις τι γουστάρεις? Κυνήγησέ το! Και κάτι θα βγει. Δεν είναι ευχάριστο, να μετανιώνεις για κάτι που δεν έκανες. Καλύτερα να μετανιώσεις για κάτι που έκανες.
Υπάρχει χώρος για όλους να χορέψουν παιδιά! Μην αγχώνεστε!!!
9:04
του του του του, του του του του !
Κοιτάω το κινητό.
Πωωωω πήγε 9! Πότε πέρασε η ώρα! Σε 1 ώρα και 26 λεπτά γράφω. Αχ να γινότανε κάτι να αναβληθεί η εξέταση!
Έτσι ανακαλύπτεις ότι είσαι το πιο ιδιοτελές και κακό άτομο που ύπαρχει, καθώς εύχεσαι να καταστραφεί ο κοσμος, να γίνει σεισμός, να τηλεφωνήσουν για βόμβα , αρκεί να μη γράψεις!
Ώπα! Στη tv λένε ότι δεν εχει μετρό και μέσα λόγω έκτακτης απεργίας !!! Ωραία !Έχω χρόνο για διάβασμα, πάω για ύπνο... ή μάλλον ας παίξω μια παρτίδα LOL!
"Τι ταινία να δω?"