Η Κινηματογραφική Ομάδα του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών (ΑΣΟΕΕ) σας προσκαλεί στην προβολή της ταινίας "In the Name of the Father" (1993, Jim Sheridan, "Εις το Όνομα του Πατρός") την Πέμπτη 19/1/2012 στις 17:00 στο αμφιθέατρο Β (Πατησίων 76, κεντρικό κτίριο). Είσοδος ελεύθερη.
AUEB Film Club invites you to the screening of: "In the Name of the Father" (1993, Jim Sheridan) on Thursday 19/1/2012 at 17:00 in classroom B (76, Patission Str., main building). Free entrance.
The film will be screened in its original language (English) with greek subtitles.
Official U.S. Trailer [κλασσική αμερικανιά δυστυχώς το συγκεκριμένο trailer...]
Σκηνοθεσία: Vincent Paronnaud - Marjane Satrapi Παραγωγής: France - Germany - Belgium / 2011 Διάρκεια: 93'
-Τι φαγητό έχουμε σήμερα; -Κοτόπουλο με δαμάσκηνα! -Μπλιάχ!
Όσο αηδιαστικός κι αν ακούγεται ο συνδιασμός πουλερικών και φρούτων στην μαγειρική (και η αλήθεια είναι οτι δεν έχω δοκιμάσει για να ξέρω), η ταινία των Vincent Paronnaud και Marjane Satrapi, δημιουργών του "Persepolis" (που δεν έχω δει ακόμη, ντρέπομαι!) απέχει κατά πολύ από ενα τέτοιο συναίσθημα. Μη μπερδεύεστε, η ταινία δεν έχει καμία σχέση με τη μαγειρική, την κουζίνα ή τη γαστρονομία γενικότερα. Πρόκειται περισσότερο για ένα "κωμικό" δράμα (αν μπορώ να δημιουργήσω από μόνος μου ενα νέο είδος στον κινηματογράφο, αλλά μπορεί ήδη να υπάρχει), που θυμίζει κάπως την (επίσης γαλλική) "Amelie" στον τρόπο που είναι γυρισμένη (τα χρώματα, η μουσική και η χρήση της αφήγησης για την προώθηση της δράσης) αλλά και στο θέμα της.
Η ταινία περιγράφει τη ζωή ενος ταλαντούχου βιολιστή, του Nasser-Ali, σε μια περίεργη φάση της ζωής του. Ο μουσικός, έχοντας χάσει το αγαπημένο του βιολί πάνω σ' εναν καβγά με τη γυναίκα του (παραλίγο να του το σπάσει στο κεφάλι! και δεν την αδικείς στην αρχή!), πέφτει σε βαριά κατάθλιψη καθώς δεν βρίσκει άλλο όργανο για να το αντικαταστήσει (στο τέλος θα καταλάβεις πόσο σημαντικό ήταν για αυτόν). Η μουσική του έχει χάσει τη μαγεία της κι εκείνος, απελπισμένος πια, παίρνει την απόφαση να αυτοκτονήσει. Κι εδώ ξεκινάει ουσιαστικά και το κωμικό κομμάτι της ταινίας: αρχικά θα βρει όλους τους συμβατικούς τρόπους αυτοκτονίας αδιάφορους κι έτσι θα καταλήξει να περιμένει το θάνατο... στο κρεβάτι. Επτά μέρες θα περάσει κλεισμένος στο δωμάτιο του και θα "ταξιδέψει" σε μέλλον και παρελθόν μπερδεύοντας την φαντασία με την πραγματικότητα, για να οδηγηθεί τελικά στο θάνατο την όγδοη μέρα. Το παραλήρημα του αποτελείται από φαντασιώσεις της μελλοντικής ζωής των παιδιών του, αλλά και από αναμνήσεις του παρελθόντος, από τη ζωή και το θάνατο της μητέρας του, το γάμο του με την γυναίκα του, καθώς και την επίσκεψη του αγγέλου του θανάτου.
Αυτό που ξεχωρίζει και κάνει την ταινία των Paronnaud και Satrapi ακόμη πιο ενδιαφέρουσα είναι η σκηνοθεσία (και η φωτογραφία!), που καταφέρνει να ενώσει κατά κάποιο τρόπο πολλά και διαφορετικά είδη σε μία ταινία (στο πρώτο 1/3 νομίζεις ότι βλέπεις μια δραματική ιστορία, ενώ στη συνέχεια αντιλαμβάνεσαι ότι το ύφος γίνεται πιο ανάλαφρο με τη χρήση μέχρι και καρτούν για την παρουσίαση της πιο κωμικής πλευράς της ιστορίας). Πρόκειται περισσότερο για μια "συρραφή" από διαφορετικές οπτικές της ίδιας ιστορίας, λες και το ίδιο σενάριο γυρίστηκε από διαφορετικούς σκηνοθέτες και το τελικό αποτέλεσμα ήταν η επιλογή κάποιων σκηνών και η τελική συνένωση τους (κάτι παρόμοιο είχε κάνει και o Tarantino στο "Kill Bill". Well, Quentin is not my cup of tea!). Η μουσική βοηθάει με τη σειρά της, τόσο στο να αναδείξει το ύφος της κάθε σκηνής, όσο και στο να αφομοιώσει όλα τα διαφορετικά στυλ σε ένα ενιαίο πλαίσιο. Η χρήση της αφήγησης προωθεί την δράση, βοηθώντας μας να κοιτάξουμε τη ζωή και τα βιώματα του ήρωα μέσα σε 93 λεπτά, επεξηγώντας ταυτόχρονα σκηνές που θα ήταν δύσκολες να της αντιληφθούμε με τη λογική μας (πχ. η εμφάνιση της Sophia Loren σε ενα όνειρο του Nasser-Ali). Μια ιστορία για τις σκέψεις και τον ψυχικό κόσμο μιας διαφορετικής προσωπικότητας είναι κάτι που ο καθένας από μας θα έβρισκε ενδιαφέρον για το θέμα μιας ταινίας (υπενθυμίζω την χαριτωμένη "καρικατούρα" της "Amelie", που είχε να κάνει τόσο με τον εξωτερικό όσο και με τον εσωτερικό κόσμο μιας κοπέλας με εναν ιδιαίτερο τρόπο ζωής και σκέψης). Πόσο μάλλον όταν πρόκειται για ενα ταλαντούχο καλλιτέχνη που το μόνο που έχει για να αντιμετωπίσει την υλική πραγματικότητα είναι τα ("άυλα") συναισθήματα του και η μαγεία της δικής του μουσικής που πηγάζει από παλιά βιώματα (δε θα αποκαλύψω ποια είναι αυτά). Ενας ευαίσθητος άνθρωπος, ανήσυχο πνεύμα (ο ορισμός του καλλιτέχνη) που καλείται να αντιμετωπίσει ανθρώπους υλιστές και προσκολλημένους στους τύπους και τη "λογική της κοινωνίας".
Και τώρα αναρωτιέσαι γιατί "Κοτόπουλο με δαμάσκηνα"; Δεν θα αποκαλύψω τη σημασία του τίτλου, γιατί έτσι δε θα είχε κι ενδιαφέρον να δεις την ταινία! (δε θα ξεχάσω τον τρόπο που έμαθα τι ήταν το "rosebud", πριν δω τον "Πολίτη Κέιν"! Καταραμένη Veronica Mars!! Κάποια στιγμή θα σας διηγηθώ την ιστορία ή θα σας κάνω post το ανάλογο video :-P!!!).
Οι ερμηνείες όλων των ηθοποιών είναι πολύ καλές, καθώς φαίνεται να έχουν επιλεγεί ακριβώς για τον ρόλο που ενσαρκώνουν και όλοι τους έχουν μια «καρτουνίστικη» εμφάνιση και συμπεριφορά (τα γυαλιά μυωπίας της συζύγου "Faringuisse" (Maria de Medeiros), το μουστάκι και τα γουρλωμένα μάτια του πρωταγωνιστή "Nasser-Ali" (Mathieu Amalric), κάνοντας την ταινία περισσότερο ενα "μαγικό" παραμύθι παρά μια απλή φανταστική ιστορία.
Η "ταπεινή" μου γνώμη: Νομίζω ότι είναι από τις ταινίες που σου θυμίζουν για ποιο λόγο αγαπάς τις ταινίες και τον κινηματογράφο. Αν και στην αρχή μπορεί να νομίζεις οτι πρόκειται για άλλη μια αποτυχημένη απόπειρα να συγκινήσει κάποιος το κοινό, γρήγορα θα καταλάβεις οτι το δίδυμο που επιμελήθηκε σκηνοθεσία και σενάριο, δεν είχε κάτι τέτοιο στο μυαλό του. Ίσως μετά να σκεφτείς οτι πρόκειται για μια ρομαντική κομεντί αλλά και πάλι θα βγεις λάθος (μυστικό της ταινίας είναι να σου αλλάζει συνεχώς την ψυχολογική σου διάθεση και να σε εκπλήσσει). Κι εκεί που στα μισά της ταινίας θα αναρωτιέσαι "γιατί τόσο δράμα πια;;" (ασχέτως που γέλασες στην προηγούμενη σκηνή), στο τέλος καταλαβαίνεις τα πάντα, το τοπίο ξεκαθαρίζει κι εσύ μένεις να συνδέεις τα κομμάτια της ιστορίας, να προβληματίζεσαι και να δικαιολογείς καταστάσεις και πρόσωπα.
Μια ταινία που θα σου αρέσει αρκετά, ακόμη κι αν δεν είσαι ο τύπος που βλέπει γαλλικές ταινίες (γιατί το παίζεις "macho" και παρακολουθείς μόνο western και thriller-splatter!! Οι γαλλικές είναι "φλώρικες" :-P !!). Καλύτερα να μην έχεις στο μυαλό σου κάποιο συγκεκριμένο είδος ταινίας όταν θα τη δεις. Πες απλά oτι θα παρακολουθήσεις μια ιστορία "για κάποιον που υπήρξε, και δεν υπήρξε".
Memorable quote: "H ζωή είναι ένας αναστεναγμός. Αυτό τον αναστεναγμό πρέπει να αρπάξεις." (τι; το ήθελες στα γαλλικά;;) Le maître de musique
In the theatrical trailer, Angel Eyes is "The Ugly" and Tuco "The Bad," which is the reverse of their designations in the actual film. This is because the Italian title translated into English is actually "The Good, the Ugly, the Bad", not "The Good, the Bad and the Ugly", and the Italian trailer had "The Ugly" and "The Bad" in that order. When the trailer was transferred to English, The Ugly and The Bad were not reversed to coincide with the altered title, causing the incorrect designations.
Charles Bronson was offered both the roles of "Tuco" and "Angel Eyes" (the latter because Sergio Leone feared that audiences would not take kindly to Lee Van Cleef going from the fatherly, likable "Col. Mortimer" to a sneering villain. He declined both.
Sergio Leone first had Gian Maria Volonté in mind as "The Ugly". According to Eli Wallach's autobiography "The Good, the Bad and Me", Sergio Leone picked him for the role of Tuco not because of his role as "Calvera" in "The Magnificent Seven" as most people assumed but rather because of his brief role as a Tuco-like bandit in "How the West Was Won".
Besides Clint Eastwood of course, actors Mario Brega, Benito Stefanelli, Aldo Sambrell, and Antonio Molino Rojo are the only actors to appear in all 3 of the "Dollars Trilogy" movies. Even though this movie does not have the word "Dollars" in its title, it is grouped with "A Fistful of Dollars" and "For a Few Dollars More" as part of the "Dollars Trilogy".
The film was budgeted at an expensive (for the time) $1.6 million.
Orson Welles warned Sergio Leone not to make this movie on the grounds that Civil War pictures were box office poison.
The film was shot with a process called Techniscope. This process means that you can shoot without an anamorphic lens, and only use half as much film as you would normally use. The Techniscope process places two widescreen frames on a single 35 mm frame.
Shot in the deserts of Spain with 1,500 Spanish soldiers as extras.
The bridge that Tuco and Blondie blow was an actual bridge built by Spanish army engineers. According to Eli Wallach, when it came time to blow up the bridge, Sergio Leone asked the Spanish army captain in charge to trigger the fuse, as a sign of gratitude for the army's collaboration. They agreed to blow up the bridge when Leone gave the signal "Vai!" (Go!) over the walkie-talkie. Unfortunately, another crew member spoke on the same channel, saying the words "vai, vai!", meaning "it's OK, proceed" to a second crew member. The captain heard this signal, thought it was for him and blew the bridge; unfortunately, no cameras were running at the time. Leone was so upset that he fired the crewman, who promptly fled from the set in his car. The captain was so sorry for what happened that he proposed to Leone that the army would rebuild the bridge to blow it up again, with one condition: that the fired crewman be re-hired. Leone agreed, the crewman was forgiven, the bridge was rebuilt and the scene was successfully shot.
Eli Wallach would have been decapitated during the train scene if he had lifted his head up. In the wide-shot, you can see the step that would have impacted his head.
Eli Wallach was almost poisoned on the set after drinking acid used to burn the bags filled with gold coin to make them rip open easier when struck with the spade. The acid had been poured into a lemon soda bottle and Wallach didn't know it. He drank a lot of milk and filmed the scene with a mouth full of sores.
In the scene where the bridge is blown up, and "Tuco" and "Blondie" are hunkered down behind sandbags waiting for the explosion, Clint Eastwood's career came within 2 feet of ending prematurely. A fist-sized piece of rock shrapnel from the explosion slams into the sandbag right next to Eastwood's head (watch it in slow motion to see the rock flying in).
Clint Eastwood wore the same poncho through all three "Man with No Name" movies without replacement or cleaning.
The grips on Clint Eastwood's pistol have an inlaid silver rattlesnake. His pistol in "For a Few Dollars More" had the same grips. In the TV series "Rawhide", "Rowdy Yates" (Eastwood) kills a gunfighter carrying a pistol with the same grips and takes it for his own. Eastwood's character would carry the pistol with the rattlesnake grips for the remainder of the series' run.
Eli Wallach claims that Sergio Leone decided that Tuco would carry his pistol on a lanyard because Wallach told him he always had trouble putting a pistol in a holster without looking at it. Leone asked him to grasp the gun by shaking his neck, thus making the gun land in his hand. Wallach claimed that he wasn't able to do the intended action, and asked Leone to demonstrate it. When Leone tried, the pistol missed the director's hand and hit his crotch. Leone then told Wallach to hold the gun in the belt. In the gun store, everything Eli Wallach does with the guns is completely unscripted. Eli knew little about the guns, so he was instructed to do whatever he wanted.
During the scene right before the final duel where Tuco (Eli Wallach) is running frantically through the cemetery, a dog can be seen running on-screen at the beginning of the scene. In reality, that was improvised on the spot. Sergio Leone, who was afraid that the scene was going to slip into melodrama, released the dog without informing Eli Wallach first - thus, his look of surprise is quite genuine.
The three man gunfight scene is called either a "Mexican standoff" or a truel (game theory). There are several mathematical papers covering the many complex outcomes of a truel. Other movies that use a truel are "Reservoir Dogs" and "Pulp Fiction".
Due to the striking height difference between Clint Eastwood and Eli Wallach of over 9 inches, it was sometimes difficult to include them in the same frame.
Eli Wallach remembered that when he first came to Madrid all the hotels were full. Clint Eastwood invited him to sleep over at a friend's house and they shared the same bed. Wallach's wife Anne Jackson told him he could boast that he was the only man to sleep with Clint Eastwood.
Ennio Morricone's iconic theme music was designed in places to mimic the sound of crying hyena.
There is no dialog for the first 10-1/2 minutes of the film.
The three principal actors are the only ones who speak actual English in the film: Clint Eastwood, Lee Van Cleef, Eli Wallach, with the exceptions of Al Mulock (the one-armed man) and John Bartha (the sheriff). Everyone else in the film is really speaking their native language, mostly Italian and Spanish, and was later dubbed into English.
Four scenes were cut from the original English-language release and were never dubbed into English from Italian. When American Movie Classics showed the "Extended English Version", the scenes were restored. Clint Eastwood and Eli Wallach dubbed their voices for the movie, but another actor had to be found to dub Angel Eyes' lines, as Lee Van Cleef had died in 1989.
Though no specific year or date is stated in the movie, at least part of it takes place during the New Mexico Campaign of 1862. The price of gold in 1862 was US$20.672 an ounce. As of 5 March 2010 it is US$1134.45 an ounce. So the $200,000 Tuco, Angel Eyes and Blondie are after would be worth $10,975,715.94 on 5 March 2010.
-------------------------------------------
9.1.12 s_dany posted:
Η Κινηματογραφική Ομάδα του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών (ΑΣΟΕΕ) σας προσκαλεί στην προβολή της ταινίας "Il Buono, il Brutto, il Cattivo" (1966, Sergio Leone, "The Good, the Bad and the Ugly", "Ο Καλός, ο Κακός και ο Άσχημος") την Πέμπτη 12/1/2012 στις 17:00 στο αμφιθέατρο Β (Πατησίων 76, κεντρικό κτίριο). Είσοδος ελεύθερη.
AUEB Film Club invites you to the screening of: "Il Buono, il Brutto, il Cattivo" (1966, Sergio Leone, "The Good, the Bad and the Ugly") on Thursday 12/1/2012 at 17:00 in classroom B (76, Patission Str., central building). Free entrance.
The film will be screened in its 2003 extended English version with greek subtitles.
Κυκλοφόρησε χθες στο YouTube [και μάλιστα σε HD720p!] ολόκληρη η σεκάνς των opening credits της ταινίας του Fincher! Τα λόγια είναι περιττά, είναι η πιο εντυπωσιακή title sequence που έχουμε δει τα τελευταία χρόνια! Είχαμε πάρει μια ιδέα στα μέσα Δεκέμβρη από το "music video" το οποίο, όπως αποδεικνύεται τώρα, ήταν μια ζουμαρισμένη εκδοχή της κανονικής σεκάνς του φιλμ με αυτό το χαρακτηριστικό low-resolution effect σε μπλε απόχρωση. Η κανονική σεκάνς που βλέπουμε σήμερα είναι κατάμαυρη! Ντυμένη πάντα με τη διασκευή στο "Immigrant Song" από Trent Reznor και Karen O, αλλά κατάμαυρη, υγρή και εφιαλτική (υποτίθεται οτι είναι εφιάλτης της Lisbeth Salander!).
Αποτελεί δημιουργία του Tim Miller του Blur Studio [και όχι του Kyle Cooper όπως εικαζόταν από το music video] και έχει όπως είχαμε πει αυτή την αίσθηση των σεκάνς των ταινιών του James Bond, τραβηγμένη όμως στα άκρα με μια edgy tech αισθητική με πληκτρολόγια και USB καλώδια! Και με εκρήξεις βίας! Εκτός από τη μορφή του... Girl και των τατουάζ της, ξεχωρίζει επίσης η μορφή του Blomkvist (Daniel Craig), καθώς και μια συνεχής παρουσία λουλουδιών, πιθανότατα αναφορά σε αυτά που λαμβάνει κάθε χρόνο ο χαρακτήρας του "πατέρα" Christopher Plummer, όπως έχουμε δει στο trailer.
Ε, ο'τι καλύτερο ήταν αυτό για να μας φτιάξει ακόμα περισσότερο εν όψει της Πέμπτης! She's coming! :-D
The Girl With The Dragon Tattoo - Full Title Sequence
[update]
Η title sequence διοχετεύτηκε από το tumblr blog της ταινίας, το Mouth Taped Shut αποκλειστικά στο site io9 μαζί με μια πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη του δημιουργού της Tim Miller. Τσέκαρε την οπωσδήποτε! Εξηγεί βήμα-βήμα τον τρόπο δουλειάς του, τη συνεργασία του με τον Fincher και τί συμβολίζει κάθε στοιχείο της σεκάνς. Τα πιο ενδιαφέροντα σημεία:
..."[The title sequence] was always supposed to be a very abstract version of key moments in the book and about Lisbeth. It was really supposed to be her nightmare sequence. Being a hacker is such a big part of her personality and who she was"... "we came up with the keyboard elements"... "I wrote one [vignette] called "The Hacker Inside," where we wanted to reveal her inner nature and melt it all away"... "The first designs were very slick and robotic and futuristic. Every time I would show David a design he would say, "More Tandy!" It's the shitty little computers from Radio Shack, the Tandy computers"... "really old technology. And David would go "More Tandy," until we ended up with something that looked like we glued a bunch of computer parts found at a junkyard together"...
..."When we originally started out he wanted to find some sort of defining creative pulsar that we could head towards"... "there was this artist who would paint himself black and stand in the middle of a gallery, David really responded to that"... "And, for whatever reason, a lot of the vignettes I wrote had liquid in them. Which was a big part of the story, the drowning, the river that separated the island. And David said let's just put liquid in all of them and it will be this primordial dream ooze that's a part of every vignette. It ties everything together other than the black on black"...
..."If you haven't read the book, you may not know that the wasp digging itself out of the eye is the tattoo on her neck"... "So there's the Phoenix tattoo, which is the Phoenix in the piece. And then the Dragon obviously"...
..."We wanted to represent the cycle of life and death that these flowers represented. They were sent to him every year on his birthday [Henrik Vanger, played by Christopher Plummer] for all these years"...
"The Blomkvist moment where he's being strangled by these strips of newspapers come alive. You might not pick up on the fact that they're bits of newspaper. David wanted that one to represent that [Blomkvist] is trying to speak the truth and the establishment is forever smothering him."
"There's two different sequences with hands, one with Lisbeth — that's my favorite. The hands come up and caress her face, and then they melt it"... "the same kind of thing happens to Blomkvist except he's torn apart by the hands"... "the hands on her face they're these gnarled and very textured"... "the hands on Blomkvist, they're more refined. It speaks to wealth and power trying to silence him and rip him apart. They're rich people hands, and with her it's the hands of bad men"...
"There's a woman who is being beaten and her face is shattered. That's supposed to represent Lisbeth's mother being beaten by her father"... "The vignettes are not just from this movie"... "We wanted to tell the story of all three books in these 2 and a half minutes. Moments like the beating of the Mother and the burning Father are from the later books."
..."the music really drives the editorial process in such a huge way. If you don't have that giant piece of the puzzle in place, everything can shift around a lot more. Having that from day one, because David was clear that this was it, having that stone in the middle of the river made everything else conform to it"...
Παράλληλα τις τελευταίες δέκα μέρες το Mouth Taped Shut έδινε preview του title sequence με τη μορφή downloadable wallpapers. Τα πιο ενδιαφέροντα (και σε πλήρη ανάλυση:-) εδώ: Και δύο classics:
-------------------------------------------
13.12.11 s_dany posted:
Και ναι! Έχουμε music video για τη διασκευή που έκαναν Trent Reznor (των Nine Inch Nails) και Atticus Ross μαζί με την Karen O των Yeah Yeah Yeahs στο "Immigrant Song" των Led Zeppelin, του κομματιού που από το πρώτο teaser trailer το Μάιο έχει γίνει trademark κανονικό του "Girl with the Dragon Tattoo". Έσκασε το Σάββατο στο Pitchfork εντελώς αναπάντεχα και μυστηριωδώς, μόνο με την επισήμανση οτι "features a collage created by Fincher for the title sequence of the film".
The Girl with the Dragon Tattoo: Opening titles music video
Είναι απλά επικό! Αν και στην αρχή δεν καταλαβαίνεις τί ακριβώς δείχνει! :-D Είναι το Girl with the Dragon Tattoo σε οπτικό στυλ κατι μεταξύ Alien [θυμάσαι οτι ο Fincher είχε ντεμπουτάρει στις μεγάλου μήκους με το ψιλο-αποτυχημένο "Alien 3", ε?] και Terminator, με μια αίσθηση από τα κλασικά opening titles του James Bond! Εννοείται στο πολύ πιο... hardcore! ;-)
Μέχρι και σήμερα δεν έχω δει καποια επίσημη ανακοίνωση που να εξηγεί ποιός το έχει φτιάξει, οι περισσότερες πηγές (όπως πχ το Joblo και το /Film) λένε οτι πρόκειται για extended έκδοση των opening credits της ταινίας και μιλάνε για πιθανή συνεργασία Fincher και Kyle Cooper, του title designer που είχε κάνει τους θρυλικούς πλέον τίτλους για το "Seven" [ναι, αυτούς που θυμάσαι με τον Jon Doe και το scrapbook! :-D]. Και όπως πολύ σωστά επισημαίνει το /Film, εκείνη ήταν και η πρώτη συνεργασία του Fincher με τον Trent Reznor αφού είχε χρησιμοποιηθεί remix του "Closer" των Nine Inch Nails! Είδες πώς δένουν όλα? :-D
Μάλιστα το /Film έχει και ενα video από το Entertainment Tonight με μερικά never before seen πλάνα της ταινίας!
Και μιας και δεν το έχω ανεβάσει εδώ στο blog, ορίστε και το 8λεπτο extended trailer, το οποίο συνόδευσε την προηγούμενη βδομάδα την επική (4 διαφορετικές εκδόσεις!) κυκλοφορία του επικού [3-Hours, 3-Discs, 6-LPs, 39-Tracks!] soundtrack της ταινίας από το (Οσκαρούχο πλέον μετά το "Social Network") δίδυμο των Trent Reznor και Atticus Ross. Λίγες μέρες μόνο έμειναν για την [δυστυχώς όχι την ελληνική ακόμα!:-B] πρεμιέρα: 21/12/2011 She's coming!
Καλώς ήρθατε στο blog της Κινηματογραφικής Ομάδας του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών (Ο.Π.Α., πρώην Α.Σ.Ο.Ε.Ε.).
Η Ομάδα, τα μέλη της οποίας είναι τόσο φοιτητές όσο και απόφοιτοι του Ο.Π.Α., ξεκίνησε την δραστηριότητα της τον Απρίλιο του 2007 με την οργάνωση προβολών στο χώρο της ΑΣΟΕΕ.
Η επιλογή των ταινιών που προβάλουμε κινείται ηθελημένα προς διαφορετικές συνεχώς κατευθύνσεις, θέλοντας να κάνει απλώς τη σύσταση μεταξύ του Κινηματογράφου και του (όχι απαραίτητα σινεφίλ) φοιτητή / "νέου" / οποιουδήποτε θεατή, μέσα πάντα από τις αγαπημένες ταινίες της Ομάδας. Και αυτό όχι με αρχειακή - διδακτική αλλά με fun διάθεση, δίνοντας απλά το ερέθισμα για περισσότερο ψάξιμο. (Δε λείπουν φυσικά και οι cult παρεκτροπές!).
Αγαπάμε την ιδέα της προβολής στη μεγάλη οθόνη, με καλό ήχο και με παρέα (αντί για την ιδιωτική θέαση στην οθόνη του PC). Απ' την άλλη όμως, δεν προβάλουμε ταινίες που παίζονται την ίδια στιγμή στα σινεμά, επειδή για εμάς η κινημ/φική αίθουσα είναι the place to be, εκεί τις απολαμβάνουμε περισσότερο τις ταινίες! Εξάλλου το κινημ/φικό παρελθόν, απώτερο ή πιο πρόσφατο, έχει πάρα πολλά να μας δώσει.
Στο blog αυτό δεν επιχειρούμε την "δημοσιογραφική" κάλυψη της κινημ/φικής επικαιρότητας. Γράφουμε μόνο για τις ταινίες που βλέπουμε, για τα θέματα που μας κάνουν κλικ και τα events που μας ψήνουν. Μόνο για ο'τι τελικά αξίζει και μας αφορά! Δελτία Τύπου δε θα διαβάσετε εδώ :-P
Οι συναντήσεις της Ομάδας πραγματοποιούνται είτε στο φουαγιέ του αμφ. Αντωνιάδου (Πατησίων 76, 1ος όροφος πτέρυγας Αντωνιάδου) είτε στο Πολιτιστικό Στέκι (Πατησίων 76, υπόγειο κεντρικού κτιρίου) πριν ή/και μετά τις προβολές. Όποιος θέλει να συμμετάσχει, ας έρθει να μας συναντήσει! E-mail: kinimatografiki_omada_opa [at] hotmail.com
Το χειμερινό εξάμηνο 2010-2011 οι προβολές γίνονται κάθε Δευτέρα μετά τις 17:00 στο αμφιθέατρο Β (Πατησίων 76, ισόγειο κεντρικού κτιρίου), από DVD player ή Η/Υ, μέσω προβολέα Standard Definition, σε οθόνη πλάτους 2,75m και διαγωνίου 125'' (για κάδρο 16:9) και με στερεοφωνικό ήχο από την ηχητική εγκατάσταση του αμφιθεάτρου (8 ηχεία κατά μήκος της οροφής). Το αμφιθέατρο είναι προσβάσιμο από Άτομα με Κινητική Αναπηρία.
[English translation is made for visiting students (Erasmus, AIESEC, etc.) and other non-Greek-speaking friends.]
Welcome to the Athens University of Economics and Business (AUEB) Film Club blog.
The Club, whose members are both current and former students of the University, began its activity in April 2007 by organising film screenings. Club meetings are held in Antoniadou lobby (76, Patission Str., Antoniadou wing's 1st floor) or in the Cultural Club ("Politistiko Steki": 76, Patission Str., central building's basement, next to the restaurant) before or/and after screenings . If you want to join the Club, come and meet us!
E-mail: aueb_film_club [at] hotmail.com
During the 2010-2011 winter semester, screenings are held every Monday after 17:00 in classroom B (76, Patission Str., central building's ground floor).
