"Τι ταινία να δω?" Vol.7: "OH X-MAS nostal-geek!"

pKorb posted:

αγαπητέ αναγνώστη,

όταν διαβάζεις αυτές τις γραμμές, 2 τινά θα έχουν συμβεί. Ή σωθήκαμε από την καταστροφή του κόσμου ή είσαι ρομποτοεξωγήινος που κάνει ανασκαφές στο πλανήτη Γη το 3486 και θα βγάλεις συμπεράσματα για το πολιτιστικό επίπεδο του ανθρωπίνου γένους από αυτό το κείμενο. 

Σώθηκες και συ!

καλή ανάγνωση

ΥΓ. ήθελα να βάλω για τίτλο το "-HO! HO! HO!  - Mom, Santa called me whore 3 times" αλλά με πιάσε η σοβαροφάνειά μου και δε το κανα.

Προσπερνάω τη καταστροφολογία  και δηλώνω ότι παρά τις Κασσάνδρες, θα τη γλυτώσουμε!

(με το σκεπτικό, ότι αν δεν υπάρχει κόσμος στις 22/12... ποιος θα ζει για να μου την πει?! :P )

Το ζήτημα δεν είναι ακριβώς το κλισέ "να ζούμε τη κάθε μέρα λες και είναι η τελευταία", αλλά να κάνουμε αυτα που αγαπάμε, με αυτούς που αγαπάμε και να μη τα αναβάλουμε. Δε χρειαζόμαστε μια καταστροφή για να ανακαλύψουμε τις χαρές της ζωής.

(Μια παρένθεση.

Οι άνθρωποι είναι που είναι περίεργοι,  όταν έχουν να κάνουν με επερχόμενες καταστροφές και γλυτώνουν δε από αυτές, είναι ακόμα πιο περίεργοι . Έχουν τη συμπεριφορά του ασθενή με λανθασμένη διάγνωση, όπου κάνει αυτά που ήθελε να κάνει και τα ανέβαλε μια ζωή, όπως το να  περνάει χρόνο με τους αγαπημένους του, αλλά όταν του ανακοινώνεται ότι θα ζήσει, σχεδόν ξενερώνει με το γεγονός (τουλάχιστον αρχικά, μη το παρακάνουμε κιόλας, αλλά το χω δει να συμβαίνει στο "House MD" άρα...).

Από την άλλη υπάρχει και η συμπεριφορά τύπου Steve Buscemi στο "Armageddon", που ξέρει ότι έρχεται ο αστεροειδής προς τα δώθε και παίρνει δάνεια από τοκογλύφους και παρακαλεί να καταστραφεί ο κόσμος για να γλιτώσει από δαύτους. Οποιαδήποτε ομοιότητα με τη πολιτική κατάσταση της χώρας (δεν) είναι τυχαία, αλλά (μην) ανησυχείτε, δεν έχουμε Bruce Willis για να τρυπήσει, να ανατινάξει και να θυσιαστεί, πάνω στον αστεροειδή του χρέους, οπότε (υπερ)δανειστείτε άφοβα. Ας ελπίσουμε πριν το τέλος να χουμε τουλάχιστον ειδύλλια σαν του Ben Affleck και της Liv Tyler, αλλά μάλλον το βλέπω να μας μένει μόνο το τραγουδάκι του μπαμπά της Liv, Stephen Tyler, "Dream On".

Κλείσιμο της παρένθεσης.)

Μπορεί να μη το χετε καταλάβει ακόμα, αλλά το θέμα του άρθρου δεν είναι η καταστροφή, αλλά τα Χριστούγεννα,  με μπόλικες δόσεις μάλιστα από νοσταλγία αλλά και σκεπτικισμό,.

Για αρχή δε πρέπει να σκεφτόμαστε τα Χριστούγεννα ως ενήλικες, είναι ξενερωτικό και μίζερο. Πωπω! Κοίτα πόσα λαμπιόνια έχει η πόλη μας! Πόσο να κόστισε? Λες να αυξηθούν τα δημοτικά τέλη? Ανοίγεις τη TV και τι βλέπεις? Τον Ρουβά και το ArGoodaki, παρέλαση από ΠΑΕ και ΚΑΕ στο "Xαμόγελο του παιδιού", αναβίωση του εθίμου στη Κολοπετινίτσα όπου λιθοβολούμε, καίμε και σουβλίζουμε τον καλικάντζαρο, σίγουρα τον Αη Βασίλη να κάνει water ski στην Αυστραλία και πρωινάδικα με μουσική υπόκρουση "τούλι για τον Χριστούλη", "last x-mas" και Βανδή! Η λιγότερη μίζερη ενήλικη λογική, είναι το ακόλουθο σχήμα. Γεννήθηκε ο Χριστούλης, θα κάνουμε ρεβεγιόν, θα μεθύσουμε και θα πάμε στο καζίνο. Σκέτη κατάνυξη!

                   


Δεν υπάρχουν τελικά Χριστούγεννα. Υπάρχουν "Χριστούγεννα". Υπήρξαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν στη μόνη μας πατρίδα, τα παιδικά μας χρόνια.

Ήρθαν τα Χριστούγεννα! Διακοπές! Σιγά μη κάνω τις χριστουγεννιάτικες εργασίες, του χρόνου αυτά! Στρώσαμε τα χαλιά στο σπίτι, στολίσαμε το δέντρο, πήραμε τα πακέτα από τα τσιγάρα του μπαμπά και τα ντύσαμε με γυαλιστερό χαρτί και κορδέλες και τα κάναμε και αυτά στολίδια, πράσινο και κόκκινο παντού, κακάο, μπισκότα, μελομακάρονα και ταινία το μεσημέρι στο "μεγάλο κανάλι" με κουβέρτα για υπνόσακο , κάλαντα από τις 7 το πρωί και... επιτέλους χριστούγεννα από τα προάστια, στο κέντρο, βόλτα στα μαγαζιά, στο Μινιόν, στο Λαμπρόπουλο για παιχνίδια! Και τι παιχνίδια, τα θέλω όλα! Τα είδα και στη τηλεόραση! Mega Drive, GI Joe, Transformers, Playmobil, Lego, "Πολιορκία", "Hero Quest", "Hotel", το τροχόσπιτο της Barbie! Ήμουνα καλό παιδί φέτος και θα διαλέξω ότι θέλω και θα μου το φέρει ο Άγιος Βασίλης!

                     

Όλα κατέρρευσαν, όταν ανακάλυψα τα "transformers" και το "Μάντεψε Ποιος" κρυμμένα στο ντουλάπι του σύνθετου στο σαλόνι, πολύ πριν τα βρω κάτω από το δέντρο... Δηλαδή δεν υπάρχει άγιος βασίλης? Γκρεμίζεται ο κόσμος... Και το ξέρατε όλοι εσείς αυτό?! Τζάμπα  ήμουν καλό παιδί?

Μεγαλώνεις και οι μύθοι των Χριστουγέννων απομυθοποιούνται. Ο αη Βασίλης έβαλε τα κόκκινα για την κόκα κόλα. Ο Σκρουτζ έκανε φιλανθρωπίες τελικά, γιατί τον πίεσε το φάντασμα της φορολογίας. Οι "Άθλιοι" παραμένουν άθλιοι και ο Όλιβερ Τουίστ πουλάει χαρτομάντιλα στο φανάρι. Και συ γίνεσαι ο τύπος που λέει "Δώσαμε,δώσαμε"!

Μόνο τα παιδιά έχουν τη μαγεία μέσα τους. Δε τα νοιάζει αν θα πάνε στο "Καρυοθραύστη" στο μέγαρο, στη γιορτινή παράσταση των "Mazoo & the Zoo" ή μια βόλτα στο Ζάππειο. Τα γουσταρουν όλα. Δε λέω ξενερώνουν όταν δεν έχουν τα παιχνίδια των φίλων τους  ή ο συμμαθητής έβγαλε πιο πολλά λεφτά στα κάλαντα, αλλά στο τέλος θα μοιραστούν τα παιχνίδια τους και θα φάνε τα λεφτά στις καραμέλες. Αυτά βλέπουν οι "μεγάλοι", ζηλεύουν και παίρνουν μια 10άρα dvds, μια κουβέρτα και βουρ στο καναπέ με κακάο, παίρνουν τηλέφωνα για παρέα και για καλό και για κακό τιγκάρουν το ταβάνι στα γκι. Εεεε κάτι θα γίνει!

Αυτό το άρθρο φιλοδοξεί να σας βοηθήσει μόνο στα dvds :P

Για τα άλλα δε ξέρω, μπορεί ίσως η Mariah Carrey με το "All i want for X-mas is you" ή η χριστουγεννιάτικη κολεξιόν της "Victoria's Secret" ή και τα 2 μαζί...

• Το άρθρο αυτό δε θα προτείνει ταινίες που έχουνε μέσα ξεπεσμένους ηθοποιούς που ντυθήκανε στα ασπροκόκκινα μπας και δουν άσπρη μέρα, λέγε με A.Schwarzenegger, R.Attenborough, W.Goldberg, M.Keaton, T.Allen, N.Cage και η λίστα δεν έχει τελειωμό. 

• Δε θα προτείνει τις κλασσική ποιοτική τετράδα x-mas movies λέγε με:

1. Home Alone (1990)

2. The Nighmare Before Christmas (1993)

3. The Muppet Chrismas Carol (1992)

4. Grinch (2000)

Βέβαια επειδή δε μ'αρέσουν οι αφορισμοί, υπάρχουν links και για τις προαναφερθέντες 10 ταινίες.

• Θα σας προτείνω 5 ταινίες που συνδυάζουν γιορτινό φόντο, πλάκα, δράση, τρυφερότητα και λίγο καλτ για να ξορκίσουμε λίγο τη παιδικότητα και τη νοσταλγία. Να σκεφτούμε πράγματα σημαντικά για μας, αλλά να μην πέσουμε κιόλας σε βαθειά περισυλλογή!

Η σειρά παρουσίασης είναι χρονολογική :

1. DIE HARD(1988)

του John Mc Tiernan

Γιορτές στο L.A. ? O John Mc Lane είπε να ηρεμήσει λίγο. ΤΙ? Θες να του χαλάσεις τις γιορτές?

HO HO HO I'VE GOT A MACHINE GUN!!!

2. SCROOGED(1988)
του Richard Donner

Ο Bill Murray εδώ είναι ένας κακός και εγωιστής άνθρωπος. Με το ζόρι θα κάνει new year's resolutions πράξη εδώ και τώρα!




3. CHRISTMAS VACATION(1989)
του Jeremiah S. Chechik

Το "τρελό θηριοτροφείο" κάνει Χριστούγεννα. Φυσικά και όλα θα πάνε στραβά!




4. GHOSTBUSTERS 2(1989)
του Ivan Reitman

Καλή χρονιά, χρόνια πολλά, με φαντάσματα, τέρατα και ξωτικά! Και ποιον θα καλέσεις?
GHOSTBUSTERS!




5. EDWARD SCISSORHANDS(1990)
του Tim Burton

"Ο Ψαλιδοχέρης" ελληνιστί. Το πνεύμα των Χριστουγέννων δεν υπάρχει σε όλους, αλλά μακάρι να τα βρουν μεταξύ τους αυτοί που το έχουν.






Αν θέλετε δείτε τις 5, αν θέλετε και τις 15. Καλά να είμαστε και καλέσε γιορτέσε :D










"Τι ταινία να δω?"

1. Vol.1: Christian Bale

2. Vol.2: Star channel -the 3a.m.Top10-

3. Vol.3: Woody Harrelson 

4. Vol.4: Κατάληψη! 

5. Vol.5: Kevin Smith

6. Vol.6: ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΣΙΝΕΜΑ part 1: "2000-2010 ΛΟΥΜΠΕΝ: Τα κουρέλια ΤΡΑΓΟΥΔΑΜΕ ακόμα"

"Τι ταινία να δω?" Vol.6: ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΣΙΝΕΜΑ part 1: "2000-2010 ΛΟΥΜΠΕΝ: Τα κουρέλια ΤΡΑΓΟΥΔΑΜΕ ακόμα"

pKorb posted:

...μ'αρέσει να περπατώ στο κέντρο των Αθηνών, όλες τις εποχές του χρόνου, αλλά ιδιαίτερα όταν φθίνει το φθινόπωρο και χειμωνιάζει. Χέρια στις τσέπες, κρύο, μόνος με τις σκέψεις, ατέλειωτες ευθείες, καθε φορά  σε άλλη κατεύθυνση και αν παρασκεφτώ ή κοντεύω να πάθω κρυοπαγήματα, υπάρχει πάντα ένα ζεστό καφε-μπαρ, ζεστό τσάι με κονιάκ, ζεστά χαμόγελα... Ειδυλλιακές εικόνες.

Τα τελευταία χρόνια βέβαια οι ευθείες γίνανε σχήματα, σύμβολα και τέλος αφηρημένη τέχνη. Να εξηγηθώ. Περπατάς περπατάς εις το κέντρο, όταν το κράτος δεν είναι δω και λες να στρίψω γιατί ευθεία έχω τους πρεζέμπορους και τους τοξικοεξαρτημένους στο παρκάκι της Νομικής και δεν έχω όρεξη για περιπέτειες, αργότερα όταν βρεις το κράτος μπροστά σου στα Εξάρχεια, παίζει να ασχοληθεί πιο εύκολα με σένα και το ντύσιμό σου, πάρα με το παραπάνω σκηνικό, οπότε ξαναστρίβεις. Αν βρεθείς και Πατησσίων βραδάκι, τα "κορίτσια"  έχουν διευρύνει την έννοια των free hugs, αλλά άλλωστε αυτό είναι και το λιγότερο που μπορεί να σου τύχει εκεί τριγύρω. 

Που θέλω να σταθώ. Όχι προφανώς ότι χαλάει η ζαχαρένια του υποφαινόμενου και δε μπορεί να κάνει τη vie boheme του με την ησυχία του και ότι τα κοινωνικά προβλήματα ενοχλούνε τον "my perfect little world", αλλά η ασυνείδητη αλλαγή του δρομολογίου μου. Συνήθισα, προσαρμόστηκα και είτε κάνω πως δεν βλέπω, είτε στρίβω και αλλάζω δρόμο. Ανακάλυψα ότι πρώτα προσαρμοζόμαστε και μόνο άμα δε τη παλεύουμε καθόλου, αντιδρούμε για όσα συμβαίνουν γύρω μας. Έτσι και με τη κρίση. 

Η κρίση βαθαίνει τα τελευταία 4 χρόνια. Προσαρμογή. Ξεκινήσαμε από το "ρε γιατί δεν αράζουμε στη πλατεία με περιπτερόμπυρα, δεν είναι μόνο για τους αλήτες, αλλά κιόλας έχω γίνει και λίγο αλάνι τώρα τελευταία", συνεχίσαμε με το "α διαβάζω free press, είναι καλύτερα απ'τα περιοδικά και κλέβω ίντερνετ απ'τον διπλανό και είμαι κουλ", αλλάξαμε  το "πάμε στο κενό να φάμε στα Palmie", με το "τι φαί έχει η Λέσχη σήμερα ? α, οκ πάμε από νωρίς γιατί η ουρά φτάνει μέχρι έξω". Δεν είναι παντού έτσι, βλέπω ότι υπάρχει μια δυναμική τάση προς τα κει. Από το "σακάκι, davidoff τσιγάρο, μπουζούκια και ουίσκι" στο "φούτερ με κουκούλα, λαθραίος χύμα καπνός και ρεμπέτικα στο μοναστηράκι καθισμένοι σε κασόνια, πίνοντας ούζο σε μπουκαλάκι από νερό". Ακόμα και το χιούμορ άλλαξε. Ή μάλλον το χιούμορ είναι και φάρμακο. Γι'αυτό υπάρχουν άλλωστε και οι Χατζιφραγκέτα.

                      

Όλες αυτές οι εικόνες μου θύμισαν μια αμπελοφιλοσοφική συζήτηση που είχα με ένα φίλο κάποτε, σ'ένα ζεστό καφέ.  Ότι τα καταναλωτικά πρότυπα μας δημιουργούν αυτή τη μικροαστίλα, το "wanna be rich attitude χώρις να έχω λεφτά", νιώθοντας ντροπή για τη κοινωνική σου θέση, αν βρίσκεσαι στα χαμηλά. Τώρα συμβαίνει κυρίαρχα το αντίθετο κατ'εμέ, χωρίς να εξαφανίζεται η προαναφερθείσα συμπεριφορά. Χωρίς να έχουμε φτάσει ακόμα στο πάτο, υπάρχει μια λουμπενοποίηση (loumpen=κουρέλι) στις συμπεριφορές, αποδεχόμενοι την τάση αυτή. 

Και όλα αυτά σε μια πόλη χάωτικα οργανωμένη, όπου μπορεί ο οποιοσδήποτε μικρομεσαίος να πιει το καφέ του, δίπλα στο βιομήχανο στο κολωνάκι, ένα στενό από κάτω πόρνες και εξαρτημένοι με τους φοιτητές και πρεζέμποροι,λαθρέμποροι και αστυνομικοί στο αρχαιολογικό μουσείο. Μια ωραία ατμόσφαιρα.Μια ωραία παρέα.πλούσιοι στο ρετιρέ , ψωνισμένοι και λουμπενοποιημένοι στη μέση ,λούμπεν από κάτω στα υπόγεια.

Τουλάχιστον οι ΛΟΥΜΠΕΝ, είναι original πράγμα, όχι lifestyle. Ο τίτλος του άρθρου είναι "ΛΟΥΜΠΕΝ: Τα κουρέλια ΤΡΑΓΟΥΔΑΜΕ ακόμα", το σινεμά όμως που κολλάει? Κολλάει στο επίπεδο το πως φαίνονται τα πράγματα μέσα από το πρίσμα του φακού. Γιατί οι λουμπενοποιημένοι μπορεί να ναι φρέσκια μόδα, το λούμπεν ήταν πάντα εκεί. Και οι δύο κατηγορίες απασχόλησαν διαχρονικά τους καλλιτέχνες. Συνήθως στηλίτευαν τους λουμπενοποιημένους, αλλά  παρουσίαζαν τη ζωή των λούμπεν με μια κάποια συμπάθεια.

Ένα άνθρωπος που τους συμπάθισε, τους φώτισε και τους έζησε είναι ο Ηλίας Πετρόπουλος. Το βιογραφικό ντοκιμαντέρ "Ένας κόσμος υπόγειος" είναι μια καλή αφετηρία για να μυηθεί κάποιος στο έργο αυτού του αιρετικού και προκλητικού καλλιτέχνη ο οποίος τη ρήση του Oscar Wilde "Όλοι μας ζούμε στον υπόνομο αλλά κάποιοι κοιτάζουν τα άστρα" την έκανε πράξη, μπήκε στον υπόνομο και είδε και τα άστρα. Δε τρόμαξε στο διαφορετικό, αλλά προσπάθησε να το καταλάβει, το υπερασπίστηκε και κατηγόρησε ευθέως τα "πάνω πατώματα" ότι σιχαίνονται και καταπίεζουν τα υπόγεια διαχρονικά.

Το ελληνικό σινεμά τη δεκαετία 2000-2010 μας έδωσε κάποια έργα που φωτίζουν αυτό το κόσμο που υποκριτικά κάνουμε ότι δεν τον ξερουμε, αλλά πως γίνεται ρε συ να ξεπουλάνε πάντα τα κλεφτρόνια και οι λαθρέμποροι, οι ιερόδουλες και οι εκδιδόμενες τραβεστί να χουν πάντα πελατεία, κάθε γειτονιά να χει 4-5 εξαρτημένους και όλο και κάποιος γνωστός "λιώνει στους μπάφους", όλοι να ξέρουν κάποιον που χει κάνει φυλακή, αλλά τελικά αυτοί οι άνθρωποι να ναι αόρατοι?

Η παρουσίαση είναι με τυχαία σειρά :

1. Ο ΒΑΣΙΛΙΑΣ(2002)
του Ν. Γραμματικού

Ένας 35χρονος (Βαγγέλης Μουρίκης) αποφυλακίζεται και πηγαίνει στο χωριό από το οποίο κατάγεται, προσπαθώντας να ξεφύγει από παρελθόν του.



2. HARDCORE(2004)
του Ν. Ηλιάδη

Δύο νεαρές πόρνες προσπαθούν να επιβιώσουν και να ξεφύγουν από το δύσκολο κόσμο της νύχτας.



3. DELIVERY(2004)
του Ν. Παναγιωτόπουλου

Ένας σιωπηλός νέος φτάνει στη πρωτεύουσα.. Χωρίς όνομα γνωρίζει άλλους ανθρώπους χωρίς ονόματα και προσπαθεί να επιβιώσει σε μια πόλη που αρνείται την ύπαρξη του.



το trailer εδώ

4. ΣΠΙΡΤΟΚΟΥΤΟ(2002)
του Γ. Οικονομίδη

Η λουμπενοποίηση που λέγαμε, όχι ως lifestyle όμως αλλά ως ανθρώπινες σχέσεις.



5. Ο ΧΑΜΕΝΟΣ ΤΑ ΠΑΙΡΝΕΙ ΟΛΑ(2002)
του Ν. Νικολαίδη

Τυχοδιώκτες με μια τελευταία ελπίδα, ένα όνειρο.



6. ΣΤΡΕΛΛΑ(2009)
του Π. Κούτρα

Love story: αποφυλακισμένος και τρανσέξουαλ. Υπάρχει ζωή για όλους?



7. ΑΚΑΔΗΜΙΑ ΠΛΑΤΩΝΟΣ(2009)
του Φ. Τσίτου

Τελικά μας παίρνουν οι μετανάστες τις δουλειές ή μας αρέσει πολύ ο φραπές?
Εμείς είμαστε οι καλύτεροι, οι άλλοι σκουπίδια. Και αν είσαι ο άλλος τελικά?


8. ΝΑ Μ'ΑΓΑΠΑΣ(2003)
του Α. Θωμόπουλου

Μας αρέσουν οι περίεργοι, οι καλλιτέχνες, που δε δουλεύουν σα και μας. Αλλά όταν "πέσουν", τους αγαπάμε ακόμα? Για τον Παύλο Σιδηρόπουλο.



9.  Η ΚΑΡΔΙΑ ΤΟΥ ΚΤΗΝΟΥΣ(2005)
του Ρ. Χαραλαμπίδη

Άνεργος,φιλόσοφος και ορφανός αλλά με οικογενειακά χρέη. Μια ληστεία θα μας σώσει?



10. ΚΑΘΑΡΣΗ(2009)
του Φ. Μπόγρη

Κράτος και παρακράτος. Κόσμος και υπόκοσμος.





Μπορεί και να το κούρασα το θέμα, το ζήτημα είναι οτί τους ήρωες που μας γοητεύουν στις ταινίες, δεν είναι σίγουρο ότι θέλουμε να τους συναντήσουμε στη πραγματική ζωή.





"Τι ταινία να δω?"

1. Vol.1: Christian Bale

2. Vol.2: Star channel -the 3a.m.Top10-

3. Vol.3: Woody Harrelson 

4. Vol.4: Κατάληψη! 

5. Vol.5: Kevin Smith

"Τι ταινία να δω?" Vol.5: Kevin Smith

pKorb posted:

1 χρόνος αργότερα από το τελευταίο post. Μια χαρά. Τι άλλαξε? Χμμμ... Μίκρο 1, στρατός και σχολή εσχάτως πέρασαν, πάνε. Η περιρρέουσα ατμόσφαιρα είναι λίγο κομματάκι νεφελώδης (να το θέσω κόσμια).

Και... που είχα μείνει? Α ναι! Είχα πει να κάνω ένα αφιέρωμα στο ελληνικό σινεμά...αλλά είμαι λίγο υποχόνδριος και αφού ως τώρα τη μια κάνω αφιέρωμα σε πρόσωπο και την άλλη γενικά και αόριστα το Vol.5 θα 'ναι πρόσωπο και μάλιστα αγαπημένο.

Kevin Smith. Ένα όνομα, μια  ιστορία? Όχι ακριβώς. Πώς να το πω? Του χω μια αδυναμία και κωλύομαι. Να το θέσω ως εξής.

1994-> 2002 super duper cool!

2002->2012  μας τα χάλασε.

Χμμ... ας το πάω αλλιώς. Ένας μικρός κυκλικός συλλογισμός, ώστε να βρεθούμε εκεί που ξεκινήσαμε αλλά με περισσότερα στοιχεία. Να τι θέλω τώρα να σας πω...

Ταλέντο! Μεγάλο πράγμα, όλοι συμφωνούνε. Εκεί που διαφωνεί ο κόσμος είναι πως το αποκτάς, debate DNA & περιβάλλον, ερεθίσματα, IQ VS EQ κτλ κτλ. Ας πάμε κατευθείαν στο τέρμα. Έχεις ταλέντο. ΟΚ! 

Αλλά τι το κάνεις? Βασικά είναι που ζηλεύω τους ταλαντούχους ανθρώπους γι'αυτό τα λέω αυτά. Ως γνωστόν

        "artists interpret the world and then we interpret the artists"

Aλλά ρε παιδί μου όπως λέει και ο Αντόνιο στο "J.A.C.E". (να πάτε να το δείτε, στηρίζουμε το ελληνικό σινεμά) για άλλο πράγμα βέβαια αλλά κολλάει  "που πάει και το δίνει ο Θεός?!"

Δηλάδη δε σου 'χει τύχει βλέποντας κάποια από τις τελευταίες ταινίες του Ταραντίνο(τα χει πει και ο "ΜΠΡΑΦ") να πεις "όμορφο αλλά ήθελα κάτι παραπάνω, αφού το χει!" ή ακούγοντας κάποιο δίσκο από "Πλοκάμι του Καρχαρία", δεν έχεις αναρωτηθεί "γέλασα αλλά θα μπορούσανε εκτός από χαβαλέ να το εξελίξουν, αφού μπορούν". Έτσι συμβαίνει και με τον Κέβιν τον Σμιθ. Γιατί ρε Κέβιν? Αφού το 'χεις. Το ταλέντο! (είδατε? έγινε ο κύκλος)

Θα ακολουθήσει μια παρένθεση γλωσσολογικής φύσης, όχι για να το παίξω έξυπνος, απλά  η ετυμολογία είναι εκτός ύλης στο Ο.Π.Α. Όταν θέλουμε να χαρακτηρίσουμε μια ταινία, γιατί μας έκανε θετική εντύπωση, χρησιμοποιούμε συχνά ένα από τα ακόλουθα επίθετα. Συχνά όμως τα χρησιμοποιούμε λάθος και επίσης κάποια δε τα χρησιμοποιούμε καθόλου, όχι όμως άδικα.

• κομψό= κομψός< αβέβαιης ετυμολογίας. Πιθανόν συνδέεται με το κομ-σός < κομέω-ῶ (= περιποιούμαι, φροντίζω) όπως για παράδειγμα η ταινία του Αλμοδόβαρ "The Skin I Live In", θα μπορούσε να είναι υπέρτατο b movie σπλατεριά, αλλά το περιποιήθηκε δεόντως σκηνοθετικά ο Πέντρο.

• ωραίο="Ούτε αυτός που είναι νωρίτερα, ούτε αυτός που είναι αργότερα. Αυτός που είναι ακριβώς στην ώρα του." δηλαδή ωραία θα  ήταν να βγαινε σήμερα το "American History X" που 'χουμε ένα ζητηματάκι με το φασισμό.

• όμορφο= έχει να κάνει με τη μορφή. Δηλαδή πως το "Drive" έχει ένα μέτριο στόρι, αλλά το φχαριστιέσαι πολύ και λυπάσαι όταν τελειώνει γιατί θες κιάλλο? κάπως έτσι

• αλλά παραφράζοντας τη φιλοσοφική ρήση του Τζίμη Πανούση "what about καινοτομία?"
  καινοτόμος=νεωτεριστής,μεταρρυθμιστής
  
  
  Ρε σκηνοθέτες, ρε παιδιά άμα κάνετε και σεις αγγαρεία, επειδή έχετε υπογράψει ένα συμβόλαιο για μια ταινία το χρόνο, τουλάχιστον δώστε το budget σε κανα νέο παιδί με όραμα.
  
  Anyway, ο Κέβιν που λέτε ξεκίνησε δυναμικά και low budget, βασικά έβαλε όλες του τις οικονομίες του και τον εαυτό του (ενώ δεν είναι ηθοποιός) στη πρώτη του ταινία, με το εξής σκεπτικό 
   
  

  "And I said, "If this is the only flick I'm gonna make, 

  I wanna be in it......because I want to be able to look 

  back years from now when I'm still paying......in credit

   card debt,get really drunk with my friends...and be like

  ,'Remember the worst mistake of my life?The one I'm still

   paying for?Here it is. I'm in it."

Αυτά και άλλα πολλά θα τα βρείτε στη διάλεξη που χε δώσει σε πανεπιστήμιο (μία απ'τις πολλές)

(αν δε τα πάτε καλά με το Listening, δε ξέρετε ισπανικά, αλλά είστε καλοί στο Reading, πατήστε εδώ)

Έχει άποψη, έχει το δικό του χιούμορ, είναι ανθρώπινος και τρυφερός. Έχει ενδιαφέρον το εύρημά του να χρησιμοποιεί 2 συγκεκριμένους χαρακτήρες σε κάθε του ταινία (Silent Bob & Jay) και έτσι το να βλέπεις τις ταινίες του σε χρονολογική σειρά, είναι σα να παρακολουθείς μια επιπλέον ιστορία, πέρα από το κύριο θέμα της κάθε του ταινίας.

Επίσης είναι hipster( προωθούσε τη geek κουλτούρα before it was cool - αναφορές σε Star Wars, Lord of the rings, o Stan Lee παίζει σε ταινία του), είναι κολλητός με τους Ben Affleck και Matt Damon , τους οποίους συχνά πυκνά τους χρησιμοποιεί στις ταινίες του (φοβερή σκηνή στο "Silent Bob & Jay go to Hollywood" όπου γυρίζεται το  "Good Will Hunting 2" !)

Το ζήτημα όμως είναι ότι έφτασε σε κάποια φάση σε ένα peak και από κει και μετά βαρεμάρα.

Έτσι δε μπορώ να φτιάξω ένα top 10, αλλά ένα top5 ένα worst5.

Η σειρά που ακολουθείται στη παρουσίαση είναι χρονολογική.

1. CLERKS(1994)

Low budget καταστάσεις γενικώς...

2. MALLRATS(1995)

Η συνέχεια επί της οθόνης για τη φιλοσοφία του Kevin Smith.

3. CHASING AMY(1997)

Love story αλλιώς.

4. DOGMA(1999)

Χάος μεταφυσικό!

5. JAY AND SILENT BOB STRIKE BACK(2001)

ΧΑΟΣ! (απλά)

6. JERSEY GIRL(2004) :
Μελό και αδιάφορο.

7. CLERKS 2(2006) :
Πάλι τα ίδια?

8. ZACK AND MIRI MAKE A PORN(2008) :
Αναλαμπή.

9. COP OUT(2010) :
Ασχολίαστο.

10. RED STATE(2011) :

Δε το χω δει, του κρατάω μούτρα.

Το παρατράβηξα το θέμα το παραδέχομαι, γι 'αυτό για κλείσιμο θα πω μόνο αυτό.

Ελπίζω να τη δει αλλιώς.

"Τι ταινία να δω?"

1. Vol.1: Christian Bale

2. Vol.2: Star channel -the 3a.m.Top10-

3. Vol.3: Woody Harrelson 

4. Vol.4: Κατάληψη!

Screening 11/10/12

Η Κινηματογραφική Ομάδα του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών (ΑΣΟΕΕ) σας προσκαλεί στην προβολή της ταινίας "Fahrenheit 451" (1966, François Truffaut, "Φάρεναιτ 451") την Πέμπτη 11/10/2012 στις 19:00 στο αμφιθέατρο Β (Πατησίων 76, κεντρικό κτίριο). Είσοδος ελεύθερη.

AUEB Film Club invites you to the screening of: "Fahrenheit 451" (1966, François Truffaut) on Thursday 11/10/2012 at 19:00 in classroom B (76, Patission Str., main building). Free entrance. The film will be screened in its original language (English) with greek subtitles.

Official U.S. Trailer

Screening 04/10/12

 Η Κινηματογραφική Ομάδα του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών (ΑΣΟΕΕ) σας προσκαλεί στην προβολή της ταινίας "Submarine" (2010, Richard Ayoade, "Υποβρύχιο") την Πέμπτη 4/10/2012 στις 19:00 στο αμφιθέατρο Β (Πατησίων 76, κεντρικό κτίριο). Είσοδος ελεύθερη

.
 AUEB Film Club invites you to the screening of: "Submarine" (2010, Richard Ayoade) on Thursday 4/10/2012 at 19:00 in classroom B (76, Patission Str., main building). Free entrance. The film will be screened in its original language (English) with greek subtitles.

Official U.S. Trailer

The Dark Knight Rises (2012) Trailer #3

Fuck the frame by frame viral campaign!
The brand new TDKR trailer is here!!

Hope is lost.
Faith is broken.
A fire will rise.

The Dark Knight Rises - Official Trailer #3 [HD]
[Minor spoilers. To be watched in HD1080p!]


- You don't owe these people any more. You 've given them everything.
- Not everything. Not yet...


Δεν αποκαλύπτει και πολλά για την υπόθεση της ταινίας, έχει όμως κανα δυο στοιχεία της πλοκής που κάποιοι μπορεί να μη θέλουν να γνωρίζουν εκ των προτέρων. Αυτά ΔΕΝ τα συμπεριλαμβάνω στις παρακάτω εικόνες από το trailer ;-)

Πρόσεξες οτι το trailer κλείνει με το σήμα του Batman σε λευκό, ε?
Έρχεται στο φως ο Dark Knight! ;-))


Άντε να περιμένεις τώρα μέχρι 20 Ιουλίου!
Στην Αμερική! 23 Αυγούστου εδώ! Fuck! :-S