Προβολή "Hitokiri" από I-MBA Alumni

Κανονικά αυτό το post θα αναφερόταν στην προγραμματισμένη από την Ομάδα μας προβολή του "Hitokiri". Όλα (σχεδόν) ήταν έτοιμα για αυτή την Πέμπτη 31/1, οι αφίσες είχαν ήδη μπει, μόνο το post και τα mail δεν είχαν ετοιμαστεί. Άλλες όμως ήταν αι βουλαί του Κυρίου. Συμμετέχοντας στο πένθος για την απώλεια του αρχιεπισκόπου Χριστόδουλου, το Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών θα παραμείνει κλειστό την Πέμπτη, οπότε η προβολή ματαιώνεται.

Θα γίνει όμως κανονικά την Παρασκευή η προβολή που έχει προγραμματιστεί από το σύλλογο αποφοίτων του μεταπτυχιακού προγράμματος International MBA του Ο.Π.Α. (I-MBA Alumni).

Έτσι, το "Hitokiri" (2007, Θάνος Κερμίτσης) θα προβληθεί με ελεύθερη είσοδο την Παρασκευή 1/2/08 στις 18:00 στο κτίριο μεταπτυχιακών (Ευελπίδων 47α και Λευκάδος 33) στην αίθουσα 701 του 7ου ορόφου.


" Το Hitokiri είναι μια ταινία που δημιουργήθηκε απο μια ερασιτεχνική κινηματογραφική ομάδα (Underworld Films) μιας παρέας φοιτητών απο την Αθήνα, με budget μόλις 500 ευρώ και ελάχιστα τεχνικά μέσα. Αποτελεί την πρώτη τους σοβαρή δουλειά και γυρίστηκε ώς ένας φόρος τιμής στα γιαπωνέζικα anime και την φιλοσοφία τους.
Ετυμολογικά Hitokiri σημαίνει δολοφόνος (manslayer στα αγγλικά). "

Για περισσότερες πληροφορίες, επισκεφθείτε το blog των παιδιών (στο background παίζει φοβερή μουσική από anime ταινίες η οποία παίζει και στην ταινία, ανοίξτε τα ηχεία!): underworldfilms.blogspot.com/2008/01/hitokiri.html

Hitokiri final trailer

Χωρίς λόγια

Οι σεναριογράφοι στην Αμερική απεργούν και απεργούν για τα καλα. Μπαίνουν αισίως στο τέταρτο μήνα. Αρνούνται να πιάσουν στυλό (ή μάλλον πληκτρολόγιο) μέχρι να καθίσουν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων με τους παραγωγούς. Αυτοί από την άλλη κάνουν την πάπια. Τα πράγματα είναι σκούρα στον πλανήτη Hollywood. Η απεργία επηρεάζει όχι μόνο τα studio αλλά και λοιπούς ηθοποιούς, τεχνικούς και σκηνοθέτες. Χωρίς σενάρια τι;

Το μεγαλύτερο κακό βέβαια το παθαίνουν οι τηλεοπτικοί παραγωγοί που τα σενάρια για τα νέα επεισόδια θα έπρεπε να γράφονται τώρα σε αντίθεση με τους κινηματογραφικούς παραγωγούς που όλο και κάτι έχουν στην "αποθήκη". Η απεργία επηρεάζει και εμάς όλους που αναμένουμε πως και πως τα νέα επεισόδια της αγαπημένης μας σειράς. (ο 4ος κύκλος Lost μειώθηκε σε 16 επεισόδια).

Για να δείξουν την συμπαράσταση τους λοιπόν οι ηθοποιοί οργανώθηκαν και εδώ και καιρό ανεβάζουν εμπνευσμένα βιντεακια στην σχετική ιστοσελίδα ως ένδειξη διαμαρτυρίας και συμπαράστασης. Διάσημοι ηθοποιοί, σκηνοθέτες και κωμικοί στέκονται μπροστά από την κάμερα άλλοτε σιωπηλοί και άλλοτε χρησιμοποιώντας το χιούμορ για να σχολιάσουν την κατάσταση. Η Holly Hunter δεν μπορεί να καταλάβει το σενάριο της επειδή ο συγγραφέας είναι Ινδός. Η Laura Linney παίρνει θάρρος και αποκαλύπτει ότι μπορεί να γράψει και αυτή σενάρια. Η Demi Moore περνάει από casting με κενό σενάριο. Σχεδόν 24 τα βιντεακια. Άλλα εξαιρετικά άλλα αδιάφορα. Διαλέγεις και παίρνεις.

Τα δικά μου αγαπημένα:












Υ.Γ Τα ελληνικά κανάλια ξύπνησαν. Lost, Desperate Housewives, CSI, Heroes, Prison Break. Πειράζει που αυτά τα έχουμε δει;

Klopka (Η Παγίδα)

Σκηνοθεσία: Srdjan Golubovic
Παραγωγής: Serbia / Germany / Hungary/ 2008
Διάρκεια: 106'






Αν και είχα, ανεπισήμως, αποφασίσει να αναφέρομαι τόσο από αυτόν τον ιστιοχώρο (της Ομάδας) όσο και από τον προσωπικό μου (cine-theasi.blogspot.com) μόνο σε ταινίες που με έχουν σημαδέψει, το Klopka με έριξε αναπόφευκτα στην παγίδα να παραβιάσω αυτή την άτυπη συμφωνία. Δεν το θεωρώ τίποτα παραπάνω από μια αδιάφορη ταινία, ωστόσο θέλοντας να εκφράσω την αντίθεση μου με το σύνολο της κριτικής(ή αυτοί είδαν άλλη ταινία, ή εγώ) θα προσπαθήσω να αναρτήσω ένα κείμενο για την ταινία!

Στις προθέσεις του κύριου Golubovic διαβλέπω τη διάθεση να προβληματίσει πάνω σε καίρια ζητήματα. Το βάρος της ανθρώπινης ζωής για μια άλλη, είναι η κύρια θεματική της ταινίας. Αυτός ο Σωκρατικός στοχασμός που προσφάτως απέδωσε ευστοχότερα και αληθοφανέστερα ο αειθαλής Woody Allen(στο Cassandra's Dream), όταν μάλιστα η κρίση αυτή, βαραίνει ένα "θνητό" μυαλό. Και όταν η μία ζωή συνενώνεται υπό τα πατρικά δεσμά αυτού που καλείται να αποφασίσει, ενώ η άλλη είναι πέρα για πέρα ξένη. Μια κουκίδα στην στρατόσφαιρα του κόσμου, ένα όνομα στις πολυάριθμες σελίδες ενός τηλεφωνικού καταλόγου. Το ζιζάνιο έχει μπει, και η απόφαση θα δοκιμάσει την ηθική και τις αξίες καθώς και τα όνειρα του πατέρα. Μετ' έπειτα ο ξεπεσμός των αξιών βρίσκεται θεματικά σε υψηλή θέση στην ταινία. Όπου αποτυπώνεται στην έλλειψη της ενότητας της οικογένειας, στην βασιλική θέση που κατέχει το χρήμα αλλά και την αναξιοκρατική διαχείριση του, την έλλειψη συμπόνιας στον πάσχων συνάνθρωπο καθώς και τις προφανής αδυναμίες της ανθρώπινης φύσης.

Όπως διαβλέπουμε μια σειρά από σημαντικά ζητήματα θίγονται, ή θέλουν να θιχτούν στον θεατή. Μόνο που αυτό δεν θα γίνει ποτέ κατά τη γνώμη μου. Γιατί για να καταφέρεις να προβληματίσεις, πρέπει να διαμορφώσεις τις συνθήκες κατά τις οποίες ο θεατής εθελούσια και πρόθυμα θα σε ακολουθήσει. Για να γίνει αυτό, βασικό στοιχείο είναι η αληθοφάνεια του σεναρίου, η πειστικότητα των ρόλων, αλλά και η αφηγηματική δυνατότητα του κινηματογράφου ως μέσω. Όλα αυτά εγώ τα βρήκα πολύ ρηχά και επιφανειακά στην ταινία, με αποτέλεσμα να μην μπω ποτέ σε αυτή και αντίθετα να μου προξενήσει ένα μικρό αίσθημα χλεύης(όσο και αν ντρέπομαι για αυτό που λέω)!

----------------- S P O I L E R S -----------------

Αριθμώ ατοπήματα:
1. Η επιτηδευσιμότητα και το φτιαχτό σύμπαν που διέπει σχεδόν κάθε κρίσιμη σκηνή του σεναρίου. Θα αναφέρω χαρακτηριστικά παραδείγματα... Α) Στην κρίσιμη σκηνή όπου παρουσιάζεται στον πατέρα ο εντολέας θανάτου. Αν και ο πατέρας ζυγίζει πολλάκις την πρόταση, καλούμενος να αντιμετωπίσει την κατασπαρακτική συνείδηση του και την καθημερινή επιδείνωση της υγείας του γιου του, δεν εξασφαλίζει ούτε στο minimum την τιμιότητα και την αξιοπιστία του παντελώς άγνωστου εντολέα. Και είναι σαφές πως ο εντολέας δεν πληρώνει την σωτηρία του γιου του, αλλά την αφάνιση ενός ξένου! Κάτι που συνεπάγεται πως δεν είναι ελεήμονας του πατέρα, αλλά συνέταιρος σε ένα βρώμικο κόλπο. Β) Η ύπαρξη της γυναίκας του αδικοχαμένου άντρα είναι εξωπραγματική. Όσο και αν θέλει να μας πείσει ο Gabulovic ότι ο κόσμος είναι μικρός, αδυνατώ να χωνέψω πως ο πατέρας καλείται να θανατώσει τον άντρα της μοναδικής γυναίκας που ξέρει! Και μάλιστα πως το θύμα προέρχεται από την ίδια του τη γειτονιά! Όλα αυτά συμβαίνουν με μοναδικό σκοπό τον αχρείαστο μελοδραματισμό που επιφυλάσσει το τέλος. Γ) Όταν σαν βόμβα σκάει η είδηση ότι η οικογένεια χρειάζεται τόσα χρήματα για την θεραπεία του γιου της, δεν μπορώ να πιστέψω πως η αναζήτηση της εξαντλείται στο πρώτο τραπεζικό δάνειο και στο να βάλει μια αγγελία. Δεν υπάρχει ούτε ένας διάλογος με κάποιον συγγενή. Η πραγματικότητα της ταινίας είναι τόσο κενή και επιτήδεια και εγώ όχι τόσο καλοπροαίρετος για να ενδώσω! Δ) Ενώ τέλος η σκηνή βάση της οποίας ο πατέρας ανακαλύπτει την γεωγραφική θέση, του εξαφανισμένου μέχρι στιγμής, εντολέα είναι το λιγότερο γραφική! Πρέπει να την δείτε για να καταλάβετε! Επιεικώς απαράδεκτη!

2) Οι ρόλοι δεν είναι τίποτα παραπάνω από μια μελό καρικατούρα στην επιφάνεια του θέματος. Μια ταινία που έχει να επεξεργαστεί αυτή την τρομακτική θέση του γονιού δε μπορεί να στηρίζεται εξ ολοκλήρου στην δράση. Δεν υπάρχουν κάδρα που να απομονώνουν την θλίψη και το αδιέξοδο του πατέρα, ενώ είναι το λιγότερο απαραίτητα. Όπως απαραίτητη είναι και το σταμάτημα του χρόνου για να εμβαθύνουμε στο συναίσθημα της κατάστασης. Δε μπορώ να πιστέψω πως η οδύνη του περιγράφεται και εξαντλείται με το να σπάει αδιάκοπα πράγματα, να φθείρει ξένες περιουσίες και άλλες εξωπραγματικές σκηνές. Επίσης, το βάρος της περιγραφής της θέσης, δεν επωμίζεται η ερμηνεία και η οριοθέτηση της τραγικής του φιγούρας στο σύμπαν της ταινίας όπως θα ήταν αναμενόμενο. Αλλά η περιγραφή της θέσης γίνεται με έναν επιτήδειο μελοδραματισμό, απεικονίζοντας τον μετά από κάθε απροσδόκητο επεισόδιο της υγείας του γιου του. Ακόμα ο ίδιος ο γιος δεν πείθει ως σοβαρά ασθενής. Καθώς οι εξάρσεις στην κατάσταση της υγείας του μοιάζουν περισσότερο με νεκρανάστημα παρά με λογική πορεία ενός σοβαρά ασθενή. Η μητέρα σαν πρόσωπο καμιά στιγμή δεν πείθει. Η αποτύπωση της οικογένειας, ανήμπορη να κάνει έναν διάλογο σε αυτή την κρίσιμη κατάσταση και η μονόπλευρη περιγραφή της είναι επίσης ένα σοβαρό ζήτημα.

3) Το ευρύτερο περιβάλλον περιγράφεται με ιδιαίτερη ωμότητα και χοντροκοπιά προκαλώντας αποστροφή παρά προβληματισμό. Η ειρωνική ματιά στο τραπεζικό σύστημα με το μέγεθος της υπερβολής που την διακατέχει, στη σκηνή που χρησιμοποιείται, την μετατρέπει από εύστοχο κοινωνικό σχόλιο σε γελοιότητα. Όπως το ίδιο συμβαίνει και με την σκηνή στην τάξη της μητέρας, όπου η θρασύτητα της μαθήτριας δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να δικαιολογηθεί ρεαλιστικά. Θέτοντας με αυτόν τον τρόπο σε αναπηρικό καροτσάκι την πρόθεση για κατάδειξη της υπαρκτής περιφρόνησης και αδιαφορίας του ανθρώπου προς τον συνάνθρωπο. Όπως επίσης και το σχόλιο για την χρήση του χρήματος σε άνευ ουσίας θέματα, για μένα παίρνει διαστάσεις χοντράδας που δεν αρμόζει σε κινηματογραφική ταινία! Τέλος η σκηνή που ο πατέρας καλεί τον εντολέα έξω απ' το σπίτι του είναι πέρα για πέρα απαράδεκτη. Δεν είναι δυνατό να χτυπάς το αυτοκίνητο για να ηχήσει ο συναγερμός και να περιμένεις πάνω από αυτό, αδιαφορώντας για την ύπαρξη γειτόνων-περαστικών, κρατώντας όπλο σε περίοπτη θέση.

Τέλος! Κουράστηκα να απαριθμώ λάθη αν και θα μπορούσα να γράφω για ώρες! Η ταινία στα θετικά της έχει μια-δυο ανεκτές σκηνές. Το μόνο που μου μένει λοιπόν είναι η σκηνοθετική δεινότητα της τελευταίας σκηνής της δολοφονίας του πατέρα! Η οποία είναι σε αντίθεση με το υπόλοιπο film πέρα για πέρα εμπνευσμένη!

---------------------------------------------------

Βαθμολογία 3/10

ΥΓ. Αντρέα ξέρω πως σε στεναχωρώ(!), όμως σε καλώ να πάρεις θέση υπέρ της ταινίας με λογικά επιχειρήματα!

The Assassination of Jesse James by the coward Robert Ford (Η Δολοφονία του Τζέσε Τζέιμς από τον δειλό Ρόμπερτ Φορντ)

Σκηνοθεσία: Andrew Dominik
Παραγωγής: USA / 2007
Διάρκεια: 160'







Πριν αναφερθώ στην ταινία θα 'θελα να μιλήσω λίγο για το voice over. Την αφήγηση δηλαδή πάνω στην ταινία και την λεκτική διάδοση νοημάτων, σκέψεων κλπ. Το voice over εμφανίστηκε ευρέως αλλά και καθιερώθηκε σε ταινίες noir του παρελθόντος. Και αυτό γιατί τα film noir από την φύση τους είναι βουτηγμένα στο λυκόφως της μυστηριακής τους θεματολογίας. Η voice over αφήγηση ήταν η αποκάλυψη βαρυσήμαντων στοιχείων πάνω στα επακόλουθα ή η αποσαφήνιση του γριφώδους finale! Αυτή η τεχνική έφερε αναταράξεις στον κόσμο του κινηματογράφου και αρχικά κέρδισε τον θεατή. Ήταν το βάρος της λογοτεχνικής του καλαισθησίας κυρίως αυτό που κέρδιζε και διαμόρφωνε τον θεατή, καθώς και το νεανικό της ιστορίας του. Τώρα, στον 21ο αιώνα το voice over θεωρείται κυρίως η αδυναμία του σεναρίου και της εικόνας να αφηγηθεί κινηματογραφικά τα τεκταινόμενα. Ενώ ακόμα μια κατηγορία που το βαραίνει είναι η επιτήδεια νουθέτηση του θεατή στα ακριβή πρότυπα του σεναριογράφου, κάτι που αναιρεί τον "κοινωνικό" ρόλο της τέχνης μεταξύ δημιουργού και κοινού. Πάνω κάτω τα ίδια ισχύουν και για τα εντυπωσιακά flash back. Θα ήθελα τώρα να ξεκαθαρίσω και την θέση μου σε όλα αυτά. Νομίζω πως όπως ήταν σφάλμα ο πρώιμος εντυπωσιασμός μας από αυτές τις τεχνικές στο παρελθόν, στο ίδιο σφάλμα υποπέφτουμε με την ολοσχερή αποκήρυξή τους. Ναι, το voice over και τα flash back μπορεί να έχουν δημαγωγικό χαρακτήρα, μπορεί να δηλώνουν την αδυναμία της εικόνας να κοινωνήσει τα νοήματα με τον λεπτό και έμμεσο κινηματογραφικό τρόπο, αλλά μπορεί να είναι και χρήσιμα, ως και εκστατικά
μέσα, ανάλογα τις ανάγκες και την θεματολογία της κάθε ταινίας. Το καθένα από αυτά το καθορίζει η χρήση του. Θέλω να δώσω και ένα παράδειγμα από την πρόσφατη μου «αποξένωση». Όπου το finale περιέχοντας ένα ονειρικό, αποκαλυπτικό και αναμνησιακού ύφους flash back γοητεύει και διευρύνει τον κινηματογράφο. Χωρίς ίχνος υπόνοιας επιτήδευσης...

Σκοπός μου δεν ήταν να μακρηγορήσω αλλά μάλλον το έκανα. Ας μιλήσουμε για αυτή την επική ταινία που έφτιαξε ο Andrew Dominik. Ο τίτλος συνοψίζει την υπόθεση αυτής της κινηματογραφικής οντότητας. Αλλά μην περιμένετε να δείτε μια ταινία δράσης για την ζωή του θρυλικού Jesse James, γιατί τότε θα απογοητευθείτε! Η ταινία χαρακτηριστικά σημαδεύει ως αφετηρία της το τέλος δράσης της συμμορίας των αδερφών James. Και οριοθετεί ως σταθμό εκκίνησης ένα άλλο πιο (αυτο)περιγραφικό και συναισθηματικό σημείο. Τους ήρωες δεν περιγράφουν οι γεμάτες μπαρούτι κάννες τους αλλά τα βλέμματα, τα συναισθήματα που χαίρουν άψογης υποκριτικής έκφρασης από τους ερμηνευτές τους. Τόσο ο Brad Pitt στον ρόλο του Jesse, ο Casey Affleck σε αυτόν του Robert Ford αλλά και ο Sam Rockwell σε αυτόν του αδερφού του, είναι εντυπωσιακοί.

Ο Jesse ως φιγούρα της εποχής του περιέχει φωτιά και ύδωρ. Έχει την πλήρη αναγνώριση από την αστική τάξη την οποία συνήθιζε να ευεργετεί με μέρος των κλοπιμαίων αλλά και την ολοσχερή αποδοκιμασία από τους κρατικούς φορείς. Για αυτούς η ανεξέλεγκτη δράση του, αναιρούσε την φιλάρεσκη επιδίωξη τους να νιώθουν απόλυτα κυρίαρχοι της εξουσίας.

Ο Robert Ford όπως μαρτυρά ο τίτλος και όπως αφηγείται το finale κατακτά επάξια την θέση του δειλού. Ενός δειλού, μέσα στο πλήθος των ανθρώπων, που όμως το μοιραίο γεγονός τον έκανε αναγνωρίσιμο. Αν και όχι με την τόσο καλή έννοια! Μες στην εφηβική του ματιά δείχνει να κρύβει χιλιάδες συναισθήματα. Μια μικρή ηδονή που στιγμιαία λάμπει στο πρόσωπο του, καθώς θαρρείς πως είναι φυλακισμένη εκεί και καταδικασμένη στο να μη βρει ανταπόκριση. Ένας πολύ μυστηριακός χαρακτήρας που οι πράξεις του ξεδιπλώνουν την καλά κρυμμένη προσωπικότητα του. Δεν ήταν έρωτας αυτό, που όταν οι αδερφοί του ανακάλυψαν τoν έντυπο θησαυρό που κρατούσε για την συμμορία των James, τα έβαλε με Θεούς και Δαίμονες; Δεν ήταν η φιλοδοξία της διαδοχής, όταν κοιτούσε ξεγυμνώνοντας τον μυθικό James παρατηρώντας και την πιο μικρή λεπτομέρεια στην ζωή του; Δεν ήταν "κουφή" και αυτάρεσκη πίστη στην τρανότητα που κάποια μέρα θα αποκτήσει όταν σχεδίαζε το αύριο με μοναχικότητα ερημίτη; Δεν ήταν Δέος όταν το δάχτυλο είχε στη σκανδάλη και το αστραφτερό όπλο του σημάδευε το παραδομένο κορμί του Jesse; Όμως η αλήθεια αποκαλύπτεται για αυτόν στο τέλος.

----------------- S P O I L E R S -----------------

Ο Jesse ήταν ήρωας. Ένας ήρωας αλλά και ένας άνθρωπος με τα σφάλματα όλων μας. Στην οθόνη του μυαλού του και στο βλέμμα του είχε την όψη του θνητού. Καχύποπτος για το προδιαγραφόμενο μέλλον, γνωστικός για το βάρος των πράξεων του αλλά και συνειδητοποιημένος για την κάθε στιγμή. Άλλωστε από αυτή την βαθύτερη συνείδηση προέκυψε και η δολοφονία-αυτοκτονία του. Από την έλλειψη βούλησης σε ένα μέλλον όπου μόνη διέξοδο θα ήταν το φευγιό, από την παράδοση δυνάμεων αυτής της πληγωμένης μοναχικότητας που εξέφραζε το έργο του…

Η αλήθεια όμως αποκαλύπτεται στο finale. Όπου η κυνηγημένη ζωή του Jesse μνημονεύεται σε έναν ένδοξο θάνατο. Μια αλησμόνητη φιγούρα, που με την δύναμη της μνήμης και της ανάμνησης όσων μένουν, κατακτά την αιωνιότητα! Για τον Robert όμως τα πράγματα είναι εξαιρετικά αλλιώτικα. Ο ένδοξος βίος που επιθυμούσε δεν είναι παρά ένας εφιάλτης. Κανείς δεν θυμάται τον Robert, αλλά κανείς δεν μπορεί να λησμονήσει τον James. Είναι η ιστορία που καλά φυλάττει λευκές σελίδες για τα τέκνα της... Και για τον Robert πριν άδοξα θανατωθεί, του κράτησε το δοκίμιο των δειλών.

---------------------------------------------------

Μια μυθική ταινία, η σκηνοθεσία είναι παραπάνω από επιβλητική. Αποφασίζει περίτρανα να σταματήσει για λίγο τους δείκτες, και να εστιάσει πάνω στις ζωές και στα συναισθήματα. Οι ερμηνείες είναι αντάξιες της φήμης των καραμπινιέρων τους, και μια μαγική φωτογραφία κρατάει το εκστατικό εικαστικό αποτέλεσμα με κυρίαρχο στοιχείο αυτό του μελαγχολικού φωτισμού. Οι δικές μου ενστάσεις πηγαίνουν στο απροκάλυπτο voice over. Όπου νιώθω τουλάχιστον στο ήμισυ των φορών που επιστρατεύθηκε, όσα μου διαβάζει ο αφηγητής να 'χει χρέος να μου τα δώσει ο σκηνοθέτης στην ταινία. Ενώ έντονες αντιθέσεις έχω να εκφράσω και για το τέλος. Όχι για την αψεγάδιαστη νοηματική του ροή, αλλά το νουθετικό του ύφος. Λέγοντας και διατυμπανίζοντας την δειλία του Robert, χωρίς να αφήνει χώρο και αέρα στον θεατή. Για μένα το finale βρίσκεται στον θίασο του παραλόγου και οι τίτλοι τέλους πέφτουν όταν σε έναν ψίθυρο περικλείεται η λέξη "δειλός".
Αλλά ναι, το να κρίνουμε με αυτό τον τρόπο είναι πολύ πιο εύκολο και αντικινηματογραφικό απ' το να δημιουργούμε.

Βαθμολογία 7,5/10

Screening 28/1/08

"The film that started it all"
στην τελική του (απίθανης ποιότητας εικόνας και ήχου) μορφή!

Η Κινηματογραφική Ομάδα του Ο.Π.Α.
σας προσκαλεί στην προβολή της ταινίας
"Blade Runner": The Final Cut
(1982/2007, Ridley Scott, "Blade Runner": The Final Cut)
τη Δευτέρα 28/1/08 στις 17:00
στο αμφιθέατρο Β (Πατησίων 76, κεντρικό κτίριο).
Είσοδος ελεύθερη.

AUEB Film Club
invites you to the screening of
"Blade Runner": The Final Cut
(1982/2007, Ridley Scott)
on Monday 28/1/08 at 17:00
in classroom B (76, Patission Str., central building).
Free entrance.

Για την ταινία, τις 6(!) προηγούμενες εκδοχές της και το Final Cut, διαβάστε εδώ το μεγάλο αφιέρωμα του περιοδικού ΣΙΝΕΜΑ από τον Λουκά Κατσίκα.

Final Cut trailer

Original 1982 trailer

Oscars 2008 nominations

- Best motion picture of the year
"Atonement" (Focus Features)
"Juno" (Fox Searchlight)
"Michael Clayton" (Warner Bros.)
"No Country for Old Men" (Miramax and Paramount Vantage)
"There Will Be Blood" (Paramount Vantage and Miramax)

- Performance by an actress in a leading role
Cate Blanchett in "Elizabeth: The Golden Age" (Universal)
Julie Christie in "Away from Her" (Lionsgate)
Marion Cotillard in "La Vie en Rose" (Picturehouse)
Laura Linney in "The Savages" (Fox Searchlight)
Ellen Page in "Juno" (Fox Searchlight)

- Performance by an actor in a leading role
George Clooney in "Michael Clayton" (Warner Bros.)
Daniel Day-Lewis in "There Will Be Blood" (Paramount Vantage and Miramax)
Johnny Depp in "Sweeney Todd The Demon Barber of Fleet Street" (DreamWorks and Warner Bros., Distributed by DreamWorks/Paramount)
Tommy Lee Jones in "In the Valley of Elah" (Warner Independent)
Viggo Mortensen in "Eastern Promises" (Focus Features)

- Performance by an actor in a supporting role
Casey Affleck in "The Assassination of Jesse James by the Coward Robert Ford" (Warner Bros.)
Javier Bardem in "No Country for Old Men" (Miramax and Paramount Vantage)
Philip Seymour Hoffman in "Charlie Wilson’s War" (Universal)
Hal Holbrook in "Into the Wild" (Paramount Vantage and River Road Entertainment)
Tom Wilkinson in "Michael Clayton" (Warner Bros.)

- Performance by an actress in a supporting role
Cate Blanchett in "I’m Not There" (The Weinstein Company)
Ruby Dee in "American Gangster" (Universal)
Saoirse Ronan in "Atonement" (Focus Features)
Amy Ryan in "Gone Baby Gone" (Miramax)
Tilda Swinton in "Michael Clayton" (Warner Bros.)

- Achievement in directing
"The Diving Bell and the Butterfly" (Miramax/Pathe Renn), Julian Schnabel
"Juno" (Fox Searchlight), Jason Reitman
"Michael Clayton" (Warner Bros.), Tony Gilroy
"No Country for Old Men" (Miramax and Paramount Vantage), Joel Coen and Ethan Coen
"There Will Be Blood" (Paramount Vantage and Miramax), Paul Thomas Anderson

- Adapted screenplay
"Atonement" (Focus Features), Screenplay by Christopher Hampton
"Away from Her" (Lionsgate), Written by Sarah Polley
"The Diving Bell and the Butterfly" (Miramax/Pathe Renn), Screenplay by Ronald Harwood
"No Country for Old Men" (Miramax and Paramount Vantage), Written for the screen by Joel Coen & Ethan Coen
"There Will Be Blood" (Paramount Vantage and Miramax), Written for the screen by Paul Thomas Anderson

- Original screenplay
"Juno" (Fox Searchlight), Written by Diablo Cody
"Lars and the Real Girl" (MGM), Written by Nancy Oliver
"Michael Clayton" (Warner Bros.), Written by Tony Gilroy
"Ratatouille" (Walt Disney), Screenplay by Brad Bird; Story by Jan Pinkava, Jim Capobianco, Brad Bird
"The Savages" (Fox Searchlight), Written by Tamara Jenkins

- Best animated feature film of the year
"Persepolis" (Sony Pictures Classics): Marjane Satrapi and Vincent Paronnaud
"Ratatouille" (Walt Disney): Brad Bird
"Surf’s Up" (Sony Pictures Releasing): Ash Brannon and Chris Buck

- Best foreign language film
"Beaufort" Israel
"The Counterfeiters" Austria
"Katyn" Poland
"Mongol" Kazakhstan
"12" Russia

- Achievement in cinematography
"The Assassination of Jesse James by the Coward Robert Ford" (Warner Bros.): Roger Deakins
"Atonement" (Focus Features): Seamus McGarvey
"The Diving Bell and the Butterfly" (Miramax/Pathe Renn): Janusz Kaminski
"No Country for Old Men" (Miramax and Paramount Vantage): Roger Deakins
"There Will Be Blood" (Paramount Vantage and Miramax): Robert Elswit

- Achievement in film editing
"The Bourne Ultimatum" (Universal): Christopher Rouse
"The Diving Bell and the Butterfly" (Miramax/Pathe Renn): Juliette Welfling
"Into the Wild" (Paramount Vantage and River Road Entertainment): Jay Cassidy
"No Country for Old Men" (Miramax and Paramount Vantage): Roderick Jaynes
"There Will Be Blood" (Paramount Vantage and Miramax): Dylan Tichenor

- Achievement in music written for motion pictures (Original song)
Falling Slowly from "Once" (Fox Searchlight)
Happy Working Song from "Enchanted" (Walt Disney)
Raise It Up from "August Rush" (Warner Bros.)
So Close from "Enchanted" (Walt Disney)
That’s How You Know from "Enchanted" (Walt Disney)

- Best documentary feature
"No End in Sight" (Magnolia Pictures)
"Operation Homecoming: Writing the Wartime Experience" (The Documentary Group)
"Sicko" (Lionsgate and The Weinstein Company)
"Taxi to the Dark Side" (THINKFilm)
"War/Dance" (THINKFilm)

R.I.P. Heath Ledger (1979-2008)

Heath Ledger found dead in NYC at age 28

Heath Ledger was found dead Tuesday at a downtown Manhattan apartment, naked in bed with sleeping pills nearby, police said. The Australian-born actor was 28. It wasn't immediately clear if Ledger had committed suicide.

He had an appointment for a massage at a residence in the tony neighborhood of SoHo, NYPD spokesman Paul Browne said. A housekeeper who went to let him know the massage therapist had arrived found him dead at 3:26 p.m.

A large crowd of paparazzi and gawkers gathered outside the building on an upscale block. Ledger's body was still inside, and several police officers guarded the door.



Μόλις το διάβασα και ακόμα να το πιστέψω. Δεν το περίμενα αλλά στεναχωρήθηκα ρε γαμώτο. Ήταν από τους αγαπημένους μου ηθοποιούς, από τις συμπάθειες μου. Τον θεωρούσα τον επόμενο Johnny Depp. Κρίμα και ήταν μόνο 28. Θα μπορούσε……θα…τώρα δεν έχει σημασία. Ακόμα δεν έχουν καταλήξει στο πως πέθανε. Μόνο κάτι χάπια βρέθηκαν δίπλα του. Υπερβολική δόση, αυτοκτονία, λάθος. Ποιος ξέρει. Τη μέρα των γενεθλίων μου βρήκε και αυτός…. Σνιφ
O Joker μας χαιρετά από ψηλά.

Screening 24/1/08

Η Κινηματογραφική Ομάδα του Ο.Π.Α.
σας προσκαλεί στην προβολή της ταινίας
"The Godfather: Part III"
(1990, Francis Ford Coppola, "Ο Νονός ΙΙΙ")
την Πέμπτη 24/1/08 στις 17:00
στο αμφιθέατρο Β (Πατησίων 76, κεντρικό κτίριο).
Θα ακολουθήσει συζήτηση για την τριλογία του Νονού
με τον κριτικό κινημ/φου Χρήστο Μήτση (Αθηνόραμα).
Είσοδος ελεύθερη.

Προηγήθηκαν:
10/1/08 The Godfather
17/1/08 The Godfather: Part II

AUEB Film Club
invites you to the screening of
"The Godfather: Part III"
(1990, Francis Ford Coppola)
on Thursday 24/1/08 at 17:00
in classroom B (76, Patission Str., central building).
Free entrance.

Official trailer (the beginning is amazing!)

Screening 21/1/08

Η Κινηματογραφική Ομάδα του Ο.Π.Α.
σας προσκαλεί στην προβολή της ταινίας
"Les Invasions barbares"
(2003, Denys Arcand, "Η Επέλαση των Βαρβάρων")
τη Δευτέρα 21/1/08 στις 17:00
στο αμφιθέατρο Β (Πατησίων 76, κεντρικό κτίριο).

AUEB Film Club
invites you to the screening of
"Les Invasions barbares"
(2003, Denys Arcand, "The Barbarian Invasions")
on Monday 21/1/08 at 17:00
in classroom B (76, Patission Str., central building).

U.S. theatrical trailer

The Banishment (Η Αποξένωση)

Σκηνοθεσία: Andrei Zvyagintsev
Παραγωγής: Russia / 2007
Διάρκεια: 150'




Μετά την αριστουργηματική Επιστροφή, ο Andrei Zvyagintsev επιστρέφει με αυτή την σπαραχτική και αριστοτεχνική Αποξένωση!

Ο άνθρωπός απομακρυσμένος από τις ρίζες του. Απομακρυσμένος από την φύση του, την ίδια την Φύση! Και οι καιροί που έχουν χαρακτηριστικά αλλάξει υπό το βάρος της προόδου και της εξέλιξης. Μιας οπισθοδρομικής εξέλιξης που ολότελα μας κατευθύνει στην εκμηδένιση της ανθρώπινης οντότητας! Και μας δένει στους τσιμεντένιους ρυθμούς των εκάστοτε πόλεων. Παγώνοντας καρδιά και ψυχή, περιθωριοποιώντας το ίδιο το άτομο σε μια νοσηρά εγωκεντρική ατομικότητα. Μια ατομικότητα που μας αποξενώνει από οτιδήποτε γύρω μας, από ανθρώπους που δεσμά αγάπης μας είχαν ενώσει. Μα κυριότερα μας αποξενώνει από τον ίδιο μας τον εαυτό, και οι μέρες μας είναι μια τυφλή περιπλάνηση που τίποτα δεν μας κάνει αίσθηση, που όλα άνευρα και άχρωμα προσπερνιούνται χωρίς σταγόνα ανθρώπινης κρίσης και σκέψης. Αφού εμείς κατευθυνόμαστε με άλλους κώδικες στο μέλλον.

Και αυτή η αποξένωση, η καθημερινή αποξένωση αποκτά γιγάντιες διαστάσεις στο μουντό σύμπαν του Andrei Zvyagintsev. Σε ένα σύμπαν που η λεκτική ύπαρξη είναι αισθητά περιορισμένη και η εμφάνιση της είναι ολότελα υπαινιχτική αλλά και συμβολική. Σε ένα σύμπαν όπου το αρχικό σπίτι του Ανθρώπου, η Φύση, μελαγχολική αποτυπώνεται σε εξαίσια κάδρα παρατημένη και αποξενωμένη από τον προκάτοχο και Κύριο της. Σε ένα σύμπαν όπου ο άνθρωπος αποξενωμένος αποτυπώνεται απ' οτιδήποτε και φρουρημένος στην δική του ατομικότητα. Πόσο άλλαξε μακριά από την μητέρα Φύση; Πως φρουρήθηκε στους γοργούς, κενούς και ανταγωνιστικούς ρυθμούς της πόλης.

Τα πρόσωπα:

Ο Alex τον οποίον υποδύεται ο εκπληκτικός Konstantin Lavronenko. Τον παρακολουθούμε κυρίως αφού εγκαταστάθηκε στην ύπαιθρο με την οικογένεια του. Το κορμί του είναι εκεί, αλλά αυτός δεν βρίσκεται εκεί. Για την ακρίβεια δεν βρίσκεται πουθενά. Είναι ένας άνθρωπος διαρκώς σκυθρωπός και δυστυχής, με την αδυναμία να επικοινωνήσει με τον περιβάλλον χώρο, με τους περιβάλλον ανθρώπους. Κάτι που αποτυπώνεται στην ματιά του. Όπου το βλέμμα του αδυνατεί να αγγίξει τα μάτια οποιουδήποτε άλλου προσώπου. Μα η νόσος έχει φτάσει στο ύστατο σημείο, η αδυναμία του έχει γίνει έλλειψη οποιασδήποτε βούλησης για επικοινωνία. Ο μόνος άνθρωπος με τον οποίο η επικοινωνία έχει νόημα είναι ο αδελφός του ο Mark. Και οι δυο κυμαίνονται στα όρια του υποκόσμου. Το έχει υπογραμμίσει ήδη η γυναίκα του Alex, η Βέρα. Τα πιστόλια, οι σφαίρες και οι λέξεις που αιωρούνται στην μυστηριακή αυτή ατμόσφαιρα το τεκμηριώνουν. Μα πιο μεγαλύτερο επιχείρημα από τον τρόπο σκέψης τους; Άνθρωποι που στις αποφάσεις τους στιγματίζουν την έλειψη οποιουδήποτε ηθικού, ανθρωποκεντρικού κριτηρίου. Ίσως και οι κουβέντες τους περιέχουν το διακριτικό ειρωνικό σχόλιο του Andrei Zvyagintsev. Ο Alex έχει μετατραπεί σε ένα άβουλο ον, και οι πράξεις του θα τιμωρηθούν. Αφού το τραγικό γεγονός ξεπαγώσει την συνείδηση του, το πλήγμα θα 'ναι καίριο στην μέχρι πρώτινος πέτρινη καρδιά του.

Ο Mark, και αυτός άλλο ένα ηχηρό παράδειγμα αποξένωσης. Κινείται περιθωριακά σε όλο του το ρόλο. Ο εγωκεντρισμός ξεχειλίζει από παντού. Άλλος ένας άντρας που αποξενώθηκε υπό την δύναμη της πόλης. Αυτό μαρτυράει και η δική του αφανής οικογενειακή ιστορία, ενώ χαρακτηριστική και η στιγμή στο τραίνο που ούτε καν χαιρετάει τον δεκάχρονο ανιψιό του φεύγοντας επιδεικτικά επιταχύνοντας το αυτοκίνητο του.

Η Vera, είναι η γυναίκα! Η γυναίκα και μητέρα που "λεπτά" υποδύεται η Maria Bonnevie. Το αγγελικό της πρόσωπο, σε μια ταινία που εξ' ορισμού τα κλισέ είναι άγνωστη λέξη, ορίζει την θέση της σε αυτό το Θείο δράμα. Είναι το πρόσωπο που κινεί το δράμα. Με ένα ψέμα στις ψεύτικες συνθήκες του κόσμου, καταδυκνείοντας ολοφάνερα την αλήθεια και ό,τι ουσιώδες στο μεθυστικό finale που με flashback ξεγυμνώνει ο δημιουργός. Ενώ είναι το πρόσωπο που προειδοποιεί και πληροφορεί τον θεατή. "Είμαστε δυο ξένοι πια" έχει πει, και ξέρει πως αυτό κάνει ξένο και ότι έχουν μαζί. Όλα στοιβαγμένα σε δυο αποξενωμένες ζωές, όπου η οικογένεια είναι ξένη, το σπίτι τους είναι ξένο, τα συναισθήματα είναι ξένα, ξένος ακόμα και ο καρπός που κυοφορεί. Η ίδια είναι αδύναμη να αποτρέψει το μοιραίο. Αυτή την εφιαλτική πορεία προς την αποξένωση. Και θα εγκαταλείψει πρόωρα αυτόν τον κόσμο που δεν είναι όπως φαντάστηκε, που δεν είναι όπως ο Δημιουργός οραματίστηκε. Η Βέρα είναι το πρόσωπο που μεταδίδει τους πλέον θρησκευτικούς συμβολισμούς του Andrei Zvyagintsev.

Τα παιδία και κυρίως ο Kir που παρακολουθούμε. Είναι η ελπίδα. Η ελπίδα πως αν αφήσουμε να γνωρίσουμε τον εαυτό μας όλα μπορούν να ξαναχτιστούν. Τον παρακολουθούμε "οικονομικά" όμως η διαφορά της συμπεριφοράς του με την επίσκεψη στην ύπαιθρο είναι παραπάνω από ορατή. Τα παιδιά δεν έχουν λοξοδρομήσει τόσο όσο οι ενήλικες. Ο χρόνος κινεί ανάλογα αυτή την μυστήρια λοξοδρόμηση. Και δεν είναι τυχαίο που παρακολουθούμε τον Kir, ως ένα ευαίσθητο παιδί, έναν αληθινό άνθρωπο καθώς βρίσκεται στα χωρικά όρια της μάνας Φύσης! Ενώ αντίθετα στο μοναδικό του πλάνο στην πόλη τον βλέπουμε σε ένα δαιμόνιο και αδικαιολόγητο σχεδόν ξέσπασμα. Μια επίθεση στον θείο Ρόμπερτ. Ένα ξέσπασμα ποτισμένο από το φθονερό σύμπαν της πόλης!

Ο ιατρός. Ο ιατρός είναι και ο διεκπαιρεωτής αυτού του θείου δράματος. Μυστικός, πολλές φορές ως και απρόσωπος είναι αυτός που θα προσανατολίσει τον θεατή στην αλήθεια και συναρμολογεί τις αιωρούμενες πληροφορίες σε αυτού του μυστηριακού κόσμου της ταινίας Θα δώσει την αληθινή μορφή στην Vera, μορφή αγγέλου. Θα βαρύνει τον Alex με την ολοσχερώς καχύποπτη ματιά του θεατή, και θα στρέψει τον μύθο προς την λύτρωση.

Τέλος οι άνθρωποι της υπαίθρου. Ίσως ο θεατής σε αυτούς θα περίμενε μια πιο ξεκάθαρη αναφορά. Θα περίμενε να δει πάνω τους καθάριο τον αντίκτυπο της φύσης. Αλλά ο σκηνοθέτης δεν το κάνει. Θα τους αποτυπώσει σαν ευδιάθετους και ανοιχτούς ανθρώπους μεν, αλλά χωρίς να δώσει κάποια ιδιαίτερη σημαντικότητα στην ύπαρξη τους. Ο ρόλος τους κυρίως απαλύνει την πλημμυρισμένοι από συναισθήματα ψυχή του θεατή. Ίσως επειδή ο Andrei Zvyagintsev θέλει να παγιδεύσει το διψασμένο μάτι του θεατή αποκλειστικά στην εξέλιξη της ιστορίας.

Και σε όλα αυτά η μελαγχολική φύση. Αποξενωμένη εντελώς, δρα με ολότελη ανεξαρτησία και μοναχικότητα στην ταινία. Ίσως ο διψασμένος θεατής για το story αποπροσανατολιστεί μ την ύπαρξη της, αλλά αν δε μπει μέσα της νομίζω πως κινδυνεύει να δει άλλη ταινία! Τα πλάνα της είναι αισθητικά τέλεια, νομίζω πως άγγιξαν ως και τα αντίστοιχα του Sokurov στο "Μητέρα και γιος".

Έτσι αυτό το 150λεπτο του Andrei Zvyagintsev μας μυεί ευλαβικά σε αυτήν την αποξένωση που παντού γύρω μας παρατηρούμε. Μα κύρια μες στον εαυτό μας. Κρούει κόδονες και καμπάνες επισημαίνοντας την έσχατη πορεία, αλλά το αισιόδοξο τέλος προτρέπει σε καλύτερες μέρες. Η ταινία σε κάποια σημεία δείχνει να μην αναπνέει όσον αφορά την ροή της. Καθώς ο θεατής εύκολα αποπροσανατολίζεται από το δύσκολο της ερμηνείας της. Όμως φθάνοντας στο finale η λύτρωση είναι κατάκορφη. Μια ταινία που σκέφτεσαι για μέρες. Χαράζεται στην σκέψη σου, που σαν μαγιά φουσκώνει τα αισθαντικά σου ερεθίσματα και ικανή να χαραχτεί ακόμα ανεξίτηλα στην μνήμη. Στα συν η ψυχοπλακωτική μουσική που δημιουργεί υπέροχη ατμόσφαιρα!

Βαθμολογία 9/10

Screening 17/1/08

Η Κινηματογραφική Ομάδα του Ο.Π.Α.
σας προσκαλεί στην προβολή της ταινίας
"The Godfather: Part II"
(1974, Francis Ford Coppola, "Ο Νονός ΙΙ")
την Πέμπτη 17/1/08 στις 17:00
στο αμφιθέατρο Β (Πατησίων 76, κεντρικό κτίριο).

Προηγήθηκε: 10/1/08 The Godfather
Ακολουθεί: 24/1/08 The Godfather: Part III

AUEB Film Club
invites you to the screening of
"The Godfather: Part II"
(1974, Francis Ford Coppola)
on Thursday 17/1/08 at 17:00
in classroom B (76, Patission Str., central building).

Theatrical trailer



Fan-made trailer with Eric Clapton's cover on "The Godfather Theme" (called "Speak softly Love")

Screening 14/1/08

Η Κινηματογραφική Ομάδα του Ο.Π.Α.
σας προσκαλεί στην προβολή της ταινίας
"Les Triplettes de Belleville"
(2003, Sylvain Chomet, "Το Τρίο της Μπελβίλ")
τη Δευτέρα 14/1/08 στις 17:00
στο αμφιθέατρο Β (Πατησίων 76, κεντρικό κτίριο).


AUEB Film Club
invites you to the screening of
"Les Triplettes de Belleville"
(2003, Sylvain Chomet, The Triplets of Belleville)
on Monday 14/1/08 at 17:00
in classroom B (76, Patission Str., central building).

Restaurant clip (with dog dream sequence!)

Screening 10/1/08

Η Κινηματογραφική Ομάδα του Ο.Π.Α.
σας προσκαλεί στην προβολή της ταινίας
"The Godfather"
(1972, Francis Ford Coppola, "Ο Νονός")
την Πέμπτη 10/1/08 στις 17:00
στο αμφιθέατρο Β (Πατησίων 76, κεντρικό κτίριο).

17/1/08 The Godfather: Part II
24/1/08 The Godfather: Part III

AUEB Film Club
invites you to the screening of
"The Godfather"
(1972, Francis Ford Coppola)
on Thursday 10/1/08 at 17:00
in classroom B (76, Patission Str., central building).

Fan-made trailer (probably the best YouTube video on the first part of the trilogy)