tag:blogger.com,1999:blog-8908096679800504174.post794256275898204271..comments2024-01-11T05:44:45.516+02:00Comments on AUEB Film Club: Vals im Bashir (Βαλς με τον Μπασίρ)P.KORBhttp://www.blogger.com/profile/04568729169915006127noreply@blogger.comBlogger6125tag:blogger.com,1999:blog-8908096679800504174.post-50753350169388469522011-04-15T11:16:33.899+03:002011-04-15T11:16:33.899+03:00Πλάκα έχει kioy που τον είδες τώρα τον Μπασίρ, κι ...Πλάκα έχει kioy που τον είδες τώρα τον Μπασίρ, κι εγω τον έχω στις άμεσες βλέψεις προσπαθώντας να καλύψω κενά από τις σημαντικές ταινίες της χρονιάς. Είδα πρόσφατα "Hunger" (στον προβολέα) και "Public Enemies" (δεν ενθουσιάστηκα με κανένα) και μου μένουν "Μπασίρ", "Στέλλα" και (το δικό σου αγαπημένο) "Youth without Youth".<br><br>Για το animation γενικά συμφωνώ πως ακόμα δεν έχουμε δει τίποτα! Η Pixar κανει φοβερή δουλειά, ο Folman σίγουρα ανοίγει νέους δρόμους εδώ με τη χρήση του Flash και σίγουρα the best is yet to come! Απ' την άλλη όμως ανήκω μάλλον στους σκεπτικιστές, κλίνω προς την "νατουραλιστική και ρεαλιστική ανεπάρκεια του animation" (μιλάω γενικά, όχι για τον Μπασίρ που δεν έχω δει ακόμα). Ή για να το θέσω καλύτερα, στην δυσκολία συναισθηματικής εμπλοκής και ταύτισης με κατι που έχει σχεδιαστεί στο χέρι (ή στο PC), που δεν έχει ευθεία (οπτική) αντιστοιχία στον "πραγματικό κόσμο". Δεν έχω δει ακόμα ταινία animation που να με συγκλονίσει, αυτό προσπαθώ να πω! (αν και ο φετινός Wall-E ήταν εξαιρετικός [μήπως επειδή απεικόνιζε ρομποτ?], σίγουρα μέσα στις καλύτερες ταινίες της χρονιάς!) Μήπως αυτό γίνει με τον Μπασίρ?s_danyhttp://www.blogger.com/profile/04436914567648290486noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8908096679800504174.post-49044995505459417532011-04-15T11:16:32.943+03:002011-04-15T11:16:32.943+03:00Παιδιά ίσως να 'χετε βαρεθεί να με διαβάζετε, ...Παιδιά ίσως να 'χετε βαρεθεί να με διαβάζετε, όμως αυτό το blog είναι από τα λίγα που διαβάζω καθώς εδώ και καιρό έχω χάσει εν μέρει το ενδιαφέρον μου για την κριτική, κυρίως διότι έχω διαπιστώσει πως είναι καλύτερο να εμπιστεύεσαι τον εαυτό σου πάνω σε μια ταινία, παρά τους κριτικούς - όχι όλους βέβαια. Ένας ακόμη λόγος είναι ότι απολαμβάνω τη λογοτεχνική διάσταση και την ποιητική χροιά που δίνει στις κριτικές του ο Κιου, πάνω στις οποίες βλέπω συνεχή βελτίωση.<br> <br>Όσον αφορά την ταινία τώρα, πρόκειται για ένα πολύ καλογραμμένο animation που έχει αρκετές σκηνές οι οποίες μένουν στη μνήμη και είναι από την αρχή έως το τέλος ένα δίχως προηγούμενο πολιτικό σχόλιο πάνω στη σφαγή στο Λίβανο και κατ επέκταση πάνω στον πόλεμο που οδηγεί στη λήθη και στο θάνατο. Κορυφαία ομολογουμένως και η σκηνή που μαρτυρεί τον τίτλο της ταινίας. Τώρα η χρήση του flash δημιούργησε ένα είδος από χαρακτήρες μαριονέτες σε βαθμό οι κινήσεις τους και η φωνή τους να σε υπνωτίζουν- με την καλή έννοια. Πάντως σκεφτόμουν πόσο πιο δυνατή θα ήταν αν το ίδιο σενάριο γινόταν κανονική ταινία. Αλλά σίγουρα θα έχανε μέρος της ποιητικότητας του και της ομορφιάς του. Πιστεύω πάντως πως η ουσία μιας αντιπολεμικής ταινίας δεν επιτυγχάνεται πάντα με άκρατο ρεαλισμό. Ταινίες όπως ''ο Τζόνι πήρε τ όπλο του'', ή ''η λεπτή κόκκινη γραμμή'' είναι τέτοια παραδείγματα. Και οι σκηνές snuff στο τέλος ήταν αχρείαστες για το έργο, απαραίτητες όμως για το πολιτικό σχόλιο.<br><br>Τώρα όσον αφορά το animation που επικρατεί, της pixar και της disney δηλαδή, είναι εξαιρετικό από πλευράς εκτέλεσης, συνεχίζει να απευθύνεται όμως κυρίως σε παιδιά. Κατά τη γνώμη μου το animation που κάνει τη διαφορά είναι το Ιαπωνικό, με πρώτο και καλύτερο εκφραστή τον Μιγιαζάκι, τα έργα του οποίου είναι ουσιαστικά έργα τέχνης.Κώστας Παναγιωτόπουλοςhttp://www.facebook.com/c4constantinenoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8908096679800504174.post-16348633209827721622011-04-15T11:16:32.611+03:002011-04-15T11:16:32.611+03:00@s_danyΩραίες ταινίες έχεις να δεις! Και πόσεξε με...@s_dany<br>Ωραίες ταινίες έχεις να δεις! Και πόσεξε με το Youth! Μπορεί να είναι αγαπημένο, κυρίως βέβαια για προσωπικούς λόγους!<br><br>Λες, "Απ' την άλλη όμως ανήκω μάλλον στους σκεπτικιστές, κλίνω προς την "νατουραλιστική και ρεαλιστική ανεπάρκεια του animation"".<br><br>Ναι αυτή είναι η τάση που κυριαρχεί είναι αλήθεια. Απλά προσωπικά θέλω να θίξω ένα θέμα προβηματισμού, ρίχνοντας και το μπαλάκι στον θεατή. Μια σκηνή, σε ότι και αν έχει γυριστεί αυτή, από μόνη της ίσως να μην έχει υπόσταση. (Δεν είναι παρά μερικά συναρμολογημένα Pixels). Η μετάφραση-αποκρυπτογράφηση γίνεται εντός του θεατή. Και υπό αυτή την έννοια, η έλλειψη συναισθηματικής εμπλοκής ίσως να σχετίζεται και με τη δική μας ανεπάρκεια ως κοινό-μεταφραστές-αποκωδικωποιητές. Και με την αδυναμία μας να εντρυφήσουμε σε μια εικόνα με την οποία είμαστε ανεξοικείωτοι...<br>Καλό βράδυ! (Μην το ρίξεις στον ύπνο ε; Sleeper)<br><br>@Κώστας Παναγιωτόπουλος<br>Ρε, μας αρέσει να σε διαβάζουμε! (Θες να το ακούς μου φαίνεται):)<br>Συμφωνώ με όσα λες για την κριτική. Άλλωστε αυτό που συμβαίνει εντός σου δεν είναι παρά μια "κριτική" για την ταινία που βλέπεις. Κανένας κριτικός δεν είναι φωστήρας, και κανένας θεατής δεν είναι ανίδεος. Η κριτική, τουλάχιστον για μένα, δεν είναι παρά ένα εργαλείο για να απλώνει μια ταινία σε μεγαλύτερες (ή καλύτερα διαφορετικότερες μέσω της ποικιλομορφίας) πτυχές εντός μας. Για αυτό έχουμε ανάγκη και τη δική σου άποψη. Αν η ταινία είναι ένα έργο τέχνης που στεκόμαστε απέναντι του κριτικά, και διαμορφωνόμαστε μέσω αυτού, τότε σε μεγάλο βαθμό μπορεί να συμβεί το ίδιο και με τις εκάστοτε αναγνώσεις! Όλοι θεατές είμαστε!<br><br>Πολύ μου αρέσει η ερμηνεία σου πάνω στο flash. Τώρα σχετικά με την ανεπάρκεια του animation να ρίξει γροθιές στο στομάχι, απάντησα και πιο πάνω. Δεν είναι ότι δεν ασπάζομαι τις θέσεις σας(τόσο εσένα όσο και του s-dany), απλά έχω τις επιφυλάξεις μου (και) για το πόσο ο θεατής είναι επαρκής στο να αποκωδικοποιήσει το περιεχόμενο, ιδίως όταν έχει συνδέσει ακράδαντα την animation τεχνική με ανήλικη ψυχαγωγία!<br><br>Καλό βράδυ!kioyhttp://www.blogger.com/profile/08032527835391623796noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8908096679800504174.post-68452987420762844762009-08-15T01:00:48.916+03:002009-08-15T01:00:48.916+03:00@s_dany
Ωραίες ταινίες έχεις να δεις! Και πόσεξε μ...@s_dany<br />Ωραίες ταινίες έχεις να δεις! Και πόσεξε με το Youth! Μπορεί να είναι αγαπημένο, κυρίως βέβαια για προσωπικούς λόγους!<br /><br />Λες, "Απ' την άλλη όμως ανήκω μάλλον στους σκεπτικιστές, κλίνω προς την "νατουραλιστική και ρεαλιστική ανεπάρκεια του animation"".<br /><br />Ναι αυτή είναι η τάση που κυριαρχεί είναι αλήθεια. Απλά προσωπικά θέλω να θίξω ένα θέμα προβηματισμού, ρίχνοντας και το μπαλάκι στον θεατή. Μια σκηνή, σε ότι και αν έχει γυριστεί αυτή, από μόνη της ίσως να μην έχει υπόσταση. (Δεν είναι παρά μερικά συναρμολογημένα Pixels). Η μετάφραση-αποκρυπτογράφηση γίνεται εντός του θεατή. Και υπό αυτή την έννοια, η έλλειψη συναισθηματικής εμπλοκής ίσως να σχετίζεται και με τη δική μας ανεπάρκεια ως κοινό-μεταφραστές-αποκωδικωποιητές. Και με την αδυναμία μας να εντρυφήσουμε σε μια εικόνα με την οποία είμαστε ανεξοικείωτοι...<br />Καλό βράδυ! (Μην το ρίξεις στον ύπνο ε; Sleeper)<br /><br />@Κώστας Παναγιωτόπουλος<br />Ρε, μας αρέσει να σε διαβάζουμε! (Θες να το ακούς μου φαίνεται):)<br />Συμφωνώ με όσα λες για την κριτική. Άλλωστε αυτό που συμβαίνει εντός σου δεν είναι παρά μια "κριτική" για την ταινία που βλέπεις. Κανένας κριτικός δεν είναι φωστήρας, και κανένας θεατής δεν είναι ανίδεος. Η κριτική, τουλάχιστον για μένα, δεν είναι παρά ένα εργαλείο για να απλώνει μια ταινία σε μεγαλύτερες (ή καλύτερα διαφορετικότερες μέσω της ποικιλομορφίας) πτυχές εντός μας. Για αυτό έχουμε ανάγκη και τη δική σου άποψη. Αν η ταινία είναι ένα έργο τέχνης που στεκόμαστε απέναντι του κριτικά, και διαμορφωνόμαστε μέσω αυτού, τότε σε μεγάλο βαθμό μπορεί να συμβεί το ίδιο και με τις εκάστοτε αναγνώσεις! Όλοι θεατές είμαστε!<br /><br />Πολύ μου αρέσει η ερμηνεία σου πάνω στο flash. Τώρα σχετικά με την ανεπάρκεια του animation να ρίξει γροθιές στο στομάχι, απάντησα και πιο πάνω. Δεν είναι ότι δεν ασπάζομαι τις θέσεις σας(τόσο εσένα όσο και του s-dany), απλά έχω τις επιφυλάξεις μου (και) για το πόσο ο θεατής είναι επαρκής στο να αποκωδικοποιήσει το περιεχόμενο, ιδίως όταν έχει συνδέσει ακράδαντα την animation τεχνική με ανήλικη ψυχαγωγία!<br /><br />Καλό βράδυ!kioyhttps://www.blogger.com/profile/08032527835391623796noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8908096679800504174.post-89164178581991161442009-08-14T17:00:10.382+03:002009-08-14T17:00:10.382+03:00Παιδιά ίσως να 'χετε βαρεθεί να με διαβάζετε, ...Παιδιά ίσως να 'χετε βαρεθεί να με διαβάζετε, όμως αυτό το blog είναι από τα λίγα που διαβάζω καθώς εδώ και καιρό έχω χάσει εν μέρει το ενδιαφέρον μου για την κριτική, κυρίως διότι έχω διαπιστώσει πως είναι καλύτερο να εμπιστεύεσαι τον εαυτό σου πάνω σε μια ταινία, παρά τους κριτικούς - όχι όλους βέβαια. Ένας ακόμη λόγος είναι ότι απολαμβάνω τη λογοτεχνική διάσταση και την ποιητική χροιά που δίνει στις κριτικές του ο Κιου, πάνω στις οποίες βλέπω συνεχή βελτίωση.<br /> <br />Όσον αφορά την ταινία τώρα, πρόκειται για ένα πολύ καλογραμμένο animation που έχει αρκετές σκηνές οι οποίες μένουν στη μνήμη και είναι από την αρχή έως το τέλος ένα δίχως προηγούμενο πολιτικό σχόλιο πάνω στη σφαγή στο Λίβανο και κατ επέκταση πάνω στον πόλεμο που οδηγεί στη λήθη και στο θάνατο. Κορυφαία ομολογουμένως και η σκηνή που μαρτυρεί τον τίτλο της ταινίας. Τώρα η χρήση του flash δημιούργησε ένα είδος από χαρακτήρες μαριονέτες σε βαθμό οι κινήσεις τους και η φωνή τους να σε υπνωτίζουν- με την καλή έννοια. Πάντως σκεφτόμουν πόσο πιο δυνατή θα ήταν αν το ίδιο σενάριο γινόταν κανονική ταινία. Αλλά σίγουρα θα έχανε μέρος της ποιητικότητας του και της ομορφιάς του. Πιστεύω πάντως πως η ουσία μιας αντιπολεμικής ταινίας δεν επιτυγχάνεται πάντα με άκρατο ρεαλισμό. Ταινίες όπως ''ο Τζόνι πήρε τ όπλο του'', ή ''η λεπτή κόκκινη γραμμή'' είναι τέτοια παραδείγματα. Και οι σκηνές snuff στο τέλος ήταν αχρείαστες για το έργο, απαραίτητες όμως για το πολιτικό σχόλιο.<br /><br />Τώρα όσον αφορά το animation που επικρατεί, της pixar και της disney δηλαδή, είναι εξαιρετικό από πλευράς εκτέλεσης, συνεχίζει να απευθύνεται όμως κυρίως σε παιδιά. Κατά τη γνώμη μου το animation που κάνει τη διαφορά είναι το Ιαπωνικό, με πρώτο και καλύτερο εκφραστή τον Μιγιαζάκι, τα έργα του οποίου είναι ουσιαστικά έργα τέχνης.Κώστας Παναγιωτόπουλοςhttp://www.facebook.com/c4constantinenoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8908096679800504174.post-43403525427915414562009-08-14T04:00:58.545+03:002009-08-14T04:00:58.545+03:00Πλάκα έχει kioy που τον είδες τώρα τον Μπασίρ, κι ...Πλάκα έχει kioy που τον είδες τώρα τον Μπασίρ, κι εγω τον έχω στις άμεσες βλέψεις προσπαθώντας να καλύψω κενά από τις σημαντικές ταινίες της χρονιάς. Είδα πρόσφατα "Hunger" (στον προβολέα) και "Public Enemies" (δεν ενθουσιάστηκα με κανένα) και μου μένουν "Μπασίρ", "Στέλλα" και (το δικό σου αγαπημένο) "Youth without Youth".<br /><br />Για το animation γενικά συμφωνώ πως ακόμα δεν έχουμε δει τίποτα! Η Pixar κανει φοβερή δουλειά, ο Folman σίγουρα ανοίγει νέους δρόμους εδώ με τη χρήση του Flash και σίγουρα the best is yet to come! Απ' την άλλη όμως ανήκω μάλλον στους σκεπτικιστές, κλίνω προς την "νατουραλιστική και ρεαλιστική ανεπάρκεια του animation" (μιλάω γενικά, όχι για τον Μπασίρ που δεν έχω δει ακόμα). Ή για να το θέσω καλύτερα, στην δυσκολία συναισθηματικής εμπλοκής και ταύτισης με κατι που έχει σχεδιαστεί στο χέρι (ή στο PC), που δεν έχει ευθεία (οπτική) αντιστοιχία στον "πραγματικό κόσμο". Δεν έχω δει ακόμα ταινία animation που να με συγκλονίσει, αυτό προσπαθώ να πω! (αν και ο φετινός Wall-E ήταν εξαιρετικός [μήπως επειδή απεικόνιζε ρομποτ?], σίγουρα μέσα στις καλύτερες ταινίες της χρονιάς!) Μήπως αυτό γίνει με τον Μπασίρ?s_danyhttps://www.blogger.com/profile/04436914567648290486noreply@blogger.com